48. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Δ΄, 29-9-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

48. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Δ΄ (Α΄ Ἰωάν. 5, 11-12), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 29-9-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱερό Ἠσυχαστήριο Ἁγίου Πορφυρίου-Λεπτοκαρυά Γιαννιτσῶν , http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

45. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, 25-8-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

45. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Α΄ (Α΄ Ἰωαν. 5, 6), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 25-8-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr, ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ: Κύριος Ἰησοῦς Χριστός Kyrios Ihsous Hristos

«Εὐρήκαμεν τόν Μεσσίαν· ὅ ἐστι ἑρμηνευόμενον Χριστός» (μνήμη Ἁγ.Ἀνδρέα)

 Του Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιεροθέου Βλάχου

«Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν· ό εστι ερμηνευόμενον Χριστός» (Ιω. α΄, 42).

 

  Μια από τις βασικές φράσεις που συνδέονται με τον άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο είναι η φράση που είπε στον αδελφό του Σίμωνα, τον Απόστολο Πέτρο: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν· ό εστι ερμηνευόμενον Χριστός» (Ιω. α΄, 42).

 Το ερώτημα που τίθεται είναι: Πώς ο άγιος Ανδρέας κατάλαβε την λέξη Μεσσίας και τι ακριβώς εννοούσε; Πρόκειται για μια μεσσιανική προσδοκία που υπήρχε στην εποχή του μεταξύ των Ιουδαίων, για την εμφάνιση ενός πολιτικού άρχοντος για να τους ελευθερώσει από την κυριαρχία στους Ρωμαίους ή πρόκειται για την εμπειρική πίστη που συνδέεται με τον Χριστό ως αληθινό Θεό που σαρκώθηκε;...

  Ο Απόστολος Ανδρέας ήδη πριν πει αυτήν την φράση παρευρισκόταν με τον Ιωάννη τον Θεολόγο πλησίον τού Ιωάννου τού Προδρόμου, τον άκουσε να λέγει για τον Ιησού, «ίδε ο αμνός τού Θεού» (Ιω. α΄, 36) και Τον ακολούθησε. Σε κάποια στιγμή «στραφείς ο Ιησούς και θεασάμενος αυτούς ακολουθούντας λέγει αυτοίς∙ τι ζητείτε;». Εκείνοι ζήτησαν να μάθουν πού μένει. Ο Χριστός τους απάντησε: «Έρχεσθε και ίδετε». Και «ήλθον ουν και είδον πού μένει, και παρ’ αυτώ έμειναν την ημέραν εκείνην» (Ιω. α' 38-40).

Κατά την ερμηνευτική διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας αυτή ήταν μια θεωρία της δόξης του Θεού, και οι δύο αυτοί μαθητές παρέμειναν την ημέρα εκείνη μέσα στην δόξα Του, και κατάλαβαν ότι αυτός είναι Υιός τού Θεού. Ερμηνεύει ο ιερός Θεοφύλακτος:

«Προς τους ακολουθούντας αυτώ στρέφεται ο Ιησούς, και δεικνύει αυτοίς το εαυτού πρόσωπον. Ει μη γαρ δια τής αγαθής πράξεως ακολουθήσης τω Ιησού, ουκ αν φθάσης εις θεωρίαν του προσώπου Κυρίου, ουδέ απελεύση προς την παραμονήν αυτού, τουτέστιν, ου φθάσεις εις τον της θείας γνώσεως φωτισμόν· οικία γαρ του Χριστού το φως. «Φως γαρ, φησίν, οικών απρόσιτον». Ο γαρ τοι μη καθάρας εαυτόν, και δια τής καθάρσεως ακολουθήσας, πώς εν γνώσει φωτισθήσεται;». 

Ο π. Ιωάννης  Ρωμανίδης έλεγε:

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Ὁ Μεσσίας στήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη

(Ὁ Μεσσίας καί οἱ Μεσσίες)

 

Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

 

Μιά ἀπό τίς βασικές φράσεις πού συνδέονται μέ τόν ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα τόν Πρωτόκλητο εἶναι ἡ φράση πού εἶπε στόν ἀδελφό του Σίμωνα, τόν Ἀπόστολο Πέτρο: «Εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν· ὅ ἐστι ἑρμηνευόμενον Χριστός» (Ἰω. α΄, 42). 

Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι: Πῶς ὁ ἅγιος Ἀνδρέας κατάλαβε τήν λέξη Μεσσίας καί τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε; Πρόκειται γιά μιά μεσσιανική προσδοκία πού ὑπῆρχε στήν ἐποχή του μεταξύ τῶν Ἰουδαίων, γιά τήν ἐμφάνιση ἑνός πολιτικοῦ ἄρχοντος γιά νά τούς ἐλευθερώση ἀπό τήν κυριαρχία στούς Ρωμαίους ἤ πρόκειται γιά τήν ἐμπειρική πίστη πού συνδέεται μέ τόν Χριστό ὡς ἀληθινό Θεό πού σαρκώθηκε; 

Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας ἤδη πρίν πῆ αὐτήν τήν φράση παρευρισκόταν μέ τόν Ἰωάννη τόν Θεολόγο πλησίον τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, τόν ἄκουσε νά λέγη γιά τόν Ἰησοῦ, «ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. α΄, 36) καί Τόν ἀκολούθησε. Σέ κάποια στιγμή «στραφείς ὁ Ἰησοῦς καί θεασάμενος αὐτούς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς∙ τί ζητεῖτε;». Ἐκεῖνοι ζήτησαν νά μάθουν ποῦ μένει. Ὁ Χριστός τούς ἀπάντησε: «Ἔρχεσθε καί ἴδετε». Καί «ἦλθον οὖν καί εἶδον ποῦ μένει, καί παρ’ αὐτῷ ἔμειναν τήν ἡμέραν ἐκείνην» (Ἰω. α' 38-40).

Κατά τήν ἑρμηνευτική διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας αὐτή ἦταν μιά θεωρία τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, καί οἱ δύο αὐτοί μαθητές παρέμειναν τήν ἡμέρα ἐκείνη μέσα στήν δόξα Του, καί κατάλαβαν ὅτι αὐτός εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἑρμηνεύει ὁ ἱερός Θεοφύλακτος:

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης γιά τούς Ραββίνους

– Γέροντα, οι Εβραίοι, ενώ διαβάζουν την Παλαιά Διαθήκη, πώς δεν πιστεύουν στον Χριστό;

– Δεν πας να το πης αυτό στους Εβραίους; Οι Εβραίοι είχαν ανέκαθεν φανατισμό. Καταλαβαίνουν, αλλά είναι ο εγωισμός που τους τυφλώνει. Αν πρόσεχαν λίγο, δεν θα παρέμενε κανένας Εβραίος.

– Αυτά που διάβαζαν, πώς τα ερμήνευαν;

– Πώς τα ερμήνευαν και πώς τα ερμηνεύουν! Τα πνευματικά νοήματα τα κάνουν υλικά. Αυτό λ.χ. που λέει ο Προφήτης Ησαΐας, «εξανθήσει τα έρημα του Ιορδάνου», να δης πώς το ερμήνευσαν. Για να δείξουν ότι άνθησε η έρημος, γύρισαν κάποιον ποταμό, έκαναν πεζούλια, κήπους, φύτεψαν μπανανιές, λεμονιές, πορτοκαλλιές, έφτιαξαν όλο περιβόλια, οπότε λένε «άνθησε η έρημος»! Όλα έτσι τα ερμηνεύουν. Ενώ οι λόγοι αυτοί του Προφήτου αναφέρονται στην αναγέννηση του κόσμου με το Άγιο Βάπτισμα, με το λουτρό της παλιγγενεσίας.

– Τώρα περιμένουν τον επίγειο βασιλιά;

– Ναι, τον Αντίχριστο. Οι Ραββίνοι ξέρουν ότι ήρθε ο Μεσσίας και ότι Τον σταύρωσαν. Αφού έχω μάθει από ένα πρόσωπο ότι, όταν ψυχορραγή ένας Εβραίος, πάει ο Ραββίνος και του λέει στο αυτί: «Ο Μεσσίας ήρθε». Βλέπεις, τους πειράζει η συνείδηση, γιατί αισθάνονται ενοχή, αλλά δεν ταπεινώνονται.

