ΑΓΚΥΡΑ 1986 - 1η Ομάδα
Μια πολύ παλιά φωτογραφία μάς στείλατε και ευχαριστούμε.
31/12/09
Κάλαντα θα πούμε και την Πρωτοχρονιά
Και φέτος ανήμερα της Πρωτοχρονιάς
λέμε τα κάλαντα!
λέμε τα κάλαντα!
Στην Αγ. Σκέπη, στο Καραμανδάνειο και
στο 409 στρατ. Νοσοκομείο...
Στους γέροντες, τους ασθενείς αλλά και σε
όσους εργάζονται εκεί...
όσους εργάζονται εκεί...
Συναντιόμαστε στις 10.45 στη Χριστ. Εστία.
Να είμαστε όλοι εκεί!
ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, πρώτη του Γεναρίου.
Αύριο ξημερώνεται τ΄Αγίου Βασιλείου.
Άγιος Βασίλης έρχεται, από την Καισαρεία.
Βαστάει εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι.
Αύριο ξημερώνεται τ΄Αγίου Βασιλείου.
Άγιος Βασίλης έρχεται, από την Καισαρεία.
Βαστάει εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι.
Το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί μιλούσε!
-Βασίλη πόθεν έρχεσαι και πόθε κατεβαίνεις;
-Από τη μάνα μ΄ έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω,
να μάθω τ΄άγια γράμματα και τ΄άγιο Ευαγγέλιο!
-Βασίλη πόθεν έρχεσαι και πόθε κατεβαίνεις;
-Από τη μάνα μ΄ έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω,
να μάθω τ΄άγια γράμματα και τ΄άγιο Ευαγγέλιο!
Σ΄ αυτήν την πόρτα που ΄ρθαμε, πέτρα να μη ραγίσει,
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού,χρόνια πολλά να ζήσει!
Να ζήσει χρόνους εκατό και να τους απεράσει,
και στων παιδιών του τις χαρές κουφέτα να μοιράσει!
Κυρά χρυσή , κυρ΄ αργυρή , κυρά μαλαματένια,
που σε χτενίζουν άγγελοι με τα χρυσά τους χτένια,
άνοιξε το πουγκάκι σου το μαργαριταρένιο,
και δώσε μ΄ ένα τάλληρο, ας είναι κι ασημένιο!
που σε χτενίζουν άγγελοι με τα χρυσά τους χτένια,
άνοιξε το πουγκάκι σου το μαργαριταρένιο,
και δώσε μ΄ ένα τάλληρο, ας είναι κι ασημένιο!
Και τώρα καληνύχτα σας, καλό ξημέρωμά σας,
κι ο Άγιος Βασίλειος να ΄ναί βοήθειά σας!
κι ο Άγιος Βασίλειος να ΄ναί βοήθειά σας!
30/12/09
3η εισήγηση: "Ομαδάρχης και παιδιά: ένας πνευματικός σύνδεσμος"
3η εισήγηση:
"Ομαδάρχης και παιδιά: ένας πνευματικός σύνδεσμος"
(π. Χριστ. Κογιώνης)
- Βασική πηγή δύναμης για την ομαδάρχη είναι η ΑΓΑΠΗ σε αυτό που κάνει αλλά και προς τα παιδιά.
- Ο Απ. Παύλος και η αγάπη του στο Χριστό είναι κατάλληλο πρότυπο για τον ομαδάρχη.
- Τα σημερινά παιδιά που έρχονται στο κατηχητικό είναι άξια επαίνων και θαυμασμού.
- Αναζήτηση των ανησυχιών και των προβλημάτων που απασχολούν τα παιδιά.
- Αγάπη ειλικρινής και για τα παιδιά στα οποία ο Θεός φαίνεται να είναι απών από τη ζωή τους.
- Να τα βοηθήσουμε να ανακαλύψουν το Χριστό και θεωρητικά και πρακτικά.
- Να συμπορευτούμε στον πόνο των παιδιών αλλά και στη χαρά τους.
- Να τα ενθουσιάσουμε και να τα στηρίξουμε στον αγώνα τους....
Ευχαριστούμε το φοιτητή Α.Σ. για τις σημειώσεις του
2η εισήγηση: Ο Χριστός, ακλόνητο πρότυπο και στήριγμα του ομαδάρχη
2η εισήγηση:
- Ο Χριστός ήταν ο πρώτος ομαδάρχης διδάσκοντας τους μαθητές του.
- Τον παραδέχονταν όλοι ως διδάσκαλο (φίλοι και εχθροί)
- Ο Χριστός δίδασκε με τα λόγια αλλά και με τη ζωή του
- Όλη η διδασκαλία Του ήταν μια προσευχή
- Ο Χριστός ήταν "ο καλός ποιμήν"
- Το Χριστό κυνήγησαν και κατηγόρησαν πρώτα για τη διδασκαλία Του (άρα κι εμάς)
- Γνώριζε καλά τους μαθητές Του
- Ήταν ευγενής στις παρατηρήσεις Του, μερικές φορές και αυστηρός.
- Η μελέτη του λόγου του Θεού απαραίτητο στήριγμα του ομαδάρχη
- Το πρότυπό μας στη διακονία μας το πρόσωπό Του.
"Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ακλόνητο πρότυπο
και στήριγμα του ομαδάρχη"
(π. Μιχαήλ Σαντοριναίος)
(π. Μιχαήλ Σαντοριναίος)
- Ο Χριστός ήταν ο πρώτος ομαδάρχης διδάσκοντας τους μαθητές του.
- Τον παραδέχονταν όλοι ως διδάσκαλο (φίλοι και εχθροί)
- Ο Χριστός δίδασκε με τα λόγια αλλά και με τη ζωή του
- Όλη η διδασκαλία Του ήταν μια προσευχή
- Ο Χριστός ήταν "ο καλός ποιμήν"
- Το Χριστό κυνήγησαν και κατηγόρησαν πρώτα για τη διδασκαλία Του (άρα κι εμάς)
- Γνώριζε καλά τους μαθητές Του
- Ήταν ευγενής στις παρατηρήσεις Του, μερικές φορές και αυστηρός.
- Η μελέτη του λόγου του Θεού απαραίτητο στήριγμα του ομαδάρχη
- Το πρότυπό μας στη διακονία μας το πρόσωπό Του.
29/12/09
1η εισήγηση: Κίνδυνοι και πειρασμοί στη διακονία του ομαδάρχη
1η Εισήγηση:
1ος πειρασμός: το δίλημμα - "Αξίζω να γίνω ομαδάρχης;"
2ος πειρασμός: Δεν έχω χρόνο για να ασχοληθώ
3ος πειρασμός: Υποβάθμιση του κατηχητικού έργου
ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
- Όχι σε προσωποληψία (προσκόλληση των παιδιών στον κατηχητή τους)
- Όχι στην ανθρωπαρέσκεια (κίνδυνος από τον εγωισμό μας)
ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΜΑΔΑΡΧΕΣ
- Η διαφορετικότητα των χαρακτήρων δεν πρέπει να επηρεάζει το έργο
- Συναγωνισμός, όχι ανταγωνισμός (προσφορά στον ίδιο αμπελώνα)
Ο ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΣΗΜΕΡΑ:
- Να γνωρίζει ότι διακονεί όχι για προβολή του αλλά προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ.
