«Η Ανάσταση είναι Επανάσταση»

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ( και αστροφυσικός ) κ. Νικόλαος Χατζηνικολάου: «Η Ανάσταση είναι Επανάσταση»

28/04/2019, 
γράφει και παίρνει συνέντευξη ο Δημοσθένης Γκαβέας

Φτιαγμένος από τη «στόφα» των προφητών και ως εκ τούτου εν δυνάμει επικίνδυνος. Ο λόγος του παθιασμένος, είτε ανακουφίζει, είτε ερεθίζει, ανάλογα με την διάθεση που θα τον προσεγγίσει κανείς. «Έφηβος» στην ψυχή, με βλέμμα που πετάει σπίθες, οι κινήσεις του γεμάτες ζωντάνια τονίζουν την αποφασιστικότητά του και τις βαθιές του πεποιθήσεις. Ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος είναι ο ορισμός του αναστάσιμου ανθρώπου και μας επιτρέπει να διερευνήσουμε από που πηγάζει αυτή η διαρκής λαχτάρα του για ζωή και η διαφορετική προσέγγισή του για τον θάνατο.
«Η Ανάσταση σημαίνει συντριβή του θανάτου» ...Εάν ο θάνατος είναι μια επιφάνεια, μια οθόνη αδιαπέραστη και σκοτεινή, αυτό που η Ανάσταση του Χριστού κάνει είναι ότι δίνει σε αυτή την επιφάνεια διαφάνεια και διαπερατότητα, που σημαίνει ότι μπορείς να δεις πίσω και μετά από τον θάνατο και επιπλέον να περάσεις και ο ίδιος μέσα από τον θάνατο στην όντως ζωή, στην αιωνιότητα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΔΕΛΦΙΑ.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Ή Μεγάλη Εβδομάδα συμβολίζει τήν πορεία τού ανθρώπου στήν ζωή , τόν θάνατο καί τήν Ανάσταση. Περιέχει μέσα τήν έλευσή μας στόν κόσμο,  "Ιδού ό Νυμφίος έρχεται έν τώ μέσω τής νυκτός." {Μεγάλη Δευτέρα} , τήν παιδική μας ηλικία, {Μεγάλη Τρίτη  ώς παρθένες}, τήν  εφηβεία μας {Μεγάλη Τετάρτη ώς μετανοούσα Κασσιανή},τήν ενήλικη ζωή μας {Μεγάλη Πέμπτη  Μυστικός Δείπνος},τά γεράματα καί τόν θάνατο {Μεγάλη Παρασκευή  Ή Ταφή} καί ή Ανάσταση , πορεία πρός τόν ουρανό {Μεγάλο Σάββατο Ανάσταση τού Ιησού}. Ή Κυριακή τής Λαμπρής είναι ή ημέρα πού θά βρεθεί ό άνθρωπος ό ενσυνείδητος δίπλα στόν Θεό, στό Φώς τού Δημιουργού Του.

.

Νίκος Καζαντζάκης - Κούρος

Ακούστε το προσεκτικά καί παρατηρήστε πόσο δεξιοτεχνικώς, μέσω τής λογοτεχνικής διασκευής τού μύθου τού φόνου τού Μινώταυρου από τόν Αθηναίο Ήρωα Θησέα, παρουσιάζεται ή επικράτηση τών (Μυκηναίων) Πρωτο-Ελλήνων, κατακτητών τής Κρήτης, επί τών (Προελλήνων) Μινωιτών καί έκ παραλλήλου αποκαλύπτεται ή νίκη τού ηλιακού  πατριαρχικού πνεύματος επί τού χθονίου μητριαρχικού μεσογειακού κόσμου. 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 26 ΧΡΟΝΙΑ ΕΣΤΗΣΑΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΕ ΚΡΟΝΙΟ ΒΑΘΡΟ....

ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΟ ΚΥΒΟ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΒΟ ΤΗΣ ΜΕΚΚΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ.  ΑΦΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ...ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...ΑΣ ΞΕΓΕΛΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΠΛΗΘΟΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ...

Δράκων καί ἀετός συμπλακέντες ἀλλήλοις ἐμάχοντο.....ΤΑ ΒΔΕΛΥΡΑ ΓΕΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΩΝ ΤΑΡΤΑΡΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ...Β΄ ΜΕΡΟΣ.

.

