Περί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀπάντησις εἰς τοὺς κατηγόρους της

Περί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

Ἀπάντησις εἰς τοὺς κατηγόρους της

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ πάσης φύσεως ἀρνητὲς καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἀρχαιολάτρες, ἔχουν ἐξαπολύσει σφοδρὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς χριστιανικῆς Πίστεως, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καὶ ἰδιαιτέρως ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Παρακάτω παραθέτουμε τὶς κυριότερες ἀπὸ τὶς κατηγορίες κατὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ μία σύντομη ἀπάντηση σὲ αὐτές.

Ἡ κατηγορία: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ἕνα βιβλίο ἑβραϊκὸ κι ὄχι ἑλληνικό!

Ἡ ἀπάντηση: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη δὲν εἶναι βιβλίο ἑβραϊκό, ὅπως θέλουν νὰ ὀνομάζουν ὑποτιμητικὰ τὴν Π.Δ. οἱ ἀρχαιολάτρες, ἀλλὰ ὁ ζωντανὸς καὶ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ. Τὰ κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μπορεῖ νὰ γράφτηκαν ἀπὸ Ἰουδαίους, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἔχουν ἑβραϊκὸ χαρακτῆρα. Οἱ συγγραφεῖς ἁπλὰ δάνεισαν τὴ γραφίδα τους στὸ Θεὸ προκειμένου νὰ καταγραφοῦν κείμενα ποὺ εἶναι θεόπνευστα καὶ ποὺ δὲν ἀπευθύνονται μόνο σὲ Ἑβραίους, ἀλλὰ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου.

Ἡ κατηγορία: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ρατσιστική, διότι θεωρεῖ τοὺς Ἑβραίους περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ!

Ἡ ἀπάντηση: Ὁ Θεὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ συνεπῶς Πατέρας ὅλων τῶν ἐθνῶν. Ἡ εἰδικὴ εὔνοια πρὸς τὸ ἰουδαϊκὸ ἔθνος δὲν ὀφείλεται σὲ κριτήρια φυλετικά, ἀλλὰ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἀβραὰμ ἦταν ὁ μοναδικὸς ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς του, ποὺ εἶχε κρατήσει τὴν πίστη πρὸς τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ ἀληθινὸ Θεό, γι’ αὐτὸ κι εὐλογήθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ γίνει ὁ πατριάρχης τοῦ ἔθνους, ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ προερχόταν κατὰ σάρκα ὁ Κύριος.

Ἡ ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται ἀκόμα καὶ στὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ Θεὸς στέλνει τὸν Ἰουδαῖο προφήτη Ἰωνᾶ νὰ κηρύξει μετάνοια στοὺς εἰδωλολάτρες κατοίκους τῆς πόλης Νινευῆ, προκειμένου νὰ τοὺς σώσει ἀπὸ τὴν ἐπερχόμενη τιμωρία. Ἂν ὁ Θεὸς ἐνδιαφερόταν μόνο γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, γιατί ἤθελε νὰ σώσει τὴ Νινευή;

Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προχριστιανικῆς περιόδου, ὡς κομιστῆ τῆς ἀποκάλυψης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους, δὲν σήμαινε μόνο τιμὴ γι’ αὐτὸν τὸ λαό, ἀλλὰ καὶ μεγάλη εὐθύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, κάθε φορὰ ποὺ ὁ λαὸς αὐτὸς ἀποδείχθηκε ἀνάξιος αὐτῆς τῆς τιμῆς, ὁ Θεὸς τὸν τιμώρησε ἐπανειλημμένως καὶ σκληρότερα ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη. Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ διάκριση ποὺ κάνει ὁ Θεὸς ὑπὲρ τῶν Ἑβραίων;

Ἰωσὴφ ὁ Πάγκαλος: «Πῶς ποιήσω τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;»

Πρωτοπρεσβυτέρου πατρὸς Κωνσταντίνου Παπαγιάννη (2014). Ἱερὰ ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Θεσσαλονίκη: Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας.

Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ἡ ἱστορία τοῦ Ἰωσὴφ ἔχει μεγάλη σημασία, γιατί ὁ Ἰωσὴφ εἶναι τύπος τοῦ Κυρίου. Ὅπως ὁ Ἰωσὴφ ἦταν τὸ ἀγαπητὸ παιδὶ τοῦ Ἰακώβ, ἔτσι καὶ ὁ Κύριος εἶναι «ὁ Υἱὸς ὁ ἀγαπητός» τοῦ ἐπουρανίου Πατρὸς (Ματθ. Γ΄ 17)· κι ὅπως ὁ Ἰωσὴφ ἔγινε ἀντικείμενο φθόνου ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του, ἔτσι καὶ ὁ Κύριος φθονήθηκε καὶ μισήθηκε ἀπὸ τοὺς ὁμοφύλους του. Ἀλλὰ καὶ ἡ ταπείνωσις, τὰ παθήματα καὶ ἡ ἀνεξικακία τοῦ Ἰωσὴφ καὶ ἡ δόξα, στὴν ὁποία τελικῶς ὠδηγήθηκε, τὸν κάνουν νὰ εἶναι ὁ κατ΄ ἐξοχὴν τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι΄ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴ μνήμη του τὴ Μεγάλη Δευτέρα, τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος τῶν...παθῶν τοῦ Κυρίου.