- Αγνό φρόνημα. Δεν μας χρωστά ο Θεός αλλά εμείς οφείλουμε.
- Όχι φόβος και άγχος μπροστά στα παιδιά. Κάθε έργο αγωγής είναι δύσκολο.
- Καλή προετοιμασία - όχι στην επανάπαυση.
- Φροντίδα και για τα τεχνικά θέματα.
- Κίνδυνος παρεκτροπής μπροστά στα παιδιά ή τους γονείς. Να σκεφτόμαστε πάντα τα κίνητρα της διακονίας μας.
- Συνέπεια λόγων και πράξεων. Αυθεντικό βίωμα όσων διδάσκουμε...
"Κίνδυνοι και πειρασμοί στη διακονία του ομαδάρχη"
(κ. Νεόφ. Ευαγγέλου)
Πάθη και αδυναμίες είναι οι πρώτες δυσκολίες μας.
1ος πειρασμός: το δίλημμα - "Αξίζω να γίνω ομαδάρχης;"
2ος πειρασμός: Δεν έχω χρόνο για να ασχοληθώ
3ος πειρασμός: Υποβάθμιση του κατηχητικού έργου
ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
- Όχι σε προσωποληψία (προσκόλληση των παιδιών στον κατηχητή τους)
- Όχι στην ανθρωπαρέσκεια (κίνδυνος από τον εγωισμό μας)
ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΜΑΔΑΡΧΕΣ
- Η διαφορετικότητα των χαρακτήρων δεν πρέπει να επηρεάζει το έργο
- Συναγωνισμός, όχι ανταγωνισμός (προσφορά στον ίδιο αμπελώνα)
Ο ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ ΣΗΜΕΡΑ:
- Να γνωρίζει ότι διακονεί όχι για προβολή του αλλά προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ.
- Αγνό φρόνημα. Δεν μας χρωστά ο Θεός αλλά εμείς οφείλουμε.
- Όχι φόβος και άγχος μπροστά στα παιδιά. Κάθε έργο αγωγής είναι δύσκολο.
- Καλή προετοιμασία - όχι στην επανάπαυση.
- Φροντίδα και για τα τεχνικά θέματα.
- Κίνδυνος παρεκτροπής μπροστά στα παιδιά ή τους γονείς. Να σκεφτόμαστε πάντα τα κίνητρα της διακονίας μας.
- Συνέπεια λόγων και πράξεων. Αυθεντικό βίωμα όσων διδάσκουμε...
3o Πανελλήνιο Συνέδριο Νεανικών Στελεχών
Ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία και συμμετοχή εκατοντάδων νεανικών στελεχών απ' όλη τη Νοτιοδυτική Ελλάδα οι εργασίες του 3ου Πανελληνίου Συνεδρίου Νεανικών Στελεχών που διοργάνωσε στην Αθήνα στις 27 και 28 Δεκεμβρίου 2009 ο τομέας Χ.Α. του συλλόγου ορθ. ιεραπ. δράσεως "Ο Μ. Βασίλειος".
Πατήστε εδώ για να δείτε το πρόγραμμα
Από την Πάτρα συμμετείχε δωδεκαμελής ομάδα νέων στελεχών του κατηχητικού έργου, οι οποίοι μας μετέφεραν τις εντυπώσεις τους. Αυτές καθώς και κάποιες σημειώσεις από τις εισηγήσεις θα αναρτήσουμε... Χρόνια Πολλά!
28/12/09
Πάνω από 30.000 αυτοκτονίες για 12η συναπτή χρονιά
Ο αριθμός των ανθρώπων οι οποίοι αυτοκτόνησαν στην Ιαπωνία ξεπέρασε τους 30.000 για 12η συνεχόμενη χρονιά, ανακοίνωσε η αστυνομία ανήμερα των Χριστουγέννων...
Από τον Ιανουάριο έως και το Νοέμβριο, 30.181 Ιάπωνες έθεσαν τέλος στη ζωή τους (21.566 άνδρες και 8.615 γυναίκες).
Κατά μέσον όρο δηλαδή, σημειώνονταν 90 αυτοκτονίες την ημέρα - γεγονός που καταδεικνύει ότι σχεδόν 1.000 άνθρωποι ήταν στο όριο της αυτοχειρίας οποιαδήποτε ημέρα της χρονιάς, σημείωναν οι ειδικοί.
Όσο για τις αιτίες;
1. Η οικονομική κρίση του 1998 ήταν ο λόγος που εκείνη τη χρονιά ο αριθμός των αυτοκτονιών ξεπέρασε τις 30.000 στην Ιαπωνία για πρώτη φορά.
2. Τα προβλήματα υγείας, περιλαμβανομένης της κατάθλιψης, η οποία σχετίζεται με την επίπονη και πολύωρη εργασία (47%)
3. Προβλήματα οικονομικής φύσης (23%)
4. Προβλήματα οικογενειακής φύσης (12,1%)
Από τον Ιανουάριο έως και το Νοέμβριο, 30.181 Ιάπωνες έθεσαν τέλος στη ζωή τους (21.566 άνδρες και 8.615 γυναίκες).
Κατά μέσον όρο δηλαδή, σημειώνονταν 90 αυτοκτονίες την ημέρα - γεγονός που καταδεικνύει ότι σχεδόν 1.000 άνθρωποι ήταν στο όριο της αυτοχειρίας οποιαδήποτε ημέρα της χρονιάς, σημείωναν οι ειδικοί.
1. Η οικονομική κρίση του 1998 ήταν ο λόγος που εκείνη τη χρονιά ο αριθμός των αυτοκτονιών ξεπέρασε τις 30.000 στην Ιαπωνία για πρώτη φορά.
2. Τα προβλήματα υγείας, περιλαμβανομένης της κατάθλιψης, η οποία σχετίζεται με την επίπονη και πολύωρη εργασία (47%)
3. Προβλήματα οικονομικής φύσης (23%)
4. Προβλήματα οικογενειακής φύσης (12,1%)
Είναι τραγικό το οικονομικό θαύμα της Ιαπωνίας να έχει ένα τόσο ακριβό τίμημα. Η φυγή από τη ζωή δεν μπορεί να αποτελεί λύση σε καμιά περίπτωση. Η ζωή θέλει διαρκή αγώνα και πίστη!
27/12/09
Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής...
Θά 'θελα να σε ζωγραφίσω μέσα σε μια ορθόδοξη εκκλησία. Να σε τοποθετήσω απέναντι απ' την εικόνα της Γέννησης του Θεανθρώπου. Διψώ να σου δώσω ένα πρόσωπο, για να ξορκίσω τον εφησυχασμό μου. Θέλω να σε βγάλω από το μακρινό παρελθόν και να σε ξέρω ξανά, ενοχλητικά μέσα στο παρόν μου. Ξέρεις, όσο κουραστικός κι αν είναι ο χρόνος σε μας τους ανθρώπους με την ασταμάτητη ροή του, τόσο μπορεί να γίνει φίλος και σύμμαχος. Το τέλειο άλλοθι.
