Canada & USA 2011 - dag 11 - Gletsjers en morenen

Klik hier voor een overzicht van de reis

Route: Rampart Creek- Athabasca Glacier - Rampart Creek
Afstand:  100 km
Activiteiten: Athabasca Glacier, Parkers Ridge hike, Icefields Parkway
Weer: afwisselend bewolkt en zonnig, koud
Wildlife: 1 ptarmigan + kleintjes
Overnachting: Rampart Creek Campground, Icefields Parkway

Vandaag gunnen we onszelf een langere nacht en staan we pas om 8u op. Wetende dat we elke avond vroeg onder wol kruipen, hebben we echt wel lang kunnen slapen. De tent moeten we niet afbreken want we slapen vannacht terug op dezelfde campground. 

We rijden meteen naar het Icefield Center, een beetje verder op de Icefield Parkway. Daar ontbijten we met pancakes en french toast voordat we ons naar de voet van de Athabasca Glacier begeven. We hebben een Icewalk Deluxe geboekt via www.icewalks.com.

De meeste toeristen nemen een bus tot aan de voet van de gletsjer en stappen dan over op de Snowcoach, een bus met enorme wielen die op de gletsjer rijdt. Wij kiezen voor de minder toeristische, meer ecologische en avontuurlijke tocht van vijf uur te voet over de gletsjer. De gletsjer verliest alsmaar lengte en het lijkt ons onverantwoord om dit proces nog wat te gaan versnellen door met een bus op de gletsjer te rijden. Bovendien zie je te voet veel meer, voel je je meer verbonden met de gletsjer en kom je op plaatsen waar de meesten niet komen.

Het regent en het ziet er niet naar uit dat het meteen zal opklaren, dus doen we onze warmste kleren aan (7 laagjes!) en krijgen we van onze gids Bernard nog extra gear zoals een parka en een extra paar handschoenen. Bernard is een echte canadees en spreekt met een geweldig accent. Het typisch canadese stopwoordje 'eh' wordt te pas en te onpas gebruikt en wanneer hij 'about' zegt klinkt het eerder als 'a boat'.

 

We krijgen elk een paar crampons om onder onze schoenen te hechten opdat we meer grip zouden hebben op het ijs en starten aan de tocht over een deel van de gletsjer, uiteraard niet nadat we een waiver hebben getekend waarin staat dat we alle verantwoordelijkheid op ons nemen. 

De tocht over de gletsjer is heel erg mooi en leerrijk (ook al was de gletsjertocht in Noorwegen veel avontuurlijker en sportiever ;-)) en we genieten van het eindeloze uitzicht over het ijs. Om tot het einde van de gletsjer te geraken zou je meerdere dagen nodig hebben. Wij doen slechts een stukje van de gletsjer en hebben het gevoel dat we al ver gestapt hebben. 

Omwille van het slechte weer wordt de tocht helaas wat ingekort en blijven we maar een drietal uurtjes op de gletsjer. Spijtig!

Na de gletsjertocht praten we even met een nederlands koppel die ons enkele tips geven voor het verloop van onze reis (ze raden ons een B&B in Jasper aan, en raden ons ook aan een kanotocht in Wells Gray PP te doen).

Omdat we nog niet genoeg gewandeld hebben naar onze goesting beslissen we om de klim op de Parkers Ridge te doen, goed voor een 5 km heen en terug en een hoogteverschil van 250m. We hebben echter pech want zodra we boven zijn begint het weer te regenen en belemmeren de wolken het uitzicht. Het lijkt wel een constante want telkens we een berg opklimmen begint het te regenen !

Onderweg komen we wel een ptarmigan met z'n kleintjes tegen.

Na een stop in Satskechewan Crossing voor wat eten in te slaan (de keuze is beperkt dus kiezen we voor wat drank en worstjes), keren we terug naar de camping en beginnen we aan het avondeten en het kampvuur.

