H ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΥΧΕΤΑΙ "ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΣ"..... - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

-Ναι, να γίνουν όλοι Ορθόδοξοι, να βρουν την αλήθεια. Στη λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου αυτό είναι κάπως ανεπτυγμένο : "Τοὺς πεπλανημένους ἐπανάγαγε, καὶ σύναψον τῇ Ἁγίᾳ σου Καθολικῇ, καὶ Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ". Όταν η Εκκλησία παρακαλεί υπέρ "τοῦ σύμπαντος κόσμου" και "τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως" δεν εννοεί να ενωθούν οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες σ΄ ένα κοκταίηλ, λίγο από ΄δω, λίγο από ΄κει. Όχι! Αλλά να γίνουν όλοι ένα δια της αποδοχής της αληθινής πίστεως. Αυτή είναι η έννοια της των πάντων ενώσεως.

 

*Εκείνο που μας έχει πει ο Θεός είναι πως θα κρίνει εμάς που ξέρουμε την αλήθεια. Πώς θα κρίνει εκείνους, οι οποίοι δεν γνώρισαν την αλήθεια όχι από δική τους υπαιτιότητα, αλλά από αντικειμενικούς λόγους, ένεκα αντικειμενικών συνθηκών, δεν μας το είπε.......... Σημασία έχει πως θα κρίνει εμάς, οι οποίοι γνωρίζουμε την αλήθεια και δεν τη πράττουμε. Διότι η αλήθεια δεν είναι μόνο μια θεωρητική γνώση αλλά είναι ζωή, είναι βίωμα......... Οι χριστιανοί μας, δυστυχώς, διαβάζουν ένα σωρό περιοδικά, διαβάζουν εφημερίδες, τρέχουν στα γήπεδα, κάνουν........, αλλά δεν έχουν διάθεση να διαβάσουν ένα θρησκευτικό βιβλίο να ανοίξουν "τα στραβά τους".

ΠΗΓΗ : ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ", ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2018, σ, 60.

ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΒΛΑΣΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΟΥ - ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΦΕΡΡΑΡΑΣ -- ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ

 

Σκήτη Ἁγίας Ἄννης, Ἅγιον Ὄρος, 1895

Εἰς τὴν ὁμολογίαν ταύτην ἐφιστῶμεν τὴν προσοχὴν τῶν ἀναγνωστῶν, διότι εἶναι ἀκριβεστάτη καὶ ἀρκεῖ μόνη αὕτη, ὅπως κατάῤῥίψῃ πάντα τὰ ὑπὸ τῶν παπιστῶν λεγόμενα.

