Evidemment

 

Dit is mijn project waar ik de laatste 3 maanden, aan gewerkt hebt. Het patroon heet Evidemment,  en ik breide het als tester voor de Belgische ontwerpster Alfa-knits. 

Het oorspronkelijke patroon is in sokkenwoldikte. Ik heb nog een grote streng Wollmeise kantwol liggen, misschien kan dat ook werken?

Een proeflapje om te testen, en ja het ziet er naar uit dat dit kan lukken. Mijn stekenproef wijkt een beetje af, maar dat is niet zo erg, want het vestje is erg oversized. Mijn project zal nog wijd genoeg uitvallen, maar net iets minder 'boxy'.

Interessante constructie: je begint met een lang smalle reep in kabelpatroon. De kabel loopt over de rug en mouwen door. Voor de zekerheid was ik mijn lapje nog eens, en speld het uit, om te zien welke breedte ik nu al heb. Komt goed. Volgende stap: steken opnemen voor de rug. Het blijft verrassend.

Na de rug neem je steken op voor de voorkanten. En daar gaat het mis. Het patroon is heel duidelijk,  met schema's en tekeningen, mijn 'zorgvuldig-lezen-van-instructies' ging op vakantie de mist in... Ik dacht dat ik al aan de mouwen moest beginnen, dus nam op de verkeerde plaats steken op.  Nochtans waren er verschillende alarmsignalen: ik worstelde met het stekenaantal, en er was ook nog dat rare nekflapje, wat dus geen flapje was, maar een deel van de kraag. Na drie weken had ik door dat er iets niet klopte. Dan maar opnieuw beginnen, met de voorkanten op de juiste plaats.  En daarna steken voor de mouwen opnemen, op een plaats waar dat hoort voor onze anatomie. Ik was even de weg kwijt, maar nu ben ik weer op het juiste pad.

Ik heb maar één streng van dit garen, dus voor ik aan de mouwen begon verdeelde ik mijn garen in drie bolletjes. Op die manier kan ik inschatten hoe ver ik kan geraken voor de lengte van de mouw en het lijfje. Het wordt een kort vestje, met driekwartmouwen. Het voordeel van topdown breien is dat je tussendoor kan aanpassen, en ik denk dat het goed komt!

Ik doe de boord toch nog net iets korter dan in het patroon. En omdat ik nogal vast afkant gebruik ik een lossere variante hier, de 'suspended bind-off'. Het rood op de foto is niet zoals in het echt, maar ik doe deze foto's er toch bij, dan zie je de vorm van het vestje en het kabelpatroon in detail.

Rood is een kleur die ik  vermijd sinds ik grijs ben, daarom dat die streng zo lang in de kast is blijven liggen. Dit rood is echt een heel diep warm gloeiend oranjerood. Nu ik de foto's zie denk ik dat rood eigenlijk best wel kan!

De foto's in de boomgaard achter het domein Alden Biezen zijn een mooie afsluiting van een geslaagde huisruilweek in Bilzen. En de plaatselijke specialiteit die verwijst naar jeugdsentiment is dat ook...

 

 

 

 

Principessa

Een jaarlijkse traditie in dit breihuishouden is de November Mystery Knitalong van Woolly Wormhead.  Ik heb vorige jaren verrassende en mooie mutsen gebreid. 

Voor de Mystery in 2019 deed ik mijn eigen ding met het patroon, Principessa.   Dat zat zo: in principe moest je garendikte 'worsted' gebruiken, maar dat had ik niet direct in mijn voorraad. Ik gebruikte veel dikkere wol, en deed minder patroonherhalingen. (want dikkere wol, en dus minder looplengte op het bolletje).

Omdat de muts toch wat klein werd heb ik die daarna in de vorm van baret opgespannen. Perfect! En het was een vlug klaar project, zelfs met de complexe kabels. 