ΠΡΩΤΟ  ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
Κυττώντας τόν Ήλιο χωρίς τά σκοτεινά  γυαλιά πού μάς επιβάλουν τά ανθρωποειδή, παίρνουμε μιά ιδέα  Τού  Θεού. 
Κατά τόν Πλάτωνα  ή Ἰδέα εἶναι ὀντότης, μάλιστα δὲ κατ᾿ ἀνώτερον πεδίον τοῦ Εἶναι, ὁρωμένη καὶ ἀφομοιουμένη διὰ τῆς ἀνωτέρας νοήσεως καὶ διὰ τοῦ ὀφθαλμοῦ τῆς νοήσεως, ἀνταξίου μυρίων φυσικῶν ὀφθαλμῶν, ὅπως λέγει ὁ θεῖος Πλάτων.” Περαίνων τὸ ἕκτον βιβλίον τῆς “Πολιτείας” ὁ Πλάτων πραγματεύεται ἀκριβῶς τὴν ἀναλογίαν τοῦ Ἡλίου, ὡς μόνου καθιστῶντος δυνατὴν τὴν πλήρη καὶ αὐθεντικὴν ἐνεργοποίησιν τῆς φυσικῆς ὁράσεως, πρὸς τὸ πρωταρχικὸν Ἕν, ποὺ ὀνομάζει τὸ Ἀγαθόν, καὶ τὸ ὁποῖον μόνον καθιστᾷ δυνατὴν τὴν ἀληθῆ ὑπὸ τῶν νοητικῶν μας δυνάμεων ἀναγνώρισιν τῶν νοητῶν, χαρακτηρίζων μάλιστα τὸν φυσικὸν Ἥλιον ὡς “ἔκγονον”, γέννημα δηλαδὴ καὶ ἐκδήλωσιν, Ἐκείνου· 
«Ἑπομένως κι ὁ ἥλιος, μὴ ὄντας ἡ ὅρασις καθ᾿ ἑαυτή, ὅμως αἴτιος αὐτῆς, ὁρᾶται ὑπ᾿ αὐτῆς τῆς ἰδίας, ἔτσι;
-Ἔτσι, ἀπήντησεν ἐκεῖνος
-Λέγω λοιπὸν ὅτι ὁ ἥλιος οὗτος ἐκδηλώνει ἕνα ἀπόγονον (ἐκροήν, προσωποποίησιν) τοῦ Ἀγαθοῦ, τὸν ὁποῖον τὸ Ἀγαθὸν ἐγέννησεν ἀνάλογον τοῦ ἑαυτοῦ του, ὥστε ὅ,τι ἀκριβῶς ἀποτελεῖ ἐν τῷ πεδίῳ τοῦ νοητοῦ τὸ Ἀγαθὸν ἐν σχέσει πρὸς τὸν (συλλαμβάνοντα) νοῦν καὶ τὰ (συλλαμβανόμενα) νοούμενα, αὐτὸ ν᾿ ἀποτελῇ (παραλλήλως) ἐν τῷ πεδίῳ τοῦ ὁρατοῦ ὁ ἥλιος ἐν σχέσει πρὸς τὴν (συλλαμβάνουσαν) ὅρασιν καὶ τὰ (συλλαμβανόμενα) ὁρώμενα.
-Πῶς; ἀπεκρίθη –ἐξήγησέ μου.
-Γνωρίζεις ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ θολώνονται καὶ τείνουν φαινομενικῶς πρὸς τυφλότητα, ὅταν στρέφωνται πρὸς ἀντικείμενα ποὺ δὲν φωτίζονται πλέον ὑπὸ τοῦ φωτὸς τῆς ἡμέρας ἀλλὰ τῆς νυκτός, ἐπειδὴ πλέον δὲν ὑπάρχει ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς καθαρὰ ὅρασις;
-Βεβαιότατα, ἀπεκρίνατο.
-Ὅμως, ἀπεναντίας, βλέπουν (οἱ ὀφθαλμοὶ) καθαρῶς ὅποτε καταλάμπει ὁ ἥλιος, ἡ δὲ καθαρὰ ὅρασις τότε φαίνεται ἐνυπάρχουσα ἐν τοῖς ἰδίοις αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς!
-Πῶς ὄχι; (: προφανῶς!)
-Παρομοίως, λοιπόν, κατανόησε καὶ τὸ περὶ τῆς ψυχῆς ἀνάλογον τοιουτοτρόπως: ὅταν μὲν αὐτοῦ καταλάμπει τὸ ὂν καὶ ἡ ἀλήθεια, στηρίζεται (ἡ ψυχή) εἰς τοῦτο, φαίνεται δὲ διαθέτουσα νοῦν, καθὼς καὶ τὸ (: τὸ ὂν/τὰ ὄντα) κατανοεῖ τότε καὶ τὸ μαθαίνει: ὅταν ὅμως στηρίζηται (ἡ ψυχή) εἰς μείγματα μετὰ τοῦ σκότους, συγγενῆ τοῦ μεταβλητοῦ καὶ παροδικοῦ, τότε εἰκοτολογεῖ καὶ θαμπώνεται τὸ ἀντιληπτικὸν ὄργανον τῆς ψυχῆς, μεταβάλλον ἄρδην δοξασίας, κι ἐδῶ δέ (κατ᾿ ἀναλογίαν πρὸς τὸ προηγούμενον) φαίνεται πάλιν τοῦτο στερούμενον νοῦ.»
Στά Διονυσιακά τού Νόννου διαβάζουμε: «Ό Τυφώνας , αφού άπλωσε τό πολύσπορον έθνος  τών μιαρών όφεων, σκέπασε τήν λαμπρή εικόνα τού  ανέφελου αιθέρα γιά νά φωτίσει τόν άτακτο στρατό τών όφεων» {1,176}

 Και ο Ιεχωβά λέει στον Μωυσή να φτιάξει αυτό το χάλκινο φίδι.
Του λέει να το βάλει πάνω σε ένα κοντάρι
 και ότι όποιος δαγκωθεί πρέπει να κοιτάξει σε αυτό.
Ο Μωυσής κάνει ό,τι ακριβώς του λέει ο Θεός.
Και εκείνοι που τους δάγκωσαν τα φίδια κοιτάζουν
το χάλκινο φίδι και γίνονται πάλι καλά.

