6.
ἢν δὲ ἐπὶ τὴν καρδίην ποιήσηται ὁ κατάῤΡ῾οος τὴν πορείην, παλμὸς ἐπιλαμβάνει καὶ ἄσθματα, καὶ τὰ στήθεα διαφθείρεται, ἔνιοι δὲ καὶ κυφοὶ γίνονται: ὁκόταν γὰρ ἐπικατέλθῃ τὸ φλέγμα ψυχρὸν ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἢ ἐπὶ τὴν καρδίην, ἀποψύχεται τὸ αἷμα: αἱ δὲ φλέβες πρὸς βίην ψυχόμεναι πρὸς τῷ πλεύμονι καὶ τῇ καρδίῃ πηδῶσι, καὶ ἡ καρδίη πάλλεται, ὥστε ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ταύτης τὰ ἄσθματα ἐπιπίπτειν καὶ τὴν ὀρθοπνοίην.οὐ γὰρ δέχεται τὸ πνεῦμα ὅσον ἐθέλει, μέχρις ἂν κρατηθῇ τοῦ φλέγματος τὸ ἐπιῤΡ῾υὲν καὶ διαθερμανθὲν διαχυθῇ ἐς τὰς φλέβας: ἔπειτα παύεται τοῦ παλμοῦ καὶ τοῦ ἄσθματος: παύεται δὲ ὅκως ἂν τοῦ πλήθεος ἔχῃ: ἢν μὲν γὰρ πλέον ἐπικαταῤΡ῾υῇ, σχολαίτερον, ἢν δὲ ἔλασσον, θᾶσσον: καὶ ἢν μὲν
πυκνότεροι ἔωσιν οἱ κατάῤΡ῾οοι, πυκνότερα ἐπίληπτος γίνεται, ἢν δὲ μὴ, ἀραιότερα.
Τάῦτα μὲν οὖν πάσχει, ἢν ἐπὶ τὸν πλεύμονα καὶ τὴν καρδίην ἴῃ: ἢν δὲ ἐς τὴν κοιλίην, διάῤΡ῾οιαι λαμβάνουσιν.