…Στὴν ἱστορία τοῦ Ἰωσὴφ βρίσκουμε κι ἄλλες ὁμοιότητες μὲ τὰ πάθη τοῦ Κυρίου. Ἡ πώλησις τοῦ Ἰωσὴφ ἦταν ἀσφαλῶς προτύπωσις τῆς πωλήσεως τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν Ἰούδα γιὰ τριάντα ἀργύρια, καὶ τὸ ρίξιμό του στὸν λάκκο προεικόνιζε τὴν ταφὴ καὶ τὴν ἀνάστασί του. Αὐτὴ τὴν ἑρμηνεία δίνει στὰ γεγονότα αὐτὰ ὁ ποιητὴς τοῦ μεγάλου κανόνος λέγοντας: «Ὑπὸ τῶν συγγόνων ἡ δικαία ψυχὴ δέδοτο, πέπρατο εἰς δουλείαν ὁ γλυκὺς εἰς τύπον τοῦ Κυρίου». Καὶ σ΄ ἄλλο τροπάριο: «Εἰ καὶ λάκκῳ ὤκησε ποτὲ Ἰωσήφ, Δέσποτα Κύριε, ἀλλ΄ εἰς τύπον τῆς ταφῆς καὶ τῆς ἐγέρσεώς σου» (ε΄ ὠδὴ Μεγ. Κανόνος).

…Ὅλα καλὰ λοιπὸν ὡς ἐδῶ γιὰ τὸν Ἰωσὴφ στὸ σπίτι τοῦ Πετεφρῆ. Ἀλλὰ στὸ σπίτι αὐτὸ ἐπρόκειτο νὰ δοκιμάση κι ἕναν μεγάλο καὶ φοβερὸ πειρασμό, ποὺ ὁ Θεὸς τὸν ἐπέτρεψε, γιὰ νὰ φανῇ ὁ ἀδαμάντινος χαρακτήρας τοῦ Ἰωσήφ. Ἡ ἁγία Γραφὴ ἀρχίζει τὴν ἐξιστόρησι τῆς περιπετείας αὐτῆς μὲ μία λεπτομέρεια: ὅτι ὁ Ἰωσὴφ ἦταν «καλὸς τῷ εἴδει καὶ ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα» (Γέν. λθ΄ 6), ἦταν δηλ. πάρα πολὺ ὄμορφος.

Ἡ καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων

Μετὰ τὴν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ὅταν ὁ Κύριος ἔφευγε ἀπὸ τὸ σπίτι του εἶπε στὸν Ἀβραάμ: «Ἡ κακὴ φήμη τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων διαδόθηκε πολὺ καὶ ἡ ἁμαρτία τους εἶναι πολὺ βαριά. Θὰ κατεβῶ, λοιπόν, νὰ ἐξακριβώσω ἂν ἀληθεύουν ὅλες αὐτὲς οἱ διαδόσεις ποὺ ἔφτασαν ὡς ἐμένα». Οἱ δυὸ ἄγγελοι ἔφυγαν ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὰ Σόδομα. Ἀλλὰ ὁ Κύριος παρέμεινε ἀκόμη μαζὶ μὲ τὸν Ἀβραάμ.

Πλησίασε τότε ὁ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ εἶπε: «θὰ καταστρέψεις τοὺς δικαίους μαζὶ μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς; Ἴσως ὑπάρχουν κάποιοι δίκαιοι στὴν πόλη. Θὰ τοὺς καταστρέψεις κι αὐτούς; Δὲν θὰ συγχωρήσεις τὴν περιοχὴ γιὰ χάρη τῶν λίγων δικαίων ποὺ βρίσκονται σ᾿ αὐτήν; Δὲν γίνεται νὰ θανατώσεις δικαίους κι ἁμαρτωλοὺς μαζί, σὰν νὰ ἦταν ὅλοι τὸ ἴδιο. Δὲν εἶναι δυνατό! Ὁ κριτὴς ὅλης τῆς γῆς δὲν πρέπει νὰ᾿.. ἀποδώσει δικαιοσύνη;»

Ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: «Ἂν βρῶ στὴν πόλη τῶν Σοδόμων ἔστω καὶ δέκα δικαίους, δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη καὶ τὴν περιοχὴ γιὰ χάρη τῶν δέκα».

Οἱ δυὸ ἄγγελοι ἔφτασαν στὰ Σόδομα τὸ βράδυ. Ὁ Λὼτ τοὺς φιλοξένησε, τοὺς περιποιήθηκε καὶ τοὺς ἑτοίμασε τὸ δεῖπνο. Πρὶν ὅμως κοιμηθοῦν, οἱ ἄντρες τῶν Σοδόμων περικύκλωσαν ἀπὸ παντοῦ τὸ σπίτι. Ἦταν ἐκεῖ ὅλος ὁ ἀντρικὸς πληθυσμὸς τῆς πόλης, νέοι καὶ γέροι. Φώναζαν στὸν Λὼτ καὶ τοῦ ἔλεγαν: «Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἦρθαν σπίτι σου ἀπόψε; Φέρ᾿ τους μας ἔξω, νὰ συνευρεθοῦμε μαζί τους!»