Όταν τά γένη τού χάους, οί  Τιτάνες κατέληξαν στά Τάρταρα , ήταν εποχή διαμόρφωσης νέων συνθηκών πάνω στόν πλανήτη μέ τόν ήλιο νά αποξεραίνει τίς ελώδεις καί βαλτώδεις περιοχές πού ήταν τόποι γεννήσεως  τού Χάλκινου γένους , αυτοί δέν χάθηκα,  αλλά , εκεί στόν υπόγειο κόσμο πού κατέληξαν, δημιούργησαν τόν δικό τους  τρόπο ζωής πού μέσα από ένα λαβυρινθώδη  υποχθόνιο σύστημα βρίσκονται κάτω από τίς πολιτείες όλου τού  πλανήτη. 
Σ’ όλον τόν κόσμο υπάρχουν θρύλοι, μύθοι, παραδόσεις  γιά όντα περίεργα μέ φολιδωτό σώμα καί μάτια όφεων  διαθέτουν  υπερδυνάμεις {συχνά τούς αποδίδουν ικανότητες υπνωτισμού καί μαγικών δυνάμεων}  καί κατέχουν προηγμένη  τεχνολογία.  Όντα  τής νύκτας κάνουν τήν παρουσία τους  κατά τίς νυκτερινές ώρες, και  οί πύλες – είσοδοι προς τον κόσμο μας  βρίσκονται σε λίμνες , ποταμούς καί θάλασσα.  Δεν είναι τυχαίο πού τά περισσότερα ΑΤΙΑ τά βλέπουν να αναδύονται από λίμνες ή θάλασσα.  
Στήν Ινδία μιλούν γιά  τούς Νάγκας, ερπετοειδή σαυράνθρωποι. Στήν Κίνα γιά τούς Λούνγκ Γουάγκ, τούς βασιλιάδες Δράκους από τους οποίους πιστεύουν πώς προέρχονται. . Στήν Ιαπωνία γιά τούς Τένγκου ή Νίντσα. Στήν Σκανδιναβία έχουν νά λένε γιά τούς Έντις καί  στήν Γερμανία  οί Χούλτρε. 
Αγγλία, Σκωτία καί Ουαλία μιλούν γιά ερπετοειδή όντα πού συνευρίσκονται μέ τούς ανθρώπους γιά  διασταύρωση τού είδους τους καί αποστρέφονται τό φώς όπως όλοι οί υποχθόνιοι.
Οί  Ιρλανδοί μιλούν γιά τους Τουάθα ντί  Νταναάν πού τό  όνομά τους παραπέμπει στόν Αιγυπτιακό θεό τού κάτω κόσμου «Τουάτ» καί στόν Δαναό. 
Οί Ινδιάνοι όχι μόνο μιλούν γιά  ένα υπόγειο βασίλειο αλλά πιστεύουν πώς καί οί ίδιοι προέρχονται  από εκεί . Όπως οί Απάτσι πού υποστηρίζουν πώς βγήκαν στήν ορεινή γή μέσα από ένα υπόγειο λαβύρινθο.
Οί Αζτέκοι  όμως πιστεύουν στήν απ ευθεία καταγωγή τους από τούς  Άτλαντες καί ότι ήταν από τούς επιζήσαντες τής καταποντισμένης χώρας .  Μέσα από έναν κόσμο σπηλαίων, τίς επτά χρυσές πόλεις  τών εννέα επιπέδων πού έζησαν γιά ένα μεγάλο διάστημα  ήρθαν στήν επιφάνεια τής γής .  Καί οί Μάγιας  πιστεύουν πώς προέρχονται από τόν θεό Ιγκουάνα  ένα ερπετοειδή σαυράνθρωπο .  {ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ}
Είπε ό Ιησούς πρός τούς Εβραίους στο Κατά Ιωάννην 8:44 Ό πατέρας πού έχετε εσείς είναι ό διάβολος, κί όσα επιθυμεί ό πατέρας σας αυτά θέλετε νά κάνετε. Εκείνος εξαρχής ήταν ανθρωποκτόνος καί δέν μπόρεσε νά σταθεί μέσα στήν αλήθεια, γιατί δέν υπάρχει μέσα του τίποτα τό αληθινό. Όταν λέει ψέματα, εκφράζει τόν εαυτό του, γιατί είναι ψεύτης, κι είναι ό πατέρας τού ψεύδους.»

 ΜΥΘΟΣ ΑΙΣΩΠΟΥ . Ο ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΟΣ ΠΑΡΑΙΝΩΝ ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΧΑΡΙΤΟΣ
¨"Δράκων καὶ ἀετὸς συμπλακέντες ἀλλήλοις ἐμάχοντο. καὶ ὁ μὲν δράκων εἶχε τὸν ἀετὸν συλλαβών. γεωργὸς δὲ ἰδὼν λύσας τὴν πλοκὴν τοῦ δράκοντος αὐτόνομον ἀφῆκε τὸν ἀετόν. χαλεπήνας δὲ ἐπὶ τούτοις ὁ δράκων ἰὸν ἐπαφῆκε τῷ τοῦ σώσαντος πόματι. πιεῖν δὲ τοῦ γεωργοῦ πρὸς ἄγνοιαν μέλλοντος ὁ ἀετὸς καταπτὰς τῶν τοῦ γεωργοῦ χειρῶν ἐξαιρεῖται τὴν κύλικα.
τοὺς εὖ ποιοῦντας μένουσι χάριτες."
Μετάφραση: Μια φορά το φίδι και ο αετός ήρθαν σε συμπλοκή και πάλευαν μεταξύ τους. Σε κάποια φάση, που λέτε, το φίδι είχε κουλουριαστεί για τα καλά γύρω από τον αετό και τον κρατούσε αιχμαλωτισμένο. Πάνω στην ώρα, όμως, τους παρατήρησε ένας γεωργός: αυτός έτρεξε αμέσως και ανάγκασε το φίδι να χαλαρώσει το αγκάλιασμά του, αφήνοντας ελεύθερο το πουλί. Εξοργίστηκε, βέβαια, το φίδι με τούτο, και γι᾽ αυτό πήγε και ξέρασε το δηλητήριό του μέσα στο νερό που είχε ο ξωμάχος για να πιει. Προσέξτε όμως: πάνω που ήταν έτοιμος ο καημένος ο άνθρωπος να κατεβάσει ανήξερος το νερό, τί έγινε; Πέταξε καταπάνω του ο αετός και ευθύς του άρπαξε το ποτήρι από τα χέρια.
Ποιός ήταν ό Αετός καί ποιός τό φίδι δεν είναι δύσκολο νά τό καταλάβουμε. Ό αετός είναι τό φώς , ό ήλιος  καί κατ΄ επέκταση συμβολίζει Τόν Θεό. Στόν άνθρωπο είναι τό πνεύμα του.  Ενώ ό όφις είναι τό σκοτάδι, ό  υπόγειος χώρος καί  βέβαια τό κακό , ό Σατανάς. Στον άνθρωπο είναι το χθόνιο σώμα του. 
 Ό γεωργός βέβαια είναι ό άνθρωπος πού βρίσκεται ανάμεσα σ΄αυτές τίς δυνάμεις...Ἐδῶ ἐκδηλοῦται λοιπόν, πράγματι, ἡ ἀρχέτυπος θανάσιμος ἀλλ᾿ ἀέναος ἀντιμαχία μεταξὺ Φωτὸς καὶ Σκότους καθ᾿ ὅλα, πράγματι, τὰ ἐπίπεδα καὶ διαστάσεις, ξεκινώντας βασικῶς ἀπὸ μέσα μας.