Οἱ προφητεῖες γιά τόν Χριστό. Τά χειρόγραφα τοῦ Κουμράν

E .Οἱ προφητεῖες γιά τόν Χριστό (109-113)

 Ένα ἀτράνταχτο ἐπιχείρημα ὅτι ἡ πίστη μας εἶναι ἀληθινή καί ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὄχι μόνο ὁ Μεσσίας ἀλλά ὁ ἀληθινός Θεός, εἶναι οἱ προφητεῖες γιά τόν Χριστό πού ἔχουν γραφτεῖ ἑκατοντάδες χρόνια πρίν ἀπό τήν ἔλευσή Του^*.

Ἔχουμε γύρω στίς 330 προφητεῖες γιά τόν Χριστό συγκεκριμένες, πού περιγράφουν λεπτομέρειες γιά τή ζωή του, καί 2.000 γενικότερες.

Ὁ Ἀμερικανός ἐπιστήμονας Piter Stoner ἔχει γράψει ἕνα βιβλίο μέ τίτλο «Μιλᾶ ἡ ἐπιστήμη»^**. Στό βιβλίο αὐτό ἀναφέρεται στή μαθηματική θεωρία τῶν πιθανοτήτων καί λέει: Ἄν θελήσουμε νά ἐφαρμόσουμε τίς μεθόδους τῆς θεωρίας τῶν πιθανοτήτων σέ 8 μόνο προφητεῖες, ἔχουμε τό ἑξῆς ἀποτέλεσμα: ἡ πιθανότητα νά ὑπάρξει ἕνας ἄνθρωπος στόν ὁποῖο νά πραγματοποιηθοῦν 8 προφητεῖες εἶναι μία στίς δέκα στήν 17^η δύναμη (1/10¹⁷). Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ πιθανότητα αὐτή εἶναι 1/100.000.000.000.000.000 δηλ. μία στίς ἑκατό τετράκις ἑκατομμύρια!

Ἄς ἀναφέρουμε ὅμως μερικές προφητεῖς γιά τόν Μεσσία:

Μεσσία περίμεναν κι ἄλλα ἔθνη ἐκτός τῶν Ἰουδαίων;

 Ολόκληρη η ανθρωπότητα στους προχριστιανικούς χρόνους ζούσε στα σκοτάδια του μύθου και των ψεύτικων θρησκειών.

Η προσδοκία της καθόδου ενός Θεού λυτρωτή απαντάται σε πολλούς αρχαίους λαούς. Οι Κινέζοι περίμεναν το Θεό του ουρανού να στείλει στη γη το γιο του να φωτίσει τους ανθρώπους. Ο Σωκράτης έλεγε στους Αθηναίους που τον καταδίκασαν: «θα κοιμάστε στα σκοτάδια, ωσότου έρθει κάποιος Θεός να σας φωτίσει». Οι Σίβυλλες, οι ιέρειες των Λατίνων, κι αυτές αναφέρονταν στην κάθοδο κάποιου Θεού στη γη. Οι Ίνκνας της Αμερικής περίμεναν το Θεό από την Ανατολή. Γι’ αυτό, όταν στις αρχές του 16^ου αιώνα έφθασαν οι Ισπανοί στην Αμερική, οι Ίνκας λάτρευσαν τον αρχηγό της αποστολής ως Θεό. Προφανώς οι αρχαίοι λαοί διατηρούσαν ζωντανή στη μνήμη τους την υπόσχεση του Θεού στους Πρωτοπλάστους, ότι θα στείλει λυτρωτή.

Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, Μεσσιανικοί Ψαλμοί

Ἐν Πειραιεῖ 30-1-2014      

ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΟΙ ΨΑΛΜΟΙ

Γράφει ὁ πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος,

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ν. Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Δέν ὑπάρχουν βιβλία, πού νά ἔχουν μελετηθεῖ περισσότερο καί μέ μεγαλύτερο πάθος, τόσο ἀπό ἐχθρούς ὅσο καί ἀπό φίλους, ἀπό τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πού μιλοῦν γιά τήν ἔλευση τοῦ ἀναμενομένου Μεσσία τοῦ Ἰσραήλ, τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ, πού ὑπῆρξε ὁ πρῶτος, μοναδικός καί ἀληθινός Θεάνθρωπος τῆς ἱστορίας. Σέ ἀντίθεση μέ τούς φανταστικούς καί ἀνυπάρκτους θεανθρώπους τῶν ἐξωχριστιανικῶν θρησκευμάτων, οἱ ὁποῖοι, ἀφενός δέν ἔχουν καμμία ἱστορική βάση, γιατί δέν ὑπῆρξαν πραγματικά, ἀφετέρου ἀποτελοῦν ἐκφράσεις τῆς νοσταλγούμενης λύτρωσης, πού παρατηρεῖται σ’ ὅλους τους λαούς καί τῆς θεανθρωπίνης παγκόσμιας προσδοκίας.