Τότε ὁ Λὼτ τοὺς παρεκάλεσε καὶ τοὺς ἔλεγε, «μὴν τοὺς κάνετε κανένα κακό, γιατί εἶναι φιλοξενούμενοί μου κι ἦρθαν νὰ προστατευτοῦν στὸ σπίτι μου».

Σκοτάδι πάνω στούς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 17

Σκοτάδι πάνω στους εχθρούς του Θεού

1Εκπληκτικές είναι οι εκδηλώσεις της κρίσης σου, Κύριε! Κανένας δεν μπορεί εύκολα να τις διηγηθεί· γι’ αυτό όσοι δεν θέλησαν να διδαχτούν γι’ αυτές, πλανήθηκαν. 2Οι ασεβείς νόμισαν ότι θα καταδυναστεύσουν το δικό σου έθνος και γι’ αυτό έγιναν δέσμιοι του σκότους και αιχμάλωτοι μεγάλης νύχτας· κλείστηκαν στα σπίτια τους και βρίσκονταν εκεί αποξενωμένοι από την αιώνια πρόνοιά σου. 3Νόμισαν ότι θα μείνουν άγνωστοι μαζί με τα κρυφά τους αμαρτήματα κάτω από το σκοτεινό πέπλο της λησμονιάς· διασκορπίστηκαν, όμως, γιατί τους έπιασε πανικός και τρόμαξαν απ’ τα φαντάσματα. 4Το βαθύ καταφύγιο δεν τους απάλλαξε από το φόβο, και ήχοι τρομακτικοί αντηχούσαν γύρω τους, και παρουσιάζονταν μπροστά τους φαντάσματα σκυθρωπά με αγέλαστα πρόσωπα. 5Καμιά φωτιά δεν είχε τη δύναμη να φωτίσει το σκοτάδι εκείνο ούτε οι ακτίνες των άστρων μπορούσαν να φωτίσουν την τρομερή αυτή νύχτα. 6Κάποτε παρουσιαζόταν σ’ αυτούς μια φωτιά που άναβε μόνη της αλλά κι αυτή τους προκαλούσε φόβο.

Κάιν καί Ἄβελ

ΚΑΪΝ ΚΑΙ ΑΒΕΛ

Το βιβλίο της «Γένεσης» συνεχίζει την αφήγηση με την πορεία των απογόνων των πρωτόπλαστων μετά την εκδίωξή τους από τον Παράδεισο. Στο τέταρτο κεφάλαιο μπορούμε να διαβάσουμε για τον Κάιν και τον Άβελ, τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας.

Όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, τους ευλόγησε και τους είπε ν’ αυξάνουν και να πληθαίνουν και να γίνουν κύριοι όλης της γης. Αυτή η ευχή συνόδευε τους πρωτόπλαστους και μετά την εκδίωξή τους από τον Παράδεισο. Ο Αδάμ και η Εύα αξιώθηκαν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Τα δύο πρώτα τους ήταν αγόρια, ο Κάιν και ο Άβελ. Ο Κάιν όταν μεγάλωσε έγινε γεωργός και ο Άβελ βοσκός.

Ἔχει κάποια σχέση ἡ Παλαιά Διαθήκη μέ τό Κοράνι; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ_Ἔχει κάποια σχέση ἡ Παλαιά Διαθήκη μέ τό Κοράνι; , Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

  http://hristospanagia3.blogspot.com, 

http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο

  http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Παλαιά καί Καινή Διαθήκη Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Παπαγιάννης (†)

Η Αγία Γραφή αποτελείται από πολλά μικρότερα βιβλία που γράφτηκαν από διαφόρους συγγραφείς σε διάφορες εποχές από το 1500 π.Χ. περίπου μέχρι το 90 μ.Χ. Τα βιβλία αυτά χωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει τα βιβλία που γράφτηκαν προ Χριστού και ονομάζεται Παλαιά Διαθήκη· η δεύτερη περιλαμβάνει τα βιβλία που γράφτηκαν μετά Χριστόν και ονομάζεται Καινή Διαθήκη.α

Τι σημαίνει όμως διαθήκη; Η λέξις διαθήκη είναι μετάφρασις της εβραϊκής λέξεως μπερίθ, που σημαίνει συμφωνία, και στην προκειμένη περίπτωσι συμφωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Κι επειδή ο Θεός είναι ασυγκρίτως ανώτερος από τον άνθρωπο, η διαθήκη αυτή είναι στην ουσία υπόσχεσις του Θεού προς τον άνθρωπο, η οποία όμως θα εκπληρωθή, αν και ο άνθρωπος τηρήση ωρισμένους όρους.