«Σήμερα διανύουμε τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἐποχῆς τῶν καλλικαντζάρων. Ὁ Ἄριος συνθλίβεται πνευματικῶς καὶ ψυχικῶς, δυνάμει οὐ μόνον τῆς ἐγγενοῦς παρακμιακῆς ἐντροπίας καὶ τῶν ὠργανωμένων της κέντρων ἀλλά, πρὸ παντός, δυνάμει ἑνὸς πανισχύρου πολιτικοῦ κατεστημένου τῆς πλήρους Ἀντιστροφῆς, καθ᾿ ἣν ἡ ὕλη ὑποσκελίζει καὶ ὁρίζει τὸ πνεῦμα, ἡ ἀντεθνικὴ καὶ ἀντι-ἀρία “πολιτικὴ ὀρθότης” τὴν ἐθνοφυλετικὴν ἐπίγνωσιν καὶ χαρακτῆρα, ἡ οἰκονομία, τὸ ἐμπόριον καὶ ὁ τερατωδῶν διαστάσεων τραπεζοχρηματιστικὸς παρασιτισμὸς τὰ ὅσα ἔστω καχεκτικὰ λείψανα “πολιτικῆς”, ἡ ἠλιθιότης καὶ ἡ ταπεινὴ ἰδιοτέλεια καὶ μικροψυχία τοῦ ὄχλου τὴν σοφίαν καὶ τὸν ἀνιδιοτελῆ ἰδεαλισμὸν τῶν ἐναπομεινάντων ἀρίστων, ὁ ἐγωπαθὴς κερδοσκόπος τὸν ἰδεαλιστήν, ὁ φαυλοκράτης καὶ ψευδολόγος πολιτικάντης τὸν εὐγενῆ μαχητὴν καὶ στοχαστὴν καὶ οὕτω καθ᾿ ἑξῆς.» 
{Στοιχεία από τήν εγλυκλοπαίδεια τού Ηλίου , τό διαδίκτυο καί ΕΔΩ}
 ΤΕΛΟΣ Β΄ΜΕΡΟΥΣ.

ΤΑ ΒΔΕΛΥΡΑ ΓΕΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΩΝ ΤΑΡΤΑΡΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ.

Ό  έλεγχος τού καιρού από τά ερπετοειδή όντα  έχει ώς απώτερο σκοπό νά μάς κρύψει τόν ήλιο τού  οποίου όχι μόνο δεν αντέχουν τήν ακτινοβολία του , αλλά καί μισούν όπως μισούν τόν  ηλιακό άνθρωπο  πού έχει μέσα του τό πύρ τής ψυχής .  Παρ΄όλη τήν γνώση τους καί τήν τεχνολογία  πού κατέχουν , δέν κατάφεραν  ακόμα  νά νικήσουν τίς ουράνιες δυνάμεις . Αλλά εξελίσσονται καί  έχουν μειώσει αισθητά τίς ηλιόλουστες ημέρες. 

Γιά τόν ίδιο λόγο έχουν καταφέρει νά επιβάλουν τά γυαλιά ηλίου καί ακόμη χειρότερα τά γυαλιά εκείνα πού διαθέτουν φίλτρο κατά τών υπεριωδών ακτίνων  αυτού ,  καί δέν αφήνουν το φώς  νά περάσει  μέσω τών οφθαλμών στόν θάλαμο τού εγκεφάλου καί νά διεγείρει τήν επίφυση καί  κατ΄ επέκταση νά αποδυναμωθεί  ή ενίσχυση της σερατονίνης πού είναι ή ορμόνη τής χαράς καί τής ευεξίας στόν  άνθρωπο τού φωτός.

Στίς  πανάρχαιες εποχές τής ιστορίας  , όταν πυκνά σύννεφα σκέπαζαν τήν γή, πάνω στόν πλανήτη ζούσε ή φυλή τών Γιγάντων καί Τιτάνων. Παιδιά τής Γαίας καί τών Υδάτων. Όλοι γεννήματα τών Ωκεανών, τών ποταμών , τών λιμνών καί  τών πηγών. Ή σύσταση καί υπόσταση τού DNA  τους είχε σχηματισθεί από   τά υγρά καί στερεά λύματα καί τά αιθερικά αποποιήματα , δηλαδή από χώμα καί νερό .

