Δεν ήταν αυτοκτονία, ήταν μία ακόμα εργατική δολοφονία

Το περασμένο Σάββατο, 29 Ιουνίου, η Γκαϊανέ Κασαρτζιάν, μετανάστρια από την Αρμενία, η οποία εργαζόταν ως αποκλειστική νοσοκόμα στο Νοσοκομείο της Νίκαιας, στην προσπάθειά της να διαφύγει τη σύλληψη για παράνομη εργασία, και άρα να γλιτώσει την απέλαση που θα την περίμενε σε μια τέτοια περίπτωση, πήδηξε από το παράθυρο εν ώρα εργασίας με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της. 

Όχι, δεν προτίμησε να αυτοκτονήσει (όπως ξεδιάντροπα γράφτηκε σε τίτλους «αριστερών» μέσων) ούτε, βέβαια, στάθηκε άτυχη γιατί έχασε την ευκαιρία να συνοδεύσει τον Τσίπρα σε δεξιώσεις στο Προεδρικό Μέγαρο (όπως την ήθελε το ανθρωποφάγο δήθεν χιουμοράκι της χιπστεροφιλελέδικης Athens Voice). Το κράτος και η κυβέρνηση τη σκότωσαν με την πολύτιμη βοήθεια του χαφιεδισμού, πάνω στο πρόσφορο έδαφος του κοινωνικού αυτοματισμού. Τη δολοφόνησαν ως άλλη μία «παράνομη», «λαθραία», σκληρά καταπιεζόμενη εργάτρια μετανάστρια, ως μία από όλους και όλες εκείνες που τις πνίγουν στις θάλασσες, τους σκοτώνουν στο ξύλο μέρα μεσημέρι, όλους και όλες εκείνες που εντέλει περισσεύουν. 

Κατ’ εφαρμογή της σχετικής εγκυκλίου, τρεις μέρες πριν από το τραγικό συμβάν, είχε εκδοθεί οδηγία από τον Διοικητή του νοσοκομείου βάσει της οποίας οι «νόμιμες» αποκλειστικές διά του σωματείου τους εξουσιοδοτούνται και καλούνται να εντοπίζουν και να παραδίδουν στην αστυνομία, σε συνεργασία με το προσωπικό ασφαλείας του νοσοκομείου, όλες τις «παράνομες». Ούτε λόγος φυσικά για δίωξη των κυκλωμάτων μαύρης εργασίας, θύματα των οποίων πέφτουν αυτές οι γυναίκες, όπως και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, οι πιο σκληρά εκμεταλλευόμενοι/-ες. Η κυβερνητική επιχείρηση πάταξης της μαύρης εργασίας στα νοσοκομεία, με τη μορφή κυριολεκτικής πάταξης και εξόντωσης των ίδιων των θυμάτων αυτής (των εργαζομένων), είχε ξεκινήσει με τους λαμπρότερους των οιωνών, όπως διαβάζουμε σε σχετικό δημοσίευμα της Αυγής. Τρεις μήνες μετά, με κάμποσα διαφυγόντα κέρδη των ασφαλιστικών ταμείων να έχουν σωθεί χάρη στη σύλληψη των παράνομων, πάντα προς όφελος των πολιτών και του κοινωνικού κράτους (sic), το σωματείο των νόμιμων αποκλειστικών, παραδομένο στον πιο άγριο κοινωνικό κανιβαλισμό, έδωσε τη Γκαϊανέ στην αστυνομία, σφάγιο για τη δήθεν σωτηρία των Ελλήνων εργαζόμενων, των νόμιμων, των «κανονικών»… 

Ως ΣΜΕΔ στεκόμαστε απέναντι σε κάθε προσπάθεια του κράτους, του συστήματος και των κυβερνήσεών τους να κατασκευάζουν εχθρούς στα πρόσωπα των συναδέλφων και συναδελφισσών μας και να δημιουργούν τεχνηέντως διαχωρισμούς μεταξύ μας, «δημόσιοι – ιδιωτικοί», «μόνιμοι – συμβασιούχοι», «νόμιμοι – παράνομοι» «πιστοποιημένοι – μη πιστοποιημένοι», «Έλληνες – ξένοι», στη βάση μικροσυμφερόντων των πιο προνομιούχων. Ειδικότερα, ως σωματείο εργαζομένων, δηλώνουμε τον αποτροπιασμό μας μπροστά στην τακτική του σωματείου των νόμιμων αποκλειστικών, το οποίο, αναπαράγοντας τα χειρότερα στερεότυπα ενός συντεχνιακού (ψευτο)συνδικαλισμού, θέλησε να υπερασπίσει τα «προνόμια» των αναγνωρισμένων μελών του και οδηγήθηκε μοιραία στη ρουφιανιά, στην κατάδοση και στο λιντσάρισμα των μη «προνομιούχων». Διεκδικούμε ταξικά σωματεία που θα χωράνε όλες και όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, για συλλογικούς αγώνες και αντιστάσεις, για την επιβολή του δικού μας δίκιου και, εντέλει, για την υπεράσπιση της ίδιας μας της ζωής.

