***
Τα αδεσποτάκια που τα φροντίζω στο χωριό, αλλά με παιδεύουν, δε.
3 σκυλιά και πολλά γατιά, έχουν κάνει κατοχή την αυλή μου.
Ξέρουν ότι από κει, κανείς δεν θα τα διώξει, κι όταν πάμε, μας περιμένουν πως και πως.
Μακαρόνια μπορεί να μην βρεις μέσα στο σπίτι, να βράσεις σε περίπτωση πείνας, σκυλοτροφές και γατοτροφές, όμως, θα βρεις σακκούλες που κουβαλάμε από Βόλο ή αγοράζουμε στο χωριό, μόλις τελειώσουν.
Το θέμα είναι πως φέτος παραγνωριστήκαμε.
Οι γάτες οργίασαν, αν και χορτάτες.
Κλειδώνω μανταλώνω, πόρτες και παράθυρα, οι γάτες είναι μέσα.
Ένα βράδυ κατατρόμαξα που ακουγόταν θόρυβος σε ένα κουτί, φοβόμουνα ότι ήτανε μεγάλο ποντίκι, αλλά διαπίστωσα πως είχε κρυφτεί ένα γατάκι, που είχε ανάγκη από θαλπωρή, που όμως, δεν έδωσα.
Δεν ξέρω τι φταίει και ελκύω τα αδέσποτα.
"Να μην τα ταίζεις! Αυτό φταίει μου είπε μια ξαδέλφη. Σε μένα, γιατί δεν έρχονται;"
Δεν τα έχω φωτογραφίσει όλα, είχα και δουλειές, εκτός απ' τις διακοπές των άλλων, γιατί διακοπές για την οικοδέσποινα ενός σπιτιού, ποτέ δεν είναι. Όλα πρέπει να περάσουν απ' το χέρι της. Διακοπές είναι μόνο σε ξενοδοχείο και να τρως έξω, σε ταβερνάκια και εστιατόρια.
Πάμε να σας συστήσω τα αδέσποτα, τα καλά τους και τα κακά τους:
Ο καφετούλης.
Καλό σκυλί, υποκλίνεται, εκφράζεται, παραπονιέται αν τον μαλώσω ή αν του πω: "δεν έχω τώρα φαί, σπίτι σου, το βράδυ πάλι."
Μου κουβαλάει σπίτι ότι παντόφλες, σέικερ, παπούτσια, κ.λ.π. δαγκωμένα και ξεσκισμένα.
Κάθε μέρα με ρώταγαν οι γειτόνισσες, αν μου έφεραν τα σκυλιά, κάτι που τους λείπει.
Εγώ βέβαια, δεν ρώτησα κανέναν, αν βρήκαν το πάνω μέρος απ' το καινούργιο μου μαγιό, γιατί κι αν το έβρισκαν θα ήταν ξεσκισμένο.
Ο ασπροκαφές, έχει κάνει τόσες λακκούβες στα παρτέρια μου που δεν φύτρωσε τίποτα απ' ότι είχα φυτέψει εκεί.
Είναι ειδικός στο να ξεκρεμάει τα ρούχα απ' τα σκοινιά και να τα κομματιάζει όλη νύχτα.
Επίσης ειδικός, στο να κάνει 40 κομμάτια το λάστιχο, με αποτέλεσμα να αποκτάς δωρεάν συντριβάνια και να χρειάζεσαι διπλάσιο χρόνο για να ποτίσεις.
Ο μαυρούλης, δαγκώνει και τον τρέμω. Το ένα μάτι του έγινε άσπρο, δεν ξέρω γιατί.
Επειδή όμως πέρασαν μεγάλη στεναχώρια τα αφεντικά του, τον φρόντιζα ιδιαιτέρως. Όλα τα υπολείμματα απ' τις ταβέρνες, τα έδινα σ' αυτόν.
Επίσης, όταν πεινάει, ακόμα και μεσάνυχτα να είναι, μυρίζει που κοιμάμαι και χτυπάει την πόρτα με τα χέρια του, τα δυο μπροστινά του πόδια, δηλαδή.
Πήγε η ψυχή μου στην κούλουρη, όταν ήμουνα μόνη, τις πρώτες μέρες. Μετά του άνοιγα. Τι να κάνω;
Εν τω μεταξύ είναι φύλακας όλης της γειτονιάς. Δεν τολμάει να περάσει άνθρωπος, σε άλλο σπίτι, ακόμα κι αν τον ταίζεις. Έχοντας σκυλοτροφές πήγαινα να ποτίσω τα λουλούδια της γειτόνισσας.
Στο δικό του σπίτι, δε, για να πάω, έπρεπε να τηλεφωνήσω να τον δέσω ή να βγουν έξω να με προστατέψουν.
Σπίτι μου, δεν τολμούσα να του πω: "ΟΧΙ, δεν έχω σήμερα φαί, σπίτι σου", έτοιμος να μου χυμήξει.
Δεν αφήνει μηχανάκι για μηχανάκι, δεν αφήνει άλλο σκυλί να φάει μαζί του, παρόλο που την παίζουν, γιατί είναι θηλυκό.
Έγινε μια μέρα μια σκυλομαχία, έτρεξα να κρυφτώ, μη με πάρει η μπάλα κι εμένα!...
Ένα απ' τα γατιά που μπορεί να το βρεις παντού.
Μόνο μέσα σε κατσαρόλα δεν το βρήκα ακόμα.
Να κοιμάται στο κρεβάτι μου και να 'λιάζεται, ναι!
Κατεβαίνει ο ταρζάν.
και φεύγει, πάει στη βρύση για νερό.
Μια σκαφίδα κι ένας κουβάς είναι δικός τους, μόνιμα εκεί. Των αδεσπώτων.
Ο καφετούλης, στεναχωριέται πολύ όταν φεύγω. Είναι ο μόνος που κλαίει η ψυχή του και με συνοδεύει ως τον σταθμό. Αν μπορούσε, ίσως να με βοηθούσε και στο κουβάλημα.
Αυτές βρήκα τώρα, αν βρω κι άλλες, συμπληρώνω.