Βδελύγματα, τρωγλοδύτες , μιαροί καί  απεχθείς , πρώην κεκροπίθηκες , γεννήματα τών υπολειμμάτων  τών Τιτάνων καί Γιγάντων, Ατλάντων καί  Λεμουρίων, τής χαοτικής περιόδου είναι ή φυλή τών Εβραίων.  Αυτοί, δραπέτευσαν από τά βουνά τής Χαρράν,  οί τού  οίκου Αβραάμ  καί  Ιακώβ, ώς απόγονοι  τών  είς τάς στέππας  τής Μογγολίας , τής Ρωσσίας καί  τίς ερήμους τής Εγγύς Ανατολής  περιπλανηθέντων Ατλάντων καί   Λεμουρίων.  Δηλαδή εκείνων πού διασώθηκαν από τόν κατακλυσμό  καί  τής βυθίσεως τής Ατλαντίδος. 

Τιτάνες καί Γίγαντες έκ τών Ταρτάρων πού ερρίφθησαν από τόν Δία, έπλασαν τό χάλκινο γένος τών άφρονων τού Ιαπετού καί γενάρχου τών Ατλάντων.

Έξ  αυτών προέρχονται  οί Εβραίοι τού οίκου Ιακώβ  , τους οποίους μιαρά γένη καί βδελύγματα   τούς αποκαλούν οί  υιοί Ισραήλ  πού ήταν Αιγύπτιοι { ΙΣ  >ΙΣΙΣ – ΡΑ> ΘΕΟΣ – ΗΛ> ΗΛΙΟΣ} >  καί οί  Ιουδαίοι  {Αιγαιοκρήτες  Κρόνιοι  πού προσκυνούσαν τόν Βάλλ καί τήν Αστάρτη}  . Καί οί τρείς μαζί συγχωνεύθηκαν σέ μιά φυλή.

{Ψαλ.135-4 Διότι τόν Ιακώβ εξέλεξεν είς εαυτόν ό Κύριος, τόν δε Ισραήλ είς θησαυρόν αυτού…..

Ή απόδοση τών χαρακτηρισμών  ώς βδέλυγμοι καί απεχθείς  στούς γόνους  τού Ιακώβ  από τούς  Αιγύτιους  έγινε διότι αυτοί γνώριζαν τά  υποχθόνια αυτά όντα πού βγήκαν από τά βάθυ τών σπηλαίων  {διά βιολογικής  ή καί αιθερικής  μεταπλάσεως}  

Στήν Παλαιά Διαθήκη  καί συγκεκριμένα στό   Α΄ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ  ΙΔ’ 11, διαβάζουμε : «…καὶ λέγουσιν οἱ ἀλλόφυλοι• ἰδοὺ Ἑβραῖοι ἐκπορεύονται ἐκ τῶν τρωγλῶν αὐτῶν, οὗ ἐκρύβησαν ἐκεῖ.» Για τον λόγο λοιπόν ότι ήτο οί εβραίοι μιαροί τρωγλωδίτες  οί  Ιουδαίοι και Ισραηλίτες  τούς είχαν δούλους . 

{Δευτερονόμιο ΙΕ’ 12 «Ἐὰν δὲ πραθῇ σοι ὁ ἀδελφός σου ὁ Ἑβραῖος ἢ Ἑβραία, δουλεύσει σοι ἓξ ἔτη, καὶ τῷ ἑβδόμῳ ἐξαποστελεῖς αὐτὸν ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ.» < Εάν ο αδελφός σου, Εβραίος η Εβραία, πωληθή εις σε ένεκα των οικονομικών του αναγκών ως δούλος, επί εξ έτη θα σε δουλεύση. Κατά το έβδομον έτος θα αποστείλης αυτόν ελεύθερον.>

… Δευτερονόμιο ΙΕ’ 15¨¨ καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτου καὶ ἐλυτρώσατό σε Κύριος ὁ Θεός σου ἐκεῖθεν·» < Να ενθυμηθής δέ, ότι και συ υπήρξες δούλος εις την χώραν της Αιγύπτου και σε ηλευθέρωσεν ο Κυριος από εκεί.>

Δευτερονόμιο ΙΕ’  «ἐὰν δὲ λέγῃ πρός σε, οὐκ ἐξελεύσομαι ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἠγάπηκέ σε καὶ τὴν οἰκίαν σου…   λήψῃ τὸ ὀπήτιον, καὶ τρυπήσεις τὸ ὠτίον αὐτοῦ » < Εάν όμως ο δούλος αυτός σου είπη, δεν θα φύγω από σέ, διότι έχω αγαπήσει και σε και την οικογένειάν σου… θα λάβης το τρυπητήρι, θα τρυπήσης το αυτί του  >…

Στούς προγόνους λοιπόν τών Ατλάντων καί Λεμουρίων {=τών εβραίων}  ό πλάσας αυτούς Ουρανός , υιός τού Χάους {=θεός}. Απαγόρευε νά τρώγουν καρπό από τό δένδρο τής  γνώσεως. {ΓΕΝ. Β΄17}   Δηλαδή τούς απαγόρευε νά έχουν ΝΟΗΣΗ , τήν δυνατότητα διάπλασης ΛΟΓΟΥ.

 Πλασμένοι από χώμα καί  νερό οί τού Χάλκινου γένους οί  τού Ουρανού Ιαπετικοί  στερούμενοι τού θείου πυρός ,{ δηλαδή τής ψυχής }, τό οποίον ό Θεός εστέρησε  έκ τού είς τόν Τάρταρον ριφθέντος κακοποιού καί αμαρτωλού χάλκινου γένους καί όπου ό Προμηθέας ,ό υιός τού πλαστού γένους τού Ιαπετού  απεπειράθει ανεπιτυχώς νά κλέψει από τόν Δία γιά νά τούς τό δώσει.

