Από το ημερολόγιο τσέπης 2010
του Συλλόγου Ορθ. ιεραποστολής,
Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ
Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ
30/11/09
........
Μετά την έξοδο του αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου η Μαξιμίλλα, αδιαφορώντας για κάθε σχόλιο του Αιγεάτη και των ανθρώπων του, με τη βοήθεια του Στρατοκλή, της Φαιδάμιας και του Αλκμάνα, έλυσε το ιερό λείψανο και το κατέβασε απ' το σταυρό, το ευτρέπισε, το έρανε με πολύτιμα μύρα, κι όταν πήρε να δύει ο ήλιος και να απαλοπορφυρώνει τη θάλασσα και τη στεριά, το έθαψε στον δικό της τάφο κοντά στην ακρογιαλιά.
Ύστερα κλείστηκε σ' ένα σπιτάκι εκεί κοντά στον τάφο του Πρωτόκλητου και δεν είχε καμιά επικοινωνία με το σταυρωτή του Ανθύπατο Αιγεάτη. Μέχρι τα βαθιά γεράματα έμεινε εκεί με την πιστή της Φαιδάμια και διέθεσε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και άρρωστους αδελφούς, συνεχίζοντας, στο μέτρο της, την ευεργετική δράση του Αγίου.
Εκείνος, ο Αιγεάτης ο δυστυχής, καταλήφθηκε από μανία, και τη νύχτα, ξεφεύγοντας την προσοχή όλων, ρίχτηκε από μεγάλο ύψος και κυλιόμενος, σαν βαρυχτυπημένο φίδι, μες στην αγορά, ξεψύχησε...
Μετά την έξοδο του αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου η Μαξιμίλλα, αδιαφορώντας για κάθε σχόλιο του Αιγεάτη και των ανθρώπων του, με τη βοήθεια του Στρατοκλή, της Φαιδάμιας και του Αλκμάνα, έλυσε το ιερό λείψανο και το κατέβασε απ' το σταυρό, το ευτρέπισε, το έρανε με πολύτιμα μύρα, κι όταν πήρε να δύει ο ήλιος και να απαλοπορφυρώνει τη θάλασσα και τη στεριά, το έθαψε στον δικό της τάφο κοντά στην ακρογιαλιά.
Ύστερα κλείστηκε σ' ένα σπιτάκι εκεί κοντά στον τάφο του Πρωτόκλητου και δεν είχε καμιά επικοινωνία με το σταυρωτή του Ανθύπατο Αιγεάτη. Μέχρι τα βαθιά γεράματα έμεινε εκεί με την πιστή της Φαιδάμια και διέθεσε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και άρρωστους αδελφούς, συνεχίζοντας, στο μέτρο της, την ευεργετική δράση του Αγίου.
Εκείνος, ο Αιγεάτης ο δυστυχής, καταλήφθηκε από μανία, και τη νύχτα, ξεφεύγοντας την προσοχή όλων, ρίχτηκε από μεγάλο ύψος και κυλιόμενος, σαν βαρυχτυπημένο φίδι, μες στην αγορά, ξεψύχησε...
Από το βιβλίο Ο ΨΑΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
του Ι. Αγαπητού
Ο Απ. Ανδρέας θεραπεύει τη Μαξιμίλλα
Ψηφιδωτό στον Ι. Ν. Αγ. Ανδρέου
Ήχος α'
Του Σταύρου Σου το ξύλον προσκυνούμεν, Απόστολε,
ότι εν αυτώ προσηλώθης, ω Ανδρέα πανεύφημε,
δεξάμενος την σταύρωσιν Χριστού,
ως τούτου μαθητής και μιμητής
ημείς δε αύθις τον Σταυρόν Σου
ως θησαυρόν ατίμητον κεκτήμεθα,
δόξα αναβοώντες τω Πατρί,
δόξα τω Σε καλέσαντι,
δόξα τω Επιφοιτήσαντι εν Σοι,
θείε Πρωτόκλητε.
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε
Το Πάθος μιμούμενος του Σον Δεσπότη Χριστού,
Σταυρώ προσωμιλήσας εν γη Πατρέων,
κλεινέ Ανδρέα Απόστολε,
αίματι μαρτυρίου πορφυρώσας το ξύλον,
Όπερ νυν προσκυνούντες ανυμνούμεν Σε πάντες,
πρεσβεύειν Σε αιτούντες Χριστώ
υπέρ των ψυχών ημών.
αίματι μαρτυρίου πορφυρώσας το ξύλον,
Όπερ νυν προσκυνούντες ανυμνούμεν Σε πάντες,
πρεσβεύειν Σε αιτούντες Χριστώ
υπέρ των ψυχών ημών.
Καθίσματα που συνέταξε ο Μητροπολίτης
Πατρών κυρός ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Πατρών κυρός ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
29/11/09
Άγιος Φιλούμενος - 29 Νοεμβρίου
Άγιος Φιλούμενος – Σήμερα στις 29 Νοεμβρίου ημέρα της εορτής του γίνεται η αγιοκατάταξή του στα Ιεροσόλυμα
Ο Άγιος Φιλούμενος κατά κόσμος Σοφοκλής γεννήθηκε στην Λευκωσία, στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του ήταν οι Ευσεβείς Γεώργιος και Μαγδαληνή. Ήταν δίδυμος αδελφός με τον π. Ελπίδιο κατά κόσμον Αλέξανδρος και από μικροί ξεχώριχαν για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό από πολύ νωρίς άναψε μέσα τους η επιθυμία για τη μοναχική ζωή. Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 ετών αναχώρησαν και οι δυο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στην Σχολή της Αγίας Σιών.
Το 1937 εκάρησαν μοναχοί παίρνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου χειροτονήθηκαν διάκονοι και το 1939 αποφοίησαν από το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου. Ο π. Ελπίδιος έφυγε από την Αγία Γη, υπηρετώντας σε άλλους τόπους. Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα για 45 συνεχή χρόνια, μέχρι το μαρτύριό του. Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αφού πέρασε από διάφορες διακονίες μέσα στο Πατριαρχείο και διορίσθηκε σε διάφορες θέσεις υπηρετώντας πάντοτε με ευθύνη και φόβο Θεού και με πολύ αγάπη προς τους αγιοταφίτες πατέρες, στις 8 Μαΐου του 1979 μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ όπου υπηρέτησε μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Εκεί όμως, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από φανατικούς Εβραίους που συνέχεια τον απειλούσαν ότι αν δεν εγκαταλείψει το Φρέαρ και πάρει τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο να φύγει, θα τον σκοτώσουν. Εκείνος όμως απαντούσε ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το προσκύνημα, αλλά ότι ήταν έτοιμος ακόμα και να μαρτυρήσει, ως πιστός φύλακας αυτού.
Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα της μνήμης του Αγ. Μάρτυρος Φιλουμένου, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος τελούσε τον Εσπερινό, του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν. Το μαρτύριό του ήταν φρικτό, γιατί οι δήμιοί του τον χτύπησαν αλύπητα στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Στη συνέχεια βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας τον χώρο.
Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι παρέμεινε 5 μέρες μετά το μαρτύριό του ζεστό και εύκαμπτο και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο για να τον ντύσει. Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κατά σάρκα αδελφού του π. Ελπιδίου, που αν και μίλια μακρυά, άκουσε τη φωνή του π. Φιλουμένου να του λέγει: «Αδελφέ μου με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις».
Η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς ιερού ναού που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου. Κτίτωρ του νέου αυτού ναού είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων που συνεχίζονται εναντίον του π. Ιουστίνου και του Ιερού Προσκυνήματος. Χιλιάδες ορθόδοξοι καταφθάνουν κατ’ έτος για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανό του στο Φρέαρ του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.
Τεμάχιον ιερού λειψάνου του, πετραχήλι του, μαζί με την παρούσα εικόνα ευρίσκονται και εις την Ελλάδα, εις την Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρικόρφου Φωκίδος.
ΠΗΓΗ: www.freemonks.gr/index.php?page=news_info&lang=1&id=123
Πρόγραμμα ιερών ακολουθιών
ΚΥΡΙΑΚΗ 29.11.09
Ώρα 6.00 μ.μ. Μέγας πανηγυρικός εσπερινός προεξάρχοντος του Μακαρ. Αρχιεπ. κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ
Ώρα 10 - 1 μ.μ. Αγρυπνία
ΔΕΥΤΕΡΑ 30.11.09
Ώρα 7 - 10.30 π.μ. Πανηγυρική πολυαρχιερατική Θ. Λειτουργία προεξάρχοντος του Μακ. Αρχιεπ. κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ
Ώρα 10.45 π.μ. Δοξολογία
Ώρα 11 π.μ. Εκκίνηση Ιεράς Λιτανείας
Ώρα 5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση προς τον Άγιο Ανδρέα
Ο πλούσιος νέος
Ο νέος του σημερινού Ευαγγελίου ήταν καλός άνθρωπος.
Είχε καθαρή ζωή, είχε πίστη, είχε αναζητήσεις... Δεν είχε όμως διάθεση υπακοής και θυσίας του εαυτού του μπροστά στο θέλημα του Θεού. Ενώ τηρούσε τις εντολές, ένα μόνο πάθος του αποδείχθηκε καταστροφικό για τη σωτηρία του.
Ο δρόμος για τη βασιλεία του Θεού προυποθέτει νίκη έναντι των παθών μας. Και γι' αυτό χρειαζόμαστε τη Χάρη του Θεού,μόνο με τις δικές μας δυνάμεις τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε, κανένα πάθος δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ...