Πράγματι, ὁ Βούδας, ὁ Κομφούκιος, ὁ Λάο Τσέ, ὁ Μωάμεθ καί ὅλοι οἱ ἱδρυτές θρησκειῶν, παρουσιάζονται ἱστορικά ἀπομονωμένοι.

Ἐμφανίστηκαν, δηλαδή, σέ μία ὁρισμένη περίοδο, χωρίς νά τούς ἔχει προαναγγείλει κάποια θρησκευτική παράδοση, παραμένοντας ἀμάρτυροι. Εἶναι βασικό ἀξίωμα τό νά μή δεχόμαστε τίποτε καί κανέναν ὡς ἀληθῆ , ἄν δέν ὑπάρχουν οἱ σχετικές προηγούμενες μαρτυρίες ἀπό ἀξιόπιστα πρόσωπα. Ἀντίθετα, ὁ Μεσσίας δέν ἀναγγέλθηκε μονάχα ἀπό ἕναν προφήτη, ἀλλά ἀπό μία ἀτελείωτη ἁλυσίδα ἀνθρώπων, πού ἔζησαν καί ἔδρασαν σέ διαφορετικό χρονικό πλαίσιο, περιβάλλον καί συνθῆκες.

Ἀντίχριστος καί τά 5 ἐγώ, Οἰκουμενισμός - Συγκρητισμός, Σχέδια διαβόλων (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου).

ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ: ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ, ΜΑΣΣΩΝΙΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Οικουμενισμός - Συγκρητισμός Σχέδια διαβόλων
Γέρων Παΐσιος o Αγιορείτης

 Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. Γι' αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβερνήση εδώ στην γη. Οι Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο. Θα παρουσιάσουν οι Σιωνιστές έναν, και οι Ιεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θα πουν «αυτός είναι». Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: «Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων». Πέντε «εγώ» θα έχη!... (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τ. Β'- Πνευματική αφύπνιση, Ι. Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θες/νίκης 1999,σ.176)  

Προσμονή λυτρωτοῦ στήν Ἀμερική. Ὅλη ἠ ἀνθρωπότητα περίμενε τόν Μεσσία

ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΛΥΤΡΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Προσμονή Λυτρωτού στην Αμερική

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Έχουμε τονίσει ότι ο κάθε λαός, εκφράζει την πείρα της μακρινής «ανταρσίας» με τον δικό του τρόπο, αλλά και το θαυμαστό που αποδεικνύει την ενότητα του ανθρωπίνου γένους, είναι ότι σε όλες τις παραδόσεις υφίσταται και ο κοινός πυρήνας της προσμονής της λυτρώσεως. Θα αποτελούσε μεγάλη παράλειψη αν στο σημείο αυτό, δεν γινόταν ειδική αναφορά στον Σωκράτη και στον Πλάτωνα. Διαφαίνεται τόσο εναργώς η νοσταλγία του Λυτρωτού ο οποίος θα ξυπνήσει τους ανθρώπους από τον πνευματικό τους ύπνο που βρίσκονται βυθισμένοι......

Κυριακή τῶν Βαϊων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

(Ιωάν. ΙΒ΄ 1-18)

Για μια ακόμα φορά, η ανέκφραστη αγάπη του Θεού, μας αξιώνει να ακούσουμε και να ζήσουμε τα γεγονότα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, σ΄ όλους τους ναούς μας, θα ακούγεται ο συγκλονιστικός ύμνος: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…».

