Liu Xiaodong (Κίνα)Άνοιξε τις νυχτός τις πόρτες
κρεμασμένη την καρδιά μου θα να’βρεις
μέσα στο μυρωμένο του έρωτα ερμάρι
ανάμεσα στης αυγής τα ρόδινα
φουστάνια κρεμασμένη
απ΄ το σκόρδο φαγωμένη απ’ τη λέρα των ετών.
Δίχως ρούχα κρεμασμένη
από την ελπίδα ξέφλουδη
σε πλουσιοπάροχα όνειρα
η καρδιά μου ζει ακόμα.
Τζόυς Μανσούρ: Ερωτικά (Κείμενα)
Μετάφραση: Έκτωρ Κακναβάτος
2 σχόλια:
Δεν γνωρίζεις το νυχτερινό μου πρόσωπο
Τα μάτια μου άλογα τρελά για απεραντοσύνη
το στόμα μου στολισμένο με αίμα άγνωστο
το δέρμα μου
Στύλοι οδηγοί τα δάχτυλά μου μαργαριταρένια από τον
πόθο
θα οδηγούν τα βλέφαρά σου ίσα στα αυτιά μου
στις ωμοπλάτες μου
προς την ολάνοιχτη εξοχή της σάρκας μου
Τα σκαλοπάτια των πλευρών μου στενεύουνε στη σκέψη
πως η φωνή σου θα μπορούσε να γεμίσει το λαρύγγι μου
πως τα μάτια σου θα μπορούσαν να γελάσουν
Δεν γνωρίζεις τη χλομάδα των ώμων μου
τη νύχτα
όταν οι φλόγες των εφιαλτών αλλόφρονες
απαιτούν σιωπή
και συσφίγγονται οι μαλθακοί της πραγματικότητας τοίχοι
Δεν ξέρεις πως των ημερών μου οι ευωδιές πεθαίνουνε
πάνω στη γλώσσα μου
όταν οι πονηροί έρχονται με αιωρούμενα μαχαίρια
πως μένει ολομόναχος ο περήφανος έρωτάς μου
όταν βουλιάζω μες στη λάσπη της νύχτας
μετάφραση: Έκτωρ Κακναβάτος
(από το lykofos.net/)
~~~~~~~~~~~~
Όλα τα βράδια
Όλα τα βράδια σαν είμαι μόνη
την αγάπη μου σου διηγούμαι
στραγγαλίζω ένα λουλούδι
η φωτιά αργοσβήνει
χωνεμένη από θλίψη.
Μες στον καθρέφτη που η σκιά μου αποκοιμιέται
κατοικούνε πεταλούδες.
Όλα τα βράδια σαν είμαι μόνη
μελετώ το μέλλον στων ετοιμοθάνατων
τα μάτια
την ανάσα μου ανακατώνω με της
κουκουβάγιας το αίμα
και με τους τρελούς μαζί η καρδιά μου
πιλαλάει κρεσέντο.
μετάφραση: Έκτωρ Κακναβάτος
(από την ιστοσελίδα του Σταύρου Αμπελά: ΞΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ)
Από το gowest.gr, με την ευκαιρία της χοροθεατρικής παράστασης της Μάρως Γαλάνη «LAJE» στην Πάτρα - (Η παράσταση αυτή πήρε το όνομά της από τα αρχικά των Lou Salome, Anais Nin, Joyce Mansour και Edith Piaf.)
Τζόυς Μανσούρ
Γεννήθηκε το 1928 στο Bowden της Αγγλίας από αιγυπτιακή οικογένεια. Είχε ανατολική κουλτούρα. Ο Andre Breton ενθουσιάστηκε γι’ αυτήν και την αποκάλεσε «κονδυλώδες τέκνο του ανατολικού παραμυθιού». Γίνεται μια από τις μεγάλες ποιήτριες που έχει αγκαλιάσει το υπερρεαλιστικό κίνημα. Τα κείμενα της γαλλόφωνης ποιήτριας αφορούν στο χαοτικό διάστημα ανάμεσα στον Έρωτα και το Θάνατο. Ο λόγος της, προκειμένου να κραυγάσει πώς είναι απαράδεκτος ο θάνατος, ενδίδει στην ασέλγεια, στη σεξουαλική φρενίτιδα, σε όλες τις παρενέργειες του ερωτικού παροξυσμού, στον κανιβαλισμό, στη λαγνεία, στο λεσβιασμό, στο βίτσιο, στο μακάβριο, στη διαστροφή. Η ποιήτρια είναι πληγωμένη, μελαγχολική, είναι πικρή, αηδιασμένη, δραματική, είναι χλευαστική, αναστατωμένη, είναι επαναστατική. Πεθαίνει τον Αύγουστο του 1986 στα πενηνταοχτώ της, από καρκίνο του μαστού. Στο Le Grand jamais έγραφε:
«αν το άλογο είναι η πατρίδα του νομάδα
η μύγα το παραβάν του τυφλού
και το στήθος ο στόχος του καρκίνου
ο πόλεμος δεν είναι παρά το όνειρο του τουφεκιού».
Δημοσίευση σχολίου