Η απατηλή λάμψη του EPLO

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Πόσο καιρό θέλει αλήθεια ένας λαμπερός Οργανισμός όπως ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Δημοσίου Δικαίου για να αποπληρώσει τις οφειλές του; Την απάντηση μπορεί να σας τη δώσει ένα μέλος του Συλλόγου μας, το οποίο και μας ενημέρωσε για την επτάμηνη ταλαιπωρία του που τελειωμό δεν έχει.

Ας δούμε όμως πρώτα ποιος είναι ο EPLO. Με χρηματοδοτήσεις ασαφούς προέλευσης, έχοντας στο ΔΣ του από υπουργεία κρατών και πανεπιστήμια μέχρι κράτη ολόκληρα και επιδιώκοντας να γίνει το πρώτο ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα και να δίνει τίτλους σπουδών ισότιμους με αυτούς του δημόσιου πανεπιστημίου, ο European Public Law Organization –όπως είναι η επίσημη ονομασία του για να καταλαβαίνει και το πολυεθνικό ΔΣ του– τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται τόσο σε εγκαταστάσεις όσο και σε δραστηριότητες. Κάνει σεμινάρια, ημερίδες, στρογγυλά τραπέζια και συμμετέχει σε συνέδρια. Ο υπερδραστήριος Οργανισμός μας, όμως, ξεχνάει απ’ ό,τι φαίνεται να πληρώσει τους διερμηνείς που προσλαμβάνει σε όλες αυτές τις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις. Και γιατί να τους πληρώσει άλλωστε; Μήπως δεν τους κάνει τη χάρη να φωτίζονται έστω και για λίγο από τη λάμψη του;

Έτσι ξέχασε και την συνάδελφο Ο. Π., η οποία τον Οκτώβριο του 2018 συνεργάστηκε ως διερμηνέας με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου και έκτοτε παραμένει απλήρωτη. Αν και το σχετικό τιμολόγιο έχει ήδη κοπεί από το Νοέμβριο, το λογιστήριο του Οργανισμού ξεκίνησε με ασαφείς δικαιολογίες για κάποιες χρηματοδοτήσεις που αναμένονται ώστε να μπορέσει να την εξοφλήσει και κατέληξε δηλώνοντας απερίφραστα ότι δε γνωρίζει πότε θα τακτοποιηθεί το ζήτημα. Παράλληλα μας δηλώθηκε ότι ο Οργανισμός (προφανώς νιώθοντας σίγουρος για την ισχύ του) παραμένει παγερά αδιάφορος μπροστά στην προοπτική της δημοσιοποίησης αυτής της καταγγελίας από μέρους του ΣΜΕΔ. Από την πλευρά της, η συνάδελφος μάς ενημέρωσε επιπλέον ότι έχει ξανασυνεργαστεί και στο παρελθόν με το ευαγές αυτό ίδρυμα και ότι τα ίδια συνέβαιναν κάθε φορά που επρόκειτο να πληρωθεί.

Είναι αδιανόητο η συνάδελφος να μένει απλήρωτη 7 μήνες χωρίς καν να λαμβάνει σαφή απάντηση και μάλιστα αυτό να γίνεται συστηματικά από έναν μεγαλόσχημο οργανισμό σαν τον EPLO. Διεκδικούμε άμεση καταβολή των δεδουλευμένων της συναδέλφου και θα τη στηρίξουμε με κάθε τρόπο μέχρι να γίνει αυτό. Η υποτίμηση της δουλειάς μας δε θα περάσει. Όσοι εργοδότες θεωρούν ότι μπορούν να εμπαίζουν συναδέλφους και συναδέλφισσες, καθυστερώντας για μήνες την πληρωμή τους, θα μας βρίσκουν σταθερά και δυναμικά απέναντί τους.