Βεβαίως, όπως βλέπουμε στην Ευαγγελική περικοπή, οι Ιουδαίοι, με τους κλάδους των φοινίκων στα χέρια, έτρεξαν με ενθουσιασμό να υποδεχθούν τον Κύριο Ιησού στα Ιεροσόλυμα. «Και έκραζον ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωάν. ΙΒ΄ 13). Δηλ. Δόξα και τιμή σε Αυτόν που υποδεχόμαστε. Ευλογημένος και δοξασμένος να είναι αυτός, που έρχεται απεσταλμένος από τον Κύριο ως αντιπρόσωπός του. Αυτός είναι ο ένδοξος βασιλεύς του Ισραήλ, που τόσο καιρό περιμέναμε.

Έτσι, τη στιγμή εκείνη πραγματοποιήθηκε αυτό που αιώνες πριν είχε προφητεύσει ο προφήτης Ζαχαρίας: «Μη φοβού, θύγατερ Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου» (Ιωάν. ΙΒ΄ 15). Δηλ. Μη φοβάσαι, Ιερουσαλήμ, κόρη του όρους Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται, όχι ως τύραννος και κατακτητής επάνω σε ίππο ή σε άρμα πολεμικό, αλλά καθήμενος επάνω σε πουλάρι όνου.

Γεροντα, πεστε μας κατι για τον Αντιχριστο (Γέροντος Παϊσίου, Τά σημεῖα τῶν καιρῶν)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ - ΛΟΓΟΙ Β' - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο - ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Ο Αντιχριστος
- Γεροντα, πεστε μας κατι για τον Αντιχριστο.
- Ας πουμε μια φορα για τον Χριστο... Οσο μπορουμε να ειμαστε κοντα στον Χριστο. Αν ειμαστε με τον Χριστο, τον Αντιχριστο θα φοβηθουμε; Μηπως το αντιχριστο πνευμα δεν υπαρχει τωρα; Το κακο ουτως η αλλως το κανει το αντιχριστο πνευμα. Και αν γεννηθη και ενα αντιχριστο τερας και κανη μερικα μπανταλα, θα γελοιοποιηθη στο τελος. Θα συμβουν ομως γεγονοτα πολλα. Ισως προλαβετε να ζησετε και εσεις πολλα απο τα σημεια που γραφει η Αποκαλυψη. Σιγα-σιγα αρκετα αρχιζουν να βγαινουν. Φωναζω ο ταλαιπωρος πριν απο ποσα χρονια! Ειναι φοβερη, εξωφρενικη η κατασταση! Η παλαβομαρα εχει ξεπερασει τα ορια. Ηρθε η αποστασια και μενει τωρα να ερθη «ο υιος της απωλειας» Θα γινη τρελλοκομειο. Μεσα στην αναμπουμπουλα που θα επικρατη, θα ξεσηκωθη καθε κρατος να κανη ο,τι του λεει ο λογισμος. Ο Θεος να βαλη το χερι Του, τα συμφεροντα των μεγαλων να ειναι τετοια, που να μας βοηθησουν. Καθε λιγο θα ακουμε κατι καινουργιο. Θα βλεπουμε να γινωνται τα πιο απιθανα, τα πιο παραλογα πραγματα. Μονον που τα γεγονοτα θα περνανε τακα-τακα.

ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΛΥΤΡΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Προσμονή Λυτρωτού στην Αμερική