  «…εὐθὺς δαίμοσιν νέμει γέρα    

230 ἄλλοισιν ἄλλα, καὶ διεστοιχίζετο

ἀρχήν, βροτῶν δὲ τῶν ταλαιπώρων λόγον

οὐκ ἔσχεν οὐδέν᾽, ἀλλ᾽ ἀιστώσας γένος

τὸ πᾶν ἔχρῃζεν ἄλλο φιτῦσαι νέον.

καὶ τοῖσιν οὐδεὶς ἀντέβαινε πλὴν ἐμοῦ.

235 ἐγὼ δ᾽ ἐτόλμησ᾽· ἐξελυσάμην βροτοὺς

τὸ μὴ διαρραισθέντας εἰς Ἅιδου μολεῖν.»

  «Ευθύς που κάθησε στον πατρικό του θρόνο

κι αμέσως στους θεούς τιμές να ορίζει αρχίζει

άλλες και στον καθένα και να τους μοιράζει

με τάξη την αρχή, χωρίς όμως καθόλου

για τους ανθρώπους να γνοιαστεί, μα είχε στο νου του

να τους ξοντώσει ολότελα κι άλλους να σπείρει.

Σ᾽ αυτά δε βρέθηκε κανείς ν᾽ αντιμιλήσει,

μα εγώ μονάχα ετόλμησα, και τους ανθρώπους

έσωσα να μην κατεβούν στον Άδη στάχτη.»

                                        ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ

Μέ  τούς Εβραίους  συγγενέυουν φυλετικά καί εθνικά  οί Αγγλωσάξωνες . Δηλαδή , Άγγλοι, Γερμανοί, Μοσχοβίτες, Δανοί, Γάλλοι, Σκανδιναυοί, καί  Ιρλανδοί , διότι έχουν κοινούς προγόνους τούς Σκύθες. τής οικογένειας τών Λυγκών, δηλαδή ανθρωπομορφοποιηθέντες  πίθηκοι  τού γένους τών κερκοπιθήκων.  

Δηλαδή. Οί υποχθόνιοι δρακονιανοί ξεκίνησαν τήν επί τής Γής έμφάνισή τους από τήν Σκυθία, τήν σημερινή Ρωσσία.  Από τόν Αρκτικό ωκεανό έως τόν Καύκασο καί τόν Εύξεινο Πόντο έκαναν τίς επιδρομές τους από πύλες - περάσματα επί τής χθονός. Οί ερπετοειδείς αυτοί υποχθόνιοι αναμίχθησαν μέ τούς βάρβαρους λαούς καί προέκυψαν τά ανθρωποερπετικά όντα .  Ήταν οί  διασωθέντες οί είς  τά όρη τής Μηδίας εξόριστοι από τούς Ασσύριους  εβραίοι , καί αναμείχθησαν μέ τούς ανθρωπομορφοποιηθέντες κεκροπίθηκες , τών κατά τήν προϊστορική περίοδο Λυγκών, Σκολότων, Αυχατών καί  Σαυροματών ονομαζομένων, τήν δέ πρωτοϊστορικήν  περίοδο Σκυθών νομιζομένων, τήν μεταχριστιανική Χαζάρων ονομασθέντων, τήν μεταβυζαντινή  Εσκεναζύμ καί  ακολούθως  «Εβραίων τής Ανατολής καί Κεντροδυτικής Ευρώπης»

{στοιχεία από τά βιβλία τού Ι. Φουράκη , τήν εκγυκλοπαίδια τού Ηλίου , καί τό Διαδίκτυο.}

 ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΑΙ....

ΟΙ ΖΩΣΜΕΝΟΙ

Ζωσμένος από παντού ο αέρας
Από του πύθωνα τα δολερά κεντριά
Φλογώδεις κατά κύματα αόρατες αστραψιές
Των ανθρώπων τα σπλάχνα διαπερνούν

Είμαστε παίγνια του εαυτού
Απ’ τα δεσμά της άγονης μας σκέψης
Μας στέλνουν τα πυθώνεια όντα
Ολόισια στο βασίλειο των λυπημένων
Με σκυφτούς τους αυχένες
Βλέμματα αδειασμένα από ουρανό.

Με ολόισια το νου σε κατωφέρειες
Σκάβουμε τάφους ολοένα στο ανόσιο
Ω πότε θα ζευτούμε
Το υνί της θύελλας
Κι’ ενώ κυλίουμε ολημερίς λίθους στο εφήμερο,
Να ορθωθεί η ψυχή, αντίκρυ από το κακό σαν ήλιος
Ασπιδοφόρος που μάχεται

Κι ενώ πλημένει ο κόσμος
Από τα βαρυστέναχτα δεινά
Και πέφτει χαμαικοίτης
Σαν τα νεκρά τα φύλλα απ’ τον καιρό

Φωνή βαθειά σπαράζει μέσα μου

Θα γράψω αλλοτινά τραγούδια
Ύστερα από τις μαύρες καταιγίδες
Και θα συλλήσω ό,τι απέμεινε από την ομορφιά
Θα πέμψω τον άνεμο απ’ το παρήγορο σκοτάδι
Φωτόδροση πνοή στους λυπημένους
Και θα φωνάξω στους ανόσιους, Φ τ ά ν ε ι!
Σ’ αυτούς που φυλακίσανε τον άνεμο
Των ελεύθερων ψυχων
Όμως για λίγο
Δεν γίνεται να κλέψεις τους ανέμους
Και να αθροίζεις ευπώλητα τα αργύρια στις μπάνκες
Το πνεύμα όπου θέλει πνεί