Τέτοιες συμφωνίες ο Θεός έκανε δύο. Η πρώτη έγινε μεταξύ του Θεού και του ισραηλιτικού λαού. Ο Θεός υποσχέθηκε στους Ισραηλίτες ότι, αν τηρούν τις εντολές του και ζουν σύμφωνα μ’ αυτές, θα είναι ο εκλεκτός λαός του και θα γίνουν κληρονόμοι της σωτηρίας που θα φέρη στον κόσμο ο Μεσσίας. Τη διαθήκη αυτή την προανήγγειλε ο Θεός στον Αβραάμ (Γεν. ιζ’ 1-14), την πραγματοποίησε όμως, όταν έδωσε δια του Μωυσέως τον νόμο στο όρος Σινά (Έξοδ. κεφ. ιθ’ κ.ε.), και την ανανέωσε αργότερα δια των προφητών. Αυτή είναι η παλαιά διαθήκη.

...ὁλόκληρη ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία...

"Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ, ἀνέστη Κάϊν ἐπὶ Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν..."

...ολόκληρη η ανθρώπινη ιστορία...

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/03/blog-post_58.html

«Θά ἀποκριθῶ στήν προσευχή τοῦ οὐρανοῦ κι ἐκεῖνος θ’ ἀποκριθεῖ στήν ἀνάγκη τῆς γῆς γιά βροχή.

ΩΣΗΕ 2

Η πιστότητα του Θεού νικάει την απιστία του Ισραήλ

16«Θα ξαναοδηγήσω όμως τη μάνα σας στην έρημο κι εκεί στην καρδιά της θα μιλήσω τρυφερά.

17Τότε τ’ αμπέλια της θα της τα ξαναδώσω· θα κάνω την κοιλάδα Αχώρ μια πύλη ελπίδας. Κι εκείνη θα μου αποκριθεί εκεί, καθώς τις μέρες που ήταν νέα, καθώς τότε που βγήκε από την Αίγυπτο.

18«Τη μέρα εκείνη», λέει ο Κύριος στον Ισραήλ, «“άντρα μου” θα με αποκαλέσεις· δεν θα με ονομάζεις πια “Βάαλ μου” (αφέντη μου). 19Θα βγάλω από τη μνήμη σου τα ονόματα των Βααλίμ, δε θα τους επικαλεστείς ξανά ποτέ σου. 20Τότε θα κάνω για χάρη σου συμφωνία με τ’ άγρια ζώα, με τα πετούμενα και μ’ όλα τ’ άλλα ζωντανά και τα ερπετά της γης.

Το ἀθέμιτο τοῦ ὅρκου

Το ἀθέμιτο τοῦ ὅρκου

Τοῦ Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου*

Ὁ ἄνθρωπος διακατέχεται ἀπὸ ἕναν βαθὺ πόθο: Νὰ ἠμπορῆ νὰ κατακτᾶ τὴν ἀλήθεια. Δὲν ἀναπαύεται στὴν λήθη. Ἀγωνιᾶ, θέλει νὰ βρίσκη τὴν ἀλήθεια (ἀ - λήθη). Τότε ἀναπαύεται σ᾽ αὐτήν. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὅταν εὑρίσκεται στὴν ἀνάγκη νὰ ἀπονείμη δικαιοσύνη, χρειάζεται τὴν ἀλήθεια. Ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν ἀλήθεια, διότι δικαιοσύνη χωρὶς ἀλήθεια εἶναι ἀδικία.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος ἐφεῦρε ποικίλους τρόπους καὶ μεθόδους γιὰ τὴν ἀνεύρεση τῆς ἀληθείας. Ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ὅρκος, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖται στὴν Βουλή, στὰ Δικαστήρια, στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες, ἀλλὰ καὶ στὴν ἰδιωτικὴ ζωή.

Εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, ὑπάρχει μία γνώμη τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Σολομῶντος πού λέγει τό ἐξῆς: «Σοφός ἐστίν ὁ σώζων ψυχάς».

Εις την Παλαιάν Διαθήκην, υπάρχει μια γνώμη του Θεού διά του Σολομώντος που λέγει το εξής: «Σοφός εστίν ο σώζων ψυχάς». Δεν λέγει σοφός έστιν ο αποταμιεύων χρυσόν, ο αγοράζων αγρούς, ο κτίζων σπίτια κτλ., αλλά ο σώζων ψυχάς. Αυτός, λέγει, είναι σοφός!

~ Δημήτριος Παναγόπουλος

Ἱεροκήρυκας †

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/blog-post_142.html

Τό πρῶτο ὄνειρο τοῦ Ναβουχοδονόσορ

ΔΑΝΙΗΛ 2

Το πρώτο όνειρο του Ναβουχοδονόσορ

1Το δεύτερο χρόνο της βασιλείας του ο Ναβουχοδονόσορ είδε ένα όνειρο που τόσο τον αναστάτωσε, ώστε έχασε τον ύπνο του. 2Διέταξε τότε να καλέσουν τους μάγους, τους μάντεις, τους εξορκιστές και τους αστρολόγους για να του εξηγήσουν το όνειρο. Ήρθαν, λοιπόν, αυτοί και παρουσιάστηκαν στο βασιλιά. 3Ο βασιλιάς τούς είπε: «Είδα ένα όνειρο κι αναστατώθηκα· θέλω να μάθω τι σημαίνει».