Μπροστά στο δίλημμα Χριστός ή χρυσός,ας προτιμήσουμε το πρώτο...
Είχε καθαρή ζωή, είχε πίστη, είχε αναζητήσεις... Δεν είχε όμως διάθεση υπακοής και θυσίας του εαυτού του μπροστά στο θέλημα του Θεού. Ενώ τηρούσε τις εντολές, ένα μόνο πάθος του αποδείχθηκε καταστροφικό για τη σωτηρία του.
Ο δρόμος για τη βασιλεία του Θεού προυποθέτει νίκη έναντι των παθών μας. Και γι' αυτό χρειαζόμαστε τη Χάρη του Θεού,μόνο με τις δικές μας δυνάμεις τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε, κανένα πάθος δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ...
Μπροστά στο δίλημμα Χριστός ή χρυσός,ας προτιμήσουμε το πρώτο...
28/11/09
Στη Μαρία Φιλιππάτου αντίδωρον ευγνωμοσύνης
Στη Μαρία Φιλιππάτου
Η αείμνηστος αδελφή μας Μαρία Φιλιππάτου ζούσε για τον Κύριο, εργαζόταν στο έργο του Κυρίου και εξεδήμησε προς Κύριον.
Αυτό το τρίπτυχο χαρακτήριζε τη ζωή της. Γι’ αυτό κινήθηκε πέρα από τα συνήθη μέτρα.
* Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η μετριότητα, ξεχώριζε με τα χαρίσματα και τις αρετές της.
* Σε μια εποχή όπου επικρατεί ο συμβιβασμός και ο συσχηματισμός, διέφερε με την αρχοντιά του ορθοδόξου ήθους της.
* Σε έναν κόσμο που βασιλεύει ο εγωκεντρισμός και η ιδιοτέλεια ακτινοβολούσε με το φως της αγάπης και της καλωσύνης της.
Δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος, γιατί είδε τη ζωή της όχι ως ανάπαυση και απόλαυση, αλλά ως ανάβαση και αγώνα. Ο Χριστός που ζούσε μέσα της γινόταν το μόνιμο και αδιάκοπο κίνητρο για εργασία πνευματική, για έργα ιεραποστολής και πολύμορφης χριστιανικής αγάπης.
Ο Χριστός και η δόξα Του ήταν το ύψιστο αγαθό, το θεμέλιο της ζωής της. Ακολουθούσε και εμπνεόταν από το παράδειγμα του π. Ευσεβίου, που βίωνε το σύνθημα «όλα για τη δόξα του Χριστού». Ήταν παντού ταπεινή και αθόρυβη η παρουσία της, αλλά αισθητή. Αγαπούσε την αφάνεια, αλλά όλοι την συμβουλεύονταν. Δεν έστεργε ούτε στον οφειλόμενο έπαινο. «Παν δώρημα» έλεγε, «άνωθεν εστιν». Βασική της επιδίωξη ήταν η ταπεινή διακονία, η εσωτερική καλλιέργεια, η ενάρετη ζωή προς δόξαν Θεού. Αν η δόξα του Θεού ήταν ο στόχος της, αφετηρία ήταν η αγάπη. Μοίρασε γενναιόδωρα τον εαυτό της με την κάθε ψυχή, όπως ο Χριστός μοιράζεται τον εαυτό του και την αγάπη του μέσα στην Εκκλησία.
Η αγάπη ως ενότητα και μοίρασμα ζωής έχει πρότυπο την Αγία Τριάδα. Εικόνα αυτής της αγάπης έγινε η αοίδιμος αδελφή μας:
Ενίσχυε και ανόρθωνε παραλελυμένα γόνατα.
Στήριζε οργωμένες από το αλέτρι του πόνου καρδιές.
Έχαιρε μετά χαιρόντων και έκλαιε μετά κλαιόντων.
Άνθρωποι που ζουν με αγάπη και για τη δόξα του Θεού αφήνουν πίσω τους έργο και παράδειγμα. Έργο ιεραποστολής αξιοζήλευτο και παράδειγμα πνευματικής ζωής αξιομίμητο παρουσιάζει η μακαριστή Μαρία Φιλιππάτου.
Με πολύ λίγα λόγια η διαδρομή της ζωής της
Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς (Θεόδωρον και Θεοδοσίαν) το 1925 και μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια, από την οποίαν δεν έλειψαν οι δοκιμασίες. Το 1935 πεθαίνει ο πατέρας και την περίοδο της Κατοχής πεθαίνει η μητέρα. Η οικογένεια κρατήθηκε χάρη στην ενότητα των πέντε παιδιών και χάρη στην στήριξη που έδωσε ο αείμνηστος π. Γερβάσιος που ήταν ο πνευματικός τους πατέρας. Το 1946 έλαβε το πτυχίο διδασκάλισσας από την Αρσάκειο Ακαδημία Πατρών. Τον ίδιο χρόνο η θεία Πρόνοια έστειλε στη ζωή της τον αναμορφωτή των Πατρών, τον αείμνηστο π. Χριστόδουλο Παπαγιάννη, στον οποίο άρχισε να εξομολογείται.
Μετά απ’ αυτό ξεδιπλώνει τα χαρίσματά της και τις αρετές της και προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στο πνευματικό έργο που επιτελεί στην περιοχή μας η Χριστιανική Εστία Πατρών. Η μακαριστή Μαρία Φιλιππάτου γίνεται η πρώτη υπεύθυνη της ΧΟΕΝ (τομέας εργαζομένων νεανίδων).
Φθάνουμε στο 1951 που ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως εκπαιδευτικός και παιδαγωγός από τα ηρωικά χώματα της Μακεδονίας. Διορίστηκε στο χωριό Λυγερή Κοζάνης, όπου υπηρέτησε επί πενταετία και έφερε το μήνυμα του Χριστού στις διψασμένες ψυχές της Μακεδονικής γης.
Από το 1956 και μέχρι το 1987 υπηρετεί σε σχολεία της πόλεως και της περιοχής των Πατρών. Από όπου πέρασε άφησε έντονα τα ίχνη μιας πιστής αλλά και δυναμικής διδασκάλισσας και διευθύντριας που αγαπούσε το καθήκον της προς τα παιδιά και τους συναδέλφους.
Από το ίδιος έτος (1956) με την ευλογία του π. Χριστοδούλου εντάσσεται στην αδελφότητα «ΕΛΠΙΣ», στην οποία παρέμεινε ενεργό-τακτικό μέλος μέχρι την έξοδόν της.
Επειδή εφλέγετο η ψυχή της να μεταδίδει την αλήθεια του Χριστού στους γύρω της και επειδή είχε χάρισμα οργανωτικό και ενέπνεε το σεβασμό και την εκτίμηση των συνεργατών της, ανέλαβε το φροντιστήριο και την ευθύνη των κύκλων του Σωτήρος, συντόνιζε τη διακίνηση του περιοδικού Ο ΣΩΤΗΡ, διοργάνωσε κατ΄ επανάληψιν εκθέσεις εργοχείρων και χριστιανικού βιβλίου και τέλος υπήρξε ενεργό μέλος της επιτροπής του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού συνεδρίου της Χριστιανικής Εστίας Πατρών.
Όλο αυτό το έργο ήταν καρπός αναγεννημένης ψυχής, εσωτερικής καλλιέργειας, καρπός αγάπης στον Κύριο και στους συνανθρώπους της. Αυτή η αγάπη την έκανε να αψηφά κόπους και θυσίες. Ο ζήλος και η εργατικότητά της ήταν παροιμιώδεις, όταν επρόκειτο να βοηθήσει σε εκδηλώσεις που αφορούσαν στους νέους. Η εκκλησία, έλεγε, δεν προδίδει ούτε εγκαταλείπει τα παιδιά της. Στις γιορτές πρόσφερε τις καλύτερες περιποιήσεις, για τις κατασκηνώσεις εξασφάλιζε το προσωπικό της κουζίνας και τους νυχτερινούς φύλακες, στο οικοτροφείο ήταν τύπος και υπογραμμός για τις οικοτρόφους που την έβλεπαν ως καταφυγή και παραμυθία. Ήταν η δεύτερη μάνα τους.
Και όταν ήρθε η ιδιαίτερη επίσκεψη της χάριτος του Θεού με την ασθένειά της, τόνιζε την υποταγή στο θέλημα του Θεού. Υπέμεινε αγόγγυστα και ε πολλή εγκαρτέρηση και υπήρξε αβαρής και ευγνώμων σε όσους τη νοσήλευαν. Και όταν ήρθε η ώρα της εξόδου απ΄ τη ζωή αυτή, ήταν έτοιμη και ειρηνική. Ο Κύριος της ζωής και το θανάτου την κάλεσε κοντά του, για να την αναπαύσει «εκ των κόπων αυτής» και για να συνεχίσει απ’ την ουράνια βασιλεία με τη θερμή προσευχή της να στηρίζει όλους μας για την επέκταση της Βασιλείας του Θεού, την οποία είχε τόσο αγαπήσει.
Εκ μέρους της Χριστιανικής Εστίας Πατρών εκφράζουμε τη βαθιά μας, εγκάρδια, απέραντη ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε η αοίδιμος Μαρία Φιλιππάτου σε όλους τους τομείς του Χριστιανικού έργου. Η προσφορά της εκτείνεται στα 53 χρόνια και είναι ανεκτίμητη, αν σκεφτεί κανείς ότι η Χριστιανική Εστία δραστηριοποιείται στον αμπελώνα του Κυρίου επί 75 χρόνια.
