Βραβείο καλύτερης ραστούμας 2009

Σε αυτό το σπλιτ ιπί των American Dollar με τους Arms and Sleepers. Μιλάμε για πολύ φεύγα φαση. Εν αναμονή του νέου άλμπουμ των American Dollar, μέσα στο 2010, για να κάνουμε και πάλι και πάλι κεφάλι βενζίνα και μπουκάλι.

Βραβείο "μη με ξεχνάς, μη με προσπερνάς που είμαι ταπεινό γκρουπάκι"

Βραβείο σταθερότερης σταθερής και μάλιστα πολύ μεγάλης αξίας 2009

Σονικ Γιουθ. Sonic Youth. Είναι ταυτόχρονα σαν τ' αποσμητικό σου (δεν σε εγκαταλείπει ποτέ) και σαν τη σοκαλάτα... τάδε (ποτέ δεν ξεχνάμε ό,τι αγαπάμε από μικροί...).
Η δισκάρα τους ήταν -και φέτος- δισκάρα. Η συνταγή ίδια. Ιδια και συναρπαστική.
Το μόνο που αλλάζει με το πέρασμα των χρόνων είναι η Κιμ Γκόρντον. Νομίζω πως όσο μεγαλώνει (νομίζω πως είναι 55 πατημένα) ομορφαίνει. Και το λέω χωρίς να είμαι κάνας μιλφάκιας. Εχω την εντύπωση πως μεσήλικη πλέον ομοιάζει τρομερά με την Τζέιμι Λι Κέρτις στα νιάτα της. Τεσπά. Ακούστε και δείτε και απολαύστε, ηχητικά και οπτικά, τους Σόνικ Γιουθ. Την Κιμ Γκόρντον. Αξίες σταθερές, αναλλοίωτες μέσα στο χρόνο.



Αχ Κιμ...

Βραβείο "είμαστε και γαμώ τους ροκάδες" 2009

Ετούτο το βραβείο πάει στο συγκρότημα Αλβέρτα Σταυρίδου, Alberta Cross, για τους αγγλόφωνους επισκέφται του ιστολογίου. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν με αρέσουν. Μάλλον δεν είμαι ούτε και γαμώ ούτε και ροκάς. Νομίζω πως με χαλάει η φωνή του τραγουδιστή. Μπορεί και όχι. Το εναρχτήριο ριφάκι με αρέσει. Η φωνή με χαλάει, μάλλον. Δεν ξέρω. Χου κερζ ούτως ή άλλως; (ποπο, θεόστραβα ξύπνησα σήμερα...)

Βραβείο καλύτερης όμορφης κοκκινομάλλας καλλιτέχνιδος 2009

Στη Νίκο Κέης.

Βραβείο γυμνής συνεργασίας 2009

Για την Ανίκε, ή Ανέκε, ή όπως αλλιώς προφέρεται το όνομα της υπέροχης πρώην τραγουδίστριας των Γκάθερινγκ, τα έχουμε ξαναπεί, κι εγώ και ο πλέον αρμόδιος να ομιλεί για την Ανίκε ή Ανέκε, ο συνιστολόγος -αλλά τόσο απασχολημένος τον καιρό αυτό- GT. Τι καινούργιο έχουμε; Μια ζωντανή ηχογράφηση της Ανίκε μαζί με τον Ντάνι Καβενάγκι (σαν ιταλόαργεντινός ποδοσφαιριστής ακούγεται) των πολύ σπουδαίων Ανάθεμα. Για την ώρα έχω κολλήσει με αυτό, το υπέροχα γυμνό You'll learn about it.

Ορίστε και μια εκτέλεση του ίδιου κομματιού απ' τους Gathering.

E, και στην καρα-απίθανη περίπτωση που δεν ξέρεις ή έχεις ξεχάσει τους Ανάθεμα, ορίστε και το πλέον γνωστό τους κομμάτι...