4Οι αστρολόγοι τού απάντησαν: «Να ζεις αιώνια, βασιλιά! Πες το όνειρο στους δούλους σου κι εμείς θα σου το εξηγήσουμε».

5Ο βασιλιάς είπε στους αστρολόγους: «Η απόφασή μου είναι οριστική: Αν δεν μου φανερώσετε και το όνειρο και την ερμηνεία του, θα κατατεμαχιστείτε όλοι, και τα σπίτια σας θα μεταβληθούν σε ερείπια. 6Αν όμως μου τα φανερώσετε, θα έχετε από μένα πλούσια δώρα κι αμοιβές και μεγάλες τιμές. Γι’ αυτό, φανερώστε μου και το όνειρο και την ερμηνεία του».

7Αυτοί για δεύτερη φορά είπαν στο βασιλιά: «Πες, βασιλιά, το όνειρο στους δούλους σου κι εμείς θα σου φανερώσουμε την ερμηνεία του».

8Ο βασιλιάς απάντησε: «Ξέρω, βέβαια, ότι θέλετε να κερδίσετε χρόνο, γιατί βλέπετε ότι η απόφασή μου είναι αμετάκλητη. 9Αλλά αν δεν μου αποκαλύψετε το όνειρο, έχω πάρει την απόφασή μου για σας. Εσείς όμως συμφωνήσατε να με παραπλανήσετε με ψέματα περιμένοντας να δείτε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. Γι’ αυτό πείτε μου το όνειρο για να πεισθώ ότι μπορείτε να μου φανερώσετε και την ερμηνεία του».

10Οι αστρολόγοι απάντησαν στο βασιλιά: «Δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που να μπορεί να σου φανερώσει, βασιλιά, αυτό που ζητάς· γι’ αυτό άλλωστε και κανείς βασιλιάς όσο μεγάλος και ισχυρός κι αν ήταν, δεν ζήτησε ποτέ τέτοιο πράγμα από τους μάγους του, τους μάντεις ή τους αστρολόγους του. 11Αυτό που ζητάς, βασιλιά, είναι πολύ δύσκολο. Κανένας δεν είναι σε θέση να σου το φανερώσει παρά μόνον οι θεοί, που όμως η κατοικία τους δεν βρίσκεται σ’ αυτό τον κόσμο των θνητών».

12Έτσι ο βασιλιάς οργίστηκε πάρα πολύ και διέταξε να σφάξουν όλους τους σοφούς της Βαβυλώνας. 13Κι όταν δημοσιεύτηκε το διάταγμα, μαζί με τους σοφούς έψαχναν να βρουν και το Δανιήλ με τους φίλους του για να τους σκοτώσουν. 14Όταν ο Αριώχ, αρχισωματοφύλακας του βασιλιά, πήγε να τους σκοτώσει, ο Δανιήλ φέρθηκε με φρόνηση και σοφία: 15«Γιατί βγήκε μια τόσο σκληρή διαταγή από το βασιλιά;» τον ρώτησε. Τότε ο Αριώχ φανέρωσε στο Δανιήλ όλα όσα είχαν συμβεί. 16 Αμέσως ο Δανιήλ μπήκε στο ανάκτορο και παρακάλεσε το βασιλιά να του δώσει καιρό για να του φανερώσει το όνειρο και την ερμηνεία του. 17Έπειτα πήγε στο σπίτι του και διηγήθηκε στους φίλους του τον Ανανία, το Μισαήλ και τον Αζαρία όλη την ιστορία. 18Παράλληλα τους πρότρεψε να ζητήσουν έλεος από το Θεό του ουρανού για να του αποκαλύψει το μυστήριο, ώστε να μην τον σκοτώσουν και μαζί του τους ίδιους και όλους τους άλλους σοφούς της Βαβυλώνας.

19Πράγματι, την ίδια εκείνη νύχτα αποκαλύφθηκε το μυστήριο στο Δανιήλ με όραμα· κι εκείνος ύμνησε το Θεό του ουρανού 20μ’ αυτά τα λόγια:

Ὁ Μωϋσῆς ἦταν πολύ ταπεινός ἄνθρωπος, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ἄνθρωπο πάνω στή γῆ.

ΑΡΙΘΜΟΙ 12

Η Μαριάμ και ο Ααρών κατακρίνουν το Μωυσή

1Ο Μωυσής είχε παντρευτεί γυναίκα Αιθιόπισσα, και η Μαριάμ και ο Ααρών τον κατέκριναν εξαιτίας της. 2«Μήπως μόνο στο Μωυσή μίλησε ο Κύριος;» έλεγαν. «Μίλησε και σ’ εμάς!» Και τους άκουσε ο Κύριος.