Het garen is Chausettes Orphélines.  Dit Frans project recycleert oude sokken en gebruikt deze om nieuw garen te maken, of afgewerkte producten zoals sokken mutsen, handschoenen. Op deze manier werken ze aan een circulaire economie en een meer ethisch verantwoorde mode-industrie. Je kan hun verhaal hier lezen. Ik hield er een mooie muts aan over, mét een beetje bling.

Dit jaar pakt Woolly Wormhead het een beetje anders aan: ze organiseert een re-KAL, een herbrei-knitalong. Je kan een patroon herbreien dat jouw favoriet was. Of je kan één van de oudere patronen breien waar je niet aan toekwam. Ik moet alweer wat cadeautjes maken voor collega's die vertrekken. Het zijn alletwee fervente fietsters, dus ik denk dat een muts wel van pas kan komen.

Ik kan Mayrose herbreien, dat is een patroon voor een simpele baret. Dat zou dan mijn derde Mayrose zijn, kijk maar eens op mijn Ravelry pagina om te zien hoeveel verschil het juiste garen maakt. 

Maar voor op de fiets is een nauwaansluitende muts, type 'beanie' waarschijnlijk een beter idee. Pavone of Rubbish Mojitos? Decisions, decisions...

Dit was mijn laatste blogpost over 'oude' projecten en projecten waar ik nog aan moet beginnen.  De volgende blogpost zal er één over een recent afgewerkt, en veel groter project zijn, waar ik heel trots op ben! (maar voorlopig moet dat nog een geheim blijven...)

Kolibrie

Ik brei meer dan ik blog, en toen ik mijn archief op Ravelry op orde zette, merkte ik dat ik over deze sjaal nooit geblogd had... Dat maken we hierbij goed. Vorig jaar, ook rond deze tijd van het jaar, volgde ik voor het eerst een mystery knitalong bij de Finse AnnaJohanna. De sjaal werd aangekondigd als 'Hummingbird', Kolibrie in het Nederlands. Ik liet me inspireren door foto's van dat kleurrijk vogeltje om een kleurpalet bijeen te zoeken.

Ik ging uiteindelijk toch voor de paarsrode combinatie. Het groen geeft hier een accent, maar wie weet, misschien komt die kleur later nog prominenter in beeld? Het begin is in elk geval interessant, je start met een driehoek die in het rond gebreid wordt. Meerderingen op de juist plaats zorgen voor de driehoekvorm. Op twee zijden van de driehoek neem je steken op, en met verkorte rijen vorm je een soort vleugels.

De rijen worden steeds langer, en worden afgewisseld met boorden in tweekleurige briochesteek en accentdriehoekjes in éénkleurige brioche. Ondanks de lange rijen is het een plezier om aan te werken. De Knitalong is in kleine stukjes opgedeeld, om de drie à 4 dagen krijg je een volgende aanwijzing. Zo heb je nooit de indruk dat je achterop holt en moet bijbenen om op het juiste spoor te blijven. Mini-deadlines werken duidelijk goed voor mij.

Ik ben ook blij met mijn kleurkeuze. Bij tweekleurige brioche is het mooist als één kleur goed afsteekt tegenover de andere. Dat kan in twee tinten van dezelfde kleur, of zoals hier in twee complementaire kleuren, paars en groen. Een gevlamde wol kan wel eens problemen geven qua contrast, of kan soms te gestreept uitvallen, gelukkig is dat hier niet het geval. In een mysteryKAL is het toch altijd wat afwachten hoe het patroon verdergaat, en of je de juiste kleuren gekozen hebt. 

In het patroon worden nog pompommekes voorzien, maar dat is niet zo mijn ding. Het resultaat is een hele grote omslagdoek om in weg te kruipen...

Dit jaar denk ik om nog eens aan de Stephen West mystery mee te doen. Zijn ontwerpen zijn vaak extravagant, de juiste kleurkeuze zal veel bepalen. Ik ben al proeflapjes aan het breien...