Γι’ αυτό πρέπει, Ραχήλ, να ξεφύγεις από τον «καιρό εκείνο». Πρέπει να πάψεις να κλαις μέσα από εικόνες, ένα πρόσωπο, πού δε μας θυμίζει τό «τώρα». Πρέπει να σε δούμε με το πρόσωπο, που αναγνωρίζουμε στα δελτία ειδήσεων, πρέπει να θυμηθούμε πως υπάρχεις και σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Πώς τα παιδιά σου πεθαίνουν κάθε μέρα. Όχι μια φορά το καθένα, αλλά χιλιάδες, ατέλειωτες φορές.
Πεθαίνουν, καθώς δουλεύουν στις χωματερές των σκουπιδιών μας για να μαζέψουν τον επιούσιο άρτο, λίγο γυαλί ή μέταλλο ανάμεσα στα σκουπίδια.
Πεθαίνουν μέσα στις αναθυμιάσεις των μικρών που αναπνέουν. Πεθαίνουν κάθε φορά που χώνονται κάτω από μια σακούλα ή ένα χαρτόνι για να περάσουν άλλη μια νύχτα.
Πεθαίνουν κάθε φορά που γίνονται θύματα της πιο βάρβαρης κακοποίησης από τους χορτασμένους Ευρωπαίους και Αμερικανούς «πολιτισμένους». Πεθαίνουν κάθε φορά, που κι η μεταπτωτική φύση τους γκρεμίζει ή τους πλημμυρίζει το σπίτι, εκείνο το καλύβι που κατόρθωνε να σκεπάζει την ύπαρξή τους.
Σε βλέπω να κλαις, Ραχήλ, κι είναι — το ξέρω — πολύ περισσότερα από 14.000 τα παιδιά σου. Πώς να αντέξεις κι εσύ; Απόκαμες στο κλάμα σου. Δεν αντέχεις άλλη φτώχεια, πείνα, ορφάνια, εκμετάλλευση για τα παιδιά σου.
Ακούς πώς εμείς γιορτάζουμε τούτες τις μέρες. Μα εσύ δε γιόρτασες ποτέ. Δεν στέγνωσε το μάτι σου. Δεν ειρήνεψε το πρόσωπό σου. Δεν ήρθε για σένα ούτε η ειρήνη ούτε η ευδοκία.
Ραχήλ, σε θυμάμαι, δεν ξέρω αν αυτό σου λέει κάτι, εκεί στον πόνο σου.
Αλεξανδρεύς
26/12/09
Για τα κάλαντα στο νοσοκομείο
60 περίπου νέοι όλων των ηλικιών έδωσαν και φέτος το παρών ανήμερα των Χριστουγέννων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο "ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ" στο Ρίο. Συμμετείχαν σε μια εκδήλωση που γίνεται εδώ και 20 χρόνια τραγουδώντας τα κάλαντα και χριστουγεννιάτικους ύμνους στους ανθρώπους που νοσηλεύονται αυτές τις άγιες μέρες στο νοσοκομείο καθώς και τους συνοδούς συγγενείς τους. Επιπλεόν και στο νοσηλευτικό προσωπικό του ιδρύματος που εργαζόταν την ημέρα των Χριστουγέννων.
"Μας γλυκάνατε την ψυχή μας", "μας γεμίσατε χαρά", "μας δώσατε το μήνυμα αλλά και ελπίδα" ήταν μερικές από τις ευχάριστες αντιδράσεις των ανθρώπων που συναντήσαμε εκεί.
Της ομάδας μας προπορευόταν ο Αρχ. π. Χαρίτων Αθανασόπουλος, υπεύθυνος της ομάδας ιερέων που διακονούν στο νοσηλευτικό ίδρυμα, κρατώντας την εικόνα της Γεννήσεως. Πήγαινε πάνω από κάθε κρεβάτι σκορπίζοντας την ευλογία του Θεού και ευχόμενος σε κάθε έναν ξεχωριστά.
Και του χρόνου παιδιά, να είστε πάντα καλά!
Χριστουγεννιάτικα διηγήματα για παιδιά
Την Άγια Νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
γεννήθηκε ο Χριστός μας.
μαζί Του γεννήθηκε και η αγάπη,
που κάνει τή ζωή μας χαρούμενη, όμορφη, ευτυχισμένη.
γεννήθηκε ο Χριστός μας.
μαζί Του γεννήθηκε και η αγάπη,
που κάνει τή ζωή μας χαρούμενη, όμορφη, ευτυχισμένη.
Μέσα στο βιβλίο που κρατάς
θα βρεις εντυπωσιακές και συγκινητικές ιστορίες.
Τις έγραψε η αγάπη που μας έφερε ο Χριστός.
Διαβάζοντάς τις θα ανακαλύψεις
όμορφα μυστικά, για να δείχνει κανείς αγάπη
και να κερδίζει τη χαρά.
θα βρεις εντυπωσιακές και συγκινητικές ιστορίες.
Τις έγραψε η αγάπη που μας έφερε ο Χριστός.
Διαβάζοντάς τις θα ανακαλύψεις
όμορφα μυστικά, για να δείχνει κανείς αγάπη
και να κερδίζει τη χαρά.
Και θα καταλάβεις πιο πολύ τι πολύτιμο δώρο
μας χάρισε ο Χριστός...
μας χάρισε ο Χριστός...
Έκδοση του Περιοδικού Π.τ.Ν., Αθήνα, Δεκέμβριος 2009
Γράμμα στον Άγιο Βασίλη
Όταν ήμουν μικρό παιδί, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες χάραζα με τα παιδιάστικά μου γράμματα τις μικρές μου επιθυμίες στο χαρτί: κούκλες, ποδήλατα, οργανάκια... Ήταν το γράμμα μου στον Άγιο Βασίλη. Όλη μου η λαχτάρα ξεκινούσε κάπως έτσι: «Άγιε μου Βασίλη, θέλω φέτος...».
Τώρα στα 15 μου χρόνια, αν μου δινόταν πραγματικά η ευκαιρία να πω αυτά που θέλω στον Άγιο του Θεού, θα του ζητούσα κάτι παραπάνω από τα υλικά και θα του έγραφα κάπως έτσι:
Τώρα στα 15 μου χρόνια, αν μου δινόταν πραγματικά η ευκαιρία να πω αυτά που θέλω στον Άγιο του Θεού, θα του ζητούσα κάτι παραπάνω από τα υλικά και θα του έγραφα κάπως έτσι:
Άγιε Βασίλη,
Για να πω την αλήθεια, πιστεύω ότι εμείς οι άνθρωποι σου ζητάμε αυτό που μας λείπει απ' τη ζωή. Εμένα δεν μου λείπουν κάποια σύγρονα τεχνολογικά επιτεύγματα ή κάποια ρούχα ή παπούτσια ή πράματα για να περνάω την ώρα μου.
Αυτό που πραγματικά λείπει από μένα κι απ' τον κόσμο είναι η αγάπη. Η αγάπη που λίγοι δίνουν, και λίγοι ξέρουν πώς να τη μοιράζονται. Μιλώ για μια αγάπη ανιδιοτελή, αγνή. Ίσως, τελικά, αυτή να είναι η βαθιά κρυμμένη κινητήρια δύναμη του κόσμου.