Προσευχόμαστε στο Λατρευτό της Κύριο ημών Ιησού Χριστό – πρεσβείαις του Αγ. Αποστόλου Ανδρέου στην πόλη του οποίου έζησε και έδρασε - να είναι αιωνία η μνήμη της και το φωτεινό της παράδειγμα να το μιμηθούμε και να το συνεχίσουμε όλοι μας.
Το Αντί-δωρον για όσα πρόσφερε
στις ψυχές μας και στην περιοχή μας
στις ψυχές μας και στην περιοχή μας
«Εάν τε γαρ ζώμεν, τω Κυρίω ζώμεν,
εάν τε αποθνήσκωμεν, τω Κυρίω αποθνήσκομεν,
εάν τε ουν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν,
εάν τε αποθνήσκωμεν, τω Κυρίω αποθνήσκομεν,
εάν τε ουν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν,
του Κυρίου εσμέν»
(Ρωμ. ΙΔ΄ 8)
(Ρωμ. ΙΔ΄ 8)
Η αείμνηστος αδελφή μας Μαρία Φιλιππάτου ζούσε για τον Κύριο, εργαζόταν στο έργο του Κυρίου και εξεδήμησε προς Κύριον.
Αυτό το τρίπτυχο χαρακτήριζε τη ζωή της. Γι’ αυτό κινήθηκε πέρα από τα συνήθη μέτρα.
* Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η μετριότητα, ξεχώριζε με τα χαρίσματα και τις αρετές της.
* Σε μια εποχή όπου επικρατεί ο συμβιβασμός και ο συσχηματισμός, διέφερε με την αρχοντιά του ορθοδόξου ήθους της.
* Σε έναν κόσμο που βασιλεύει ο εγωκεντρισμός και η ιδιοτέλεια ακτινοβολούσε με το φως της αγάπης και της καλωσύνης της.
Δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος, γιατί είδε τη ζωή της όχι ως ανάπαυση και απόλαυση, αλλά ως ανάβαση και αγώνα. Ο Χριστός που ζούσε μέσα της γινόταν το μόνιμο και αδιάκοπο κίνητρο για εργασία πνευματική, για έργα ιεραποστολής και πολύμορφης χριστιανικής αγάπης.
Ο Χριστός και η δόξα Του ήταν το ύψιστο αγαθό, το θεμέλιο της ζωής της. Ακολουθούσε και εμπνεόταν από το παράδειγμα του π. Ευσεβίου, που βίωνε το σύνθημα «όλα για τη δόξα του Χριστού». Ήταν παντού ταπεινή και αθόρυβη η παρουσία της, αλλά αισθητή. Αγαπούσε την αφάνεια, αλλά όλοι την συμβουλεύονταν. Δεν έστεργε ούτε στον οφειλόμενο έπαινο. «Παν δώρημα» έλεγε, «άνωθεν εστιν». Βασική της επιδίωξη ήταν η ταπεινή διακονία, η εσωτερική καλλιέργεια, η ενάρετη ζωή προς δόξαν Θεού. Αν η δόξα του Θεού ήταν ο στόχος της, αφετηρία ήταν η αγάπη. Μοίρασε γενναιόδωρα τον εαυτό της με την κάθε ψυχή, όπως ο Χριστός μοιράζεται τον εαυτό του και την αγάπη του μέσα στην Εκκλησία.
Η αγάπη ως ενότητα και μοίρασμα ζωής έχει πρότυπο την Αγία Τριάδα. Εικόνα αυτής της αγάπης έγινε η αοίδιμος αδελφή μας:
Ενίσχυε και ανόρθωνε παραλελυμένα γόνατα.
Στήριζε οργωμένες από το αλέτρι του πόνου καρδιές.
Έχαιρε μετά χαιρόντων και έκλαιε μετά κλαιόντων.
Με πολύ λίγα λόγια η διαδρομή της ζωής της
Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς (Θεόδωρον και Θεοδοσίαν) το 1925 και μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια, από την οποίαν δεν έλειψαν οι δοκιμασίες. Το 1935 πεθαίνει ο πατέρας και την περίοδο της Κατοχής πεθαίνει η μητέρα. Η οικογένεια κρατήθηκε χάρη στην ενότητα των πέντε παιδιών και χάρη στην στήριξη που έδωσε ο αείμνηστος π. Γερβάσιος που ήταν ο πνευματικός τους πατέρας. Το 1946 έλαβε το πτυχίο διδασκάλισσας από την Αρσάκειο Ακαδημία Πατρών. Τον ίδιο χρόνο η θεία Πρόνοια έστειλε στη ζωή της τον αναμορφωτή των Πατρών, τον αείμνηστο π. Χριστόδουλο Παπαγιάννη, στον οποίο άρχισε να εξομολογείται.
Μετά απ’ αυτό ξεδιπλώνει τα χαρίσματά της και τις αρετές της και προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στο πνευματικό έργο που επιτελεί στην περιοχή μας η Χριστιανική Εστία Πατρών. Η μακαριστή Μαρία Φιλιππάτου γίνεται η πρώτη υπεύθυνη της ΧΟΕΝ (τομέας εργαζομένων νεανίδων).
Φθάνουμε στο 1951 που ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως εκπαιδευτικός και παιδαγωγός από τα ηρωικά χώματα της Μακεδονίας. Διορίστηκε στο χωριό Λυγερή Κοζάνης, όπου υπηρέτησε επί πενταετία και έφερε το μήνυμα του Χριστού στις διψασμένες ψυχές της Μακεδονικής γης.
Από το 1956 και μέχρι το 1987 υπηρετεί σε σχολεία της πόλεως και της περιοχής των Πατρών. Από όπου πέρασε άφησε έντονα τα ίχνη μιας πιστής αλλά και δυναμικής διδασκάλισσας και διευθύντριας που αγαπούσε το καθήκον της προς τα παιδιά και τους συναδέλφους.
Από το ίδιος έτος (1956) με την ευλογία του π. Χριστοδούλου εντάσσεται στην αδελφότητα «ΕΛΠΙΣ», στην οποία παρέμεινε ενεργό-τακτικό μέλος μέχρι την έξοδόν της.
Επειδή εφλέγετο η ψυχή της να μεταδίδει την αλήθεια του Χριστού στους γύρω της και επειδή είχε χάρισμα οργανωτικό και ενέπνεε το σεβασμό και την εκτίμηση των συνεργατών της, ανέλαβε το φροντιστήριο και την ευθύνη των κύκλων του Σωτήρος, συντόνιζε τη διακίνηση του περιοδικού Ο ΣΩΤΗΡ, διοργάνωσε κατ΄ επανάληψιν εκθέσεις εργοχείρων και χριστιανικού βιβλίου και τέλος υπήρξε ενεργό μέλος της επιτροπής του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού συνεδρίου της Χριστιανικής Εστίας Πατρών.
Όλο αυτό το έργο ήταν καρπός αναγεννημένης ψυχής, εσωτερικής καλλιέργειας, καρπός αγάπης στον Κύριο και στους συνανθρώπους της. Αυτή η αγάπη την έκανε να αψηφά κόπους και θυσίες. Ο ζήλος και η εργατικότητά της ήταν παροιμιώδεις, όταν επρόκειτο να βοηθήσει σε εκδηλώσεις που αφορούσαν στους νέους. Η εκκλησία, έλεγε, δεν προδίδει ούτε εγκαταλείπει τα παιδιά της. Στις γιορτές πρόσφερε τις καλύτερες περιποιήσεις, για τις κατασκηνώσεις εξασφάλιζε το προσωπικό της κουζίνας και τους νυχτερινούς φύλακες, στο οικοτροφείο ήταν τύπος και υπογραμμός για τις οικοτρόφους που την έβλεπαν ως καταφυγή και παραμυθία. Ήταν η δεύτερη μάνα τους.
Και όταν ήρθε η ιδιαίτερη επίσκεψη της χάριτος του Θεού με την ασθένειά της, τόνιζε την υποταγή στο θέλημα του Θεού. Υπέμεινε αγόγγυστα και ε πολλή εγκαρτέρηση και υπήρξε αβαρής και ευγνώμων σε όσους τη νοσήλευαν. Και όταν ήρθε η ώρα της εξόδου απ΄ τη ζωή αυτή, ήταν έτοιμη και ειρηνική. Ο Κύριος της ζωής και το θανάτου την κάλεσε κοντά του, για να την αναπαύσει «εκ των κόπων αυτής» και για να συνεχίσει απ’ την ουράνια βασιλεία με τη θερμή προσευχή της να στηρίζει όλους μας για την επέκταση της Βασιλείας του Θεού, την οποία είχε τόσο αγαπήσει.
Εκ μέρους της Χριστιανικής Εστίας Πατρών εκφράζουμε τη βαθιά μας, εγκάρδια, απέραντη ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε η αοίδιμος Μαρία Φιλιππάτου σε όλους τους τομείς του Χριστιανικού έργου. Η προσφορά της εκτείνεται στα 53 χρόνια και είναι ανεκτίμητη, αν σκεφτεί κανείς ότι η Χριστιανική Εστία δραστηριοποιείται στον αμπελώνα του Κυρίου επί 75 χρόνια.