3Ο Μωυσής ήταν πολύ ταπεινός άνθρωπος, περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο πάνω στη γη. 4Ξαφνικά ο Κύριος είπε στο Μωυσή, στον Ααρών και στη Μαριάμ: «Πηγαίνετε και οι τρεις σας στη σκηνή του Μαρτυρίου». Όταν έφτασαν εκεί οι τρεις τους, 5κατέβηκε ο Κύριος μέσα σε στήλη νεφέλης. Στάθηκε στην είσοδο της σκηνής και φώναξε τον Ααρών και τη Μαριάμ. Αυτοί προχώρησαν μπροστά 6κι ο Κύριος τους είπε: «Ακούστε τώρα το λόγο μου. Αν υπάρχει προφήτης ανάμεσά σας, εγώ ο Κύριος του φανερώνομαι σε όραμα και του μιλάω με όνειρο. 7Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με το δούλο μου το Μωυσή. Σ’ αυτόν έχω εμπιστευθεί όλο το λαό μου. 8Στόμα με στόμα του μιλάω και φανερά· όχι με λόγους σκοτεινούς· και τη μορφή μου ακόμα βλέπει. Πώς λοιπόν εσείς τολμήσατε να μιλήσετε ενάντια στο δούλο μου το Μωυσή;»

Διατί ὁ Θεός παρέδωκε τόν νόμον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ-Διατί ὁ Θεός παρέδωκε τόν νόμον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφ. Θεοτόκη, Ἑρμ. ἀποστολικῆς περικοπῆς Κυριακῆς μετά τήν Ὕψωσιν, (Γαλ. Β΄ 16-20), 18-9-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Κυριακή Ζ Ματθαίου. «Ἡ Παλαιά καί Καινή Διαθήκη στή ζωή τοῦ πιστοῦ», π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.15,4]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-7-1985]

(Β140)

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, επιθυμώντας να βοηθήσει τους πιστούς της Εκκλησίας της Ρώμης, γράφει τα εξής: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν». «Εμείς», λέγει, «οι δυνατοί, εμείς που νομίζομε ότι μπορεί να έχομε κάποια δύναμη πνευματική, ας κρατήσομε τις ατέλειες εκείνων οι οποίοι έχουν ολιγοτέραν πνευματική δύναμη». Και για να στηρίξει αυτό, δηλαδή ότι δεν πρέπει να υπάρχει μία αυταρέσκεια, «μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν», αλλά πρέπει να βοηθούμε πραγματικά τους άλλους, αναφέρεται σε ένα πρότυπον. Και αυτό το πρότυπον είναι ο Ιησούς Χριστός· «δια τον Οποίον», λέγει, «εγράφη στην Παλαιά Διαθήκη: Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ». Ως να αποτείνεται ο Υιός προς τον Πατέρα λέγοντας: «Εκείνοι που ονείδιζαν Σένα, ω Πατέρα μου, τώρα ονειδίζουν Εμένα». Είναι από τον Ψαλμόν 68, στίχος 10.

Και εξ αφορμής όλων αυτών που σημειώνει ο Απόστολος, ότι δηλαδή πρότυπό μας είναι ο Χριστός, ο Οποίος επήρε επάνω Του τον ονειδισμόν του Πατρός εκ μέρους των Εβραίων που απέδιδαν εις τον Πατέρα, προβαίνει σε μία γενικοτέρα μεγίστη αλήθεια. Ότι δηλαδή ό,τι εγράφη στην Παλαιά Διαθήκη, αφού ανεφέρθη εις τον Χριστόν, αυτό εγράφη και για μας εις την Καινή Διαθήκη. Και συνεπώς ολόκληρη η Αγία Γραφή, και η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, είναι μία διαρκής και μόνιμος αξία. Γι΄αυτό σημειώνει και λέγει: «Ὃσα γὰρ προεγράφη(:διότι όσα γράφτηκαν πιο μπροστά, στην Παλαιά Διαθήκη), εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη(:γράφτηκαν για τη δική μας διδασκαλία), ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν(:με την υπομονή και την ελπίδα και την παρηγορία των γραφών) τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν(:έχομε την ελπίδα της σωτηρίας)».

Προφητεία ἐναντίον τῶν ποιμένων τοῦ Ἰσραήλ

ΙΕΖΕΚΙΗΛ 34

Προφητεία εναντίον των ποιμένων του Ισραήλ

1Ο Κύριος μου είπε: 2«Άνθρωπε, προφήτεψε εναντίον των ποιμένων του Ισραήλ και πες τους: “ακούστε τι λέει ο Κύριος ο Θεός: Αλίμονο σ’ εσάς ποιμένες των Ισραηλιτών, που τρέφετε τον εαυτό σας! Δε θα έπρεπε οι ποιμένες να τρέφουν τα ποίμνια; 3Εσείς όμως τρέφεστε με το γάλα, ντύνεστε με το μαλλί, θυσιάζετε τα παχιά πρόβατα αλλά δε βόσκετε το ποίμνιο. 4Το αδύνατο πρόβατο δεν το δυναμώνετε και το άρρωστο δεν το γιατρεύετε· δε βάλατε επίδεσμο στο πληγωμένο ούτε φέρατε πίσω το παραστρατημένο· ούτε το χαμένο ζητήσατε να βρείτε. Αλλά φερθήκατε σ’ αυτά με βία και σκληρότητα. 5Έτσι διασκορπίστηκε το κοπάδι μου γιατί δεν είχε βοσκούς, κι έγινε τροφή για τα θηρία του αγρού. 6Περιπλανήθηκε το κοπάδι μου πάνω στα βουνά και στους ψηλούς λόφους· μετά τα πρόβατά μου σκορπίστηκαν σ’ όλη τη γη, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί ή να ψάξει γι’ αυτά.