We genieten van alweer een rustige, gezellige avond rond het kampvuur met een boekje, thee en geroosterde marshmallows en bespreken de planning voor de komende dagen. Als dat geen vakantie is !

Canada & USA 2011 - dag 10 - Avonturen op het water

Klik hier voor een overzicht van de reis

Route: Lake Louise - Field - Rampart Creek
Afstand:  150 km
Activiteiten: Yoho, Wildwater rafting, Icefields Parkway
Weer: zonnig
Wildlife: 1 zwarte beer
Overnachting: Rampart Creek Campground, Icefields Parkway

De wekker gaat af om 6u00 en het is ijskoud! We breken snel de tent af en vertrekken richting Yoho NP, voorbij Field. 

We hebben gisteren een voormiddag raften geboekt op de Kicking Horse River via de firma Wildwater.com Rafting en kozen voor de "whitewater excitement". 

We tekenen een waiver, zoals je dat hier voor alle 'gevaarlijke' (lees: alle) activiteiten moet doen. Hiermee nemen we alle verantwoordelijkheid van eventuele gevolgen op ons en doen we afstand van de mogelijkheid om de organisator te vervolgen. Je zou voor minder schrik krijgen, maar het blijkt hier een gewoonte die zelfs toegepast wordt als je gewoon maar een kano huurt.

We krijgen van die oude eighties truien, een swimsuit, een helm en een lifejacket en stappen op het busje dat ons naar de start van de tocht zal brengen. Onderweg brengen de gidsen er al snel de ambiance in en worden in groepen onderverdeeld per gids. Wij krijgen gids Juan uit Colombia. 

Na een lange uitleg over de gevaren van het raften, over wat je moet als je in het (ijskoude) gletsjerwater terecht komt en hoe je stammen en houtval kan vermijden, zijn we klaar om te vertrekken en stappen we in het opblaasbaar bootje.

De tocht begint rustig, we zitten beiden achteraan waar we de golven goed zien aankomen. Het duurt echter niet lang of we komen in versnellingen terecht van klasse IV. Ter vergelijking: de niagara falls is een klasse VI rapid. We wisselen allemaal van plaats en komen helemaal voorin de boot terecht.

Algauw zijn we doorweekt en sijpelt het ijskoude gletsjerwater door onze swimsuits. Gelukkig schijnt de zon en houdt de adrenaline ons goed warm ! 

Alsof het niet nat genoeg is, springt ulrike in het water om eventjes langs de boot mee te drijven (brrr!). Buiten deze vrijwillige duik is er niemand in het water gevallen.

Als het raften voorbij is kleden we ons om en warmen we ons eventjes op met een theetje alvorens we vertrekken richting de Icefield Parkway. 

Het is al middag als we aan de Icefield Parkway beginnen: een lange route tussen Banff NP en Jasper NP met prachtige uitzichten, midden in de bergen en tussen de gletsjers. 

We starten met een bescheiden picnic aan Bow Lake: crackers en smeerkaas, meer dan dit hebben we niet meer wegens gebrek aan een frigo en verse inkopen. 

Via Bow Summit en Peyto Lake komen we een stuk verder noordwaards en beginnen we uit te kijken naar een kampeerplek. Waterfowl campground blijkt vol te zitten, maar gelukkig vinden we nog een plekje op Rampart Creek campground.

Nadat we de tent heben opgesteld bezoeken we Mistaya Canyon, een schoolvoorbeeld van potholes, en keren we terug naar Waterfowl Lake met de bedoeling om ons eventjes in het meer te wassen en wat te zwemmen. Wassen noch zwemmen lukken ons: we geraken amper tot aan de knieën in het ijskoude water.

We geraken wel aan de praat met Brett, een Canadees die aan Moraine Lake werkt en samen met enkele vrienden op een opblaasbootje het meer aan het verkennen is. Een rustig dobbertochtje op het meer zien we wel zitten en we vragen of we het opblaasbootje even mogen lenen. 