Προσευχόμαστε στο Λατρευτό της Κύριο ημών Ιησού Χριστό – πρεσβείαις του Αγ. Αποστόλου Ανδρέου στην πόλη του οποίου έζησε και έδρασε - να είναι αιωνία η μνήμη της και το φωτεινό της παράδειγμα να το μιμηθούμε και να το συνεχίσουμε όλοι μας.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Ηλίας Σκόνδρας
Ο Σταυρός του μαρτυρίου του Απ. Ανδρέου
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ βρισκόταν στην Πάτρα μέχρι τον δωδέκατο - δέκατο τρίτο αιώνα. Οι σταυροφόροι τον έφεραν στην Γαλατία, στην περιοχή της Βουργουνδίας. Στη Γαλλική επανάσταση το 1789 ρίχτηκε από τους επαναστάτες στη φωτιά να καεί. Τότε έπεσε με κίνδυνο και έσωσε ένα τμήμα του ένας ιερέας, και το έβαλε με τις φροντίδες του σε μια θήκη σε φυσικό μέγεθος σταυρού και το απέθεσαν στην υπόγεια κρύπτη του ναού του Αγίου Βίκτωρος στην Μασσαλία. Το ιερό αυτό λείψανο ήταν δυο κομμάτια ξύλου με διαστάσεις 98x26x6 εκατοστά το ένα και 70 το άλλο.
Στις 9 Οκτωβρίου 1979 ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ πήγε στην Μασσαλία και συνάντησε τον Καρδινάλιο Αρχιεπίσκοπο της Roger Etchegaray για να εξετάσουν την δυνατότητα επιστροφής του Σταυρού τού μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέου στην πόλη που μαρτύρησε. Ο Αρχιεπίσκοπος Μασσαλίας δέχθηκε την πρόταση χωρίς καμιά επιφύλαξη και είπε λογικά και ευγενικά: «Εφ' όσον εκ Πατρών εκομίσθη ενταύθα ο Σταυρός, ανήκει εις τας Πάτρας και θα αποδοθεί εις την πόλιν αυτήν».
Στις 19 Οκτωβρίου 1979 ανοίχθηκε η λειψανοθήκη που είχε μέσα τον Σταυρό, από μικτή επιτροπή, έγινε το σχετικό πρακτικό και καθορίστηκε η μέρα της επιστροφής η 20ή Ιανουαρίου 1980.
Την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 1980 αεροπλάνο τής πολεμικής Αεροπορίας μας πέταξε στη Μασσαλία, μεταφέροντας την επιτροπή που θα τον παραλάβαινε. Την ίδια μέρα έγινε η σχετική τελετή και ψάλθηκαν οι ύμνοι που ταίριαζαν σε μια ατμόσφαιρα πολλής συγκίνησης και κατάνυξης.
Το Σάββατο το μεσημέρι στις 19 Ιανουαρίου 1980 το αεροπλάνο με τον Σταυρό του Αγίου Ανδρέα προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Αράξου. Μετά την επίσημη υποδοχή σχηματίσθηκε η πομπή για τη μεταφορά του στην Πάτρα. Ο Σταυρός ήταν πάνω σε ανοιχτό μεγάλο αυτοκίνητο στολισμένος με λουλούδια μέσα σ' ένα πλαίσιο, με λουλούδια κι αυτό. Μπροστά στην πομπή ήταν ο Μητροπολίτης Πατρών στο αυτοκίνητο του και ακολουθούσαν το Ιερό Κειμήλιο τα αυτοκίνητα των δύο αντιπροσωπειών. Στο δρόμο Αράξου - Πατρών υποδέχτηκαν τον Σταυρό οι χριστιανοί με τους ιερείς τους με εξαπτέρυγα, λουλούδια και θυμιάματα, στρώνοντας χαλιά και τα ρούχα τους και γονατίζοντας με βαθύτατη ευλάβεια.
Η πομπή πέρασε τους κεντρικούς δρόμους των Πατρών και έφθασε στον νέο μεγάλο ναό του Αγίου, όπου και πλαισιώθηκε από τον κλήρο της πόλεως. Οι καμπάνες των Εκκλησιών και οι Φιλαρμονικές των Πατρών χαιρέτιζαν την επάνοδό του. Σε ειδική εξέδρα περίμεναν τον Σταυρό ο Μητροπολίτης Πατρών, άλλοι Μητροπολίτες, ο Καρδινάλιος Roger Etchegaray με τον βοηθό Επίσκοπο και την λοιπή συνοδεία του, και ο προϊστάμενος του ναού του Αγίου Βίκτωρος της Μασσαλίας, καθώς και ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πατρών, ακόμη δε και οι εκπρόσωποι των πολιτικών και στρατιωτικών άρχων της πόλης. Πλήθη κόσμου γέμισαν την μεγάλη πλατεία του ναού.
..........
Κατόπιν ο Μητροπολίτης Πατρών ανέπεμψε ευλαβική ευχή, και ύστερα προσφώνησε τον Καρδινάλιο και τους ακολούθους του και άκουσαν όλοι την απάντησή του, που άρχιζε έτσι:
«Αδελφοί και αδελφαί εν Κυρίω,
Προ παντός άλλου ας ευχαριστήσωμεν τον Κύριον δια την χάριν που μας δίδει να ζώμεν από κοινού αυτήν την ιστορικήν στιγμήν. Άγιος ο Θεός! Άγιος Ισχυρός! Άγιος Αθάνατος!...».
Ακολούθησε Μέγας Εσπερινός και το πρωί της Κυριακής 20 Ιανουαρίου έγινε πανηγυρική πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία...
Στις 9 Οκτωβρίου 1979 ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ πήγε στην Μασσαλία και συνάντησε τον Καρδινάλιο Αρχιεπίσκοπο της Roger Etchegaray για να εξετάσουν την δυνατότητα επιστροφής του Σταυρού τού μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέου στην πόλη που μαρτύρησε. Ο Αρχιεπίσκοπος Μασσαλίας δέχθηκε την πρόταση χωρίς καμιά επιφύλαξη και είπε λογικά και ευγενικά: «Εφ' όσον εκ Πατρών εκομίσθη ενταύθα ο Σταυρός, ανήκει εις τας Πάτρας και θα αποδοθεί εις την πόλιν αυτήν».
Στις 19 Οκτωβρίου 1979 ανοίχθηκε η λειψανοθήκη που είχε μέσα τον Σταυρό, από μικτή επιτροπή, έγινε το σχετικό πρακτικό και καθορίστηκε η μέρα της επιστροφής η 20ή Ιανουαρίου 1980.
Την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 1980 αεροπλάνο τής πολεμικής Αεροπορίας μας πέταξε στη Μασσαλία, μεταφέροντας την επιτροπή που θα τον παραλάβαινε. Την ίδια μέρα έγινε η σχετική τελετή και ψάλθηκαν οι ύμνοι που ταίριαζαν σε μια ατμόσφαιρα πολλής συγκίνησης και κατάνυξης.
Το Σάββατο το μεσημέρι στις 19 Ιανουαρίου 1980 το αεροπλάνο με τον Σταυρό του Αγίου Ανδρέα προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Αράξου. Μετά την επίσημη υποδοχή σχηματίσθηκε η πομπή για τη μεταφορά του στην Πάτρα. Ο Σταυρός ήταν πάνω σε ανοιχτό μεγάλο αυτοκίνητο στολισμένος με λουλούδια μέσα σ' ένα πλαίσιο, με λουλούδια κι αυτό. Μπροστά στην πομπή ήταν ο Μητροπολίτης Πατρών στο αυτοκίνητο του και ακολουθούσαν το Ιερό Κειμήλιο τα αυτοκίνητα των δύο αντιπροσωπειών. Στο δρόμο Αράξου - Πατρών υποδέχτηκαν τον Σταυρό οι χριστιανοί με τους ιερείς τους με εξαπτέρυγα, λουλούδια και θυμιάματα, στρώνοντας χαλιά και τα ρούχα τους και γονατίζοντας με βαθύτατη ευλάβεια.
Η πομπή πέρασε τους κεντρικούς δρόμους των Πατρών και έφθασε στον νέο μεγάλο ναό του Αγίου, όπου και πλαισιώθηκε από τον κλήρο της πόλεως. Οι καμπάνες των Εκκλησιών και οι Φιλαρμονικές των Πατρών χαιρέτιζαν την επάνοδό του. Σε ειδική εξέδρα περίμεναν τον Σταυρό ο Μητροπολίτης Πατρών, άλλοι Μητροπολίτες, ο Καρδινάλιος Roger Etchegaray με τον βοηθό Επίσκοπο και την λοιπή συνοδεία του, και ο προϊστάμενος του ναού του Αγίου Βίκτωρος της Μασσαλίας, καθώς και ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πατρών, ακόμη δε και οι εκπρόσωποι των πολιτικών και στρατιωτικών άρχων της πόλης. Πλήθη κόσμου γέμισαν την μεγάλη πλατεία του ναού.
..........
Κατόπιν ο Μητροπολίτης Πατρών ανέπεμψε ευλαβική ευχή, και ύστερα προσφώνησε τον Καρδινάλιο και τους ακολούθους του και άκουσαν όλοι την απάντησή του, που άρχιζε έτσι:
«Αδελφοί και αδελφαί εν Κυρίω,
Προ παντός άλλου ας ευχαριστήσωμεν τον Κύριον δια την χάριν που μας δίδει να ζώμεν από κοινού αυτήν την ιστορικήν στιγμήν. Άγιος ο Θεός! Άγιος Ισχυρός! Άγιος Αθάνατος!...».
Ακολούθησε Μέγας Εσπερινός και το πρωί της Κυριακής 20 Ιανουαρίου έγινε πανηγυρική πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία...
Από το βιβλίο Ο ΨΑΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
του Ι. Αγαπητού
Ψηφιδωτό στο ναό του Αγ. Ανδρέου
27/11/09
Ψήφισμα
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ
«Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ»
ΤΜΗΜΑ ΠΑΤΡΩΝ
Μιαούλη 57, 262 22 ΠΑΤΡΑ
«Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ»
ΤΜΗΜΑ ΠΑΤΡΩΝ
Μιαούλη 57, 262 22 ΠΑΤΡΑ
ΨΗΦΙΣΜΑ
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Τμήματος Πατρών της
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ ΓΟΝΕΩΝ
«Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» (Γ.Ε.Χ.Α.)