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Έχουμε τονίσει ότι ο κάθε λαός, εκφράζει την πείρα της μακρινής «ανταρσίας» με τον δικό του τρόπο, αλλά και το θαυμαστό που αποδεικνύει την ενότητα του ανθρωπίνου γένους, είναι ότι σε όλες τις παραδόσεις υφίσταται και ο κοινός πυρήνας της προσμονής της λυτρώσεως. Θα αποτελούσε μεγάλη παράλειψη αν στο σημείο αυτό, δεν γινόταν ειδική αναφορά στον Σωκράτη και στον Πλάτωνα. Διαφαίνεται τόσο εναργώς η νοσταλγία του Λυτρωτού ο οποίος θα ξυπνήσει τους ανθρώπους από τον πνευματικό τους ύπνο που βρίσκονται βυθισμένοι......
Χαρακτηριστικά στην «Απολογία» του, που καταγράφει ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης φέρεται να λέει προς τους δικαστές οι οποίοι τελικώς τον καταδικάζουν, τα εξής βαρυσήμαντα: «… τον λοιπόν βίον καθεύδοντες διατελοίτε αν, ει μη τινά άλλον ο Θεός υμίν επιπέμψειε κηδόμενος υμών» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18(31Α)).
Και επίσης στον «Αλκιβιάδη δευτέρω» του Πλάτωνος, ο Σωκράτης τονίζει στον Αλκιβιάδη, ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει εν αναμονή, έως ότου φθάσει ο καιρός να διδαχθεί από τον προσδοκώμενο υπεράνθρωπο Διδάσκαλο «ως δει προς θεούς και προς ανθρώπους διακείσθαι».
Βλέπουμε λοιπόν στις δύο αυτές χαρακτηριστικές περιπτώσεις πώς μέσω του «σπερματικού λόγου» (κατά τον απολογητή Ιουστίνο), ο «απάντων των ανδρών σοφότερος», ο Σωκράτης, συνελάμβανε και διετύπωνε την νοσταλγία και τη λύτρωση του ανθρώπου, αναμένοντας όχι απλώς κάποιες ιδέες ή κάποιο φιλοσοφικό σύστημα, αλλά συγκεκριμένο πρόσωπο Λυτρωτού!
Αλλ’ ας περάσουμε μετά τους προγόνους μας Έλληνες, να διαπιστώσουμε την ανάμνηση του απολεσθέντος παραδείσου και σε άλλες εθνικές παραδόσεις.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι όταν ο Κολόμβος έφθασε στην Αμερική το 1492 την οποία ενόμισαν ως Νέο Κόσμο, οι πρώτοι ιθαγενείς που τον αντίκρυσαν, τον ρώτησαν στην γλώσσα τους: «Εσύ είσαι που προσδοκούμε; Εσύ είσαι αυτός που τόσο περιμένουμε;»…
Συγκλονιστικό, όταν συνειδητοποιούμε το τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τις «αφελείς» τούτες ερωτήσεις!
Αλήθεια, τι έχουν να απαντήσουν όσοι αρνούνται γενικώς το θρησκευτικό συναίσθημα που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους και σε όλες τις εποχές; Και με τι τρόπο τώρα θα εξηγήσουν τα υπαρξιακά και συγκλονιστικά αυτά ερωτήματα των ιθαγενών, μπροστά σε ένα νέο και άγνωστο, μέχρι τη στιγμή εκείνη, πρόσωπο;
Αλλ’ ας παραμείνουμε για λίγο ακόμα στην μακρινή, μέχρι πριν μερικά έτη Αμερική, πολύ κοντινή όμως σήμερα που με τα τεχνολογικά και ηλεκτρονικά μέσα που διαθέτουμε, ο πλανήτης μας «έγινε μια γειτονιά».
Στα δυτικά της Πενσυλβανίας, μια φοβερή θύελλα, τον προπερασμένο αιώνα, ξερίζωσε μια αιωνόβια βελανιδιά, που σύμφωνα με τους ειδικούς η ηλικία της έφτανε περίπου τα 600 έτη!
Ήταν επομένως το δένδρο αυτό, πριν φτάσει στην Αμερική ο Κολόμβος.
Όταν αυτή η βελανιδιά έπεσε, εμφανίστηκε μια λίθινη πλάκα δεκαέξι τετραγωνικών ποδών, που έφερε ανάγλυφες παραστάσεις. Ανάμεσα από τα ελάφια και τις αρκούδες και τα πουλιά, υπάρχει παράστασις ενός δένδρου που χωρίζει έναν άνδρα και μια γυναίκα που κρατάει καρπούς.
Οι ειδικοί μελετητές, ερμηνεύουν την παράσταση ως την φοβερή σκηνή της Παλαιάς Διαθήκης (Γεν. Γ’,6), όπου μέσα στον Παράδεισο, η Εύα «… έφαγε και έδωκε και τω ανδρί αυτής…» τον απαγορευμένο καρπό.
Επίσης στην Αμερική υπάρχουν παραδόσεις, φυσικά προ της κολομβιανής εποχής, κατά τις οποίες παραδόσεις, ο Πουρού απέστειλε τον υιόν αυτού εξ’ ουρανού, για να φονεύσει ένα τρομερό φίδι που είχε άμεση συνάρτηση προς το κακό του Κόσμου και των ανθρώπων.
Και φυσικά δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι και αυτοί οι Μεξικανοί ονόμαζαν την πρώτη γυναίκα: «η μητέρα της σάρκας όλων μας» και την ζωγράφιζαν, όπως φάνηκε από τα ιερογλυφικά των μνημείων τους ως Κιχουά-Κοχούαλτ, που σημαίνει: «η γυναίκα με το φίδι» και αυτό διότι πάντοτε τη συσχέτιζαν με το φίδι.
Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, και όπως θα δούμε στη συνέχεια υπάρχει πλήθος παρόμοιων παραδόσεων σε όλους τους αρχαίους λαούς, τίθεται το ερώτημα: «Γιατί αυτές τις αλήθειες τις θάπτουν και δεν τις διδάσκουν στην εκπαίδευση, με αποτέλεσμα οι νέοι κυρίως άνθρωποι να τις αγνοούν»;
Αλλ’ ισχύει εν προκειμένω ο λόγος του Θεού που λέει ότι και αν οι άνθρωποι σιωπήσουν με την ένοχοι και σατανική σιωπή «οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκά ιθ’ 40).

Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς. 

http://thriskeftika.blogspot.com/2010/07/blog-post_14.html 

Γέρων Παΐσιος o Αγιορείτης, Αντίχριστος, Οικουμενισμός - Συγκρητισμός Σχέδια διαβόλων. ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ: ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ, ΜΑΣΣΩΝΙΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Οικουμενισμός - Συγκρητισμός Σχέδια διαβόλων
Γέρων Παΐσιος o Αγιορείτης

 Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. Γι' αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβερνήση εδώ στην γη. Οι Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο. Θα παρουσιάσουν οι Σιωνιστές έναν, και οι Ιεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θα πουν «αυτός είναι». Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: «Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων». Πέντε «εγώ» θα έχη!... (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τ. Β'- Πνευματική αφύπνιση, Ι. Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θες/νίκης 1999,σ.176)  

Όλα από ‘κει ξεκινούν 

Μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε ένας επίσκοπος από το Πατριαρχείο. Του είχα πεί: « Μα τι κατάσταση είναι αυτή; Από την μια ο Οικουμενισμός, από την άλλη ο Σιωνισμός, ο σατανισμός!...Σε λίγο θα προσκυνούμε τον διάβολο με τα δυό κέρατα αντί για τον δικέφαλο αετό». «Σήμερα, μου λέει, δύσκολα βρίσκεις επισκόπους σαν τον επίσκοπο Καισαρείας Παΐσιο τον Β'». Ο Παΐσιος ο Β' τι έκανε; Πήγαινε στον Σουλτάνο για τα αιτήματά του με ένα σχοινί δεμένο στην μέση, αποφασισμένος δηλαδή
να τον κρεμάσουν οι Τούρκοι. Σαν να έλεγε στον Σουλτάνο: «Μην ψάχνης σχοινί και χασομεράς ˙ άμα θέλης να με κρεμάσης, έτοιμο το έχω το σχοινί»...Βλέπετε πως τους έφερνε σβούρα; Κι αυτό, γιατί είχε αποφασίσει τον θάνατο. Αν δεν αποφασίση κανείς τον θάνατο, τίποτε δεν γίνεται. Όλα από ‘κεί ξεκινούν. (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, έ.ά., σ.230-232) 

Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό; 