Συγκρίνω το τωρινό με τα παλιά μου γράμματα σε σένα, τα διαβάζω και σκέφτομαι πόσο άλλαξε ο τρόπος γραφής μου, ο τρόπος σκέψης μου... Ίσως γιατί άλλαξαν οι προσδοκίες μου από αυτόν εδώ τον κόσμο... Ίσως γιατί άλλαξε ο ίδιος ο κόσμος. Μερικές φορές εύχομαι να μην είχα καταλάβει ποτέ πώς είναι στ' αλήθεια αυτός ο κόσμος. Από τη στιγμή που το κατάλαβα είναι σαν να έχασα κάτι από μέσα μου, σαν να άνοιξε μια τρύπα στην καρδιά μου και έχασα το άρωμα της παιδικής μου αθωότητας...
Όχι, όχι, δεν το απαιτώ εγωιστικά, δεν ξέρω καν αν είμαι άξια να το δω... είμαι όμως σίγουρη ότι κάπου στη γη υπάρχει κρυμμένη αυτή η αγάπη που αποζητώ. Γι’ αυτό, Άγιε Βασίλη, απλώς βοήθησε με να τη δω, να την κατανοήσω, να μην την αφήσω να φύγει...
Τέλος σου ζητώ και μια τελευταία χάρη: Όπως μπορεί κάποτε εγώ να δω αυτήν την αγάπη, έτσι βοήθησε και τους άλλους ανθρώπους να τη δουν. Ίσως τότε ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος...
Σ' ευχαριστώ, που πάντα δέχεσαι το γράμμα μου.
Μαρία
Το παραπάνω γράμμα που έγραψε η Μαρία, ανταποκρίνεται στις προσδοκίες κάθε έφηβου. Μακάρι να γίνει πραγματικότητα με τις θερμές προσευχές του Μεγάλου Αγίου Βασιλείου, που ιδιαιτέρως ακούει και αγαπά τους μαθητές.
Π.τ.Ν. Δεκέμβριος 2009
25/12/09
Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητρ. Πατρών κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε!
Γεμᾶτος χαρά ὁ ἱερός Ὑμνογράφος καλεῖ σήμερα τό ἀνθρώπινο γένος, νά ὑψωθῇ ἀπό τή γῆ, νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τά φθαρτά, τά ψεύτικα, τά γήινα καί πρόσκαιρα καί νά πανηγυρίσῃ μαζί μέ τούς Ἀγγέλους γιά τήν σωτηρία καί τή λύτρωση.
Ὁ πόθος αἰώνων καί γενεῶν γιά τήν ἔξοδο τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ὠκεανό τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἁμαρτίας καί ἡ βαθειά καί ἐναγώνια, ἡ μαρτυρική ἀναζήτηση γιά τήν λύτρωση καί τήν σωτηρία, παρεβίασαν τοῦ Οὐρανοῦ τίς πύλες καί ἡ Ἀγάπη σαρκώθηκε. Ὁ Θεός ἦλθεν ἐπί γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. «Σήμερον ὁ Θεός Λόγος δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος ἐγένετο καί ὁ θνητός ἄνθρωπος ἀθάνατος κατά χάριν γεγένηται. Σήμερον Μαρία ἔτεκεν καί κόσμος ἐφωτίσθη. Ἐκείνη ἐν τῷ σπηλαίῳ καί ἡ οἰκουμένη ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν σύμπαντα κόσμο ἔκανε, τό μέγιστο θαῦμα. Μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ἐγνώρισε ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ «τό πάντων καινῶν, καινότατον θαῦμα, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον, δι’ οὗ ἡ ἄπειρος τοῦ Θεοῦ ἐμφανίζεται δύναμις», (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός). Θεόν ἄσαρκον, ἄναρχον καί αἰώνιον νά σαρκοῦται, νά εἰσέρχεται στόν χρόνο, νά κενοῦται, νά ἀδειάζῃ δηλαδή, γιά νά κερδίσῃ ὁ ἄνθρωπος τόν παράδεισο, τήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του. Αὐτός, ὁ Κύριος μας, ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν, ὁ δι’ ἡμᾶς νηπιάσας, ἀνεκαίνισε τόν σύμπαντα κόσμον μέ τήν Σάρκωσή Του, μέ τήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ θυσία Του καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του.
«Δι’ αὐτό ὁ μόνος ἀναμάρτητος Λόγος τοῦ Θεοῦ, υἱός ἀνθρώπου γίνεται καί ἐκ Παρθένου γεννᾶται...... καί δι’ ἔργων καί λόγων καί θαυμάτων μεγάλων δείκνυσι καί πιστοῦται τήν πίστιν καί τήν πολιτείαν τῆς σωτηρίας. Καί οὕτως αὐτός ὁ ἀνεύθυνος καί ἀναμαρτήτως ζήσας τῶν ὑπευθύνων ἡμῶν ἀναδέχεται τά πάθη μέχρι θανάτου, ἵνα καί εἰς τόν Ἅδην καταβάς σώσῃ κακεῖ τούς πιστεύσαντας» (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς).
Ἀδελφοί μου,
Μέσα στήν Ἐκκλησία ἡ ὁποία εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός παρατεινόμενος στούς αἰῶνες, ἐπαναλαμβάνεται τό ἴδιο γεγονός, τό ἴδιο θαῦμα καί μέγα Μυστήριο. Χριστός γεννᾶται, θυσιάζεται καί προσφέρεται σέ μᾶς, μέσα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία, πού εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Γι’αὐτό καί ἐπαναλαμβάνουμε καί μιά καί δυό καί ἀναρίθμητες φορές. «Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία».
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Μακράν τῆς Ἐκκλησίας βιώνει ὁ ἄνθρωπος, τόν πόνο, τήν ἀπαξίωση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος, τήν ὀδύνη τῆς δαιμονικῆς μοναξιᾶς καί τήν ἀπελπισία.
Μακράν τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν τά πάθη, τά μίση, οἱ πόλεμοι, τά δάκρυα, ὁ πόνος, ὁ θάνατος μέ τήν ψυχοσωματική του διάσταση.
Σήμερα διερωτώμεθα γιά τήν ποικιλώνυμη κρίση πού μαστίζει τόν τόπο μας, τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ εἶναι πολύ βαθειά. Εὑρίσκεται στήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀπό μᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ κρίση πού βιώνουμε εἶναι πνευματική. Διώξαμε τόν Θεό ἀπό τήν καρδιά μας, ἀπό τό σπίτι μας, ἀπό τήν κοινωνία μας. Ἐκεῖνος ἐπιμένει, κρούει τήν θύρα καί μεῖς ἀρνούμεθα νά Τοῦ ἀνοίξουμε.
Αὐτή ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους μας, εἶναι προϊόν τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία «μόνη αἰσχύνη ἐστίν, ἥν οὐδείς εἶναι νομίζει αἰσχύνην, ἀλλά πάντα μᾶλλον ἤ ταύτην», δηλαδή, «Ντροπή εἶναι μόνον ἡ ἁμαρτία, τήν ὁποίαν ἐν τούτοις κανείς δέν θεωρεῖ ντροπή. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν τά πάντα ντροπή, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία» (Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Παιδιά μου,
«Δίχως Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».