Geen probleem, alleen is het bootje nogal krap (lees: kinderspeelgoed), is een peddel stuk en is er een lek in de bodem van het bootje. Brett verzekert ons dat we best naar een brug stappen en ons via het riviertje tot het meer moeten laten voeren. We vermoeden dat dit is omdat we op die manier in diep water kunnen vertrekken en zo bijkomende lekken vermijden door de kiezeltjes aan de oever van het meer.

Aan de brug laten we dus het bootje in het water, en vertrekken we vol vertrouwen op de rivier in het krappe opblaasbootje. Nog geen enkele seconden later komen we in een versnelling terecht, ditmaal zonder raftboot,helm, lifejacket en deftige peddels. We ontwijken een eerste boomstam maar stromen recht op een dwarse boomstam vol uitstekende takken. Een "pok" en een "pfieeut" later en we zitten tot ons midden in het stromende water met als enige houvast een drijvende boomstam. We horen zo de rafting-instructeur zeggen dat je dergelijke situaties ten allen tijde moet vermijden. Zucht !

Ulrike's reddingsinstinct komt boven en ze leidt me met nuchtere aanwijzingen tot een kiezeleilandje in het midden van de rivier. Van de geleende boot blijft niets meer over, maar dat is momenteel niet onze grootste zorg: eerst moeten we nog aan de oever zien te geraken en dit betekent dat we een ander stuk rivier moeten oversteken. In het halfdiepe water trotseren we opnieuw een versnelling en komen uiteindelijk veilig op het vasteland terecht.

Dat het water te koud is om in te zwemmen hebben we eventjes helemaal vergeten. Adrenaline zeker? 

Met de moed tot in onze schoenen gaan we naar de tent van Brett en geven we het kapotte hoopje boot terug. Gelukkig vindt hij het niet al te erg! Gegeneerd rijden we weg van het meer, terug naar onze campground.

 

Na een warme organic trekkersmaaltijd warmen we ons op aan het allereerste kampvuur dat we op eigen houtje hebben gemaakt en dat niet direct uitdooft ! De kleren laten we drogen aan de lucht en we hangen een bache op om de komende regen tegemoet te komen.

 

Ik ruim nog even de inhoud van de auto op en na wat lezen en een theetje bij het kampvuur gaan we uiteindelijk slapen. 

Wat een dag !

Canada & USA 2011 - dag 9 - Hiken en hiken

Klik hier voor een overzicht van de reis

Route: /
Afstand:  /
Activiteiten: Lake Louise, Lake Agnes & Big Beehive, Plain of Six Glaciers
Weer: zonnig-bewolkt
Wildlife: eekhoorns
Overnachting: Johnston Canyon Campground, Banff NP

Vandaag staan we om zeven uur op en kleden we ons snel aan om naar Lake Louise te vertrekken en de toeristen voor te zijn. Op het programma staat de combinatie van de Lake Agnes & Big Beehive trail en de Plain of Six Glaciers trail, goed voor een 18 km.

Na wat auto start-perikelen en een verse koffie en koffiekoeken parkeren we rond negen uur de auto aan Lake Louise. We zijn bij de eersten en hebben het uitzicht op het meer voor ons alleen. 

We starten de wandeling van Lake Agnes and the Big Beehive vol goede moed en komen al gauw terecht aan Mirror lake en vervolgens aan het theehuisje bij Lake Agnes. Het is nog vroeg en er is niet veel volk te bespeuren. 

 

Na een heerlijke thee trekken we verder, met een stevige klim tot op de top van de Big Beehive (2270m). Onderweg worden we verrast door een regenboog over Lake Agnes. 

 

Als we eindelijk de top van de Big Beehive bereiken, hebben we een prachtig uitzicht over het melkachtige blauwgroene Lake Louise. Een aanrader!