«Ἐγὼ τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι δόγμασιν ἐντραφεὶς εὐσεβέσι, καὶ τῇ Ἁγίᾳ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ διὰ πάντων ἑπόμενος, πιστεύω καὶ ὁμολογῶ τὸν Θεὸν Πατέρα, μόνον ἄναρχον καὶ ἀναίτιον, πηγὴν δὲ καὶ αἰτίαν τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος. Ὁ γὰρ Υἱὸς ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται καὶ τὸ Πνεῦμα ἐξ αὐτοῦ ἐκπορεύεται, μηδὲν τοῦ Υἱοῦ συμβαλλομένου πρὸς τὴν ἐκπόρευσιν, ὥσπερ οὐδὲ τοῦ Πνεύματος πρὸς τὴν γέννησιν, κατὰ τὸ ἅμα τὰς προόδους εἶναι καὶ συναλλήλοις, ὡς οἱ θεολόγοι Πατέρες διδάσκουσι· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐκπορεύεσθαι δι᾿ Υἱοῦ λέγεται, τοῦτ᾿ ἔστι μετὰ τοῦ Υἱοῦ, καὶ ὡς ὁ Υἱός, εἰ καὶ μὴ γεννητῶς ὡς ἐκεῖνος. Ὁ δὲ Υἱὸς οὐ λέγεται γεννᾶσθαι διὰ τοῦ Πνεύματος, διὰ τὸ σχετικὸν εἶναι, τὸ τοῦ Υἱοῦ ὄνομα, ἵνα μὴ δόξῃ υἱὸς εἶναι τοῦ Πνεύματος, ἐντεῦθεν καὶ Πνεῦμα μὲν Υἱοῦ λέγεται διὰ τὸ κατὰ φύσιν οἰκεῖον· καὶ τὸ δι᾿ αὐτοῦ πεφυκέναι καὶ δίδοσθαι τοῖς ἀνθρώποις· ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ Πατρὸς λέγεται, τοῦ δὲ Πνεύματος ὁ Υἱὸς οὐ λέγεται κατὰ τὸν Νύσσης Γρηγόριον. Εἰ δὲ τὸ δι᾿ Υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι τὴν αἰτίαν ἐδήλου, καθάπερ οἱ νέοι θεολόγοι φασίν, ἀλλ᾿ οὐ τὸ δι᾿ αὐτοῦ ἐκλάμπειν καὶ πεφυκέναι, καὶ ὅλως τὸ συμπροϊέναι, καὶ συμπαρομαρτεῖν κατὰ τὸν θεηγόρον Δαμασκηνόν, οὐκ ἂν οἱ θεολόγοι πάντες ἑξῆς ῥητῶς ἀφῄρουν τοῦ Υἱοῦ τὴν αἰτίαν· ὁ μὲν Διονύσιος λέγων, μόνη πηγὴ τοῦτ᾿ ἔστιν αἰτία, τῆς ὑπερουσίου θεότητος ὁ Πατήρ, καὶ τούτῳ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος διακρίνεται. Ὁ δὲ Ἀθανάσιος, μόνος ἀγέννητος καὶ μόνος πηγὴ θεότητος ὁ Πατήρ, τοῦτ᾿ ἔστι μόνος αἰτία καθάπερ καὶ μόνος ἀναίτιος· ὁ δὲ Γρηγόριος ὁ θεολόγος, πάντα ὅσα ὁ Πατὴρ τοῦ Υἱοῦ πλὴν τῆς αἰτίας. Ὁ δὲ Μάξιμος ὅτι καὶ οἱ Ῥωμαῖοι τὸν Υἱὸν οὐ ποιοῦσιν αἰτίαν τοῦ Πνεύματος· ὁ δὲ Δαμασκηνὸς καὶ ἐν ἄλλοις, ὅσα ἁρμόζει πηγῇ, αἰτίᾳ γεννήτορι, τῷ Πατρὶ μόνῳ προσαρμοστέα, οὐκ ἂν ὁ θεολογικώτατος οὗτος Δαμασκηνὸς τὴν ΔΙΑ τιθεὶς ἐπὶ τοῦ Υἱοῦ, τὴν ΕΚ ἀπηγόρευεν, ἐν μὲν τῷ ὀγδόῳ τῶν θεολογικῶν λέγων, ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα οὐ λέγομεν, Υἱοῦ δὲ ὀνομάζομεν καὶ δι᾿ Υἱοῦ φανεροῦσθαι ἡμῖν ὁμολογοῦμεν. Ἐν δὲ τῷ ιγ´ πάλιν ὁ αὐτὸς Πνεῦμα Υἱοῦ οὐχ ὡς ἐξ αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ὡς δι᾿ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, μόνος γὰρ αἴτιος ὁ Πατήρ, ἐν δὲ τῇ πρὸς Ἰορδάνην ἐπιστολῇ πρὸς τῷ τέλει· Πνεῦμα ἐνυπόστατον ἐκπόρευμα καὶ πρόβλημα, δι᾿ Υἱοῦ δέ, καὶ οὐκ ἐξ Υἱοῦ, ὡς Πνεῦμα στόματος Θεοῦ λόγου ἐξαγγελτικόν· ἐν δὲ τῷ εἰς τὴν θεόσωμον ταφὴν τοῦ Κυρίου λόγῳ, Πνεῦμα ἅγιον τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ὡς ἐξ αὐτοῦ ἐκπορευόμενον, ὅπερ καὶ τοῦ Υἱοῦ λέγεται, ὡς δι᾿ αὐτοῦ φανερούμενον καὶ τῇ κτίσει μεταδιδόμενον· ἀλλ᾿ οὐκ ἐξ αὐτοῦ ἔχον τὴν ὕπαρξιν· δῆλον γάρ, ὡς ἔνθα μεσιτείαν αἰτιώδη δηλοῖ ἡ ΔΙΑ καὶ τὸ προσεχὲς αἴτιον, ὡς οἱ Λατῖνοι βούλονται, πάντως ἰσοδυναμεῖ τότε τῇ ΕΚ, καὶ ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας τὴν χρῆσιν ἀντιλαμβάνει· ὡς τὸ ἐκτησάμην ἄνθρωπον διὰ τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν τῷ ἐκ τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Ἀνὴρ ΔΙΑ Γυναικός, τοῦτ᾿ ἔστιν ἐκ Γυναικός, ἔνθα τοίνυν ἡ ΕΚ, ἀπηγόρευται δῆλον ὅτι καὶ ἡ αἰτία ταύτῃ συναπηγόρευται· λείπεται ἆρα τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς δι᾿ Υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον οὕτω λέγεσθαι κατὰ τὸν τῆς συνεπτυγμένης θεολογίας τρόπον, ὡς ἐκ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, δι᾿ οὗ φανεροῦσθαι, ἢ γνωρίζεσθαι, ἢ ἐκλάμπειν, ἢ πεφυκέναι νοεῖσθαι· τοῦτο γάρ φησιν ὁ μέγας Βασίλειος γνωριστικὸν τῆς κατὰ τὴν ὑπόστασιν ἰδιότητος σημεῖον ἔχει τὸ μετὰ τοῦ Υἱοῦ καὶ σὺν αὐτῷ γνωρίζεσθαι, καὶ οὐκ ἄλλη τις πρὸς τὸν Πατέρα, ἢ τὸ ἐξ αὐτοῦ ὑφεστάναι· τοῦτ᾿ ἆρα καὶ τὸ διὰ τοῦ Υἱοῦ βούλεται, τὸ μετ᾿ αὐτοῦ γνωρίζεσθαι, καὶ οὐκ ἄλλη τις πρὸς τὸν Πατέρα, ἢ τὸ ἐξ αὐτοῦ ὑφεστάναι· οὐκ ἆρα ἐκ τοῦ Υἱοῦ ὑφέστηκεν, οὐδὲ τὸ εἶναι ἔχει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον· ὥσπερ δι᾿ Υἱοῦ τὰ πάντα γεγενῆσθαι λέγεται· ἀλλ᾿ ἐκεῖνο μὲν λέγεται τῆς ΔΙΑ κειμένης ἀντὶ τῆς ΕΚ, τοῦτο δὲ οὐδαμῶς. Οὐδ᾿ ἂν εὕροι τις οὐδαμοῦ κείμενον οὕτω χωρὶς τοῦ Πατρὸς ἀλλ᾿ ἐκ Πατρὸς δι᾿ Υἱοῦ λέγεται· τοῦτο δὲ τὴν αἰτίαν οὐκ ἐξ ἀνάγκης τῷ Υἱῷ δίδωσι· διὰ τοῦτο καὶ τὸ ἐξ Υἱοῦ καὶ παντελῶς οὐχ εὕρηται καὶ καθαρῶς ἀπηγόρευται. Τὰς δὲ τῶν Δυτικῶν διδασκάλων φωνάς, αἳ τὴν αἰτίαν τῷ Υἱῷ διδόασιν, οὔτε γνωρίζω, οὔτε παραδέχομαι, τεκμαιρόμενος ὅτι διεφθαρμέναι εἰσὶ καὶ παρέγγραπτοι διά τε πολλῶν ἄλλων καὶ διὰ τοῦ χθὲς καὶ πρώην προσενεχθέντος παρ᾿ αὐτῶν βιβλίου τῆς Οἰκουμενικῆς ἑβδόμης συνόδου τὸν ὅρον ἔχοντος μετὰ τῆς ἐν τῷ συμβόλῳ προσθήκης[1], ὅπερ ἀναγνωσθὲν ὁπόσην αὐτῶν αἰσχύνην κατέχεεν, ἴσασιν οἱ τότε παρόντες, ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ἂν ἐναντία ταῖς Οἰκουμενικαῖς συνόδοις καὶ τοῖς κοινοῖς