Κρέουσα
ἀπεννέπω σε μὴ κατακτείνειν ἐμὲ
ὑπέρ τ᾽ ἐμαυτῆς τοῦ θεοῦ θ᾽ ἵν᾽ ἕσταμεν.
Ἴων
τί δ᾽ ἐστὶ Φοίβῳ σοί τε κοινὸν ἐν μέσῳ;
Κρέουσα
1285ἱερὸν τὸ σῶμα τῷ θεῷ δίδωμ᾽ ἔχειν.
Ἴων
κἄπειτ᾽ ἔκαινες φαρμάκοις τὸν τοῦ θεοῦ;
Κρέουσα
ἀλλ᾽ οὐκέτ᾽ ἦσθα Λοξίου, πατρὸς δὲ σοῦ.
Ἴων
ἀλλ᾽ ἐγενόμεσθα πατρός: οὐσίαν λέγω.
Κρέουσα
οὐκοῦν τότ᾽ ἦσθα: νῦν δ᾽ ἐγώ, σὺ δ᾽ οὐκέτι.
Ἴων
1290οὐκ εὐσεβεῖς γε: τἀμὰ δ᾽ εὐσεβῆ τότ᾽ ἦν.
Κρέουσα
ἔκτεινά σ᾽ ὄντα πολέμιον δόμοις ἐμοῖς.
Ἴων
οὔτοι σὺν ὅπλοις ἦλθον ἐς τὴν σὴν χθόνα.
Κρέουσα
μάλιστα: κἀπίμπρης γ᾽ Ἐρεχθέως δόμους.
Ἴων
ποίοισι πανοῖς ἢ πυρὸς ποίᾳ φλογί;
Κρέουσα
1295ἔμελλες οἰκεῖν τἄμ᾽, ἐμοῦ βίᾳ λαβών.
Ἴων
πατρός γε γῆν διδόντος ἣν ἐκτήσατο.
Κρέουσα
τοῖς Αἰόλου δὲ πῶς μετῆν τῶν Παλλάδος;
Ἴων
ὅπλοισιν αὐτήν, οὐ λόγοις ἐρρύσατο.
Κρέουσα
ἐπίκουρος οἰκήτωρ γ᾽ ἂν οὐκ εἴη χθονός.
Ἴων
1300κἄπειτα τοῦ μέλλειν μ᾽ ἀπέκτεινες φόβῳ;
Κρέουσα
ὡς μὴ θάνοιμί γ᾽, εἰ σὺ μὴ μέλλων τύχοις.
Ἴων
φθονεῖς ἄπαις οὖσ᾽, εἰ πατὴρ ἐξηῦρέ με.
Κρέουσα
σὺ τῶν ἀτέκνων δῆτ᾽ ἀναρπάσεις δόμους;
Ἴων
ἡμῖν δέ γ᾽ ἀλλὰ πατρικῆς οὐκ ἦν μέρος;
Κρέουσα
1305ὅσ᾽ ἀσπὶς ἔγχος θ᾽: ἥδε σοι παμπησία.
Ἴων
ἔκλειπε βωμὸν καὶ θεηλάτους ἕδρας.
Κρέουσα
τὴν σὴν ὅπου σοι μητέρ᾽ ἐστὶ νουθέτει.
Ἴων
σὺ δ᾽ οὐχ ὑφέξεις ζημίαν, κτείνουσ᾽ ἐμέ;
Κρέουσα
ἤν γ᾽ ἐντὸς ἀδύτων τῶνδέ με σφάξαι θέλῃς.
Ἴων
1310τίς ἡδονή σοι θεοῦ θανεῖν ἐν στέμμασι;
Κρέουσα
λυπήσομέν τιν᾽, ὧν λελυπήμεσθ᾽ ὕπο.
Ἴων
φεῦ.
δεινόν γε, θνητοῖς τοὺς νόμους ὡς οὐ καλῶς
ἔθηκεν ὁ θεὸς οὐδ᾽ ἀπὸ γνώμης σοφῆς:
τοὺς μὲν γὰρ ἀδίκους βωμὸν οὐχ ἵζειν ἐχρῆν,
1315ἀλλ᾽ ἐξελαύνειν: οὐδὲ γὰρ ψαύειν καλὸν
θεῶν πονηρὰν χεῖρα: τοῖσι δ᾽ ἐνδίκοις —
ἱερὰ καθίζειν, ὅστις ἠδικεῖτ᾽, ἐχρῆν:
καὶ μὴ 'πὶ ταὐτὸ τοῦτ᾽ ἰόντ᾽ ἔχειν ἴσον
τόν τ᾽ ἐσθλὸν ὄντα τόν τε μὴ θεῶν πάρα.