Na de klim trekken keren we niet terug naar Lake Louise maar trekken we verder via de Highline Trail richting Plain of the Six Glaciers. Het weer slaat om en we eindigen aan de voet van de gletsjers in een koude miezeregen. In het teahouse helemaal boven drinken we een warme kom bonensoep alvorens we de terugtocht richting Lake Louise aanvatten. We kruisen een hele reeks 'wandelaars' die de rotsen en modder op slippers trotseren. Ze moesten eens weten hoe koud en nat het daarboven is !

Via het wandelpad langs Lake Louise komen we rond twee uur moe maar voldaan terug aan bij de auto.  We deden vijf uur over deze tocht, met inbegrip van een thee- en soeppauze, niet slecht!

Na wat inkopen keren we terug naar de camping, doen we een klerenwasje en genieten we er van een welverdiende douche (dat was ondertussen ook al twee dagen geleden, wegens gebrek aan sanitair in de campings). 

We zijn nog niet terug aan onze tent, of de kinderen van de buren komen ons al hulp aanbieden om ons vuur aan de praat te krijgen. Ze zijn de hele avond niet meer weg te slaan van ons kampvuur. Al hebben we ondertussen -eindelijk- door hoe we het kampvuur gaande houden en heeft Ulrike zich al helemaal toegespitst op het houthakken. 

Na een vermoeiende dag kruipen we (alweer met de oordoppen) onder wol voor wat een érg koude nacht zou worden.

Canada & USA 2011 - dag 8 - Wildlife

Route: Kananaskis - Lake Louise

Afstand:  144 km

Activiteiten: Moraine Lake, Banff

Weer: zonnig-bewolkt

Wildlife: 1 zwarte beer, 2 bighornsheep, 1 hoary marmot, 1 pika, vele eekhoorns

Overnachting: Johnston Canyon Campground, Banff NP

Vandaag rijden we zoals voorzien naar Banff NP. We kiezen om niet de hoofdweg te nemen (een autostrade in een nationaal park, dat kom je niet vaak tegen!) maar om de rustigere Bow Valley Parkway te nemen. Deze baan staat er om gekend dat er vaak wildlife gespot wordt langs de weg. 

Het was kennelijk een goed idee want we spotten al meteen een zwarte beer langs de weg. Indrukwekkend! We blijven rustig in de auto toekijken hoe het enorme en schattige dier aan het grazen in de berm. De dag begint goed!

Op de Bow valley parkway, tussen Lake Louise en Banff, installeren we onze tent op de Johnston Canyon Campground. 

Van daaruit verkennen we Moraine Lake, een prachtig azuurblauwen meer aan de voet van hoge bergtoppen. Een korte wandeling naar de top van de Pile Of Rocks geeft ons een mooi uitzicht over het meer. Boven maakt de aanwezigheid van een Hoary Marmot de ervaring compleet.

 

Er zijn nogal wat toeristen die deze wandeling van 1 km doen en we besluiten ter aanvulling een iets rustigere wandeling te doen van 6 km: Consolation Lakes Hike. 

Een wandeling die aanvankelijk niet zo boeiend lijkt blijkt te leiden tot een prachtig meertje een de voet van een gletsjer, omgeven van vele rotsblokken. We klauteren over de rotsblokken heen en genieten van het uitzicht. 

De vele eekhoorns en pika's nemen we er maar graag bij.

Na de wandeling rijden we naar het stadje Banff en drinken we een Starbucks koffie. We profiteren van de free wifi om wat mails te sturen naar vrienden en familie en winkelen in de lokale winkeltjes. Gevolg: ik koop een lekker warme en zachte trui/jas die ik diezelfde avond nog aantrek. 

Onderweg terug naar de camping komen we nog enkele Bighorn sheep tegen. Vandaag blijkt dan toch een dag te zijn in het teken van wildlife!

s'Avonds proberen we alweer een kampvuur te maken. Ondertussen hebben we wel al begrepen dat we de houtblokken absoluut eerst in stukken moeten hakken om het vuur aan de praat te krijgen. We vragen aan de buren of we even hun bijl mogen lenen en al gauw verzamelen de buren aan ons kampvuur: de vrouw hakt de houtblokken in stukken, de kinderen tonen ons hoe je je kampvuur best start en de andere buren komen nieuwsgierig kijken hoe de twee belgen er niets van bakken en geven gretig tips mee. Gênant, maar om 20u brandt ons kampvuur als nooit tevoren ! 