Σύγκληση Γενικής Συνέλευσης για την Κυριακή 19 Μαΐου

Την Κυριακή 19 Μαΐου, στις 6.30 μ.μ., συγκαλείται η πρώτη Τακτική Γενική Συνέλευση του ΣΜΕΔ για το έτος 2019, στα γραφεία του Συλλόγου (Μαυρικίου 8 & Μαυρομιχάλη, Νεάπολη Εξαρχείων). Υπενθυμίζουμε ότι η συνέλευση, ως δεύτερη επαναληπτική, θα διεξαχθεί με απαρτία των παρευρισκομένων μελών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον νόμο.

Θέματα της Ημερήσιας Διάταξης: 

1. Απολογισμός και προοπτικές στη συνεργασία με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία.

2. Ενημέρωση για τα σχετικά με την αλλαγή Καταστατικού.

3. Ημερολόγιο 2020 (προγραμματισμός).

4. Εργαστήρια & Σεμινάρια.

5. Άλλα τρέχοντα ζητήματα. 

Εργατική Πρωτομαγιά 2019

 

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών καλεί τα μέλη του και όλους τους συναδέλφους να συμμετάσχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις για την εργατική Πρωτομαγιά σε όλη τη χώρα.

Προσυγκέντρωση του ΣΜΕΔ για την πορεία της εργατικής Πρωτομαγιάς στην Αθήνα:

Τετάρτη, 1η του Μάη, 11 π.μ.

Πύλη Πολυτεχνείου (οδός Πατησίων)

ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ

Στηρίζουμε την απεργία των οδηγών δικύκλων και δεν παραγγέλνουμε!

Και αναμεταδίδουμε ένα κείμενο αλληλεγγύης:

γιατί μαγειρεύουμε και δεν παραγγέλνουμε

για την απεργία στις 11 Απρίλη

Πώς θα σου φαινόταν αν εργαζόσουν για μια εταιρεία, η οποία δεν σου έδινε τα εργαλεία της δουλειάς, αλλά σε υποχρέωνε να φέρνεις τα δικά σου από το σπίτι;

Πώς θα σου φαινόταν αν ο εργοδότης σου δεν σου παρείχε τα μέτρα προστασίας για τη δουλειά σου κι υποχρεωνόσουν να τα αγοράσεις μόνος σου;

Πώς θα σου φαινόταν αν μάθαινες ότι ένα επάγγελμα που μετρά 7 επισήμως καταγεγραμμένους νεκρούς το τελευταίο τρίμηνο, δεν ανήκει στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα;

Κι αν νομίζεις πως όλα τα προηγούμενα αφορούν ελεύθερους επαγγελματίες, εξωτερικούς συνεργάτες, “θύματα” της κρίσης ή ίσως εργαζόμενους σε τριτοκοσμικές χώρες, κάνεις λάθος! Γιατί όλα αυτά αποτελούσαν ανέκαθεν μόνιμη και σταθερή συνθήκη για ένα κλάδο εργαζομένων που βλέπουμε καθημερινά και παντού τριγύρω μας: τους εργαζόμενους οδηγούς δικύκλου (κούριερ, ντελιβεράδες κ.ά).

Ναι, αυτός ο εργαζόμενος που αρκετοί αποκαλούν υποτιμητικά το “παιδί με το παπί”, κάνει μια από τις πιο επισφαλείς, επικίνδυνες και κακά αμειβόμενες εργασίες. Κι είναι αυτή ακριβώς η υποτίμηση κι η απαξίωση των εργαζόμενων με δίκυκλο που τους έχει κάνει δέσμιους της εκμετάλλευσης και της ασυδοσίας από τη μεριά των εργοδοτών. Γιατί, τί άλλο αν όχι στυγνή εκμετάλλευση είναι το γεγονός ότι ένας ντελιβεράς αναγκάζεται να χρησιμοποιεί το δικό του μηχανάκι για να μεταφέρει καφέδες και σάντουιτς; Τι άλλο εκτός από εργοδοτική ασυδοσία είναι το γεγονός ότι οι κούριερ συνήθως δεν παίρνουν από τους εργοδότες τους κράνος, γάντια και αδιάβροχα, τα μέσα ατομικής προστασίας δηλαδή που πρέπει να φορά όποιος κυκλοφορεί στο δρόμο με μηχανάκι; Αυτή η υποτίμηση είναι που επιτρέπει και στο κράτος να αρνείται την αυτονόητη ένταξη των εργαζομένων οδηγών δικύκλου στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, τη στιγμή που το επάγγελμα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των εργατικών ατυχημάτων.