Βραβείο εύγλωττης λακωνικής περιγραφής μιας κατάστασης 2009

Σε είδα ξαφνικά (στη ντίσκο μάλλον) κι έγινα ένας παρθένος στην αιθουσα χωρού. I am a virgin in a dancehall, έτσι ακριβώς το λένε στο τραγούδι τους Mirrorball οι Crayon Fields. Εξαιρετικά ενδιαφέροντες, ξεδιάντροπα ποπ, σιξτίζουν πολύ, μπελσεμπαστιανίζουν, ωραία πράγματα δηλαδής... Παίρνουν και βραβείο, τι άλλο θέλουν;

Crayon Fields - 'Mirror Ball' from Geoff O'Connor on Vimeo.

Βραβείο καλύτερου εναρκτήριου τραγουδιού σε δίσκο 2009

Απ' την αρχή ξεκαθαρίζουν τις προθέσεις τους οι Μπλακ Χαρτ Προσέσιον, με τον πλέον απρόσμενο τρόπο, για έναρξη δίσκου, με ένα τραγούδι καταστροφή, σκότωμα, σκέτη μαυρίλα, δακρυοφόρο. Κι άντε μετά να συνεχίσεις παρακάτω στο δίσκο...

Το εναρκτήριο τραγούδι που βραβεύουμε σε τούτη την ανάρτηση έχει τον πλέον απρόσμενο των τίτλων: When you finish me.

Βραβείο μεγαλύτερου κολλήματος 2009 Βραβείο "μας τα 'πρηξες με δαύτον" 2009

Λοιπόόόόν, κουιζάκι: ποιο ήταν το μεγαλύτερο κόλλημά μου μέσα στο 2009; Για ποιανού το τάλαντο σας τα έπρηζα από πέρσι (2008); Ολοι ξέρετε την απάντηση, και με το ένα, δύο, τρία, πάμε όλοι μαζί, κι εσείς απ' τα πίσω καθίσματα, Λάμπης, κι εσύ λάμπεις Μπάμπη μου: Μαγιέρ Χόθορν, Μάγιερ Χόθορν, Μάγιερ Χόθορν! Νέο βίντεο. Ποιανού; Του Μάγιερ Χόθορν, λέμε ρε.

Βραβείο καλύτερου συγκροτήματος που πήρε το όνομά του απ' αριστούργημα άλλης τέχης, της 7ης συγκεκριμένα, 2009

Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σας πω ότι έχω το Λα Στράντα του Φελίνι. Δεν το έχω δει. Αλλά φέτος άκουσα τους Λα Στράντα, που πολύ θα θέλανε να γίνουν Μπεηρούτ στην θέση των Μπεηρούτ, αλλά για την ώρα παραμένου σκέτο Πέηρουτ... Οχι, υπερβολικός είμαι. Είναι καλοί οι Λα Στράντα. Αλλά έχουν ακόμη πολλή... στρά(ν)τα μπροστά τους.

Βραβείο καλύτερης σύνδεσης μεταξύ δύο αναρτήσεων 2009

Φυσικά το βραβείο το δίνω σε μένα και συγκεκριμένα σε τούτη εδώ την ανάρτηση και στον τρόπο που συνδέεται με την προηγούμενη: η προηγούμενη, δες λιγο πιο κάτω ντε, δεν βάζω λινκ, αφορούσε το κοντρολιγκ κράουντζ ΙV των Αρκάιβ, οι οποίοι πριν από κάποια χρόνια είχαν εκείνο το χιτ με τη βωμολοχία, το Φακ γιου, λέμε ρε, το οποίο φέτος, σε κάποιο σιντισίνγκλ τους διασκεύασαν, αρκετά καλά ομολογουμένως, άλλωστε μπορεί οι τελευταίοι δίσκοι τους να είναι λίγο αίσχος, αλλά στις διασκευές πάντα τα πηγαίναν καλά, πέστο ντε, ναι, φίλες μου και φίλοι και μικρά παιδιά... οι Πλασίμπο. Φακ γιου. Οχι εσείς. Το τραγούδι το λέει. Για κάποιους άλλους προφανώς. Που δεν διαβάζουν αυτή τη στιγμή αυτή την ανάρτηση. Ή μπορείτε εσείς να τ' απευθύνετε σε μένα, με γνήσιο πανκ ήθος. Φακ γιου ντίαρ Πάνως, λέμε ρε. Φακ γιου του, θα σας πω... Φακ αριεμ, θα μου πείτε, και πάει λέγοντας.