7”Γι’ αυτό, ποιμένες, ακούστε τι λέει ο ίδιος ο Κύριος: 8Εγώ, ο αληθινός Θεός, το επιβεβαιώνω: Το κοπάδι μου έγινε λάφυρο και τα πρόβατά μου έγιναν τροφή των άγριων θηρίων. Δεν υπήρχε βοσκός και οι βοσκοί δεν αναζήτησαν το κοπάδι μου, αλλά έτρεφαν τον εαυτό τους αντί να βόσκουν το κοπάδι! Γι’ αυτό, ακούστε ποιμένες: 9-10Εγώ, ο Κύριος ο Θεός, είμαι εναντίον σας, ποιμένες! Θα ζητήσω από σας ευθύνες για το κοπάδι μου και θα σας πάψω από τη θέση να είστε ποιμένες των προβάτων μου, οι οποίοι φροντίζουν μόνο για τον εαυτό τους. Θα ελευθερώσω το κοπάδι μου από το στόμα σας και δε θα είναι πια τροφή για σας”».

Ο καλός ποιμένας φροντίζει το κοπάδι του

11Ο Κύριος, ο Θεός, λέει: «Τώρα, εγώ ο ίδιος θα ψάξω για το κοπάδι μου και θα φροντίσω γι’ αυτό. 12Θ’ αναζητήσω τα πρόβατά μου, όπως ο βοσκός προσπαθεί να ξαναμαζέψει το σκορπισμένο κοπάδι του. Θα τα ξαναμαζέψω από παντού όπου διασκορπίστηκαν τη μέρα της συννεφιάς και του σκότους. 13Θα τα βγάλω ανάμεσα από τα έθνη, θα τα συγκεντρώσω από τις ξένες χώρες και θα τα φέρω στη χώρα τους. Θα τα βοσκήσω στα βουνά του Ισραήλ, στις κοιλάδες και σ’ όλα τα κατοικήσιμα μέρη της χώρας.

Τά θαύματα τοῦ Θεοῦ προκαλοῦν τίς εὐχαριστίες τῶν ἀνθρώπων...

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 

Κεφ 16

Τα θαύματα του Θεού προκαλούν τις ευχαριστίες των ανθρώπων

24 Η κτίση υπηρετεί εσένα, Δημιουργέ! Άλλοτε δείχνει τη δύναμή της εναντίον των ασεβών κι άλλοτε αναστέλλει τη δύναμή της για να ευεργετήσει αυτούς που πιστεύουν σ’ εσένα. 25 Γι’ αυτό κι αυτή η φύση έγινε τότε υπηρέτης της χάρης σου, που όλα τα συντηρεί, και έγινε τροφή που ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις των παιδιών σου. 26 Τα παιδιά σου που τα αγάπησες, Κύριε, έπρεπε να μάθουν ότι τον άνθρωπο δεν τον τρέφουν μόνο τα προϊόντα της γης, αλλά ο λόγος σου είναι που συντηρεί εκείνους που πιστεύουν σ’ εσένα.

Ὁ λαός τῆς Ἱερουσαλήμ προσεύχεται " πάνδημη ἱκεσία " καί ὁ Κύριος προστατεύει τό ναό ...

Β΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 3 

Ο Σίμων προδίδει το θυσιαστήριο 

1 Όταν ο Ονίας ήταν αρχιερέας στην Ιερουσαλήμ, η άγια πόλη απολάμβανε απόλυτη ειρήνη και οι νόμοι εφαρμόζονταν κατά τον καλύτερο τρόπο, γιατί ο αρχιερέας ήταν ευσεβής και αποστρεφόταν το κακό. 2 Κι αυτοί ακόμα οι βασιλιάδες της Συρίας και της Αιγύπτου τιμούσαν το ναό και του πρόσφεραν τα καλύτερα δώρα τους. 3 Ο Σέλευκος, βασιλιάς της Ασίας, πρόσφερε από τους φόρους που συνέλεγε, όλες τις δαπάνες που χρειάζονταν για την τέλεση των θυσιών. 

4 Κάποιος όμως Σίμων από τη φυλή Βενιαμίν, επικεφαλής των αξιωματούχων του ναού, διαφώνησε με τον αρχιερέα Ονία σχετικά με τους κανονισμούς που ίσχυαν για τη λειτουργία της αγοράς της πόλης. 5 Κι επειδή δεν μπορούσε να παρασύρει τον Ονία, προσέφυγε στον Απολλώνιο, γιο του Θαρσαίου. Ο Απολλώνιος εκείνο τον καιρό ήταν κυβερνήτης της Κοίλης Συρίας. Κοιλάδα μεταξύ Λιβάνου και Αντιλιβάνου. και της Φοινίκης. 6 Ο Σίμων λοιπόν είπε στον Απολλώνιο ότι το θησαυροφυλάκιο των Ιεροσολύμων ήταν γεμάτο με αμύθητους θησαυρούς, αδύνατο να καταμετρηθούν, που όμως δε χρειάζονταν για τις θυσίες και συνεπώς έπρεπε να τεθούν υπό τον έλεγχο του βασιλιά. 