αὐτῶν δόγμασιν, οὐδ᾿ ἂν ὅλως ἀσύμφωνα τοῖς Ἀνατολικοῖς διδασκάλοις ἔγραψαν οἱ πατέρες ἐκεῖνοι, οὐδὲ αὐτοῖς ἀνακόλουθα, καθάπερ δι᾿ ἄλλων πολλῶν ἐκείνων ῥητῶν ἀποδείκνυται. Διὰ τοῦτο τὰς τοιαύτας ἐπικινδύνους φωνὰς περὶ τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκπορεύσεως ἀθετεῖ καὶ συμφωνῶν τῷ ἁγίῳ Δαμασκηνῷ, ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα οὐ λέγω, κἂν ὅστις οὖν ἕτερος τοῦτο λέγειν δοκῇ. Οὔτε λέγω τὸν Υἱὸν αἴτιον, οὐδὲ προβολέα, ἵνα μὴ δεύτερος αἴτιος ἐν τῇ τριάδι, κἀντεῦθεν δύο αἴτιοι καὶ δύο ἀρχαὶ γνωρισθῶσιν· οὐδὲ γὰρ οὐσιῶδες ἐνταῦθα τὸ αἴτιον κοινὸν καὶ ἐν τοῖς τρισὶ προσώποις ὑπάρχει, καὶ διὰ τοῦτο τὰς δύο ἀρχὰς οὐδαμοῦ οὐδαμῶς οἱ Λατῖνοι φεύξονται μέχρις ἂν τὸν Υἱὸν λέγωσιν ἀρχὴν τοῦ Πνεύματος. Ἡ δὲ ἀρχὴ προσωπικὸν ὑπάρχει καὶ διακρῖνον τὰ πρόσωπα. Κατὰ πάντα τοίνυν ἑπόμενος ταῖς ἁγίαις καὶ Οἰκουμενικαῖς ἑπτὰ συνόδοις καὶ τοῖς ἐν αὐταῖς διαλάμψασι θεοσόφοις πατρᾶσι: «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεὸν Πατέρα παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων· καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν». Καὶ λέγεται ὅλον τοῦτο τὸ ἱερὸν τῆς πρώτης συνόδου καὶ τῆς δευτέρας ἐκτεθέν, παρὰ δὲ τῶν λοιπῶν καὶ βεβαιωθέν, ὅλῃ ψυχῇ δεχόμενος καὶ φυλάττων, ἀποδέχομαι καὶ ἀσπάζομαι πρὸς ταῖς εἰρημέναις ἑπτὰ συνόδοις, καὶ τὴν μετ᾿ αὐτὰς ἀθροισθεῖσαν ἐπὶ τοῦ εὐσεβοῦς Βασιλείου βασιλέως Ῥωμαίων καὶ τοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχου Φωτίου, τὴν Οἰκουμενικὴν ὀγδόην ὀνομασθεῖσαν, ἣ καὶ τῶν τοποτηρητῶν παρόντων Ἱωάννου τοῦ μακαρίου Πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης, Παύλου καὶ Εὐγενίου τῶν Ἐπισκόπων καὶ Πέτρου Πρεσβυτέρου καὶ Καρδιναλίου, ἐκύρωσε μὲν καὶ ἀνεκήρυξε τὴν ἑβδόμην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον καὶ ταῖς πρὸ αὐτῆς συντάττεσθαι διωρίσατο. Ἀποκατέστησε δὲ τῷ οἰκείῳ θρόνῳ τὸν Ἁγιώτατον Φώτιον, κατέκρινε δὲ καὶ ἀνεθεμάτισε, καθάπερ καὶ αἱ πρὸ αὐτῆς Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, τοὺς τολμῶντας προσθήκην τινὰ καινοτομεῖν ἢ ὑφαίρεσιν: «εἴ τις γάρ, φησί, παρὰ τοῦτο τὸ ἱερὸν σύμβολον τολμήσει ἕτερον ἀναγράψασθαι, ἢ προσθεῖναι ἢ ὑφελεῖν καὶ ὅρον ὀνομάσαι ἀποθρασυνθείη κατάκριτος καὶ πάσης χριστιανικῆς πολιτείας ἀπόβλητος». Τὰ δ᾿ αὐτὰ καὶ ὁ Πάπας Ἱωάννης πρὸς τὸν Ἅγιον Φώτιον ἐπιστέλλων φησὶ πλατύτερόν τε καὶ καθαρώτερον περὶ τῆς ἐν τῷ συμβόλῳ ταύτης προσθήκης. Αὕτη ἡ σύνοδος καὶ κανόνας ἐξέθετο τοὺς ἐν πᾶσι τοῖς κανονικοῖς βιβλίοις εὑρισκομένους, κατὰ τοὺς ὅρους τοίνυν αὐτῆς καὶ τῶν πρὸ αὐτῆς συνόδων, τὸ ἱερὸν τῆς πίστεως σύμβολον ἀκίνητον δεῖ φυλάττεσθαι κρίνω, ὡς ἐξεδόθη καὶ οὓς ἀποβάλλονται συναποβαλλόμενος, οὐδέποτε εἰς κοινωνίαν προσδέξομαι, τοὺς τολμήσαντας ἐν τῷ συμβόλῳ τὴν καινοτομίαν προσθῆναι περὶ τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκπορεύσεως, ἕως ἂν ἐμμένωσι τῇ τοιαύτῃ καινοτομίᾳ. Ὁ γὰρ κοινωνῶν φησι τῷ ἀκοινωνήτῳ καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος ἔστω· καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος ἐξηγούμενος τό, εἴ τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα· οὐκ εἶπε, φησίν, ἐὰν ἐναντία καταγγέλλωσιν, ἢ τὸ πᾶν ἀνατρέπωσιν, ἀλλά, κἂν μικρόν τι εὐαγγελίζωνται, παρ᾿ ὃ παρελάβετε, κἂν τὸ τυχὸν παρακινήσωσιν, ἀνάθεμα ἔστωσαν. Καὶ ὁ αὐτὸς αὖθις· οἰκονομητέον ἔνθα μὴ παρανομητέον. Καὶ ὁ μέγας Βασίλειος ἐν τοῖς ἀσκητικοῖς φανερὰ ἔκπτωσις πίστεως καὶ ὑπερηφανείας κατηγορία, ἢ ἀθετεῖν τι τῶν γεγραμμένων ἢ ἐπεισάγειν τῶν μὴ γεγραμμένων, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἱησοῦ εἰπόντος, τὰ ἐμὰ πρόβατα τῆς φωνῆς μου ἀκούει· καὶ πρὸ τούτου εἰρηκότος, ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσουσιν ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τὴν φωνὴν τῶν ἀλλοτρίων, καὶ ἐν τῇ πρὸς μονάζοντας ἐπιστολῇ· οἵτινες τὴν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦντες ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσι, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν. Καὶ πρὸ τούτου ὁ Θεοφόρος  Ἱγνάτιος ἐν τῇ πρὸς τὸν θεῖον Πολύκαρπον Σμύρνης ἐπιστολῇ· πᾶς ὁ λέγων, φησί, παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος· καὶ τί δεῖ πολλὰ λέγειν, ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαὶ φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι, καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι. Τούτων οὖν ἐγὼ πάντων καταφρονήσας, ἀκολουθήσω τοῖς ἐν προσχήματι πεπλασμένης εἰρήνης ἑνωθῆναι κελεύουσι, τοῖς τὸ θεῖον σύμβολον κιβδηλεύσασι, καὶ τὸν Υἱὸν ἐπεισάγουσι δεύτερον αἴτιον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· τὰ γὰρ λοιπὰ τῶν ἀτοπημάτων ἐκ τό γε νῦν ἔχον, ὧν καὶ ἓν μόνον ἱκανὸν ἦν ἡμᾶς ἐξ αὐτῶν διαστῆσαι, μὴ πάθοιμι τοῦτό ποτε, παράκλητε ἀγαθέ, μὴ δ᾿ οὕτως ἐμαυτοῦ καὶ τῶν καθηκόντων λογισμῶν ἀποπέσοιμι· τῆς δὲ σῆς διδασκαλίας καὶ τῶν ὑπὸ σοῦ ἐμπνευσθέντων μακαρίων ἀνδρῶν ἐχόμενος, προστεθείην πρὸς τοὺς ἐμοὺς πατέρας, τοῦτο εἰμή τι καὶ ἄλλο ἐντεῦθεν ἀποφερόμενος τὴν εὐσέβειαν».