Επειδή λοιπόν οι εργαζόμενοι οδηγοί δικύκλου έχουν καταλάβει πως με ευχολόγια, γκρίνια κι υποσχέσεις η κατάσταση δεν αλλάζει, έχουν ιδρύσει το σωματείο τους, τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (Σ.Β.Ε.Ο.Δ.)! Ένα από τα λίγα εργατικά σωματεία που δεν αναφέρεται σε κάποιο κόμμα, δεν διοικείται από γραφειοκράτες καρεκλοκένταυρους συνδικαλιστές και δεν υπάρχει απλά για να συντηρεί τη σφραγίδα, αλλά όλα τα μέλη του δουλεύουν κανονικά στο λιοπύρι και το ψοφόκρυο. Αντίθετα, αποτελεί έναν χώρο όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι συζητάνε τα προβλήματα τους, παίρνουν όλοι μαζί τις αποφάσεις τους και κυρίως διεκδικούν και κάνουν αγώνες. Έναν τέτοιο αγώνα δίνουν με την απεργία που κήρυξαν στις 11 Απρίλη! Μια απεργία με διεκδικήσεις και αιτήματα που περιλαμβάνουν όσα αυτονόητα αναφέρονται στην αρχή αυτού του κειμένου.

Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις συνθήκες ζούγκλας και εκμετάλλευσης που επικρατούν στους εργασιακούς χώρους, καταλαβαίνουμε πως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταθούμε δίπλα τους! Γιατί ξέρουμε ότι μια νίκη των εργαζομένων οδηγών δικύκλου είναι μια νίκη όλων των εργαζομένων!

Έτσι, στις 11 Απρίλη σκεφτόμαστε ως εργαζόμενοι και όχι ως καταναλωτές! Δεν παραγγέλνουμε φαγητό από έξω! Φτιάχνουμε τον καφέ μόνοι μας, τηγανίζουμε αυγά, ψήνουμε τοστ σπίτι μας! Στις 11 Απρίλη δεν ζητάμε κούριερ για να στείλουμε επιστολές ή δέματα! Ας αναβάλλουμε τα “επείγοντα” για την επόμενη μέρα, δεν θα χαθεί ο κόσμος! Γενικότερα, εκείνη τη μέρα δεν καλούμε καμία υπηρεσία που εξυπηρετεί τους πελάτες της με μηχανάκια!

Γιατί αν καταφέρουμε κάτι, θα είναι μόνο αν βρεθούμε δίπλα σε όσους αγωνίζονται!

Γιατί αύριο που θα απεργήσουμε κι εμείς, θα θέλουμε να βλέπουμε δίπλα μας άλλους εργαζόμενους!

Γιατί όποτε κερδίσαμε κάτι, ήταν μόνο όταν σταθήκαμε ο ένας εργαζόμενος δίπλα στον άλλο!

Αλληλέγγυοι/ες εργαζόμενοι/ες

Εργαστήριο Συλλογικής Μετάφρασης (Μάιος 2019)

Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στη δεύτερη φάση του εργαστηρίου συλλογικής μετάφρασης που διοργανώνει ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών τον Μάιο του 2019.

Εδώ και καιρό μάς έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον η ιδέα να υλοποιήσουμε εργαστήρια που να ασχολούνται με τον πυρήνα της δουλειάς μας στα πλαίσια της αυτομόρφωσης και της συνεργασίας. Στόχος μας είναι να μεταφράσουμε και να επιμεληθούμε συλλογικά το κείμενο ώστε να κατανοήσουμε εκ των έσω τη διαδικασία, να συζητήσουμε πιθανές λύσεις και επιλογές  -βάσει της προσωπικής, επαγγελματικής και θεωρητικής εμπειρίας μας- και να καταλήξουμε σε ένα τελικό κείμενο, περνώντας από όλα τα στάδια επεξεργασίας του. Αποφασίσαμε το πρώτο μας εργαστήριο να γίνει πειραματικά στον γλωσσικό συνδυασμό αγγλικά-ελληνικά και να ασχοληθούμε με ένα δοκιμιακό κείμενο.

