Εκείνοι στην Πίνδο

Σε διάσελα, χαράδρες, ρεματιές,

βρεγμένοι, νηστικοί και ψειριασμένοι,

σταμάτησαν δεινούς αλπινιστές.

Μπροστά τους υπεράριθμα κανόνια,

μα φέραν στον εχθρό τον πανικό,

αφού λοιδόρησαν το φόβο και τα χιόνια.

Και τώρα στέκουν στις πλατείες πετρωμένοι,

στα κρύα αγάλματά τους σοβαροί.

Και μας κοιτούν με λύπη, απορημένοι.

σχετικά ποιήματα  1, 2, 3

Χρέος

Στις βεβαιότητές του γαντζωμένος,

μες στις ιδέες του οχυρωμένος,

τον κόσμο έβλεπε με διόπτρες,

τυφλά εμπιστευόταν τους επόπτες.

Και τώρα μπρος του η πικρή αλήθεια

του κονιορτοποιεί τα παραμύθια.

Οι βεβαιότητές του διαλυμένες

και οι ιδέες του παρωχημένες.

Πώς να σηκώσει την πικρή αλήθεια

και πώς ν’ αντέξει την ασχήμια,

με βεβαιότητες γαλουχημένος

και στις ιδέες αφοσιωμένος;

Μέσα στη στάχτη και τ’ αποκαΐδια

κατάματα κοιτάζει την αλήθεια.

Πόσο αλλιώτικα του τά ’δειχναν οι διόπτρες

και πόσα ψέματα του λέγαν οι επόπτες.

Καταλαβαίνει μέσα του το Χρέος

κι ελευθερώνει την ψυχή του απ’ το δέος.

Ας είναι όποια θέλει η αλήθεια!

Δε θ’ ανεχτεί ποτέ του την ασχήμια…

Αγωνιστικά...

                                                                            στον Θανάση

Η δουλειά μου στο γραφείο σε αγχωτικό ρυθμό,

δώδεκα δουλεύαν πέρσι, απομείναμε οχτώ,

το αφεντικό φωνάζει, βρίζει τους πολιτικούς

και ξανά θα ψαλιδίσει τους κομμένους μας μισθούς.

Από τη δουλειά στο σπίτι κι απ’ το σπίτι στη δουλειά,

διάθεση καμιά δεν έχω όπως κάποτε παλιά,

στο διαδίκτυο το βράδυ ψάχνω κάτι για να βρω

και αντί να χαλαρώσω, στην κατάθλιψη βουτώ.

Πλήθη γράφουν στις οθόνες, καταγγέλλουν, λοιδορούν,

την κατάσταση της χώρας χρόνια διεκτραγωδούν,

τους υπαίτιους χλευάζουν, γράφουν πράγματα βαριά,

φεϊσμπούκια,  τουιτέρια κάθε μέρα στη φωτιά.

Κάθισα κι εγώ να γράψω στίχους αγωνιστικούς,

τα παλιά να ξεσκονίσω με παλμούς νεανικούς,

βρίσκω ρήσεις των αρχαίων, παροιμίες ταιριαστές

και τσιτάτα ξεχασμένα από άλλες εποχές.

Γράφω, σβήνω, ξαναγράφω και τους φίλους μελετώ,

στη δική μου τη γωνίτσα απ’ τους άλλους καρτερώ.

Κάποιοι άλλοι ν’ αντιδράσουν, όρθιοι να σηκωθούν,

κάποιοι άλλοι να κινήσουν, σθεναρά ν’ αγωνιστούν...