---

[1]. Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀφηγεῖται καὶ ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης Συρόπουλος, λέγων ὅτι τόσον ἐγέλασαν οἱ Ἀνατολικοὶ ὥστε δὲν ἐτόλμησαν νὰ εἴπωσί τι πλέον περὶ αὐτοῦ ἐν οὐδεμιᾷ τῶν ἀκολούθων διαλέξεων.

*ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΡΕΝΤΑΚΗΣ.

5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΩΝ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΡΕΩΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ

 

Τη μνήμη των ηρώων της Ορθοδοξίας και της Πίστεώς μας, των κελλιωτών μοναχών των Καρυών, που ήλεγξαν τους Λατινόφρωνες Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγο καὶ Πατριάρχη Ἰωάννη Βέκκο, και μαρτύρησαν υπό των ἐπιδραμόντων λατινοφρόνων, αποτμηθέντες την κεφαλήν, εορτάζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία.

Στο συναξάριο του όρθρου αναφέρεται : Οἱ Ἅγιοι Ὅσιοι Μάρτυρες, οἱ ἐν τοῖς κελλίοις τοῦ Ἄθω κατοικοῦντες, οἱ τοὺς Λατινόφρονας ἐλέγξαντες, τὸν Βασιλέα, φημί, Μιχαὴλ καὶ τὸν Πατριάρχην Βέκκον, ὁ μὲν πρῶτος ἀγχόνῃ, οἱ δὲ λοιποὶ ξίφει τελειοῦνται. 

Στο υπόμνημα δε της ιεράς ακολουθίας του αγίου Οσιομάρτυρα Κοσμά του Πρώτου, αναγράφονται πλην των άλλων και τα εξής :

Μετὰ τὴν ἐν Λυὼν Σύνοδον τῷ 1274, καὶ τήν, ὡς μὴ ὤφειλε! κηρυχθεῖσαν ψευδένωσιν μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Λατίνων, περὶ ἧς μονομερῶς συνεφώνησαν ὅ τε αὐτοκράτωρ Μιχαὴλ Η΄ ὁ Παλαιολόγος καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰωάννης Βέκκος, μέγας ἠγέρθη διωγμὸς κατὰ τῶν ταύτην μὴ ἀποδεξαμένων Ὀρθοδόξων κληρικῶν τε καὶ λαϊκῶν. Τούτοις συναριθμηθέντες καὶ οἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἀσκούμενοι τότε Μοναχοί, ἐγένοντο ἀντικείμενον σφοδρῶν καὶ αἱματηρῶν διωγμῶν ἐκ μέρους τῶν αὐτοκρατορικῶν ἀπεσταλμένων ὅπως βίᾳ ἐπιβάλωσι τὴν ὑποταγὴν τούτων τοῖς ἀποφασισθεῖσι παρανόμως ἐν Λυών. Καίτοι, ὡς ἱστορεῖται ἁρμοδίως, ἔνιοι τῶν Μοναχῶν ἐμήδισαν, φιλοζωΐᾳ καὶ φόβῳ ἀνθρώπων μᾶλλον ἢ Κυρίου ὑπαχθέντες καὶ συνεκοινώνησαν τοῖς λατινόφροσιν, ὅμως ἡ πληθὺς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων σφοδρῶς ἀντέστησαν καὶ ἤλεγξαν γενναιοφρόνως τοὺς αὐτοκρατορικοὺς καὶ δυτικοφίλους ἐκπροσώπους. Τούτων θεοφιλῶς προέστη ὁ τότε ὁσιώτατος Πρῶτος Κοσμᾶς, προερχόμενος ἐκ τοῦ ὑποτελοῦς τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Βατοπαιδίου μονυδρίου τοῦ Πλακέως. Ὅθεν, πολλὰς πρῶτον ὑποστὰς βασάνους καὶ τιμωρίας, ἐν τέλει ἐδέξατο τὸν δι’ ἀγχόνης τίμιον θάνατον, γενόμενος ὑπόδειγμα καὶ τοῖς μετ’ αὐτὸν ἑτέροις Καρεώταις μαρτυρήσασιν ὁμολογηταῖς(ὧν ἡ μνήμη τῇ ε΄ Δεκεμβρίου).

