Maj na skarpie

Do relacji z Niemiec jeszcze powrócę, ale jako przerywnik pokażę zdjęcia skarpy, która teraz jest w pełnym rozkwicie i wygląda najładniej. Potem kwitną pojedyńcze krzewy i kwiaty teraz to symfonia barw. Dominuje barwinek w dwóch kolorach niebieskim i fioletowym, ten fioletowy kwitnie praktycznie przez cały sezon i floksy płożące. Przed skarpą płynie rzeka stokrotek. Przy którymś koszeniu zostanie ścięta, bo z przerośniętą trawa bedzie już brzydko wyglądała, ale na razie cieszy oko.

I jeszcze kwitnące tulipany

i rozwijający pierwsze kwiaty lak.

Intensywnie kwitnie teraz mniszek czyli mlecz i choć jest to chwast niezbyt lubiany w ogrodzie  to warto się wybrać na jego zbiór i zrobić syrop doskonały na przeziębienie. Podobno można i nalewkę. A wogóle to cały mniszek jest jadalny, ale ja próbowałam tylko syropku, który dostałam. Pod tym linkiem, jest przepis na syrop Agnieszki Maciąg, chyba jeden z najbardziej znanych, ale można poszukać innych. Ja szukam takiego bez  długiego gotowania podczas którego wydaje mi się, że syrop gęstnieje, ale pewnie traci swoje witaminowe wartości.  

Miłego weekendu.

Jeszcze raz Szwarzwald - cz I

W tym roku kolejny już (3) raz pojechałam do Niemieckiego Szwarzwaldu. Przed wyjazdem 30 kwietnia, pogoda była nieciekawa.

Wiatr, deszcz, deszcz ze śniegiem i grad towarzyszył mi całą drogę do Freiburga. Miałam jednak szczęście ponad 24 godzinną podróż spędziłam bez przesiadek. Wsiadłam w Krośnie i wysiadłam we Freiburgu. Rewelacja. Przez okno autokaru fotografowałam zmieniającą się jak w kalejdoskopie pogodę. 

Tłoku w autokarze nie było. Podejrzewam, że jednak większość przebywających w Niemczech Polaków jechała na święta do Polski, a ja akurat w odwrotnym kierunku.

Freiburg powitał mnie już dużo cieplej, a mąż, jak zawsze, bukietem kwiatów. Kolorowo, wiosennie i świątecznie było też na ulicach. Tutaj Staufen, o którym pisałam we wcześniejszych postach dotyczących Niemiec. 

Na ten mój przyjazd mąż przygotował parę atrakcji: wyjazd do Colmar - uroczego starego miasteczka we Francji, zobaczenie największego wodospadu w Szwarzwaldzie i przejazd wyciągiem krzesełkowych do punktu widokowego,  a następnie zjazd w dół w dwuosobowych "pojazdach" (ang.nazwa coaster)  trzy kilometrową trasą z  serpentynami, miejscami na sporej wysokości nad ziemią. Do Colmar pojechaliśmy w drugi dzień świąt, ale to opiszę oddzielnie. Jadąc do wodospadu mijaliśmy urocze miasteczka. W wyższych partiach gór leżało jeszcze dużo śniegu. 

A oto i Wodospad w Todtnau o wysokości prawie 100 m. 

Dla wytrwałych, ścieżką na zboczu po lewej stronie można było dojść na szczyt wodospadu, na umieszczoną nad nim kładkę i popatrzeć z góry na wodospad.  

Na pewno miejsce to warte było zobaczenia, a nawet, czego z reguły  nie robię, upamiętnienia się na jego tle. Na górę nie weszłam, bo wcześniejsza jazda  serpentynami po wąskich górskich drogach, nad przepaściami, wywołała u mnie  lęk wysokości, którego wcześniej nie odczuwałam i tak nie stanęłabym na tej kładce.

Na koniec tego postu chciałam jeszcze pokazać cmentarz, na którym chciałoby się spocząć , a nawet odpocząć.  Widziałam kilka i wszystkie wygladały podobnie. Doskonałe miejsce na chwilę zadumy.

Porównując z naszymi cmentarzami nasuwa się taka refleksja. Bogate społeczeństwo - skromne groby, ale zadbane cmentarze. Biedne społeczeństwo - marmurowe grobowce i zaniedbane cmentarze, a nawet te bogate groby o których pamięta się w najlepszym wypadku 2-3 razy do roku. 

A to widok z góry na miasteczko Todtnau (wodospad jest w pobliżu stąd taką samą nazwę).

Z tego miejsca rozpoczyna się zjazd po widocznym z prawej strony torze. Nieco bliżej widać wyciąg krzesełkowy, którym wjeżdża się na górę. Ale o tym i o innych ciekawostkach w następnym poście.

Zainteresowanym Szwarzwaldem polecam pozostałe posty o moim tam pobycie.  

Dziękuję za odwiedziny na moim blogu i życzę miłego weekendu.