Ἡ Θεία
Λειτουργία
Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν- Δρος Θεολογίας
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι
ἡ «Εὐλογημένη Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ἡ ὁποία
δέχεται καὶ ἁγιάζει τὴν Δημιουργία, τὸ σύμπαν ὁλόκληρο. Μὲ τὴν ἄκτιστη Χάρη της
καινουργεῖ τὴν κτίση.
Μέσα στὸ εὐχαριστιακὸ
μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας ζοῦν καὶ κινοῦνται τὰ πάντα ἐν ἁρμονίᾳ. Ἐκεῖ ἀποκαλύπτεται
ἡ φύση καὶ ὁ λόγος ὑπάρξεως τῶν πάντων, ἤτοι τῶν ἀνθρώπων, τῆς φύσεως, τοῦ
πολιτισμοῦ, τῆς ἐπιστήμης κ.ο.κ.. Ἑπομένως, ἐντὸς τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ στὴν
ἐν γένει Λειτουργικὴ ζωὴ τὰ πάντα εἶναι οἰκεῖα γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος
μετέχει οὐσιαστικὰ σὲ αὐτή. Τίποτε δὲν εἶναι ξένο. Τὰ πάντα ὑπάρχουν σὲ
κοινωνία, τὰ πάντα συναντῶνται σὲ μία ἀγαπητικὴ συνύπαρξη, κίνηση καὶ σχέση. Ἐκτὸς
τῆς Λειτουργικῆς εὐχαριστιακῆς σχέσεως καὶ κοινωνίας τὰ πάντα εἶναι ἀγνώριστα,
ξένα μεταξύ τους ἄ–Χριστα, παγερὰ καὶ νεκρά.
Ἀκόμη θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ὅλη ἡ ἀνθρώπινη Ἱστορία (Δημιουργία, πτώση, λύτρωση) ὑπάρχει ἐντὸς τῆς Θείας Λειτουργίας. Ὑπάρχει ὁ χρόνος μὲ τὴν σωστή του ἔννοια (ὁ Λειτουργικὸς χρόνος), ὁ χῶρος (ἀπέραντος καὶ ἄπειρος) ἔξω ἀπὸ τὶς διαστάσεις τοῦ Ἀινστάϊν καὶ ἡ λογική (ὡς Χριστολογική). Καὶ τοῦτο γιατὶ ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ μυστικὴ ἀναβίωση τῆς Θείας Οἰκονομίας.