ΠΗΓΗ : ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ, Ἐποιήθη ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος, *ιβζ΄ * 2007 *, σ. 39, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΝ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1980, σ. 39, ΙΕΡΑ ΚΟΙΝOΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ, Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΚΟΣΜΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ,  1982, σελ. 12 κ.ε., ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ, ΤΟΜΟΣ 1., ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1819, σ. 335. ΠΗΓΗ της πρώτης φωτογρ. : https://www.facebook.com/%CE%93%CF%85%CF%88%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8D%CE%BB-448772391890563/.

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

 

.......Εκτός των άλλων κακών, έχουμε τώρα τελευταία στην Ελλάδα ένα καινούργιο φρούτο τον παπισμό.

Ο παπισμός είναι θηρίον της Αποκαλύψεως, ναι.....

Τί εστί Παπισμός ; Σύνολον Αιρέσεων. Και φοβούμαι δυστυχώς, ότι θα δούμε στη Μητρόπολη [των Αθηνών], - εγώ δεν πηγαίνω στη Μητρόπολη -, θα δήτε την επίσημη εορτή της 25ης Μαρτίου, μπροστά- μπροστά, πρώτον...............σαν κόκορα, με τα φτερά του τα κολωτά, έναν καρδινάλιο να στέκεται δίπλα στον πρωθυπουργό, δεν ξέρω ποιος θα είνε τότε.

Από ώρα σε ώρα ετοιμάζουν να μας φέρουν καρδινάλιο, για να φορέσουμε κοστούμι!

Η Ελλάς τους μοιρίζει χωριατίλα και θέλουν να μας φορέσουν Ευρωπαϊκό κουστούμι!..........Μα, χίλιες φορές με φουστανέλα, χωριάτες, με χωριάτικο κουστούμι και Ελλάδα στην καρδιά.......Θέλουν να μας αλλάξουν την φορεσιά μας! Θέλουν να μας φορέσουν το κουστούμι που ονομάζεται ΕΟΚ. Να γίνουμε Ευρωπαίοι! Να μιλούμε όπως οι Ευρωπαίοι, να ζούμε όπως οι Ευρωπαίοι, να διώχνουμε τις γυναίκες μας όπως οι Ευρωπαίοι, να κάνουμε τα όργια των Ευρωπαίων! Εμείς όμως θέλουμε να μείνουμε Έλληνες και μόνον Έλληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί................ (Αθήνα 6/2/1972).

ΠΗΓΗ : ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΚΔ. "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ", ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2018, σσ. 78-79.

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

 

"Αγαπητοί μας αναγνώσται ! Εναντίον της μοναρχικής ταύτης, της απολυταρχικής εξουσίας, της αντιχριστιανικής αξιώσεως του πάπα, εξανίσταται η ορθόδοξος συνείδησις. Εναντίον των υπερφιάλων σχεδίων της Ρώμης ηγωνίσθησαν οι αείμνηστοι Φώτιος, Κηρουλάριος, Ιωσήφ Βρυέννιος, Μάρκος Ευγενικός, Γεώργιος Σχολάριος, και διέσωσαν την ανεξαρτησίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία υπήρξε το πάμφωτον πλοίον, η αληθής κιβωτός του ευσεβούς ημών έθνους, κατά τας ζοφερωτέρας ημέρας της ιστορίας του. Εν τη Εκκλησία αυτή υπάρχει το γνήσιον, το ακίβδηλον, το ακριβές, το απαραχάρακτον, η ανωτέρα αντίληψις, η εναργεστέρα σύλληψις και εκφορά των αθανάτων ιδεών του χριστιανισμού. Ο παπισμός ως διοίκησις είναι καρκίνωμα. Ως ιδέα είναι ένα ψεύδος, ένας μύθος που έπλασεν η αμάθεια και αρχομανία των εκκλησιαστικών αρχόντων της Ρώμης. Και τοιαύτα ψεύδη και είδωλα η ορθόδοξος Ελλάς δεν θα προσκυνήση ποτέ. Διότι ακούει την σάλπιγγα του αποστόλου Παύλου : "τιμῆς ἠγοράσθητε· μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων"  (Α Κορ. 7,23). Οι εδώ παπολάτραι κακώς εκτιμούν την κατάστασιν και νομίζουν ότι επέστη η στιγμή................ Επιμένοντες δε τυχόν θα ευρεθούν προ εκπλήξεων. Το πνεύμα της αντιστάσεως των αειμνήστων πατέρων ημών κατά των σχισματικών και αιρετικών θ΄ αναζωπυρωθή. Εδώ εν Ελλάδι ο παπισμός θα εύρη τας Θερμοπύλας και θα συντριβή. Η Ορθοδοξία τελικώς θα νικήση, θα θριαμβεύση και υπό τας πτέρυγας αυτής δόξα και ανάπαυσις πολλή".

ΠΗΓΗ : ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ, ΟΡΘ. ΙΕΡ. ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", ΑΘΗΝΑΙ 1987, σ. 30 κ.ε.