συνελθόν εκτάκτως σήμερον 27-11-09 επί τω λυπηρώ αγγέλματι της προς Κύριον εκδημίας της
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ ΓΟΝΕΩΝ
«Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» (Γ.Ε.Χ.Α.)
συνελθόν εκτάκτως σήμερον 27-11-09 επί τω λυπηρώ αγγέλματι της προς Κύριον εκδημίας της
ΜΑΡΙΑΣ ΦΙΛΙΠΠΑΤΟΥ
εκλεκτού μέλους του σωματείου μας,
η οποία υπήρξε άνθρωπος της αγάπης και της Ιεραποστολής,
και προσέφερε πολλάς υπηρεσίας στο Χριστιανικό Έργο,
φρόντισε με ζήλο για την εύρυθμη λειτουργία των Κατασκηνώσεών μας
ομόφωνα ΨΗΦΙΖΕΙ:
1) Να παρακολουθήσει τη Νεκρώσιμο Ακολουθία το Διοικητικό Συμβούλιο.
2) Να κατατεθούν 600 ευρώ εις μνήμην της υπέρ της Αγιογραφήσεως του Ιερού Ναού των Αγίων Τεσσαράκοντα της Κατασκηνώσεως.
3) Να δημοσιευθεί το Ψήφισμα δια του τύπου.
4) Να επιδοθεί το ψήφισμα εις την Αδελφότητα «Η Ελπίδα» και τους οικείους της.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Γεώργιος Γεωργιόπουλος, Πρόεδρος
Χρήστος Αδαμόπουλος, Αντιπρόεδρος
Γεώργιος Καραγεωργόπουλος, Γραμματέας
Αναστάσιος Κωστόπουλος, Ταμίας
Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, Μέλος
Παπαγεωργάκης Μαρίνος, Μέλος
Γεώργιος Ιατρού, Μέλος
"Ξύπνησε" μετά από 23 χρόνια
Ένας Βέλγος που οι γιατροί πίστευαν ότι βρίσκεται επί 23 χρόνια σε κώμα, είχε στην πραγματικότητα τις αισθήσεις του, αλλά ήταν παράλυτος και δεν μπορούσε να τους πει ότι έκαναν λάθος!
Το απίστευτο αυτό περιστατικό ανακάλυψε ο Dr. Steven Laureys, επικεφαλής της Ομάδας Επιστήμης Κώματος και του Νευρολογικού Τμήματος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λιέγης, ο οποίος δήλωσε πως η περίπτωσή του δεν είναι μεμονωμένη.
Η περιπέτεια του Ρομ Χούμπεν, φοιτητής τότε, άρχισε το 1983, όταν έπεσε θύμα τροχαίου ατυχήματος. Οι γιατροί στο Νοσοκομείο του Ζόλντερ όπου μεταφέρθηκε, πίστευαν πως είχε πέσει σε μη αναστρέψιμο κώμα – και χρειάστηκε να περάσουν 23 χρόνια για να ανακαλύψουν πως είχαν κάνει λάθος.
«Φώναζα από μέσα μου, αλλά κανένας δεν μπορούσε να με ακούσει», δήλωσε ο 46χρονος πλέον κ. Χούμπεν στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel». Σύμφωνα με το περιοδικό, ο κ. Χούμπεν εξακολουθεί να μην μπορεί να μιλήσει, αλλά τουλάχιστον επικοινωνεί χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή που χειρίζεται με το δεξί του χέρι, το οποίο έχει διατηρήσει μια ελάχιστη κινητικότητα.
«Ποτέ δεν θα ξεχάσω την μέρα που με ανακάλυψαν. Ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα», έγραψε στον υπλογιστή ο κ. Χούμπεν, οποίος όλα αυτά τα χρόνια δεν σταμάτησε να απολαμβάνει τη στοργή της μητέρας του που τον περιποιόταν...
Το απίστευτο αυτό περιστατικό ανακάλυψε ο Dr. Steven Laureys, επικεφαλής της Ομάδας Επιστήμης Κώματος και του Νευρολογικού Τμήματος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λιέγης, ο οποίος δήλωσε πως η περίπτωσή του δεν είναι μεμονωμένη.
Η περιπέτεια του Ρομ Χούμπεν, φοιτητής τότε, άρχισε το 1983, όταν έπεσε θύμα τροχαίου ατυχήματος. Οι γιατροί στο Νοσοκομείο του Ζόλντερ όπου μεταφέρθηκε, πίστευαν πως είχε πέσει σε μη αναστρέψιμο κώμα – και χρειάστηκε να περάσουν 23 χρόνια για να ανακαλύψουν πως είχαν κάνει λάθος.
«Φώναζα από μέσα μου, αλλά κανένας δεν μπορούσε να με ακούσει», δήλωσε ο 46χρονος πλέον κ. Χούμπεν στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel». Σύμφωνα με το περιοδικό, ο κ. Χούμπεν εξακολουθεί να μην μπορεί να μιλήσει, αλλά τουλάχιστον επικοινωνεί χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή που χειρίζεται με το δεξί του χέρι, το οποίο έχει διατηρήσει μια ελάχιστη κινητικότητα.
«Ποτέ δεν θα ξεχάσω την μέρα που με ανακάλυψαν. Ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα», έγραψε στον υπλογιστή ο κ. Χούμπεν, οποίος όλα αυτά τα χρόνια δεν σταμάτησε να απολαμβάνει τη στοργή της μητέρας του που τον περιποιόταν...
Από την ειδησεογραφία
της 24.11.09
Το παραπάνω καταπληκτικό περιστατικό μήπως αποτελεί και μία απάντηση στις διαρκώς αυξανόμενες φωνές που ζητούν να επιτραπεί η ευθανασία ως "θεραπευτική παραλλαγή" ή ιατρική πράξη; Η πρακτική της ευθανασίας αρχίζει να νομιμοποιείται σε ορισμένα κράτη της Ευρώπης (Ολλανδία, Βέλγιο, Ελβετία), όπου ήδη λειτουργούν ειδικές κλινικές, στις οποίες εφαρμόζεται η πρακτική θανάτωσης κατά παράκληση...
Ο Βέλγος Ρομ Χούμπεν σίγουρα θα έχει διαφορετική γνώμη...
Συμβολή στην Αχαϊκή Ορθόδοξη Βιβλιογραφία 1690-2009
Έκθεση για το Αχαϊκό Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό βιβλίο.
Η έκθεση πραγματοποιείται στη Δημοτική Πινακοθήκη στα πλαίσια των ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΩΝ 2009 υπό την αιγίδα του Μητροπολίτη Πατρών, του Δημάρχου Πατρέων και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού του Δήμου Πατρέων.
26/11/09
Ο Άγιος Στυλιανός
Ο Όσιος Στυλιανός, ο Παφλαγών
Γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μ. Ασίας και ήταν γιος πλουσίων γονέων. Διδάχτηκε νωρίς απ' αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων. Όταν οι γονείς του πέθαναν, διέθεσε όλη την κληρονομιά του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, πού ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ' αυτόν πνευματικές συμβουλές και οδηγίες.
Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, πού τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ' ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων.
Με θαυματουργικό τρόπο γιάτρευε ανθρώπους που έπασχαν από ανίατες αρρώστιες. Ιδιαίτερα όμως ο Άγιος θεράπευε νεογέννητα παιδιά που γεννιόντουσαν με θανατηφόρες αρρώστιες (γι’ αυτό και οι αγιογράφοι τον ζωγραφίζουν κρατώντας στα χέρια του ένα μωρό). Επίσης ο Άγιος απέκτησε φήμη ως θαυματουργού, διότι με την προσευχή του έκανε τους άτεκνους γονείς εύτεκνους.
Ο Άγιος Στυλιανός πέθανε με το πρόσωπο του να λάμπει σαν ήλιος, αφού πρώτα είχε πάρει μήνυμα από τον ουρανό για το πότε θα συμβεί αυτό.
Εορτάζει στις 26 Νοεμβρίου.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη έμψυχος, της εγκρατείας, στύλος άσειστος,
της Εκκλησίας, Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε,
ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητας, κατοικητήριον
ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ Όσιε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,
δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
25/11/09
Πρωτάθλημα μπάσκετ στη Χριστ. Εστία
Το Πρωτάθλημα μπάσκετ έχει ήδη ξεκινήσει...
Αγώνες 28.11.09
17: 20 Εγλυκάδα - Αγ. Μαρίνα
18:00 Β' Γυμνασίου Εστίας - Αγ. Διονύσιος
19:00 Γ' Γυμνασίου Εστίας - Μεταμόρφωση Οβρυάς
20:00 Λύκειο Εστίας 2 - Ανθούπολη
Αίσθησις ζωής Αιωνίου - Έκδοση της Χ.Φ.Δ.
Σαν μυρίπνοα αγριολούλουδα από τον ευώδη κήπο του Περιβολιού της Παναγίας.
Σαν ευωδιαστοί κόκκοι λιβανιού ψυχής καιομένης απ΄
την αγάπη του Θεού.
Σαν απτές αποδείξεις θεϊκής θωπείας σε καρδιές δοσμένες ολοκληρωτικά στον Θεό έφθαναν τα άρθρα του αειμνήστου πατρός Μαρκέλλου Καρακαλληνού στο περιοδικό «Η Δράσις μας»...