Στά προβλήματα πού ταλανίζουν τήν κοινωνία παγκοσμίως, μόνο μία λύση ὑπάρχει.
Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Θεό. Σάν πρόσωπα, σάν κοινωνία ὁλόκληρη. Νά γεννηθῇ μέσα μας ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, νά σκηνώσῃ στήν ὕπαρξή μας.
Μόνο ἔτσι θά ἀποκτήσῃ νόημα ἡ ζωή μας, χαρά ἡ καρδιά μας, θά ἀνακαινισθῇ ὁ σύμπας κόσμος.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ ἀγάπη ἡ δική μας στόν Σαρκωθέντα Θεό, εἶναι ἡ μοναδική ἀπάντηση στό οὐράνιο κάλεσμά Του, στήν μαρτυρική, πατρική κραυγή Του γιά τή λύτρωσή μας ἀπό τόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης φρικτῆς ἀπελπισίας καί γιά τήν σωτηρία μας.
Ὅμως αὐτή ἡ ἀγάπη, μή λησμονῆτε ποτέ, ὅτι περνάει μέσα ἀπό τά πρόσωπα τῶν συνανθρώπων μας, τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων.
«Δεῦτε οὖν ὅσοι τῶν ἐμῶν λόγων ἀκροαταί τυγχάνετε», παραγγέλλει, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «δεῦτε χριστιανικῶς ἑορτάσωμεν σήμερον. Πῶς ἔσται τοῦτο; Μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδώσωμεν.... Μή αἴτιος σκανδάλου γίνου.... Μετάδος τῷ δεομένῳ στέγης, σκέπης, σιτίων... Μή μέγα φρόνει, ὁ γάρ δοκῶν τι εἶναι, μηδέν ὤν, ἑαυτόν φρεναπατᾶ..... Ἀπέχεσθε πορνείας.... Τήν κακίαν ἐκκόψατε... Τόν γεννηθέντα Χριστόν δοξάσατε...».
Ἄς ἀκούσωμε ἐντονώτερα, αὐτά τά Χριστούγεννα, τίς παρακλήσεις τῶν πτωχῶν, τήν ἀγωνία τῶν ἀνέργων, τήν κραυγή τῶν ξένων πού ἔχουν βρεθεῖ στόν τόπο μας καί ζοῦν μακριά ἀπό τίς πατρίδες τους, τήν ἀναζήτηση τῶν νέων γιά νόημα καί ἀξία στήν ζωή τους. Ἄς δοῦμε τά δάκρυα τῶν πονεμένων γονέων, πού ἔχουν χάσει τά παιδιά τους, τῶν ἀσθενῶν πού βρίσκονται στοῦ πόνου τό κρεββάτι, τῶν γερόντων, τῶν μοναχικῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἀδελφῶν μας, τῶν ἐν πάσαις ἀνάγκαις ὄντων, ὥστε νά δυνηθοῦμε νά συναντήσωμε τόν δι’ ἡμᾶς πτωχεύσαντα καί νηπιάσαντα Κύριό μας.
Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε!
Γεμᾶτος χαρά ὁ ἱερός Ὑμνογράφος καλεῖ σήμερα τό ἀνθρώπινο γένος, νά ὑψωθῇ ἀπό τή γῆ, νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τά φθαρτά, τά ψεύτικα, τά γήινα καί πρόσκαιρα καί νά πανηγυρίσῃ μαζί μέ τούς Ἀγγέλους γιά τήν σωτηρία καί τή λύτρωση.
Ὁ πόθος αἰώνων καί γενεῶν γιά τήν ἔξοδο τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ὠκεανό τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἁμαρτίας καί ἡ βαθειά καί ἐναγώνια, ἡ μαρτυρική ἀναζήτηση γιά τήν λύτρωση καί τήν σωτηρία, παρεβίασαν τοῦ Οὐρανοῦ τίς πύλες καί ἡ Ἀγάπη σαρκώθηκε. Ὁ Θεός ἦλθεν ἐπί γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. «Σήμερον ὁ Θεός Λόγος δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος ἐγένετο καί ὁ θνητός ἄνθρωπος ἀθάνατος κατά χάριν γεγένηται. Σήμερον Μαρία ἔτεκεν καί κόσμος ἐφωτίσθη. Ἐκείνη ἐν τῷ σπηλαίῳ καί ἡ οἰκουμένη ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν σύμπαντα κόσμο ἔκανε, τό μέγιστο θαῦμα. Μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ἐγνώρισε ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ «τό πάντων καινῶν, καινότατον θαῦμα, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον, δι’ οὗ ἡ ἄπειρος τοῦ Θεοῦ ἐμφανίζεται δύναμις», (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός). Θεόν ἄσαρκον, ἄναρχον καί αἰώνιον νά σαρκοῦται, νά εἰσέρχεται στόν χρόνο, νά κενοῦται, νά ἀδειάζῃ δηλαδή, γιά νά κερδίσῃ ὁ ἄνθρωπος τόν παράδεισο, τήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του. Αὐτός, ὁ Κύριος μας, ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν, ὁ δι’ ἡμᾶς νηπιάσας, ἀνεκαίνισε τόν σύμπαντα κόσμον μέ τήν Σάρκωσή Του, μέ τήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ θυσία Του καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του.
«Δι’ αὐτό ὁ μόνος ἀναμάρτητος Λόγος τοῦ Θεοῦ, υἱός ἀνθρώπου γίνεται καί ἐκ Παρθένου γεννᾶται...... καί δι’ ἔργων καί λόγων καί θαυμάτων μεγάλων δείκνυσι καί πιστοῦται τήν πίστιν καί τήν πολιτείαν τῆς σωτηρίας. Καί οὕτως αὐτός ὁ ἀνεύθυνος καί ἀναμαρτήτως ζήσας τῶν ὑπευθύνων ἡμῶν ἀναδέχεται τά πάθη μέχρι θανάτου, ἵνα καί εἰς τόν Ἅδην καταβάς σώσῃ κακεῖ τούς πιστεύσαντας» (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς).
Ἀδελφοί μου,
Μέσα στήν Ἐκκλησία ἡ ὁποία εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός παρατεινόμενος στούς αἰῶνες, ἐπαναλαμβάνεται τό ἴδιο γεγονός, τό ἴδιο θαῦμα καί μέγα Μυστήριο. Χριστός γεννᾶται, θυσιάζεται καί προσφέρεται σέ μᾶς, μέσα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία, πού εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Γι’αὐτό καί ἐπαναλαμβάνουμε καί μιά καί δυό καί ἀναρίθμητες φορές. «Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία».
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Μακράν τῆς Ἐκκλησίας βιώνει ὁ ἄνθρωπος, τόν πόνο, τήν ἀπαξίωση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος, τήν ὀδύνη τῆς δαιμονικῆς μοναξιᾶς καί τήν ἀπελπισία.
Μακράν τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν τά πάθη, τά μίση, οἱ πόλεμοι, τά δάκρυα, ὁ πόνος, ὁ θάνατος μέ τήν ψυχοσωματική του διάσταση.
