Κι
αν έχουν τα ηνία τα λιοντάρια
και
φωνασκούν οι λύκοι και ουρλιάζουν τα τσακάλια
κι
οχλαγωγούνε οι μαϊμούδες,
εσύ
με ποιους;
Κι
αν τα ηνία τα προλάβουνε οι λύκοι
και
φωνασκούνε τώρα τα λιοντάρια
και
τις γνωστές κραυγές τους τα τσακάλια
κι
ασχημονούνε πάλι οι μαϊμούδες,
εσύ
με ποιους;
Κι
αν έρθουν στα ηνία τα τσακάλια
κι
από κοινού οι λύκοι φωνασκούν με τα λιοντάρια
και
με χειρονομίες οι μαϊμούδες,
εσύ
με ποιους;
Αν
μοναχός,
μέσα
στης ζούγκλας τούς κανόνες,
ίσως
μπορέσεις μόνο να επιβιώνεις.
Κι
αν κάποτε λιοντάρια, λύκοι και τσακάλια
πιαστούν
στον ύπνο,
κι
αρπάξουν οι μαϊμούδες τα ηνία,
η
επιλογή σου τώρα μία:
Μαζί
με όλους στον κοινό αγώνα.
Να
φύγουν οι μαϊμούδες!
Κι
ας έρθουν πάλι οι λύκοι, τα λιοντάρια, τα τσακάλια.
Ποτέ
οι μαϊμούδες!
Κι
αν ονειρεύεσαι τα βράδια,
πως
τα ηνία θα τα πάρουν κάποτε τα ελάφια
και
θα ’ναι πια το δίκαιο για πάντα,
ποτέ
τους δε θα πάρουν τα ηνία τα ελάφια.
Έτσι
είναι ο Νόμος.
Τον
έβαλε αμετάκλητα ο Κάιν.