7 Όταν ο Απολλώνιος συναντήθηκε με το βασιλιά, τού ανέφερε σχετικά με τα χρήματα, κι ο βασιλιάς διέταξε τον ταμία του τον Ηλιόδωρο να πάει και να του φέρει τα χρήματα αυτά. 8 Ο Ηλιόδωρος ξεκίνησε αμέσως να εκπληρώσει τη διαταγή του βασιλιά, με την πρόφαση ότι ήθελε να επιθεωρήσει τις πόλεις της Κοίλης Συρίας και της Φοινίκης. 

9 Όταν έφτασε στα Ιεροσόλυμα, του έγινε θερμή υποδοχή από τον αρχιερέα της πόλης. Τότε ο Ηλιόδωρος του εξήγησε τον πραγματικό λόγο της επίσκεψής του και ζήτησε να πληροφορηθεί αν ήταν αλήθεια τα όσα του είχαν αναγγελθεί σχετικά με τα χρήματα.

Ἡ μεγαλειώδης ἀπάντηση τῶν Ἀγίων Τριῶν Παίδων στόν βασιλέα πού ἀπειλοῦσε νά τούς καύσει

Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΥΣΕΙ

Δαν. 3,16 καὶ ἀπεκρίθησαν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ λέγοντες τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ· οὐ χρείαν ἔχομεν ἡμεῖς περὶ τοῦ ῥήματος τούτου ἀποκριθῆναί σοι·

Δαν. 3,16 Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδεναγώ απεκρίθησαν προς τον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα και είπαν· “στο ερώτημά σου αυτό δεν έχομεν ανάγκην να σου απαντήσωμεν ημείς.

Δαν. 3,17 ἔστι γὰρ Θεὸς ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς, ᾧ ἡμεῖς λατρεύομεν, δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης, καὶ ἐκ τῶν χειρῶν σου, βασιλεῦ, ῥύσεται ἡμᾶς·

Παλαιά Διαθήκη.Περικοπές πού προβληματίζουν:«Ἐγώ θά σκληρύνω τήν καρδιά του Φαραώ». Ὁ Θεός προκάλεσε τήν κακία τοῦ Φαραώ; Τἰ σημαίνει ἡ φράση;

Α) Αποσπάσματα από Υπόμνημα π. Ιωήλ Γιαννακοπούλου

Έξοδος στίχος 4,21

«Φανέρωσε ο Θεός εκείνο το οποίο θα συμβεί» (Θεοδώρητος), για να έχει γνώση ο Μωϋσής και να μην απογοητευτεί. Θα επιτρέψω, ώστε να σκληρυνθεί, να βαρυνθεί η καρδιά Φαραώ κατά των Ισραηλιτών.

Στη σημερινή Θεολογία ορίζονται δύο θελήματα στο Θεό: Το προηγούμενο, το θείο θέλημα κατά το οποίο θέλει ο Θεός το αγαθό και το επόμενον, η παραχώρηση, κατά την οποία παραχωρεί το κακό σεβόμενος την ελευθερία μας. Στην εβραϊκή όμως σκέψη δε ήταν δυνατόν να γίνουν οι λεπτές αυτές διακρίσεις των θείων θελημάτων, διότι οι Εβραίοι δεν ήταν διανοητικώς προηγμένοι. Η Γραφή λοιπόν φοβουμένη μήπως οδηγήσει τους Ιουδαίους με τα δύο αυτά θελήματα στο Θεό στην δυαρχία, τους δύο Θεούς, Θεό του αγαθού και Θεό του κακού και για τονισμό της μοναδικότητας του Θεού προτιμά να αποδώσει στο Θεό καλό και κακό και συγκεκριμένα εδώ την σκλήρυνση του Φαραώ.

Στην πραγματικότητα λοιπόν πρόκειται περί παραχωρήσεως του Θεού, ώστε να σκληρυνθεί ο Φαραώ. Αυτό φαίνεται από την πρόγνωση του Θεού που σημειώνεται. «εγώ όμως γνωρίζω ότι δεν θα σας αφήσει ο Φαραώ να φύγετε»(Εξ. 3,19). Και από τη μεταβαλλόμενη γνώμη του Φαραώ, ώστε άλλοτε να σκληρύνεται και άλλοτε να μαλακώνει η καρδιά του. 8,15. 32. 9,34 «διότι αυτός που τώρα μεν ρέπει προς αυτό, μετά όμως προς το άλλο, δείχνει την ελευθερία της γνώμης. Ο ήλιος με την ενέργεια της θερμότητας το μεν κερί το κάνει υγρό, ενώ τον πηλό τον ξεραίνει, το μεν μαλακώνει τον δε σκληραίνει. Έτσι από τη μακροθυμία του Θεού οι μεν καρπώνονται ωφέλεια οι δε βλάβη, οι μεν μαλακώνουν, οι δε σκληραίνονται» (Θεοδώρητος) (σελ.29-30)