Σ’ αυτούς που άδειασαν τα βλέμματα
Απ’ του ουρανού τις γητειές
Θα μεγεθύνω τ’ άδεια τους πρόσωπα
Για να βοούν μες τις ημέρες τις άδειες, μολογώντας
Πως εγονάτισαν τα ύψη των ανθρώπων
Πως γέμισαν με ένδεια τον πλούτο τους
Πως δόλια μεσ’ τις παγίδες τους έσυραν

Και θα ρίξω ποτάμια βέλη τα τραγούδια μου
Θα πλημμυρίσουν οι κατακίτρινες όχθες
Αρχαία βλαστήματα να αναφανούν
Γέλια ξανά ν’ ανθίσουνε
Όλα τα μήκη των κυμμάτων
Και ομιλίες αρχαίες, όταν σε καιρούς παλαιότατους
Των ανθρώπων το παραμιλητό, ήταν ο Λόγος

Θ’ ανοίξω τ’ αραχνιασμένα στόματα
Και θα ρίξω τους σπόρους της θύελλας
Και όλα τα γεννήματα των τραγουδιών
Κορμιά καινούρια να ορθωθούν
Πάνοπλα από τα άδυτα ενάντια του ερέβους
Καθώς θα εξακοντίζονται απo το πολύαστρο φως

Ω μεσουράνια
της πατρίδας μου λύρα
Ήχοι πανόλβιοι
και λόγια φτερωτά
Πανάξια
από της μνήμης την καρδιά
Που τοξεύετε τ’ άστρα
εδώ συναχθείτε

Κι αν η θλίψη το γόνα σας κάμψει
Κι αν με φτηνά ψιμύθια το μάταιο μπουκώσει
Τα σπίτια σας
Κι αν οι νύχτες σας φράξουν από περιφόβητα όνειρα
Εσείς εκεί
Πεισμώσετε απ’ τα τραγούδια μου
Και μη συρθείτε πίσω

 Νίκος Κάζος Τηλέμαχος

ΩΣ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΑΙ....

Ἡ ἄνωσε (ἤτοι, πρὸς τὰ ἄνω) ῥοπὴ καὶ ἔφεσις ἐμπεδοῦται μεταφυσικῶς, ὀντολογικῶς εἰς τὴν πεμπτουσίαν τοῦ Κόσμου, ὡς ἀενάου Ἀγῶνος κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τῆς διαλύσεως, τῆς ἀποσυνθέσεως, τοῦ θανάτου - τῶν ὁποίων ἡ διαλυτικὴ φρενῖτις κορυφοῦται ἐκεῖ ὅπου ἀποκτοῦν σκόπιμον στόχευσιν, ὡς δυνάμεις τοῦ Ἐνεργοῦ Θανάτου, χαρακτηριζόμενες ὑπὸ λυσσωδῶν ἀνασπασμῶν καὶ μηχανορραφικῆς διαβολικῆς ἀφοσιώσεως, συχνότατα καὶ ὑπὸ μεταμφίεσιν πρὸς ἐπίτασιν τῆς συγχύσεως καὶ τῆς παραπλανητικῆς παραλλαγῆς των.

Ἀπεναντίας ὁ συνειδητὸς Ἄριος συνεργεῖ εἰς τὸν ἀνωτροπικὸν ἀγῶνα τῶν φωτεινῶν κοσμικῶν δυνάμεων ἐν παντὶ καὶ καθ᾿ ὅλας τὰς διαστάσεις καὶ ἐπίπεδα, πρὸς παντὸς δ᾿ ἐντός του, κατ᾿ αὐτὸ ποὺ ἡ Παράδοσις συχνὰ ἀναφέρει ὡς τὸν Μεγάλον Πόλεμον - ποὺ ἀντιστοίχως ἐπάγεται καταλυτικῶς ὑπὸ ἐξωτερικῶν ἀσκημάτων καὶ πρακτικῶν, εἴτε ὡς κλασσικὸς πόλεμος εἴτε ὡς ἄλλου τύπου ἀγώνισμα
 Steffan G. Kronborg

ΖΗΤΩ ΑΚΡΟΑΣΗ ΘΕΟΥ....

ΕΔΩ

Τό 1821 οί Έλληνες επαναστάτησαν μέ ελεύθερη συνείδηση γιά νά απελευθερώσουν εδάφη. 200 χρόνια μετά, καί μέ ελεύθερα εδάφη, ζητούμενο είναι ή απελευθέρωση τών συνειδήσεων....

Σχέδιο «Τυφών»...ό δαίμονας...

Ό Τυφώνας ή Τυφέας σύμφωνα μέ τήν μυθολογία, είναι ένα τερατώδες  όν κάτι ανάμεσα σέ άνθρωπο καί  σέ άγριο ζώο πού τό σώμα του μέχρι τήν μέση έμοιαζε μέ άνθρωπο, αλλά απ' τήν μέση καί κάτω είχε σώματα κουλουριασμένων φιδιών. Ήταν ό  νεότερος γιός τής Γαίας καί τού Τάρταρου. Γεννήθηκε από ένα αυγό διαποτισμένο μέ τό σπέρμα τού Κρόνου...ό Τυφώνας ήταν λοιπόν ένας  δαίμονας ικανός νά εκθρονίσει τόν Δία.Όταν μεγάλωσε, ανέβηκε στόν Όλυμπο γιά νά εκδικηθεί τούς θεούς ...

Από χρόνια οι διάσπαρτες ομάδες που είχαν διεισδύσει εντός της επικρατείας και διαβίωναν «φυσιολογικά», ως ενσωματωμένα μέλη τής Ελληνικής κοινωνίας, περίμεναν ανυπόμονα το σύνθημα! Επιτέλους! Τα κινητά τηλέφωνα και οι υπολογιστές «άναψαν»: «Τυφών»!!!