Θελήσαμε να συλλέξουμε ταπεινά τούτα τα αγριολούλουδα τής προσφοράς του. Να ρίξουμε τους κόκκους του λιβανιού του στις καιόμενες από αναζήτηση καρδιές των συγχρόνων ανθρώπων. Και να δημοσιεύσουμε και πάλι τις θωπείες του Θεού στην ευγενική και φιλόθεη ψυχή του. Όχι μόνο σαν ευλαβικό μνημόσυνο στην οσιακή μορφή του αλλά και σαν μια συνέχεια τής προσφοράς του στον σύγχρονο άνθρωπο που αναζητά κάτι γνήσιο και καρδιακό...
Σαν ευωδιαστοί κόκκοι λιβανιού ψυχής καιομένης απ΄
την αγάπη του Θεού.
Σαν απτές αποδείξεις θεϊκής θωπείας σε καρδιές δοσμένες ολοκληρωτικά στον Θεό έφθαναν τα άρθρα του αειμνήστου πατρός Μαρκέλλου Καρακαλληνού στο περιοδικό «Η Δράσις μας»...
Θελήσαμε να συλλέξουμε ταπεινά τούτα τα αγριολούλουδα τής προσφοράς του. Να ρίξουμε τους κόκκους του λιβανιού του στις καιόμενες από αναζήτηση καρδιές των συγχρόνων ανθρώπων. Και να δημοσιεύσουμε και πάλι τις θωπείες του Θεού στην ευγενική και φιλόθεη ψυχή του. Όχι μόνο σαν ευλαβικό μνημόσυνο στην οσιακή μορφή του αλλά και σαν μια συνέχεια τής προσφοράς του στον σύγχρονο άνθρωπο που αναζητά κάτι γνήσιο και καρδιακό...
Χ.Φ.Δ.
Ο μακαριστός αδελφός μας π. Μάρκελλος υπήρξε ένας υποδειγματικός κοινοβιάτης μοναχός, στολισμένος με όλες τις αρετές. Δεν περιωρίζετο όμως στις εξωτερικές μόνον αρετές και στα τυπικά σχήματα, αλλά καλλιεργούσε την εσωτερική, νηπτική εργασία, και ιδιαιτέρως μάλιστα αδολεσχούσε στην νοερά προσευχή. Παράλληλα προς τα μοναχικά καθήκοντα, τη διακονία, την συμμετοχή στα κοινά, αφιέρωνε αρκετό χρόνο και στο πλούσιο συγγραφικό του έργο. Όπως θα διαπιστώσει και ο αναγνώστης, τα χαριτωμένα αυτά κείμενα δεν είναι διανοητικά, εγκεφαλικά κατασκευάσματα ούτε απηχούν κάποια επιπόλαια, παροδικά συναισθήματα δίχως βάθος, αλλά αποτελούν έκφραση πνευματικών εμπειριών, γνησίων βιωμάτων της θείας Χάριτος.
Ακτινοβολούν την θέρμη της αγάπης που έκαιγε μέσα του για τον Θεό και τους ανθρώπους…
Απόσπασμα από τον πρόλογο του
Αρχιμ. Φιλοθέου, Καθηγουμένου
Ι. Μονής Καρακάλλου,
Άγιον Όρος
Ι. Μονής Καρακάλλου,
Άγιον Όρος
24/11/09
3ο Πανελλήνιο Συνέδριο Νεανικών Στελεχών
Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής
στον υπέυθυνο των Χ.Α. στην Πάτρα
23/11/09
Είχε 81 ευκαιρίες να μην σκοτωθεί, αλλά όλοι αδιαφόρησαν
Ένας άνδρας που παραπατούσε μεθυσμένος στο δρόμο, χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο αφού 81 οχήματα τον προσπέρασαν χωρίς κανένας από τους οδηγούς να σταματήσει για να τον βοηθήσει ν΄ απομακρυνθεί απ΄ το οδόστρωμα.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της Apple Daily, o 51χρονος το απόγευμα του Σαββάτου πήρε ένα ταξί για να πάει στο σπίτι του, αλλά, καθώς ήταν μεθυσμένος, δεν μπήκε σ' αυτό, αντίθετα γύρισε συγχυσμένος κι έφτασε ως την μέση του δρόμου για να σταματήσει άλλο ταξί να "τον πάει σπίτι".
Επί 24 λεπτά ο άτυχος άντρας παρέπαιε στη μέση του δρόμου, πήγαινε να πέσει, έπεφτε, σηκωνόταν και ξαναέπεφτε... Τελικά, ένα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα τον χτύπησε αφήνοντάς τον νεκρό.
Κάμερα ασφαλείας στον τόπο του δυστυχήματος κατέγραψε ότι συνολικά 81 οχήματα - αυτοκίνητα, λεωφορεία, μοτοσικλέτες- άλλαξαν πορεία κι απέφυγαν τον άτυχο άνδρα, χωρίς κάποιος από τους οδηγούς να σταματήσει για να τον βοηθήσει να πάει στην άκρη ή να ειδοποιήσει την αστυνομία.
Η εφημερίδα επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των οδηγών, που αγνόησαν τη δεινή θέση αυτού του ανθρώπου.
"Είχε 81 ευκαιρίες να μην σκοτωθεί, αλλά όλοι αδιαφόρησαν, κι έχασε τη ζωή του", έγραψε η Apple σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ που τιτλοφόρησε "Άνθρωπος σκοτώνεται από αυτοκίνητο διότι η κοινωνία είναι πολύ αδιάφορη".
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της Apple Daily, o 51χρονος το απόγευμα του Σαββάτου πήρε ένα ταξί για να πάει στο σπίτι του, αλλά, καθώς ήταν μεθυσμένος, δεν μπήκε σ' αυτό, αντίθετα γύρισε συγχυσμένος κι έφτασε ως την μέση του δρόμου για να σταματήσει άλλο ταξί να "τον πάει σπίτι".
Επί 24 λεπτά ο άτυχος άντρας παρέπαιε στη μέση του δρόμου, πήγαινε να πέσει, έπεφτε, σηκωνόταν και ξαναέπεφτε... Τελικά, ένα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα τον χτύπησε αφήνοντάς τον νεκρό.
Κάμερα ασφαλείας στον τόπο του δυστυχήματος κατέγραψε ότι συνολικά 81 οχήματα - αυτοκίνητα, λεωφορεία, μοτοσικλέτες- άλλαξαν πορεία κι απέφυγαν τον άτυχο άνδρα, χωρίς κάποιος από τους οδηγούς να σταματήσει για να τον βοηθήσει να πάει στην άκρη ή να ειδοποιήσει την αστυνομία.
Η εφημερίδα επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των οδηγών, που αγνόησαν τη δεινή θέση αυτού του ανθρώπου.
"Είχε 81 ευκαιρίες να μην σκοτωθεί, αλλά όλοι αδιαφόρησαν, κι έχασε τη ζωή του", έγραψε η Apple σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ που τιτλοφόρησε "Άνθρωπος σκοτώνεται από αυτοκίνητο διότι η κοινωνία είναι πολύ αδιάφορη".
Θυμάμαι την παραβολή του καλού Σαμαρείτη της προηγούμενης Κυριακής και ανατριχιάζω...
Μπροστά σε μία τραγική στιγμή της ζωής ενός συν-ανθρώπου, οι 81 οδηγοί προτίμησαν "να μην μπλέξουν". Η έννοια της ανθρωπιάς αναζητείται...
Από την ειδησεογραφία της 22.11.09
Εμπόδια στην πνευματική ζωή
Α) ΑΓΝΟΙΑ ΘΕΟΥ
Άγνοια δεν σημαίνει έλλειψη πληροφοριών αλλά κατάσταση της καρδιάς που αγνοεί τον Θεό. Και αυτή η έλλειψη της άμεσης εμπειρίας του Θεού κάνει τους ανθρώπους να μην μπορούν να αντιληφτούν τι σημαίνει να ζουν χωρισμένοι από τον Θεό.
Β) ΛΗΘΗ ΘΕΟΥ
Η λήθη, δηλ. η καρδιά δεν θυμάται το Θεό. Η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι η συνεχής μνήμη του Θεού μέσα από την καρδιά του και όχι μέσα από το μυαλό του. Η καρδιά είναι συνδεδεμένη με τον Θεό. Ζει με τον Θεό. Λειτουργεί με τον Θεό και ευφραίνεται με την παρουσία του Θεού.
Γ) ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΡΔΙΑΣ
Η χάρη του Θεού δεν μπορεί να εισδύσει μέχρι την ουσία του ανθρώπου γιατί η σκληρότητα είναι αδιαπέραστη για τρεις κυρίως λόγους :
α) λόγω υπερβολικής ενασχόλησης με τα εγκόσμια
β) λόγω αφοσίωσης στις υλικές απολαύσεις
γ) λόγω μονομανούς προσκόλλησης στον πλούτο.
Δ) ΤΥΦΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ
Μερικοί ρωτούν που είναι ο Θεός; Γιατί δεν μπορώ να τον δω; Πώς όμως μπορείς να αποδείξεις αυτό σε κάποιους που δεν βλέπουν; Όσοι έχουν «μάτια» και βλέπουν γνωρίζουν από πείρα ότι όλη η πραγματικότητα είναι διαποτισμένη με την παρουσία του Θεού. Η βιωματική κατανόηση της θείας χάριτος γεμίζει τη ζωή τους με μεγάλη χαρά.
Ε) ΜΟΛΥΝΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ
Όταν η καρδιά συνηθίζει τις πονηρές σκέψεις και λογισμούς τότε υποφέρει από μόλυνση, μια άλλη αρρώστια της καρδιάς. Το πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται όταν αφήνουμε τις σκέψεις να μπουν στην καρδιά μας και να μένουν εκεί.
ΣΤ) ΑΦΡΟΣΥΝΗ
Η καρδιά δεν αντιλαμβάνεται τα πραγματικά της συμφέροντα. Ζητάει άφθονα υλικά αγαθά. Ο άνθρωπος σήμερα δεν έχει μνήμη θανάτου. Η καρδιά του είναι απερίσκεπτη και υποφέρει από άνοια.
Πώς όμως θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε την ψυχή μας;
1. Με την άσκηση και τα κατάλληλα όπλα:
Α. ο θώρακας- η προσευχή
Β. η μάχαιρα- η νηστεία
Γ. η περικεφαλαία- η ελεημοσύνη
2. Συγχωρώντας τους αδελφούς μας.
3. Με τη μετάνοια και συμφιλίωσή μας με το Θεό.
4. Με το αίσθημα της πνευματικής χαράς που θα κυριαρχεί στην ψυχή μας.
Άγνοια δεν σημαίνει έλλειψη πληροφοριών αλλά κατάσταση της καρδιάς που αγνοεί τον Θεό. Και αυτή η έλλειψη της άμεσης εμπειρίας του Θεού κάνει τους ανθρώπους να μην μπορούν να αντιληφτούν τι σημαίνει να ζουν χωρισμένοι από τον Θεό.
Β) ΛΗΘΗ ΘΕΟΥ
Η λήθη, δηλ. η καρδιά δεν θυμάται το Θεό. Η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι η συνεχής μνήμη του Θεού μέσα από την καρδιά του και όχι μέσα από το μυαλό του. Η καρδιά είναι συνδεδεμένη με τον Θεό. Ζει με τον Θεό. Λειτουργεί με τον Θεό και ευφραίνεται με την παρουσία του Θεού.
Γ) ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΡΔΙΑΣ
Η χάρη του Θεού δεν μπορεί να εισδύσει μέχρι την ουσία του ανθρώπου γιατί η σκληρότητα είναι αδιαπέραστη για τρεις κυρίως λόγους :
α) λόγω υπερβολικής ενασχόλησης με τα εγκόσμια
β) λόγω αφοσίωσης στις υλικές απολαύσεις
γ) λόγω μονομανούς προσκόλλησης στον πλούτο.
Δ) ΤΥΦΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ
Μερικοί ρωτούν που είναι ο Θεός; Γιατί δεν μπορώ να τον δω; Πώς όμως μπορείς να αποδείξεις αυτό σε κάποιους που δεν βλέπουν; Όσοι έχουν «μάτια» και βλέπουν γνωρίζουν από πείρα ότι όλη η πραγματικότητα είναι διαποτισμένη με την παρουσία του Θεού. Η βιωματική κατανόηση της θείας χάριτος γεμίζει τη ζωή τους με μεγάλη χαρά.
Ε) ΜΟΛΥΝΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ
Όταν η καρδιά συνηθίζει τις πονηρές σκέψεις και λογισμούς τότε υποφέρει από μόλυνση, μια άλλη αρρώστια της καρδιάς. Το πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται όταν αφήνουμε τις σκέψεις να μπουν στην καρδιά μας και να μένουν εκεί.
ΣΤ) ΑΦΡΟΣΥΝΗ
Η καρδιά δεν αντιλαμβάνεται τα πραγματικά της συμφέροντα. Ζητάει άφθονα υλικά αγαθά. Ο άνθρωπος σήμερα δεν έχει μνήμη θανάτου. Η καρδιά του είναι απερίσκεπτη και υποφέρει από άνοια.
Πώς όμως θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε την ψυχή μας;
1. Με την άσκηση και τα κατάλληλα όπλα:
Α. ο θώρακας- η προσευχή
Β. η μάχαιρα- η νηστεία
Γ. η περικεφαλαία- η ελεημοσύνη
2. Συγχωρώντας τους αδελφούς μας.
3. Με τη μετάνοια και συμφιλίωσή μας με το Θεό.
4. Με το αίσθημα της πνευματικής χαράς που θα κυριαρχεί στην ψυχή μας.
Η σημερινή ομιλία ήταν
ΜΙΑ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ...
Τα παραπάνω αποτελούν σημειώσεις
από τη χτεσινή ομιλία του π. Γερ. Στανίτσα
στη Χριστ. Εστία με θέμα
"Εμπόδια στην πνευματική ζωή"
22/11/09
Το χρήμα που έχεις εσύ κρυμμένο ανήκει σ’ αυτόν που το χρειάζεται!
............
Και ποίον, λέγει, αδικώ, με το να κρατώ για τoν εαυτόν μου αυτά που μου ανήκουν; Ποία, ειπέ μου, είναι αυτά που σου ανήκουν; Από πού τα έλαβες, και τα έφερες στην ζωήν αυτήν; Όπως ακριβώς κάποιος που ευρίσκει στο θέατρο θέση με καλήν θέαν, εμποδίζει έπειτα τους εισερχομένους, θεωρώντας ως ιδικό του αυτό που προορίζεται για χρήσιν κοινήν, έτσι είναι και οι πλούσιοι. Αφού εκυρίευσαν εκ των προτέρων τα κοινά αγαθά, τα ιδιοποιούνται απλώς επειδή τα επρόλαβαν. Εάν ο καθένας εκρατούσε εκείνο που αρκεί για την ικανοποίηση των αναγκών του, και άφηνε το περίσσευμα σ’ αυτόν που το χρειάζεται, κανείς δεν θα ήταν πλούσιος, αλλά και κανείς πτωχός.
Γυμνός δεν εξήλθες από την κοιλία της μητέρας σου; Πάλι γυμνός δεν θα επιστρέψεις στην γη; Τα παρόντα λοιπόν από πού τα έχεις; Εάν μεν λέγεις ότι μόνα τους ήλθαν, είσαι άθεος, αφού δεν αναγνωρίζεις τον δημιουργόν, ούτε ευχαριστείς τον Σωτήρα. Εάν όμως ομολογείς ότι είναι από τον Θεόν, ειπέ μας τον λόγο για τον οποίον τα έλαβες. Μήπως ο Θεός που διανέμει άνισα τα βιοτικά, είναι άδικος; Γιατί ενώ συ πλουτείς, εκείνος είναι πτωχός; Για κανέναν άλλο λόγο, παρά για να λάβεις εσύ τον μισθόν της καλοσύνης και της καλής διαχειρίσεως, και εκείνος να τιμηθεί με τα μεγάλα έπαθλα της υπομονής.
Συ όμως αφού τα περιέλαβες όλα στην αχόρταγον αγκάλη της πλεονεξίας, νομίζεις ότι κανέναν δεν αδικείς όταν αποστερείς τόσους πολλούς; Ποίος είναι ο πλεονέκτης; Αυτός που δεν μένει στην αυτάρκεια. Ποίος είναι ο άρπαγας; Αυτός που αφαιρεί όσα ανήκουν στον καθένα. Και συ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας, όταν αυτά που εδέχθης για να τα διαχειρισθείς, αυτά συ τα ιδιοποιείσαι; Ή θα ονομασθεί λωποδύτης εκείνος που απογυμνώνει τον ενδεδυμένον, αυτός δε που δεν ενδύει τον γυμνόν, ενώ ημπορεί να το κάμει, αξίζει να ονομασθεί αλλιώς; Ο άρτος που κρατάς εσύ ανήκει σ’ αυτόν που πεινά, το ένδυμα που συ φυλάσσεις στις αποθήκες ανήκει στον γυμνόν, το υπόδημα που συ αφήνεις να σαπίσει ανήκει στον ανυπόδητον. Το χρήμα που έχεις εσύ κρυμμένο ανήκει σ’ αυτόν που το χρειάζεται. Ώστε αδικείς τόσους, όσους ημπορούσες να ευεργετήσεις...
Και ποίον, λέγει, αδικώ, με το να κρατώ για τoν εαυτόν μου αυτά που μου ανήκουν; Ποία, ειπέ μου, είναι αυτά που σου ανήκουν; Από πού τα έλαβες, και τα έφερες στην ζωήν αυτήν; Όπως ακριβώς κάποιος που ευρίσκει στο θέατρο θέση με καλήν θέαν, εμποδίζει έπειτα τους εισερχομένους, θεωρώντας ως ιδικό του αυτό που προορίζεται για χρήσιν κοινήν, έτσι είναι και οι πλούσιοι. Αφού εκυρίευσαν εκ των προτέρων τα κοινά αγαθά, τα ιδιοποιούνται απλώς επειδή τα επρόλαβαν. Εάν ο καθένας εκρατούσε εκείνο που αρκεί για την ικανοποίηση των αναγκών του, και άφηνε το περίσσευμα σ’ αυτόν που το χρειάζεται, κανείς δεν θα ήταν πλούσιος, αλλά και κανείς πτωχός.
Γυμνός δεν εξήλθες από την κοιλία της μητέρας σου; Πάλι γυμνός δεν θα επιστρέψεις στην γη; Τα παρόντα λοιπόν από πού τα έχεις; Εάν μεν λέγεις ότι μόνα τους ήλθαν, είσαι άθεος, αφού δεν αναγνωρίζεις τον δημιουργόν, ούτε ευχαριστείς τον Σωτήρα. Εάν όμως ομολογείς ότι είναι από τον Θεόν, ειπέ μας τον λόγο για τον οποίον τα έλαβες. Μήπως ο Θεός που διανέμει άνισα τα βιοτικά, είναι άδικος; Γιατί ενώ συ πλουτείς, εκείνος είναι πτωχός; Για κανέναν άλλο λόγο, παρά για να λάβεις εσύ τον μισθόν της καλοσύνης και της καλής διαχειρίσεως, και εκείνος να τιμηθεί με τα μεγάλα έπαθλα της υπομονής.