Canada & USA 2011 - dag 7 - Hiken en grenzen

Klik hier voor een overzicht van de reis

Route: Many Glacier - Kananaskis

Afstand: 380 km

Activiteiten:  Iceberg Lake Trail, grensoversteek naar Canada

Weer: zon en bewolkt

Wildlife: whitetail deer

Overnachting: Bow Valley Campground, Kananaskis PP

Alweer vroeg opgestaan en vertrokken voor de Iceberg Lake Trail (14 km heen en terug). De voorbije dagen werden nogal wat beren gespot langs deze wandeling en de berenschrik zit er bij mij nog wat in. Daarom overtuig ik Ulrike om de wandeling te doen met de begeleiding van een ranger en bijhorende groep. Maar al gauw krijgen we het op onze heupen van het érg trage tempo en de vele uiteenzettingen over beren en bloemen en dergelijke. We besluiten de groep en ranger te laten voor wat het is en trekken zelf verder op pad. 

We maken veel kabaal om de beren te laten weten dat er volk op komst is, zodat we ze niet zouden opschrikken. Ik klap en roep af en toe en maak van de gelegenheid gebruik om - nogal zenuwachtig luid- te tetteren en te zingen. Ondanks mijn lawaai komen we onderweg toch een whitetail deer tegen die aan het grazen is langs het pad.  

We kruisen ook een man die met revolver op zak wandelt. Nogal drastische beschermingsmaatregelen, als het ook al met geroep en bear spray kan! Ah, die amerikanen toch. 

Na een goeie klim  en een sneeuwveld komen we aan de Iceberg Lake. De ijsbrokken drijven op het meer en we genieten van het tafereel. Daar waar we onderweg een stralende zon hadden is het hier boven wel erg koud en nat. We krijgen het snel koud en beslissen terug te keren.

Ongeveer vijf uur later zijn we terug in Many Glacier. We eten een heerlijke burger in de diner van de Swiftcurrent Inn en vertrekken richting Canada. 

We rijden de hele namiddag richting Banff. De grens steken we zonder al te veel problemen over en we merken al snel dat de canadesen een zwaardere voet hebben dan de amerikanen. Snelheidsbeperking wordt hier precies niet zo nauw genomen als in de USA en we passen ons ook héél snel aan aan deze gewoonte. Eindelijk kunnen we ook de afstanden in km aflezen en zijn we van de miles verlost !

De eerste Canadese uitzichten lijken erg veel op de uitzichten in Montana: verre, wijde uitzichten met velden en bloemetjes. 

We slaan even wat (dure!) proviand in bij een supermarkt en rijden zo ver mogelijk door richting Bannf BP.

Rond acht uur rijden we al eventjes voorbij de grootstad Calgary en besluiten we uiteindelijk een kampeerplek te nemen in Kananaskis aan de Bow Valley Campground lang de Bow River. Deze grote campground is al veel minder streng wat de beren betreft. Er is geen controle en we bespeuren zelfs afvalresten open en bloot op de bearproof vuilcontainers. Zouden de canadesen minder streng en belerend zijn dan de amerikanen? We bespeuren ook geen interpretive program en park rangers....

 Na een lichte maaltijd en een afwas in de ver afgelegen sanitaire blok (een luxe!) starten we aan het kampvuur. We zijn nog steeds geen pro en tellen meerdere pogingen alvorens we de marshmallows op het kampvuur kunnen roosteren.

Mijn voornemen om niet meer in een tent te slapen laat ik dan toch maar varen, maar dankzij een paar oordopjes heb ik geen last van de onbekende geluiden en slaap ik deze nacht als de beste !