Σήμερα διερωτώμεθα γιά τήν ποικιλώνυμη κρίση πού μαστίζει τόν τόπο μας, τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ εἶναι πολύ βαθειά. Εὑρίσκεται στήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀπό μᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ κρίση πού βιώνουμε εἶναι πνευματική. Διώξαμε τόν Θεό ἀπό τήν καρδιά μας, ἀπό τό σπίτι μας, ἀπό τήν κοινωνία μας. Ἐκεῖνος ἐπιμένει, κρούει τήν θύρα καί μεῖς ἀρνούμεθα νά Τοῦ ἀνοίξουμε.
Αὐτή ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους μας, εἶναι προϊόν τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία «μόνη αἰσχύνη ἐστίν, ἥν οὐδείς εἶναι νομίζει αἰσχύνην, ἀλλά πάντα μᾶλλον ἤ ταύτην», δηλαδή, «Ντροπή εἶναι μόνον ἡ ἁμαρτία, τήν ὁποίαν ἐν τούτοις κανείς δέν θεωρεῖ ντροπή. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν τά πάντα ντροπή, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία» (Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Παιδιά μου,
«Δίχως Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».
Στά προβλήματα πού ταλανίζουν τήν κοινωνία παγκοσμίως, μόνο μία λύση ὑπάρχει.
Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Θεό. Σάν πρόσωπα, σάν κοινωνία ὁλόκληρη. Νά γεννηθῇ μέσα μας ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, νά σκηνώσῃ στήν ὕπαρξή μας.
Μόνο ἔτσι θά ἀποκτήσῃ νόημα ἡ ζωή μας, χαρά ἡ καρδιά μας, θά ἀνακαινισθῇ ὁ σύμπας κόσμος.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ ἀγάπη ἡ δική μας στόν Σαρκωθέντα Θεό, εἶναι ἡ μοναδική ἀπάντηση στό οὐράνιο κάλεσμά Του, στήν μαρτυρική, πατρική κραυγή Του γιά τή λύτρωσή μας ἀπό τόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης φρικτῆς ἀπελπισίας καί γιά τήν σωτηρία μας.
Ὅμως αὐτή ἡ ἀγάπη, μή λησμονῆτε ποτέ, ὅτι περνάει μέσα ἀπό τά πρόσωπα τῶν συνανθρώπων μας, τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων.
«Δεῦτε οὖν ὅσοι τῶν ἐμῶν λόγων ἀκροαταί τυγχάνετε», παραγγέλλει, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «δεῦτε χριστιανικῶς ἑορτάσωμεν σήμερον. Πῶς ἔσται τοῦτο; Μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδώσωμεν.... Μή αἴτιος σκανδάλου γίνου.... Μετάδος τῷ δεομένῳ στέγης, σκέπης, σιτίων... Μή μέγα φρόνει, ὁ γάρ δοκῶν τι εἶναι, μηδέν ὤν, ἑαυτόν φρεναπατᾶ..... Ἀπέχεσθε πορνείας.... Τήν κακίαν ἐκκόψατε... Τόν γεννηθέντα Χριστόν δοξάσατε...».
Ἄς ἀκούσωμε ἐντονώτερα, αὐτά τά Χριστούγεννα, τίς παρακλήσεις τῶν πτωχῶν, τήν ἀγωνία τῶν ἀνέργων, τήν κραυγή τῶν ξένων πού ἔχουν βρεθεῖ στόν τόπο μας καί ζοῦν μακριά ἀπό τίς πατρίδες τους, τήν ἀναζήτηση τῶν νέων γιά νόημα καί ἀξία στήν ζωή τους. Ἄς δοῦμε τά δάκρυα τῶν πονεμένων γονέων, πού ἔχουν χάσει τά παιδιά τους, τῶν ἀσθενῶν πού βρίσκονται στοῦ πόνου τό κρεββάτι, τῶν γερόντων, τῶν μοναχικῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἀδελφῶν μας, τῶν ἐν πάσαις ἀνάγκαις ὄντων, ὥστε νά δυνηθοῦμε νά συναντήσωμε τόν δι’ ἡμᾶς πτωχεύσαντα καί νηπιάσαντα Κύριό μας.
Ἀδελφοί μου,
«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε.
Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε.
Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε»
Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε.
Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε»
Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικά, ἐν φιλήματι ἁγίῳ
καί σᾶς εὔχομαι ἔτη πολλά καί Θεοφόρα.
καί σᾶς εὔχομαι ἔτη πολλά καί Θεοφόρα.
Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος
Η ευχή και η προσδοκία μας
"Δεύτε ουν εορτάσωμεν, δεύτε πανηγυρίσωμεν...",
"δεύτε και προσκυνήσωμεν" το Θείο παιδί.
Θα μας δεχτεί όλους εμάς τους αμαρτωλούς, τους ταλαίπωρους οδίτες της ερήμου της ζωής.
Θα μας χαρίσει τα δώρα της Φάτνης και
θα μας λούσει στο Φως της...
"Μη ζήτει το πώς... επειδή τούτο θέλει".
24/12/09
Κάλαντα Χριστουγέννων Καππαδοκίας
Κάλαντα Χριστουγέννων Καππαδοκίας.
Ἦχος α´. Ῥυθμὸς τετράσημος.
Καλὴν ἐσπέραν ἄρχοντες κι ἂν εἶναι ὁρισμός σας,
Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει.
Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει.
Ἐν τῷ σπηλαίῳ τίκτεται, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων,
οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται, χαίρει κι ἡ φύσις ὅλη.
οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται, χαίρει κι ἡ φύσις ὅλη.
Ἐκ τῆς Περσίας ἔρχονται τρεῖς Μάγοι μὲ τὰ δῶρα,
ἄστρον λαμπρὸν τοὺς ὁδηγεῖ, χωρίς νὰ λείψῃ ὥρα.
ἄστρον λαμπρὸν τοὺς ὁδηγεῖ, χωρίς νὰ λείψῃ ὥρα.
Γονατιστοὶ τὸν προσκυνοῦν καὶ δῶρα τοῦ χαρίζουν,
σμύρνα, χρυσὸν καὶ λίβανον, Θεὸν τὸν εὐφημίζουν.
σμύρνα, χρυσὸν καὶ λίβανον, Θεὸν τὸν εὐφημίζουν.
Καὶ ἐπληρώθη τὸ ῥηθέν, Προφήτου Ἡσαΐου,
μετὰ τῶν ἄλλων προφητῶν καὶ τοῦ ῾Ιερεμίου.
μετὰ τῶν ἄλλων προφητῶν καὶ τοῦ ῾Ιερεμίου.
Φωνὴ ἠκούσθη ἐν Ραμᾷ, Ραχὴλ τὰ τέκνα κλαίει,
παραμυθήν οὐκ ἤθελεν, ὅτι αὐτὰ οὐκ ἔχει.
παραμυθήν οὐκ ἤθελεν, ὅτι αὐτὰ οὐκ ἔχει.
Ἰδοὺ ὅπως σᾶς εἴπαμεν ὅλην τὴν ὐμνωδίαν,
τοῦ Ἰησοῦ μας τοῦ Χριστοῦ, Γέννησιν τὴν ἁγίαν.