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ - ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

 

"Όταν μιλάς για επισκόπους των Λατίνων, ποιούς εννοείς ; τους προ του σχίσματος ή τους μετά ; Εάν εννοείς τους μετά του σχίσματος, γνώριζε ότι εμείς (οι Ορθόδοξοι) τους αναγνωρίζουμε και τους διακρίνουμε, διότι δεν εισέρχονται διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά ανεβαίνουν και πηδούν από άλλα σημεία μέσα στη μάνδρα. Γι' αυτό και τους σφυρίζουμε (διασυρίζομεν) όπως τους κλέφτες και τους ληστές. Ούτε ποιμένες τους ονομάζουμε, αλλά λύκους επικίνδυνους, που επιτίθενται στο ποίμνιο του Χριστού, όπου κάμνουν άθλιες διαρπαγές και προκαλούν καταστροφές. Γι' αυτό το λόγο και ο επίσκοπος της Ρώμης, όπως πολύ του πρέπει, δεν μνημονεύεται στα ιερά μας δίπτυχα, αφού, όπως πιστεύω, το όνομά του έχει εξαλειφθεί πολύ πρωτύτερα και από το βιβλίο της αιωνίου ζωής.......... Διότι ο Παπισμός είναι χωρισμός από το Θεό".

ΠΗΓΗ : ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑΞΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ 2017, σσ. 17-18.

 

ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ - ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

 

Και οι Λατίνοι, με τους οποίους διαφέρουμε ευθέως ως προς την εις Θεόν πίστη μας, είναι αιρετικοί. Ως προς αυτό λοιπόν, και επειδή δεν καταδύονται στο νερό κατά το βάπτισμα, πρέπει να βαφτίζονται κανονικά^. οπότε, και αν ακόμη γινόταν κανονική, τριττή μετάδοση, το βάπτισμά τους δεν θα ήταν δεκτό, γιατί είναι αιρετικοί...

ΠΗΓΗ : ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑΞΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ 2017, ΣΕΛ. 17.

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΕΛΕΓΕ: ΝΑ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ! ΓΙΑΤΙ; - † π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 

"Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε : Να καταράσθε τον Πάπα ! Γιατί ; Ο Χριστός μας είπε, να μήν καταρώμεθα κανέναν άνθρωπο ! Γιατί (τότε) λέγει να καταρώμεθα τον Πάπα ;

Όχι σαν πρόσωπο αλλά σαν σημείον που αντιπροσωπεύει μίαν εκκλησίαν κοσμικευμένη, εκκοσμικευμένη. Μ' αυτήν την έννοια θα καταράσθε............... Διότι η νοθεία που μπορεί να επιφέρει στην Ορθοδοξία, η Δύσις, είναι φοβερή και θανάσιμος! Αυτή η μάχη δίνεται λυσσαλέα αγαπητοί μου μεταξύ δυτικής σκέψεως και δυτικού βιώματος με την ανατολικήν σκέψιν και το ανατολικό βίωμα. Αμείλικτος αγώνας, αμείλικτος πόλεμος σε όλους τους αιώνες, και στο τέλος θα έλθει ο Αντίχριστος. Θα φέρει ο διάβολος τον Αντίχριστο !

Και από την άλλη πλευρά, από την άλλη γραμμή πλεύσεως, όπως σας είπα, θα έλθει ο Χριστός κατά τη Δευτέρα του Παρουσία κι εκεί τελειώνει όλη αυτή η διαδρομή. Είδατε από πού ξεκινάει αυτός ο αγώνας, αυτός ο πόλεμος ; Από τον Παράδεισο των Πρωτοπλάστων έως τα έσχατα".

ΠΗΓΗ : ΘΑ ΘΕΛΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ;, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ 2019, σσ 84-85.

ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ Η ΕΛΛΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

 

Οι αιώνες κυλούν, μεγάλα γεγονότα θα εξελιχθούν στον κόσμο, και η Ορθοδοξία θα διωχθεί. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, κορίτσια μικρά, υπάρχουν παιδιά και γέροντες ασπρομάλληδες, υπάρχει λαός ολόκληρος, οι οποίοι εάν παρουσιασθεί ανάγκη θα γίνει κίνημα υπέρ της αγίας μας Ορθοδοξίας. Με τους ολίγους αρχιερείς, με τους ολίγους ιερείς, με τους μοναχούς του Αγίου Όρους, με τας γυναίκας και τα παιδιά, θα υψώσωμεν λάβαρον, λάβαρον μέγα - μεγαλωστί, και θα διδάξωμεν, ότι δεν θα γίνει ποτέ η Ελλάς επαρχία του Πάπα. Δεν θα γίνει ποτέ η Ελλάς παράρτημα του ενός και του άλλου. Η Ελλάς θα παραμείνει χώρα Ορθόδοξος, προς τιμήν της αγίας Τριάδος^. ην παίδες, υμνείτε εις πάντας τους αιώνας.

ΠΗΓΗ : ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Κ. ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, Δ΄ ΕΚΔΟΣΙΣ, ΦΛΩΡΙΝΑ 2021, σ. 67.

"ΦΕΥΓΕΤΕ ΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ, ΟΙ ΓΑΡ ΤΟΙΟΥΤΟΙ ΨΕΥΔΑΠΟΣΤΟΛΟΙ......" - ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

ΠΗΓΗ : ΓΕΩΡΓIΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ, ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΕΝ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ, 1864, σ. 561 κ.ε.

ΚΑΤΑ ΕΝΩΤΙΚΩΝ – ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Κελί Αγίου Γεωργίου - Ιερά Σκήτη Αγίας Άννας.

……………..

Σὲ καιρὸ λοιπὸν ποὺ κάνουνε οἱ δικοί μας αὐτὲς τὶς ὕποπτες ἐρωτοτροπίες μὲ τὸν Πάπα, ἔρχουνται ἀπὸ τὴν ἐπικράτειά του, ἀπὸ τὴ Δύση, πολλὲς ψυχὲς ποὺ ἔχουν ἀπελπισθεῖ ἀπὸ τὴν ψευτιὰ τοῦ παπισμοῦ, καὶ διψοῦνε ν᾿ ἀπογευτοῦνε τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς βαφτίζονται Ὀρθόδοξοι. ... Ἕνας ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶναι ὁ Olivier Clément ... Ἄλλος ἕνας Γάλλος ... εἶναι ὁ Ἠλίας Ρουάρτ. Λεγότανε πρὶν Ἐντγκάρ, καὶ σὰν βαφτίστηκε ὀρθόδοξος, ὀνομάσθηκε Ἠλίας. ...

Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ποὺ γεννήθηκε κατόλικος ἀπὸ κατόλικους, γενεές - γενεές, ζητοῦσε μὲ ἁγνότητα τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δὲν τὴν εἶχε βρεῖ στὸν παπισμὸ καθόλου, ἀλλὰ εἶχε βρεῖ ψευτιὰ καὶ σιχαμερὴ παραμόρφωση. Ζητῶντας λοιπὸν μὲ πόθο νὰ βρεῖ τὴν καθαρὴ πηγὴ «τοῦ ζῶντος ὕδατος», πλησίασε καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ σὰν εἶδε πὼς βρῆκε ἐκεῖνο ποὺ ζητοῦσε, φυλαγμένο καλὰ ἀπὸ αἰῶνες μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴν ἱερὴ Κιβωτό, ἔκλαψε ἀπὸ εὐγνωμοσύνη καὶ εὐχαρίστησε τὸν Κύριο ποὺ τὸν ὡδήγησε κοντά του, καὶ δὲν παύει ἴσαμε τώρα νὰ τὸν εὐχαριστεῖ. Αὐτὴ ἡ κατάσταση σ᾿ αὐτὸν δὲν στάθηκε ἕνας περαστικὸς ἐνθουσιασμός, ὅπως σὲ ἄλλους, ἀλλὰ ἔγινε ζωή του κι ἀναπνοή του: «ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ ζῇ καὶ κινεῖται καὶ ἔστιν».

Ἀπὸ χρόνια γνωρίσθηκε μὲ τὸν Ἀλέξανδρο Καλόμοιρο, αὐτὸν τὸν λαμπρὸ νέο γιατρό, ποὺ ἔγραψε πολλὰ θρησκευτικὰ ἄρθρα καὶ πρὸ πάντων ἐκεῖνο τὸ μοναδικὸ «Κατὰ Ἑνωτικῶν». Ἀπὸ τότε κρατᾶ ἀλληλογραφία μαζί του, καὶ τὸν ἔχει σὰν πνευματικὸν ὁδηγό. Συχνὰ γράφει καὶ σὲ μένα, καὶ πάντα τὰ γράμματά του εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. ...

Σ᾿ ἕνα γράμμα του, πέρυσι τὸ καλοκαίρι, μοὔγραφε:

«Σᾶς ἀναγγέλω τὸν θάνατον τοῦ πατρός μου Λουδοβίκου Ρουάρτ, εἰς ἡλικίαν 89 ἐτῶν, συμβάντα τὴν 28ην Ἰουνίου 1964. Πρὸ ἑνὸς μηνὸς μᾶς προσεκάλεσε, τὴ Θάμαρ καὶ ἐμέ, καὶ ἠθέλησε νὰ κάμωμεν εἰρήνην (νὰ συγχωρηθοῦμεν). Μᾶς εἶπε: «Ἐγίνατε πάλιν καθολικοί;». Τοῦ ἀπήντησα: «Εἴμεθα Καθολικοὶ Ὀρθόδοξοι». Εἶπε: «Αὐτὸ εἶναι ἀντίφασις (contradiction)». Τοῦ εἶπα: «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μυστηριακὴ καὶ ὄχι διοικητική (L᾿ Eglise est sacramental et pas administrative)». Τότε ἠρέμησε καὶ εἶπε: «Θὰ κάμωμεν εἰρήνην». Ἔπειτα πρόσθεσε: «Τί κάνεις;», ἐννοῶν τὴ δουλειά μου. Τοῦ εἶπα: «Ἡ σκέψις σου ἂς εἶναι εἰς τὸν Θεόν, αὐτὸ μόνον ἔχει ἀξίαν». Τὸν ἐκάλυψεν ἡ εἰρήνη. Ἔπειτα ἐβγήκαμεν ἀπὸ τὸ δωμάτιόν του. Ἀπέθανε μετὰ ἕνα μῆνα, λυπημένος διότι μᾶς ἐταλαιπώρησε. Χάρις σ᾿ ἐμᾶς, τοὺς ἀναξίους, ἀνασηκώθηκε μία γωνία τοῦ παραπετάσματος καὶ ἐννόησε τὴν πλάνην του καὶ ἐγαλήνευσεν. Εἴθε ὁ Χριστὸς Παντοκράτωρ νὰ τὸν ἀναπαύση ἐν εἰρήνῃ. Ἀμήν. Ὁ πατέρας μου στὴν ἀρχὴ εἶχε συντάξει τὴν διαθήκην του ἐναντίον μου (ἀποκληρώνοντάς τον). Ὀκτὼ ἡμέρας μετὰ τὸν θάνατόν του, ἔμαθα ὅτι τὴν εἶχε ἀναιρέσει ... Γεννηθήτω τὸ θέλημά Του (ἑλληνικὰ γραμμένο). Ἂν θέλη ὁ Θεός, θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴ Γαλλία. Θέλουμε νὰ κάνουμε μίαν δωρεὰν εἰς μίαν ἑλληνικὴν Μονήν. Καὶ ἔπειτα νὰ ὑπηρετήσουμε τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ὁποίαν σήμερον ὑπερασπίζουν οἱ Ἕλληνες. Θέλομεν νὰ τυπώσουμε εἰς τὰ γαλλικὰ τὸ βιβλίον τοῦ Ἀλεξάνδρου «Κατὰ Ἑνωτικῶν» ... Μὲ ὅλην τὴν καρδιά μου εἶμαι μαζί σας (ἐννοεῖ τὸν ἀντιπαπικὸν ἀγῶνα), μαζὶ μὲ τοὺς ὑπερηφάνους Ἕλληνας, ποὺ βαστοῦν τὸν πυρσὸν τοῦ Χριστοῦ (le flambeau du Christ), χωρὶς συμβιβασμούς, χωρὶς μασονικὲς ἀνεξικακίες, χωρὶς οὑμανιστικοὺς γλυκασμούς. Εἴθε ἡ Παναγία νὰ μᾶς προστατεύσῃ ὅλους κάτω ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Υἱοῦ της. Εἴθε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ καὶ ὁ προφήτης Ἠλίας νὰ μᾶς προφυλάξουν ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Εἴθε ὁ ἅγιος Φώτιος νὰ μᾶς διδάξῃ νὰ ὑπομείνωμεν τὰς ὕβρεις, καὶ νὰ μείνωμεν ἀδιάλλακτοι. Εἴθε ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι εἰς ἡμᾶς πλέον δυνατή, παρὰ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἑαυτόν μας, καὶ εἰς τὰς καλὰς καὶ εἰς τὰς κακὰς περιστάσεις. Ἂς προφυλαχθῶμεν, καὶ εἰς τὰς μὲν καὶ εἰς τὰς δέ, ἀπὸ τὴν ἀλαζονείαν καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιτηδειότητα, καὶ ἂς μὴ λησμονῶμεν τοὺς πτωχοὺς τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰς ἁγίας Μονάς του. Ἀμήν». ...