....ΕΔΩ

Σε μία χώρα όπου όλοι είναι έξυπνοι, είναι σαν να είναι όλοι βλάκες...

….Εἰς τὴν πολυπληθῆ κατηγορίαν τῶν βλακῶν προσάπτεται ἀσφαλῶς ἄδικος καὶ ἐπιστημονικῶς ἐσφαλμένη μομφή, ὅταν οὗτοι χαρακτηρίζονται εἴτε ὡς ἄχρηστοι καὶ περιττὸν βάρος τῆς κοινωνίας, εἴτε ὡς παρασιτικοί, ἐκφράζεται δὲ συχνὰ ἡ ἀνόητος, ὡς θὰ ἴδωμεν, εὐχὴ ὅπως οὗτοι ἐκλείψουν. Τὸ πρόβλημα τῶν βλακῶν δὲν εἶναι ἐν τούτοις ἁπλοῦν ὅταν ληφθῆ πρώτον ὕπ᾿ ὄψιν ἡ στερεὰ καὶ ἀπολύτως ἀναγκαία θέσις, ἢν οὗτοι ἐπαξίως κατέχουν ἐν τῷ κοινωνικῷ διαφορισμῶ. Οἱ βλᾶκες διαιροῦνται οὕτως εἰς δυὸ ὅλως ἀντιθέτους μεταξὺ τῶν «ὁμάδας», διεπομένας ὅμως ἀμφοτέρας ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ νόμου, τοῦ διαφορισμοῦ Ἡ πρώτη ἐκ τούτων ὁμὰς καταλαμβάνει ὡς γνωστὸν τὰς ὑποδεεστέρας ἐν τὴ κοινωνία θέσεις, ἤτοι εὑρίσκεται εἰς τὰς κατωτάτας βαθμίδας τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ. Πόσον εὐεργετικὴ διὰ τὴν κοινωνίαν εἶναι ἡ ὁμὰς αὕτη εἶναι περιττὸν νὰ τονισθῆ, διότι ἄνευ αὐτῆς δὲν θὰ ὑπῆρχεν ἐκμετάλλευσις καὶ ἄνευ ἐκμεταλλεύσεως δὲν θὰ ὑπῆρχε πολιτισμός. Εἰς δὲ τὴν γλῶσσαν τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ: Ἄνευ αὐτῆς δὲν θὰ ὑπῆρχε διαφορισμός, διότι ἀντὶ τῆς ἀνισότητος, θὰ ὑπῆρχεν ἰσότης, ἔστω καὶ ἐκ τῶν ἄνω, δηλαδὴ θὰ ἦσαν ὅλοι εὐφυεῖς, ὅπερ ἀπὸ τῆς ἀπόψεως τοῦ διαφορισμοῦ τὸ αὐτό: ὡς νὰ ἦσαν ὅλοι βλᾶκες· διότι ὁ διαφορισμὸς ἀπαιτεῖ ρητῶς καὶ εὐφυεῖς καὶ βλάκας, περικοπτωμένων δὲ οἱονδήποτε ἐκ τῶν δυὸ τούτων σκελῶν του, αἴρεται ὁλόκληρος. Ἄνευ δέ, κατ᾿ ἀκολουθίαν, τοῦ διαφορισμοῦ, καθισταμένου δυνατοῦ μόνον διὰ τῆς σοβαρᾶς συμβολῆς τῶν βλακῶν, δὲν ὑπάρχει κοινωνία. Τοιαύτη λοιπὸν ἡ τεραστία κοινωνικὴ σημασία τῶν βλακῶν, ἤτις ἄλλως τὲ ὑπὸ πάντων ἀναγνωρίζεται, μολονότι μόνον εἰς τὸν κοινωνιολόγον εἶναι ἐπιστημονικῶς γνωστή.

Ἡ κατὰ τῶν βλακῶν καταφορὰ προκαλεῖται ἄλλως τε ὑπὸ τῆς δευτέρας ὁμάδος αὐτῶν, πλέον ἐνοχλητικῆς της πρώτης, ἀλλὰ καὶ ἐνταύθα ἡ καταφορὰ αὕτη, ἐφ᾿ ὅσον ἐμφανίζεται ὡς λογικὴ κρίσις, εἶναι ἀκοινωνιολόγητος, ἤτοι ἀντεπιστημονική. Κατηγοροῦνται δηλαδὴ οἱ βλᾶκες τῆς δευτέρας ταύτης κατηγορίας ὅτι παναξίως κατέχουν σπουδαίας ἐν τῇ κοινωνίᾳ θέσεις. Ἀλλ᾿ ἡ κρίσις αὕτη προδίδει πλήρη μίας ὠρισμένης μορφῆς τοῦ διαφορισμοῦ ἄγνοιαν. 

Ἡ μορφὴ αὕτη δεδομένη μὲ φυσικὴν ἀναγκαιότητα ὡς ὁ νόμος τοῦ διαφορισμοῦ εἶναι ὁ στοιχειώδης κανών: «δέκα βλᾶκες καθ᾿ ἑνὸς εὐφυοῦς· δέκα ἀνίκανοι καθ᾿ ἑνὸς ἱκανοῦ· δέκα ἀδύνατοι καθ᾿ ἑνὸς ἰσχυροῦ κ.ὁ.κ.». Τὸ φαινόμενον τοῦτο, κλασσικόν, τυπικὸν καὶ αἰώνιον ἀφ᾿ ἧς ὑπάρχει ἀνθρωπίνη κοινωνία, δι᾿ ὅλης της Ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος, δύνανται νὰ εἶναι «τυχαῖον»; 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
ΚΑΙ ΕΔΩ