Στην πρώτη φάση του εργαστήριου ασχοληθήκαμε με τη συλλογική μετάφραση αμετάφραστου κειμένου του Στήβενσον. Στην παρούσα φάση, θα ασχοληθούμε με τη θεώρηση της μετάφρασης και την επιμέλεια του κειμένου. Το εργαστήριο θα ολοκληρωθεί σε 4 τρίωρες εβδομαδιαίες συναντήσεις, στις οποίες θα εργαζόμαστε από κοινού για να καταλήξουμε στη συλλογική διαμόρφωση του κειμένου.

Αρχικά, θα γίνει μια εισαγωγική συνάντηση με όλους τους ενδιαφερόμενους ώστε να καθοριστούν οι συμμετοχές στο εργαστήριο και να ενημερωθούν όλοι για το σκοπό και τον τρόπο δουλειάς μας, ενώ στη συνέχεια θα ξεκινήσουν οι σεμιναριακές συναντήσεις που θα συντονίζονται από μέλη του Συλλόγου.

Η συνάντηση γνωριμίας θα γίνει την Παρασκευή 19 Απριλίου, στις 18:30, στα γραφεία του Συλλόγου και απευθύνεται σε κάθε συνάδελφο (ανεξαρτήτως αν είναι μέλος του Συλλόγου ή όχι). Θα ακολουθήσουν οι σεμιναριακές συναντήσεις, που θα γίνονται κάθε Παρασκευή από τις 3 Μαΐου, την ίδια ώρα, επίσης στα γραφεία μας (τελευταία συνάντηση προβλέπεται στις 24 Μαΐου).

Εξυπακούεται ότι για να είναι δυνατή η ολοκλήρωση της προσπάθειάς μας στον προβλεπόμενο χρόνο και σε συνθήκες συλλογικής εργασίας, οι συμμετέχοντες θα πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι είναι σε θέση να παρευρεθούν σε όλες τις συναντήσεις της ομάδας.

Μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή για την εισαγωγική συνάντηση με μήνυμα στο μέηλ του Συλλόγου: syl.smed@gmail.com

Θα χαρούμε να σας έχουμε κοντά μας!

Οι Ευνοούμενες

Ανακοίνωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Ο φεμινισμός δεν έχει πια θέση στην κοινωνία μας. Οι γυναίκες πέτυχαν όλα όσα ζήτησαν. Μάλιστα, πέτυχαν τόσα που πια θα έλεγε κανείς ότι είναι οι ευνοούμενες του συστήματος. Έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, μπορούν να διαχειρίζονται το σώμα τους όπως θέλουν και, χάρη στη σαγηνευτική τους φύση, μπορούν να καταφέρουν ό,τι βάλουν στο μυαλό τους – ποιος άνδρας μπορεί να τους αντισταθεί; «Υπάρχει γυναίκα που νιώθει καταπιεσμένη στον σύγχρονο δυτικό κόσμο;» λένε πολλοί και πολλές, και κάθε μέρα ακούμε και διαβάζουμε παρόμοιες απόψεις που απαξιώνουν την έννοια του φεμινισμού, θεωρώντας τον στην καλύτερη παρωχημένο, στη χειρότερη τραγελαφικό. Αυτοί που σκέφτονται έτσι είναι συχνά οι ίδιοι που θα πουν ότι οι κοινωνικοί αγώνες είναι μάταιοι, ότι η επιτυχία κρύβεται στην ατομική δράση και πως άμα είσαι ικανός, επιβιώνεις.  

Την ίδια στιγμή, οι αριθμοί λένε άλλα. Η έμφυλη βία έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Ας θυμηθούμε πόσες φορές μέσα στο περασμένο διάστημα γυναίκες έχασαν τη ζωή τους στα χέρια βιαστών, συντρόφων, συζύγων ή συγγενών. Η Ελένη στη Ρόδο, η Αγγελική στην Κέρκυρα, δύο ονόματα ανάμεσα σε χιλιάδες. Η ζήλεια, είπαν πρόσφατα στις ειδήσεις, θόλωσε το μυαλό του συζύγου της 32χρονης στη Σητεία, λες κι αυτό αρκεί για να δικαιολογήσει τη δολοφονία της. Κατά μέσο όρο, 137 γυναίκες συνεχίζουν να δολοφονούνται κάθε μέρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. 

