Πάρε … Βασίλη!
Πριν από λίγο «τελέψαμε» μια … βαριά κι αδιάσειστη κουβέντα… για τις Αλήθειες της ζωής!
Δεν πρόκαμα όμως να σου πω Ολόκληρο… ένα γεγονός… ένα παράδειγμα … Αντιπροσωπευτικό κι Αδιάσειστο!!
Μάθημα που πήρα … «50 χρόνια φοιτητής»… στο «Τεράστιο Πανεπιστήμιο της Ζωής» … το «Πεζοδρόμιο»!!!
Δεκαετία του ’90 απ’ έξω απ’ το μαγαζί μου… πρώτο τραπέζι δεξιά πριν να μπούμε… Άνοιξη ήταν…
Εγώ… ένας συμμαθητής μου κι ένας κοινός φίλο μας … 10 και… χρόνια μεγαλύτερος από μας!
Είχαμε πολιτική συζήτηση του εξηγούσα ότι κι όσα μπορούσα …. «Καλοπροαίρετα κι Αληθινά»!
Μέσα απ’ τα «Τεκμηριωμένα Επιχειρήματά μου» και απ’ τα «Αιχμηρά Συμφραζόμενα μου»… βρήκε τον «ένοχο εαυτό του»… και πάσχιζε να μ’ αντικρούσει!
«Έτσι τα λέτε εσείς οι κομμουνιστές»!!
- Ρε άσε τι λένε οι κομμουνιστές του λέω…
- Γιατί εσύ δεν είσαι κομμουνιστής με ρωτά;
- ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΩ!!! «Τείνω»… του λέω βροντερά… δεν κατάλαβε τη λέξη… «Προσπαθώ»… του λέω να γίνω Άνθρωπος … Μήπως και γίνω Κομμουνιστής!!!
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ … ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ!!!
Και πάλι δε με κατάλαβε…
Και μου απαντά … όχι για ν’ αντικρούσει αυτά που λέγαμε … αλλά κουτοπόνηρα, «να με χτυπήσει κάτω απ’ τη μέση»… νόμιζε πως «θ’ αποδομήσει πως θα μ’ αφοπλίσει»…
Και απευθύνεται προσωπικά σε μένα…
«Τι μου λες … εσύ έκατσες είκοσι χρόνια στα θρανία… και καταδέχεσαι να πουλάς ούζο στο Καινούργιο»!
Νευρίασα… και με βροντερή φωνή …του Απαντώ:
Όχι ούζο στο Καινούργιο… θα πουλάω … αλλά και… «αλευρωμένες καπότες στα πάρκα» που έλεγε … «κι ο μακαρίτης ο Μπουχαράκιας»…(που δεν τον ήξερες εσύ)…προκειμένου … «Έντιμα να επιβιώσω»!!!Άκουσε τον έντονο τότε διάλογό μας ο μακαρίτης ο Πατέρας μου ο Γιάννης ο Ντόκας, που κάθονταν μέσα στο μαγαζί μας… σηκώνεται πάνω και μου λέει:
«Μήτσο… τι μιλάς έτσι στους πελάτες… και πεισμώνουν και δεν έρχονται να πιούν …μια μπύρα»!!!
«Κάτσε κάτω… Πατέρα…» τον φώναξα … δεν ξέρεις τι μου είπε…. «Το και το»!!!
«Φώναξα τον πατέρα μου» … και το ’χω βάρος στη συνείδησή μου!
Ο Πατέρας μου … με κατάλαβε… κι ένιωσε φρονώ περήφανος που το παιδί του … λέει… «τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη»!!!
Κι εγώ δυο … τρεις … δεν ξέρω … δεν ξέρετε… πόσες φορές… ένιωσα
περήφανος και νιώθω ακόμα… για τις «Νομοτελειακές – Ιδεολογικές
…Εμορφιές της Αλήθειας μας»!
ΥΓ: Αυτό το γεγονός φρονώ πως έχει … «Διαχρονική κι Αντιπροσωπευτική Ισχύ»:
Με πόνο ψυχής το εξωτερικεύω… δεν ήθελα συναισθηματικά να το κάνω… μα έπρεπε…η Ευγενική Συμπεριφορά μου δεν το επέβαλε… μα η Ρεαλιστική Στάση ζωής μου…. δεν μου το Απέτρεψε!!!
Έπρεπε και πρέπει όμως νομίζω να το πράξω…
«Ο Συμμαθητής μου» … πολιτεύτηκε κατόπιν.. με «συστημικό συνδυασμό»…Προεκλογικά μ’ άπλωσε το χέρι να τον … «αποδεχτώ»… του γύρισα την πλάτη… τον Αγνόησα Συμβολικά και Προκλητικά… (Έχω μάρτυρες) …και του την γυρνώ ακόμα!
«Γιατί εγώ εκεί που φτύνω… δε γλύφω»!!!
Δεν είναι θέμα Εγωισμού … είναι Αντιπροσωπευτικό Παράδειγμα Αξιοπρέπειας»!!
Κι εγώ με την Αξία μου!!!
«Εγώ με την αξία μου, με το φιλότιμό μου κρατάω πάντα στη ζωή ψηλά το μέτωπό μου…»!!!
Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Γι’ αυτό Πορεύομαι ακόμα … «Ολόρθος και Μεσοστρατίς»… Περήφανος… «στου βίου μου τις στράτες»!!!
Αν δεν υπογράψω τώρα που βγάνω … «Βαριά και Βαθιά ψυχή… πότε θα υπογράψω»;;;
Μήτσος Ντόκας