τοῦ Ἰησοῦ μας τοῦ Χριστοῦ, Γέννησιν τὴν ἁγίαν.
Χρόνους πολλοὺς νὰ χαίρεσθε, πάντα εὐτυχισμένοι,
σωματικῶς καὶ ψυχικῶς νὰ εἶσθε πλουτισμένοι.
σωματικῶς καὶ ψυχικῶς νὰ εἶσθε πλουτισμένοι.
Μουτότο
Μουτότο
ΧΑΤΖΗ ΣΟΦΙΑ
ΧΑΤΖΗ ΣΟΦΙΑ
Το περιπετειώδες ταξίδι ενός παιδιού χωρίς όνομα, στερημένου από το σπίτι του και κάθε λογής ασφάλεια. Η ζωή του στην Αφρική, η πείνα, οι αρρώστιες...
Αλλά και η πάλη με τις δυσκολίες, η ελπίδα που ξεπροβάλλει, η πίστη που γεννιέται στην αγκαλιά μιας καινούργιας οικογένειας και την αρχή μιας νέας ζωής...
Με την αγορά κάθε βιβλίου προσφέρετε 1 ευρώ στην ιεραποστολή του Κολουέζι στην επαρχία
Κατάνγκα του Κονγκό.
Χρονολογία έκδοσης: 12 2009
ISBN: 9789606677755Σχήμα: 13x21
Σελίδες: 180
Εκδότης: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Στα βιβλιοπωλεία και στο
βιβλιοπωλείο της Ζωής (Παντανάσσης 61)
23/12/09
Χριστούγεννα 199...
Τραγουδώντας τα κάλαντα στο Νοσοκομείο του Αγ. Ανδρέα
ανήμερα τα Χριστούγεννα του 199...
Χριστουγεννιάτικο Αντιπαραμύθι
Μια φορά και κάθε καιρό είναι ο Θεός. Από κάποτε είναι και οι
άνθρωποι. Οι αναφορές όμως που έρχονται από τη γη για την κατάσταση των
ανθρώπων όλο και χειροτερεύουν. Το ανθρώπινο γένος πάει από το κακό στο
χειρότερο, παρ' όλες τις προσπάθειες του Θεού με τους διάφορους αντιπροσώπους
που από καιρό σε καιρό στέλνει για να τους συνεφέρει.
Μπροστά
στην έκρυθμη αυτή κατάσταση η Αγία Τριάδα συνεδριάζει. Αποφασίζει ν' ακούσει
και τις απόψεις των ανθρώπων πάνω στο θέμα και να συζητήσει προτάσεις τους για
την αντιμετώπιση του αδιεξόδου.
Σε
λίγες μέρες φθάνει ως εκπρόσωπος της ανθρωπότητας μια διακεκριμένη
προσωπικότητα, ένας σοφός Σύμβουλος του Αυτοκράτορα που διατηρούσε μεγάλο κύρος
ανάμεσα στους ανθρώπους. Κολακευμένος από την προτίμηση δεν άργησε να πάρει
θάρρος και να διατυπώσει τις απόψεις του για τη λύση του προβλήματος.
-Προτείνω
να ληφθούν δραστικά μέτρα.
-Σαν
ποια;
-Να
σταλούν άγγελοι με πύρινες ρομφαίες για να συνετίσουν τους ανθρώπους.
-Μα
τότε πού πάει η ελευθερία τους;
-Μπροστά
στο καλό που θα γίνει, δε βλάφτει να τη στερηθούν προσωρινά.
-Μα
καλό δίχως ελευθερία μπορεί να είναι καλό;
Ο
σεβαστός Σύμβουλος πέφτει σε κάποια αμηχανία. Κι αναδιπλώνεται, θέλει να φανεί
αρεστός και προτείνει αυτό που υποπτεύεται ότι θ' αρέσει στο Θεό.
-Να
σταλούν εκπρόσωποί σας για να τους συμβουλέψουν.
-Μα
το μέτρο αυτό δοκιμάστηκε επανειλημμένα και απέτυχε.
Ο
σεβαστός Σύμβουλος μπερδεύεται πάλι. Ωστόσο μια νέα ιδέα φωτίζει το μυαλό του.
-Να
χορηγήσετε γενική αμνηστεία. Να βγείτε στον εξώστη του Ουρανού και ν'
ανακοινώσετε στους ανθρώπους ότι τους συγχωρείτε για την προσβολή που σας
έκαναν και διαγράφετε τις αμαρτίες τους!
-Δεν
μπορώ να το κάνω γιατί δεν αισθάνομαι θιγμένος από τα έργα τους. Αλλά κι αν
έδινα γενική αμνηστεία, όπως προτείνεις, θα τους ωφελούσε; Πιστεύω πως όχι. Το
πρόβλημα δεν είναι ν' αποκαταστήσω τη σχέση μου με τους ανθρώπους. Ποτέ,
άλλωστε, αυτή δε χάλασε.
Αλλά ν' αποκαταστήσουν οι ίδιοι τη σχέση τους με τον
εαυτό τους. Στην περίπτωση, όμως, αυτή δεν έχουν τόσο αξία τα γενικά μέτρα που
έρχονται απ' έξω, όσο η αλλαγή των ανθρώπων που γίνεται μέσα τους, η σωστή
επανατοποθέτηση του καθενός απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.
Ο
Σύμβουλος τα 'χασε πλέον οριστικά. Και τότε σκέφτηκε να εφαρμόσει την παλιά,
δοκιμασμένη τακτική του, που χρησιμοποιούσε σε δύσκολες στιγμές.
-Εσείς
τι λέτε; Ρώτησε με προσποιητή αφέλεια.
-Λέω
να στείλω το Γυιό μου στη γη.
-Απαράδεκτο!
του ξέφυγε η λέξη αυθόρμητα. Ταυτόχρονα όμως ένιωσε ότι φέρθηκε με απρέπεια.
Σπεύδει να διορθώσει το πράγμα.
-Ίσως,
ήταν κάπως βιαστική η κρίση μου. Μάλλον δεν έχω αντίρρηση. Αλλά θα πρέπει να
παρουσιαστεί με την ανάλογη εμφάνιση που επιβάλλει η θέση του.
-Δηλαδή,
ποια;
-Ε,
να! Να περιβληθεί, ας πούμε, μ' ένα αστρικό σώμα και να συνοδεύεται από μια
στρατιά αγγέλων.
-Δε
θα εκβιάσει, όμως, έτσι τις ανθρώπινες συνειδήσεις;
Πάλι
τα ίδια, σκέφθηκε ο Σύμβουλος με κάποιο εκνευρισμό. Έτσι ξαναγύρισε στη γνωστή
του τακτική.
-Εσείς
πώς βλέπετε αυτή την αποστολή;
-Σκέφτομαι
να γίνει άνθρωπος!
Αστροπελέκι!
-Τι
είπατε; Άνθρωπος; Μα αυτό είναι εντελώς ασυμβίβαστο με την αξία του. Δεν
κρατήθηκε. Είναι αναξιοπρεπές. Και πάλι δεν κρατήθηκε. Πώς το σκεφτήκατε αυτό;
-Λέγοντας
να γίνει άνθρωπος, δεν εννοώ να εμφανιστεί ως άνθρωπος, αλλά να υπάρξει
άνθρωπος, να γεννηθεί από μια θνητή γυναίκα.