Νά ἕνας ξένος, ἕνας Φραντσέζος, ποὺ δὲν μᾶς δίνει μόνο μαθήματα μὲ τὴν πίστη του στὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ ποὺ μᾶς κάνει νὰ ντρεπόμαστε γιὰ τοὺς περισσότερους ἀπὸ μᾶς, προπάντων γιὰ τοὺς λεγόμενους ῾μορφωμένους᾿, ποὺ ὅλο μὲ κάτι φτηνὲς ἐξυπνάδες τὰ περιπαίζουν ὅλα, κι ὁλοένα σὰν παπαγάλοι μιλᾶνε γιὰ τὶς ἀνοησίες ῾τῆς ἐποχῆς μας᾿, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ φανοῦν συγχρονισμένοι, ῾μοντέρνοι᾿, Εὐρωπαῖοι κι Ἀμερικάνοι. Οἱ τέτοιοι ἂς ἀντικρύσουν αὐτὸν τὸν ξένο, τὸν Ρουάρτ, κι ἂς ντραποῦν.

Μὰ τί νὰ καταλάβουν ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ λέγει; Μὲ τὶς ἐξυπνάδες τῆς ταβέρνας τί σχέση ἔχουν τὰ βαθειὰ μυστήρια ποὺ ἔχει νοιώσει αὐτὸς ὁ βλογημένος ἄνθρωπος; Πόσοι ἀπὸ μᾶς τοὺς Ἕλληνες Ὀρθόδοξους ἔχουμε μέσα στὰ στήθια μας τέτοια φωτιά, τέτοια γνώση καὶ τέτοια πίστη, ποὺ νὰ θυσιάζουμε καὶ τὸ ὑστέρημά μας γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ὅπως κάνει αὐτὸς ὁ Γάλλος, ποὺ οἱ πατεράδες του ἤτανε ἀπὸ αἰῶνες παπικοί, καὶ ποὺ ὅ,τι ἔχει τὸ δίνει γιὰ νὰ τυπωθεῖ στὰ γαλλικὰ τὸ «Κατὰ Ἑνωτικῶν», δηλαδὴ τὸ βιβλίο ποὺ ξεθεμελιώνει τὸν παπισμὸ καὶ τὸν πετᾶ στὸν ἀγέρα; Γιὰ συλλογίσου το. Ἐκεῖνος ποὺ γεννήθηκε κατόλικος, νἄχει τέτοιον ἁγιασμένον πόθο νὰ ἐξοντωθεῖ ἡ ψευτιὰ τοῦ παπισμοῦ! Μυστήριο ἀπίστευτο! Οἱ περισσότεροι δικοί μας δὲν τὸ χώνεψαν αὐτὸ τὸ βιβλίο, ἐπειδὴ χτυπᾶ τὸν Μέγαν Πάπαν, τὴν ῾καινούργια ἀγάπη μας᾿, [...] ποὺ χάλασε τὸν Χριστιανισμό, καὶ μισεῖ τὴν Ἑλλάδα γιατὶ εἶναι Ὀρθόδοξη, καὶ τὴν ἔχει ψήσει ἐπὶ αἰῶνες ἀπάνω στὴ σκάρα! Ὦ ναί! Χάθηκε ἡ ντροπὴ ἀπὸ μᾶς!

Ὁ Ρουὰρτ μιλᾶ ἀκόμα μὲ ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὸν ἅγιο Φώτιο, καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μᾶς δίνει τὴν ὑπομονὴ ποὺ εἶχε ὁ ἴδιος στοὺς πειρασμούς. Τὸν Φώτιο τὸν Πατριάρχη, ποὺ τὸν μισοῦνε οἱ Λατῖνοι ὅσο κανέναν ἅγιο τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὅποιος λοιπὸν καταλαβαίνει τί μαθήματα μποροῦμε νὰ πάρουμε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ γραφήκανε παραπάνω, καὶ δὲν εἶναι φλομωμένος ἀπὸ τὴν ψευτιὰ ποὺ μᾶς πνίγει, ἂς τὰ πάρει. Ἂς κυττάξει καλὰ κι ἂς βεβαιωθεῖ πὼς σὲ ὅσα διάβασε παραπάνω «οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλιῶδες. Πάντα ἐνώπια τοῖς συνιοῦσι καὶ ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν».

ΠΗΓΗ : ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ, ΗΓΟΥΝ : ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΖΩΗΣ, τ. 6, εκδ. «ΑΣΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ 1992, σσ. 51 κ.ε. 

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ – ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις : του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα. Η ουσία της πτώσεως εις την αμαρτίαν είναι πάντοτε η ίδια : το να θέλει κανείς να γίνει καλός δια του εαυτού του^. το να θέλει κανείς να γίνει τέλειος δια του εαυτού του^. το να θέλει κανείς να γίνει Θεός δια του εαυτού του. Αλλά τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ασυναισθήτως εξισούται με τον διάβολο. Διότι και αυτός ήθελε να γίνει Θεός δια του εαυτού του, να αντικαταστήσει τον Θεόν με τον εαυτόν του. Και εις την υψηλοφροσύνην του αυτήν δια μιας έγινε διάβολος, τελείως κεχωρισμένος από τον Θεόν και όλος εναντίον του Θεού.

ΠΗΓΗ :  ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ π. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 55-56, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1994, σ. 113.