Συ όμως αφού τα περιέλαβες όλα στην αχόρταγον αγκάλη της πλεονεξίας, νομίζεις ότι κανέναν δεν αδικείς όταν αποστερείς τόσους πολλούς; Ποίος είναι ο πλεονέκτης; Αυτός που δεν μένει στην αυτάρκεια. Ποίος είναι ο άρπαγας; Αυτός που αφαιρεί όσα ανήκουν στον καθένα. Και συ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας, όταν αυτά που εδέχθης για να τα διαχειρισθείς, αυτά συ τα ιδιοποιείσαι; Ή θα ονομασθεί λωποδύτης εκείνος που απογυμνώνει τον ενδεδυμένον, αυτός δε που δεν ενδύει τον γυμνόν, ενώ ημπορεί να το κάμει, αξίζει να ονομασθεί αλλιώς; Ο άρτος που κρατάς εσύ ανήκει σ’ αυτόν που πεινά, το ένδυμα που συ φυλάσσεις στις αποθήκες ανήκει στον γυμνόν, το υπόδημα που συ αφήνεις να σαπίσει ανήκει στον ανυπόδητον. Το χρήμα που έχεις εσύ κρυμμένο ανήκει σ’ αυτόν που το χρειάζεται. Ώστε αδικείς τόσους, όσους ημπορούσες να ευεργετήσεις...
Απόσπασμα από την ομιλία του Μ. Βασιλείου
περί της πλεονεξίας και του ρητού απ' το Λουκάν Ευαγγέλιο
«Καθελώ μου τας αποθήκας, και μείζονας οικοδομήσω».
Όλο το κείμενο στο βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελ.375
Η παραβολή του άφρονα πλουσίου
Δύο σημεία από την παραβολή του άφρονα πλουσίου
ας σχολιάσουμε, αγαπητοί φίλοι.
Θα περίμενε κανείς λογικά σκεπτόμενος, να δει τoν πλούσιο της παραβολής να είναι ήσυχος και να χαίρεται τουλάχιστον ο ίδιος τον πλούτο και τα αγαθά του. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Ανησυχεί και υποφέρει... Έχοντας χάσει την ψυχική του ηρεμία αναζητά τρόπους να αποθηκεύσει τη μεγάλη σοδειά του. Τι τραγικό... ο πλούτος να μην μπορεί να του αναπαύσει την ψυχή.
Οι τέσσερις προστακτικές «αναπαύου, φάγε, πίε,ευφραίνου» αποτελούν σήμερα την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής μας. Το αδιάκοπο και εξουθενωτικό "κυνήγι του θυσαυρού" μάς υποδουλώνει στο χρήμα, μας στερεί πολλές μικρές, καθημερινές χαρές. Αξίζει άραγε τον κόπο τη στιγμή που δεν ξέρουμε αν θα προλάβουμε να χαρούμε ό,τι με μανία κυνηγάμε;
Η ψυχή δεν χορταίνει με πράγματα υλικά.
Όσο πιο πολλά απ’ αυτά της προσφέρεις, τόσο πιο αδειανή και πεινασμένη αισθάνεται.
21/11/09
Ερμηνεία της εικόνας των Εισοδίων
Ο ορθόδοξος αγιογράφος, με βάση την εκκλησιαστική παράδοση και τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας για τη Θεοτόκο, συνθέτει την εικόνα των Εισοδίων.
Το κύριο πρόσωπο της εικόνας είναι η τριετής Παναγία. Εικονίζεται τη στιγμή που την υποδέχεται στο ναό ο ιερέας Ζαχαρίας, ο μετέπειτα πατέρας του Προδρόμου, καθώς την παραδίδουν ευλαβικά οι θεοσεβείς γονείς της. Πίσω τους ακολουθούν οι παρθένες, «οι αμίαντιες θυγατέρες των Εβραίων», που κρατούν αναμμένες λαμπάδες.
Η Παναγία δε ζωγραφίζεται φυσιοκρατικά. Δεν εμφανίζει δηλαδή τίποτε το παιδικό, εκτός από το μικρό μέγεθος του σώματός της. Ο ορθόδοξος αγιογράφος θέλει να μας απομακρύνει από το γράμμα της διήγησης (τριετής ή παις), για να συλλάβουμε το πνεύμα της, την θεολογική της διάσταση. Η Παναγία είναι η Θεοτόκος, η Μητέρα του Θεού. Γι΄ αυτό ο υμνωδός μας καλεί σε τροπάριο του όρθρου: «την νηπιάζουσαν φύσει και υπέρ φύσιν Μητέρα αναδειχθείσαν του Θεού ευφημήσωμεν ύμνοις».
Η Παναγία εικονίζεται ως ώριμη γυναίκα με το γνωστό μαφόριό της, όπως τη βλέπουμε στις εικόνες της. Οι αναμμένες λαμπάδες υποδεικνύουν τη νοητή λαμπάδα, την Παναγία, και προδηλώνουν την ανείπωτη μελλοντική της αίγλη. Αυτή η αίγλη θα ήταν ο Χριστός, γιατί από την Παναγία θα ανέλαμπε (θα γεννιόταν) φωτίζοντας τους καθισμένους στο σκοτάδι της αμαρτίας ανθρώπους. Αυτόν το συμβολισμό παρουσιάζει και ο ύμνος της εορτής: «Αι νεανίδες χαίρουσα! και λαμπάδας κατέχουσαι, της λαμπάδος σήμερον προπορεύονται της νοητής και εισάγουσιν αυτήν εις τα Άγια των Άγιων ιερώς προσηλούσαι την μέλλουσαν αίγλην άρρητον εξ αυτής αναλάμψειν και φωτίσειν τους εν σκότει καθήμενους, της αγνωσίας εν Πνεύματι».
Κείμενο από το ημερολόγιο τσέπης για το 2010,
έκδοση του ενοριακού κέντρου
του Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
Ένας χρόνος από την εκδημία του Μητρ. κυρού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
Την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009,
στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου Πατρών,
θα τελεσθεί
πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία
και Ιερό Μνημόσυνο
επί τη συμπληρώσει ενός έτους
από την εις Κύριον εκδημίαν
του Μακαριστού Μητροπολίτου
πρ. Πατρών Κυρού Νικοδήμου
Την Κυριακή το απόγευμα και ώρα 7.00 μ.μ., στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελιστρίας Πατρών, θα πραγματοποιηθεί Μουσικοφιλολογικό Μνημόσυνο προς τιμήν του αοιδίμου Μητροπολίτου Πατρών κυρού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.
Θα μιλήσει ο Σεβ. Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού
κ.κ. Δανιήλ
κ.κ. Δανιήλ
και στη συνέχεια θα ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός του Δημοτικού Ωδείου Πατρών υπό τη διεύθυνση του κ. Σπυρ Ψάχου.
25 χρόνια από τα εγκαίνια του Ναού των Εισοδίων
25 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τα
εγκαίνια του Ι. Ναού των Εισοδίων
(6.10.1985)
Από το ημερολόγιο τσέπης για το 2010,
έκδοση του ενοριακού κέντρου
του Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
Τα Εισόδια της Θεοτόκου
Ἦχος β' Λέοντος
Μαΐστορος
Σήμερον τῷ Ναῷ προσάγεται, ἡ Πανάμωμος Παρθένος, εἰς κατοικητήριον τοῦ παντάνακτος Θεοῦ, καὶ πάσης τῆς ζωῆς ἡμῶν τροφοῦ. Σήμερον τὸ καθαρώτατον ἁγίασμα, ὡς τριετίζουσα δάμαλις, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων εἰσάγεται· Tαύτῃ ἐκβοήσωμεν, ὡς ὁ Ἄγγελος· Χαῖρε μόνη ἐν γυναιξὶν εὐλογημένη.
Ἦχος δ'
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται· Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
Σήμερον τῷ Ναῷ προσάγεται, ἡ Πανάμωμος Παρθένος, εἰς κατοικητήριον τοῦ παντάνακτος Θεοῦ, καὶ πάσης τῆς ζωῆς ἡμῶν τροφοῦ. Σήμερον τὸ καθαρώτατον ἁγίασμα, ὡς τριετίζουσα δάμαλις, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων εἰσάγεται· Tαύτῃ ἐκβοήσωμεν, ὡς ὁ Ἄγγελος· Χαῖρε μόνη ἐν γυναιξὶν εὐλογημένη.
Ἦχος δ'
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται· Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
ο επίγειος βίος της Θεοτόκου
20/11/09
Εμπόδια στην πνευματική ζωή
Την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009
και ώρα 6.00 μ.μ.
στη Χριστιανική Εστία Πατρών
θα μιλήσει ο π. Γερασ. Στανίτσας
Προιστ. Ι.Ν. Αγ. Βαρβάρας Πατρών
με θέμα: "Εμπόδια στην Πνευματική ζωή".
Ο μορφωμένος άνθρωπος κατά τον Σωκράτη
Όταν ρωτήσανε κάποτε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτα για τη συσσώρευση γνώσεων.
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ'όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική...
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές...
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα...
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους...
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους..."
«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ'όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική...
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές...
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα...
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους...
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους..."
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
(Ο Σωκράτης στο Μουσείο του Λούβρου)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)