Τα βιβλία των Μακκαβαίων να τα διαβάσετε όλα. Είναι πολύ δυνατά. Τι διαταγή είχε δώσει ο Βασιλιάς! Να καταπατήσουν οι ελέφαντες τους Ισραηλίτες! Πήγαν οι άλλοι, ετοίμασαν την τελετή, πότισαν πεντακόσιους ελέφαντες με δυνατό κρασί και λιβανωτό, για να τους εξαγριώσουν, και περίμεναν τον Βασιλιά να παρουσιασθή, για να αρχίσουν την τελετή. Αλλά ο βασιλιάς είχε ξεχάσει την διαταγή που έδωσε. Πηγαίνει ο ελεφαντάρχης να ειδοποιήση τον βασιλιά, γιατί δεν είχε παρουσιασθή ακόμη. «Βασιλιά, του λέει, σε περιμένουμε. Όλα τα έχουμε έτοιμα ˙ τους ελέφαντες, τους Ιουδαίους, οι προσκαλεσμένοι περιμένουν». «Ποιος σας είπε να κάνετε τέτοιο πράγμα;», του λέει! Φωνές, απειλές... Και αυτό δεν έγινε μια φορά αλλά τρείς (*). Μικρό πράγμα ήταν να ξεχάση ο βασιλιάς την εντολή που είχε δώσει ο ίδιος; Και όχι μόνον αυτό αλλά τελικά άλλαξε όλη την στάση του προς τους Ιουδαίους. Όλη η βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ο κόσμος. -Γέροντα οι σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο; -Εξαρτάται. Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύωνται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό - άκρη δεν βρίσκεις -, για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέση, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου. Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό; Πως μπορεί να έρθη η ειρήνη, όταν οι άνθρωποι δεν ἔχουν συμφιλιωθή με τον Θεό; Μόνον όταν συμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, έρχεται και η εσωτερική ειρήνη και η εξωτερική. Για να συμφιλιωθή όμως ο άνθρωπος με τον Θεό, πρέπει να έρθη σε συναίσθηση, να μετανοήση, να ζη σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, και τότε έρχεται η Χάρις και η ειρήνη του Θεού μέσα του, οπότε μπορεί να βοηθήση και για την ειρήνη γύρω του. (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, έ.ά.,   σ.   355-356)  

Διακοπή μνημοσύνου του πατριάρχου 

Ιδιαιτέρως σεβόταν τον Οικουμενικό θρόνο. Αναγνώριζε την πανορθόδοξη αποστολή του και κατανοούσε την δύσκολη θέση που βρίσκεται. Προσευχόταν πολύ και τον υπερασπίστηκε δημόσια σε πολλές περιπτώσεις.  Από το Στόμιο είδαμε τον Γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυγκατάβατος.  Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι' αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν.  Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, την πληροφορία του αρυόμενος από την εν καρδία του θεία χάρι. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας.  Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο: «Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβη ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνη στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώση την μετάνοιά του».  Για τους Αντιχαλκηδονίους (μονοφυσίτες) είπε: «Αυτοί δεν λένε ότι δεν κατάλαβαν τους αγίους Πατέρες, αλλ' ότι οι άγιοι Πατέρες δεν τους κατάλαβαν. Δηλαδή σαν να έχουν αυτοί δίκαιο και τους παρεξηγήσανε».Χαρακτήρισε ως βλασφημία κατά των αγίων Πατέρων την προτεινόμενη κάθαρση των Λειτουργικών βιβλίων από τον χαρακτηρισμό του αιρετικού για τον Διόσκορο και Σεβήρο. Είπε: «Τόσοι άγιοι Πατέρες που είχαν θείο φωτισμό και ήταν σύγχρονοι δεν τους κατάλαβαν και τους παρεξήγησαν, και ερχόμαστε εμείς μετά από τόσους αιώνες να διορθώσουμε τους αγίους Πατέρες; Αλλά και το θαύμα της αγίας Ευφημίας δεν το υπολογίζουν; Και αυτή παρεξήγησε τον τόμο των αιρετικών;». Χωρίς να επιδιώκη να φαίνεται ομολογητής, με τον τρόπο του, αντιδρούσε, μιλούσε και έγραφε σε εκκλησιαστικά πρόσωπα. «Η Εκκλησία», έλεγε, «δεν είναι καράβι του κάθε επισκόπου να κάνει ότι θέλει». Οι αντιδράσεις του αυτές συνωδεύονταν από πολλή προσευχή και αγάπη για την Εκκλησία, αλλά και για τους παρεκτρεπομένους, και προϋπέθεταν απάθεια, διάκριση και άνωθεν φωτισμό. († Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σ.690-691)  

Τα τρία πλοκάμια του διάβολου 

Ο διάβολος έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κουμμουνισμό, για τους πιστούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους την μασσωνία.

 († Μακαρίου Ιερομονάχου, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι σοφίας και χάριτος,   Άγιον Όρος, σελ. 73)
Εκ του περιοδικού "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ" Αριθ. Φύλ. 634 Νοέμβριος 2005
http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/o_26.html

impantokratoros.