Ευχές, γενέθλια και άλλα!!!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αγαπημένοι μου ηλ. φίλοι και φίλες!!!!
Ελπίζω -είμαι σίγουρη δηλαδή-, ότι περάσατε ένα όμορφο Πάσχα με τους αγαπημένους σας!!!!
Εμείς το περάσαμε οικογενειακά και πολύ όμορφα!!!
Καλά, το Μ. Σάββατο, είχαμε πάει στην Ανάσταση, κι εγώ, κρατούσα με καμάρι, την πριγκιπική λαμπάδα, δώρο από την αγαπημένη μου Βίκυ!!!
(Έψαξα αρκετή ώρα για να βάλω  φωτογραφία της, και η άσχετη, δεν ξέρω πού την αποθήκευσα.  Την είχα βάλει όμως στην προ-προηγούμενη ανάρτησή μου).
 Όλη τη μεγάλη εβδομάδα, βασικά από τη μέρα που την πήρα στα χέρια μου, σαν μωρό, την έβλεπα με μεγάλο έρωτα, και ονειρευόμουν τη στιγμή που θα την κρατούσα αναμμένη χαχαχα!!!!  Είχα τέτοια χαρά εκείνη την ώρα, και ένιωθα τόσο δίπλα μου τη Βίκυ. Σ' ευχαριστώ πολύ Βίκυ μου. Ήταν η ωραιότερη λαμπάδα που είχα ποτέ. Και το λουλουδάκι, το έβαλα στα ρούχα μου την επόμενη κιόλας μέρα.
Που λέτε, μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, και συγκεκριμένα στις 29 του μήνα, είχα τα νενέθλιά μου!!!! (δεν είναι λάθος το πρώτο -ν-). Επειδή όμως νηστεύαμε, τα μεταφέραμε. Μου είπαν οι κορούλες μου και ο Γιαννάκης μου, ότι τα κεράκια μου θα το έσβηνα τη Δευτέρα του Πάσχα. Αμ δε.
Την ημέρα του Πάσχα, είχαμε όπως όλος ο κόσμος, γιορτινή ατμόσφαιρα στο σπίτι, Χαρά, πήγαινε έλα (μόνοι μας ήμασταν, αλλά έτσι το έχουμε, δημιουργούμε κλίμα, για να χαίρονται και οι μικρές), Ο Γιάννης έψηνε στο μπάρμπεκιου, εμείς ετοιμάζαμε κάτι τέλειες πατατούλες -συνταγή που κατέβασε η Μαρία από το διαδίκτυο και έγιναν πραγματικά τέλειες-, μουσικούλα ανάλογη της ημέρας. Είχαμε στρώσει και το τραπέζι έξω στη βεράντα και βάλαμε κρασάκι και μεζεδάκια,  που τσιμπούσαμε μέχρι να ψηθεί το κοντοσούβλι μας (ναι, δεν αρέσει σε κανέναν μας το αρνάκι, και επιτέλους, φέτος που ήμασταν μεταξύ μας, δεν ψήσαμε αρνί, που ποτέ δεν τρώω, αλλά κοντοσούβλι χοιρινό. Μη γελάτε καλέ, δε μ' αρέσει το αρνί λέμε, και ευτυχώς σε κανέναν μας δεν αρέσει). Κρασί όμως, που επίσης δεν πίνω, ήπια για το καλό της μέρας.
Σε κάποια φάση, τού  'ρθε και καλά του Γιάννη να πάει να πετάξει τα σκουπίδια. Κύριε ελέησον σκέφτηκα, τώρα βρήκε; Δεν είπα όμως κάτι. Αφού έτσι του κάπνισε!!!
Σε λίγο, κτυπά το κουδούνι να του ανοίξουμε (ορίστε, -σκέφτομαι πάλι- δεν πήρε κλειδιά, ενώ εμένα όλο μου λέει να παίρνω για να μην τον ξεσηκώνω. Πάλι όμως δεν είπα τίποτα),  Τρέχουν προθυμότατες η Μαρία και η Σταυρούλα ανοίγουν, κι εγώ μένω κάγκελο!!!
Ο Γιάννης μπήκε μέσα κρατώντας μια τούρτα σοκολάτα σε σχήμα καρδούλας, και οι μικρές ολόχαρες άρχισαν να μου τραγουδάνε μαζί με τον μπαμπά τους. (Τώρα πότε τα είπανε, πότε τα συμφωνήσανε, ποιος ξέρει;)

(Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο, γιατί δεν βγάλαμε φωτογραφία της πρώτης στιγμής. Το θυμηθήκαμε αφού την κόψαμε.  Πλησιάζει σχεδόν απόλυτα όμως την τουρτίτσα μου)
Δεν μπορώ να περιγράψω τη συγκίνηση και την έκπληξή μου!!!
Ήταν από τα πιο όμορφα Πάσχατα (τώρα δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, Ακου Πάσχατα, Τέλοσπαντων, καταλάβατε τι θέλω να πω), που έχω κάνει ποτέ μου!!!!
 Πριν φύγετε, φάτε και ένα κομματάκι από την τουρτίτσα μου,

αλλά δοκιμάστε και από το τσουρεκάκι μου -που πέτυχε και εγώ τσίριζα από τη χαρά μου-, αλλά και τα κουλουράκια μας, που τα φτιάξαμε τα τρία κορίτσια μαζί. Η κουπίτσα στη φωτογραφία δεν κολλάει, αλλά την έβαλα για να σας τη δείξω. Είναι η αγαπημένη μου κούπα.

Ξέρετε τι; Επειδή δεν έχω κάνει και ποτέ μου give-away, σκέφτηκα, με την ευκαιρία των γενεθλίων μου, να κάνω ένα. Εγώ βέβαια δεν μπορώ να φτιάξω όλα αυτά τα ωραία που φτιάχνετε εσείς, κι εγώ θαυμάζω,  όμως, μπορώ άνετα, να βάλω σαν δώρο για κλήρωση το τελευταίο μου βιβλίο που είναι και για ενήλικες.

Την πρώτη Ιουνίου λοιπόν, πρώτη μέρα του καλοκαιριού, θα κληρώσω το βιβλίο μου "Με το χρώμα της αλήθειας", ανάμεσα σε όσους φίλους και φίλες θα αφήσουν σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση και εννοείται ότι πρέπει να είναι και μέλη του ιστολογίου μου. (Κάπως έτσι δεν πάει αυτό με τα giveaways;)
Σας αφήνω με ένα μουσικό κομμάτι, που εύχομαι να απολαύσετε!!!
Με την αγάπη μου!!!