Μήπως
με περιπαίζει; Σκέφτηκε φανερά ενοχλημένος ο καλός μας Σύμβουλος. Μήπως το
κάνει για να ελέγξει τη νοημοσύνη μου;
-Δεν
μπορώ να παρακολουθήσω τη σκέψη σας, είπε με θιγμένη αξιοπρέπεια. Εννοείτε να
περάσει από τη διαδικασία της ενδομήτριας ζωής, της γέννας, από την ασήμαντη
βρεφική ηλικία από. Σταμάτησε από φρίκη. Τον συνέφερε κάπως η σκέψη πως ο Θεός
πιθανόν να τον κοροϊδεύει. Τον κοιτάζει εξεταστικά με μια ματιά γεμάτη σημασία.
Θα 'θελε τουλάχιστον να μην πέσει η υπόληψή του.
Ο
Θεός ένιωσε την κατάσταση του ανθρώπου. Ήταν κι αυτός όπως όλοι οι άλλοι.
Αποκλεισμένος στο δικό του κόσμο. Ένας υπηρέτης που φρόντιζε μόνο «τα του
Καίσαρος». Ωστόσο συνέχισε να του ξεδιπλώνει τη σκέψη του.
-Νομίζω
ότι σωστά με καταλάβατε. Λέω γεννηθεί από μια θνητή γυναίκα και μάλιστα να μη
γεννηθεί στην Πρωτεύουσα, ούτε στα Ανάκτορα, αλλά σε μια ασήμαντη πόλη, στη
Βηθλεέμ, ας πούμε, μέσα σ' ένα σταύλο!
Το
πράγμα είχε παραγίνει για το Σύμβουλο. Ένιωσε ότι τον περιπαίζουν. Αν
προσπαθούσε τουλάχιστο να περισώσει το κύρος του!... Πήρε το πιο σοβαρό του
ύφος και είπε:
-Επιθυμώ
εξ ονόματος μου εξ ονόματος όλων των ανθρώπων να δηλώσω ότι διαφωνώ με την
πρότασή σας. Παρακαλώ να γραφτεί στα πρακτικά.
Με
τη δήλωση αυτή η σύσκεψη έληξε. Ο Θεός σηκώθηκε, τον ξεπροβόδισε μέχρι την
πόρτα και τον χαιρέτησε, ευχαριστώντας τον για τη συνεργασία του. Ο Σύμβουλος
έφυγε πολύ συγχυσμένος κι αναστατωμένος. Σε όλη τη διαδρομή του γυρισμού μια
απορία τριβέλιζε το μυαλό του. Πώς μπόρεσε ο Θεός να σκεφτεί όλ' αυτά, έστω και
γι' αστείο;
Ηλίας Βουλγαράκης
Από το βιβλίο «Χριστούγεννα»
Εκδόσεις Ακρίτας
22/12/09
Θα τα πούμε και πάλι;
Και φέτος ανήμερα της εορτής των Χριστουγέννων
λέμε τα κάλαντα!
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο...
Στους ασθενείς αλλά και σε όσους δουλεύουν εκεί την άγια μέρα των Χριστουγέννων...
Συναντιόμαστε στις 10.30 στη Χριστ. Εστία ή στις 11.00 π.μ. μπροστά στο Νοσοκομείο.
Να είμαστε όλοι εκεί!
Συνέντευξη στη romfea
Αιμίλιος Πολυγένης: Θεωρείτε ότι το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας αξιολογείται σωστά από τους φορείς της πολιτείας;
Μητροπολίτης Νικόλαος:
Ασφαλώς, όχι. Αλλά η ευθύνη είναι κατά κύριο λόγο δική μας. Δεν έχουμε
βοηθήσει την κοινωνία να μας καταλάβει. Ούτε η γλώσσα μας επιτρέπει να
μας γνωρίσουν.
Όσον όμως αφορά στο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, οι επικριτές της είτε το αποσιωπούν, είτε το αγνοούν, είτε το υποτιμούν.
Θα
ήθελα στο σημείο αυτό να κάνω μία απαραίτητη διευκρίνηση. Το κοινωνικό
έργο δεν αποτελεί σκοπό της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν είναι κοινωνικός
οργανισμός· είναι πνευματικός.
Τα
μοναστήρια και οι ναοί είναι πιο κοντά στον σκοπό και την αποστολή της
-έστω και αν υποθέσουμε ότι δεν προσφέρουν κοινωνικό έργο- παρά τα
κοινωνικά ιδρύματα. Τα δεύτερα αποκτούν αξία όταν εξαγιάζουν τους
διακονούντες και όχι όταν μόνον λύνουν το πρόβλημα των διακονουμένων.
Παρά
ταύτα, οι μεγάλοι μας άγιοι καλλιέργησαν την κοινωνική προσφορά ως
αποτέλεσμα έμπρακτης αγάπης προς τον αδελφό, στηριζόμενοι στα λόγια του
Κυρίου «επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με,
ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθενησα και
επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με... και εφ' όσον
εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων εμοί εποιήσατε».
Στη
βάση αυτής της διδασκαλίας ο Απόστολος Παύλος έγραψε τον ύμνο της
αγάπης, οι χριστιανοί της Καρχηδόνας εξάλειψαν με την αυτοθυσία τους
την επιδημία της πανώλης, ο Μέγας Βασίλειος έκανε την Βασιλειάδα, και ο
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε:
«εάν πηγαίνοντας στην Εκκλησία
συναντήσεις έναν φτωχό, πάρτον σπίτι σου· κάνεις το σπίτι σου ναό.
Βάλτον να καθίσει στο τραπέζι σου· κάνεις το τραπέζι σου αγία Τράπεζα.
Δώστου να φάει από το φαγητό σου· κάνεις το ψωμί και το κρασί σου θεία κοινωνία».
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Μητροπ. Μεσογαίας
κ. Νικολάου στο εκκλησιαστικό πρακτορείο romfea
και στο δημοσιογράφο Αιμ. Πολυγένη
21/12/09
Μη χάσετε το επόμενο τεύχος
Στο επόμενο τεύχος του περιοδικού
Προς την ΝΙΚΗΝ
Μια εξαιρετική ευκαιρία!!!
Στην αρχή του νέου χρόνου...
Αφιέρωμα στην Αγία Γραφή, το αιώνιο βιβλίο
Στο Α και το Ω
της ζωής του κόσμου
και του ανθρώπου.
Ο λόγος του Θεού και η θαυμαστή δύναμή του
στη ζωή μας.
Αδιάσειστα στοιχεία
για το βιβλίο
με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία
στον κόσμο.
Αδιάσειστα στοιχεία
για το βιβλίο
με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία
στον κόσμο.
Συγκινητικές ιστορίες
και
...μια έκπληξη - διαγωνισμό!
Στο τεύχος Ιανουαρίου 2010
και
...μια έκπληξη - διαγωνισμό!
Στο τεύχος Ιανουαρίου 2010
Ετοιμασθείτε...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)