Το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας νέες γυναίκες που δεν ξέρουν πώς να προστατευτούν από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη –αναγκάζονται να κρύβονται και να γεννάνε κρυφά τα παιδιά τους, να τα εγκαταλείπουν ή να τα σκοτώνουν και μετά διαπομπεύονται δημόσια για τις πράξεις τους επωμιζόμενες όλη την ευθύνη– αποτελεί αρκετή απόδειξη πως η ελεύθερη διαχείριση των σωμάτων των γυναικών παραμένει περισσότερο θεωρία παρά πράξη. Μια θεωρία ανεδαφική αν αναλογιστούμε ότι η πορνεία τα τελευταία χρόνια διπλασιάστηκε και ότι η εμπορία γυναικών και ανηλίκων παραμένει η τρίτη κατά σειρά οργανωμένη μορφή εγκληματικής δραστηριότητας μετά την εμπορία όπλων και ναρκωτικών.

Στον τομέα της εργασίας, οι μισθολογικές διαφορές ανάμεσα στα φύλα εξακολουθούν να υφίστανται, τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως. Η μόνη δε «ισότητα» που επιχειρείται μέσα από τις νέες τάσεις περί «γυναικείας επιχειρηματικότητας» και «εξισορρόπησης οικογένειας/δουλειάς», που προωθούν συστηματικά η ΕΕ και το κράτος, είναι αυτή της ενσωμάτωσης των γυναικών στις ανάγκες του κεφαλαίου, την ίδια ώρα που κατεδαφίζονται όλα τα συλλογικά τους δικαιώματα με την απελευθέρωση των απολύσεων και για εγκύους (απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου), την έλλειψη ενισχυτικών μέτρων για τη γυναίκα όσον αφορά την ευθύνη παιδιών/γονέων που επωμίζεται, την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης, την κατάργηση συντάξεων χηρείας, τις ποσοστώσεις που ενισχύουν τελικά τις ήδη προνομιούχες γυναίκες, την καταδίκη μεταναστριών και γυναικών προσφύγων χωρίς καμία πρόνοια για την υγεία τους, τα παιδιά τους κλπ.  Κι εδώ οι αριθμοί δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρανάγνωσης της σημερινής πραγματικότητας: Η ανεργία τα τελευταία χρόνια πλήττει τις γυναίκες περισσότερο απ’ ό,τι τους άνδρες.

Στην πραγματικότητα λοιπόν καμία γυναίκα δεν είναι ευνοούμενη. Όλες παραμένουν αντιμέτωπες σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με το ίδιο πατριαρχικό κατεστημένο, εξωραϊσμένο μεν και λιγότερο ασφυκτικό, αλλά πάντα ανελέητο στην ουσία του. 

Έναν αιώνα πριν, γυναίκες εργάτριες ενώθηκαν και διεκδίκησαν συλλογικά και μαχητικά τα δικαιώματά τους. Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως η μέρα της γυναίκας μέσα από τους αγώνες του εργατικού κινήματος για ισότητα για όλους και όλες, μέσα από την ταξική πάλη. Κάθε γυναίκα μαθαίνει από νωρίς πως ο αγώνας για να γίνει αποδεκτή σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, επαγγελματικής και προσωπικής ζωής δίνεται καθημερινά. Ο αγώνας αυτός δεν έχει τελειώσει. Έχουν κατακτηθεί πολλά, αλλά πολλά ακόμα μένουν να γίνουν. 

Ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Τα αιτήματα για ισότητα μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο μέσα σε ένα καθεστώς ουσιαστικής ελευθερίας και αλληλοσεβασμού. Η αληθινή χειραφέτηση των γυναικών συνεπάγεται τη χειραφέτηση όλων μας από τη μέγγενη του καπιταλισμού, την ενηλικίωσή μας ως ανθρώπων ελεύθερων κι αυτόνομων, πέρα από φύλα, τάξεις και κάθε είδους διαχωρισμούς. Η κοινωνική δικαιοσύνη είναι ακριβώς το αντίθετο ενός καθεστώτος που έχει την ανάγκη να απονέμει «εύνοιες» και που μοιράζει σε κάποιους ή σε κάποιες πραγματικούς ή ρητορικούς τίτλους «ευνοούμενων». 

 Καλούμε, ως σωματείο, σε συμμετοχή στην απεργία 

και στις πορείες 

για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ για την απαγόρευση της πορείας στην Ερμού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

·      Συνεχίζουμε με ταξική αλληλεγγύη, με οργάνωση από τα κάτω και συλλογική αντίσταση-διεκδίκηση

·      Καταγγέλλουμε την απαγόρευση της συνέχισης της εργατικής διαδήλωσης, τον αυταρχισμό εργοδοσίας-κυβέρνησης-κράτους

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019 στην Αθήνα η συγκέντρωση και η εργατική διαδήλωση που καλούσαμε δεκάδες κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του ιδιωτικού τομέα, εκπαιδευτικά σωματεία και συντονισμοί, καθώς και πολλές εργατικές συλλογικότητες και κινήσεις του ταξικού - κοινωνικού κινήματος.

Εκατοντάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άνεργοι και άνεργες, συγκεντρωθήκαμε στην Πλ. Κοραή και λίγο μετά τις 12.30 μ.μ. συγκροτήσαμε διαδήλωση με πρώτη στάση το Υπουργείο Εργασίας, έξω από το οποίο φωνάξαμε τις διεκδικήσεις και γράψαμε τα συνθήματα της εργατικής διαδήλωσης για Αυξήσεις σε μισθούς και αμοιβές και Συλλογικές Συμβάσεις σύμφωνα με τις ανάγκες των εργαζομένων, ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία.

Η διαδήλωση, με πολλά μπλοκ και πανό των εργατικών σωματείων που καλούσαν και στήριζαν την κινητοποίηση καθώς και συλλογικοτήτων του κινήματος, συνέχισε προς το Σύνταγμα και την οδό Ερμού, όπου βρέθηκε αντιμέτωπη με μπλόκο-φραγμό των δυνάμεων καταστολής, με ΜΑΤ και ΥΜΕΤ παραταγμένα κάθετα στην Ερμού.

Οι διαδηλωτές και τα σωματεία απαιτήσαμε να ανοίξει ο δρόμος και να συνεχιστεί η διαδήλωση, φωνάζοντας συνθήματα κατά της καταστολής και της παρουσίας της αστυνομίας. Η απάντηση του επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων είναι ότι έχει εντολή να μην αφήσει τη συνέχιση της πορείας επί της Ερμού, παρά  μόνο αν γινόταν περικυκλωμένη από τα ΜΑΤ, κάτι που δεν έγινε αποδεκτό από την πλευρά μας.

Η διαδήλωση παρέμεινε για αρκετή ώρα στην είσοδο της Ερμού και το Σύνταγμα φωνάζοντας συνθήματα και συνέχισε συγκροτημένα με πορεία στη Βουλή και τα Προπύλαια.

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση, το υπουργείο «προστασίας πολίτη» και τη ΓΑΔΑ για την προκλητική απαγόρευση συνέχισης μιας πορείας εργατικών σωματείων. Ο αυταρχισμός και η καταστολή απέναντι σε εργατικές κινητοποιήσεις, στην οδό Ερμού μάλιστα, πεζόδρομο στον οποίο όλο το προηγούμενο διάστημα έχουμε κάνει δεκάδες κινητοποιήσεις και πορείες, δείχνει ότι το κράτος και η κυβέρνηση φυλάνε και στηρίζουν τους εργοδότες, τα αφεντικά, την ίδια ώρα που εφαρμόζουν βάρβαρες πολιτικές απέναντι στους εργαζόμενους και τους άνεργους. Δείχνει ότι στέκονται απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, ότι φοβούνται την ανεξάρτητη δράση και τον οριζόντιο συντονισμό εργατικών σωματείων, τον αγώνα του ταξικού εργατικού και κοινωνικού κινήματος.

Οι αγώνες για πραγματικές αυξήσεις και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σύμφωνες με τις ανάγκες μας, η δράση των σωματείων και συλλογικοτήτων για να έρθουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα θα συνεχιστούν, με νέα βήματα και δράση από τα κάτω, με συντονισμό και μαχητικότητα. 

Η καταστολή και ο αυταρχισμός εργοδοσίας-κυβέρνησης-κράτους δεν θα περάσουν!

Αθήνα, 16/2/2019

Κλαδικά και Επιχειρησιακά Σωματεία που διοργάνωσαν την εργατική διαδήλωση της 16ης Φλεβάρη 2019