Βραβείο "έσκασε στη μάπα μου εκεί που δεν το περίμενα" 2009

Ας είναι καλά ο κουμπάρος μου. Με το είπε στο τσατ, ότι βγάλανε και δεύτερο δίσκο εφέτος οι Αρκάιβ, το Κοντρόλιγκ Κράουντζ όχι παρτ του (ζα) αλλά παρτ φόρ. Και φίλε... Φοβερό το δισκάκι. Ισως πρέπει αν ακούσω και το Κοντρόλιγκ Κράουντζ παρτ ουάν, στο οποίο είναι αλήθεια δεν έδωσα σημασία...

Βραβείο επίμονου και κολλητικού μουρμουρίσματος (humming) 2009

Ξέρετε τι εννοάω, είμαι σίγουρος. Χαμινγκ, παιδάκι μου, αυτό το πράγμα που σε πιάνει κάποιες φορές που σου κολλάει ένα τραγούδι και δεν σε αφήνει, αλλά δεν θυμάσαι τους στίχους επακριβώς ούτε και περιπουώς, και τη μελωδία δηλαδή την ψιλογαμάς, αλλά έχεις κολλησει και αδυνατείς να κάνεις οτιδήποτε άλλο όλη μέρα απ' το... χμουχμμαχούμ χαού ντάουντάάάάάουν μπουρουντουρού μπα νταμ ντάάάάάτάάάουν, γουί γαηαηαη γαηγηγηδην μπαντάμ... Με πιάνετε; Αν δεν με πιάνετε, πιάστε με σας παρακαλώ, διότι με αρέσει πρώτον να με χουφτώνουν και δεύτερον ετούτο εδώ τ' απείρως κολλητικό, hummingέστατο άσμα απ' τους Μάιτι Στεφ, οι οποίοι μπαϊδεγούεη βγάλανε δισκάρα φετος.

Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσε να πάρει ετούτο το τραγούδι και το βραβείο καλύτερου στίχου για το 9-5 is eating us alive, αλλά μάλλον πρέπει να περιμένω να μου 'ρθει να το δώσω κάπου αλλού...

Βραβείο καλύτερου συγκροτήματος που με ανάγκασε να επανεκτιμήσω ένα παλιότερο συγκρότημα που δεν πολυγούσταρα 2009

Λοιπόν, αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, δεν θα αποπειραθώ να ξαναγράψω ακριβώς τι είδους βραβείο προτίθεμαι να δώσω ευθύς αμέσως, διότι είμαι σίγουρος πως θα μπερδευτώ. Για να το κάνω πιο λιανά και να το εξηγήσω και σε μένα τον ίδιο: όταν, προ τετραετίας νομίζω, είχε γίνει ο σχετικός χαμός με τους Bright Eyes, εγώ ήμανε φαντάρος και παρότι πήρα χαμπάρι τον σχετικό χαμό, δεν με αρέσανε καθόλου, καθότι ως φαντάρος ήθελα να ακούω μόνο System of a Down. Πάρτε μιαν ανάσα να ακούσουμε τους θεούς, που έχω και καιρό να τους ακούσω, αφού άλλωστε δεν είμαι πλέον φαντάρος.





Ωραία, και τώρα ας περάσουμε στα πιο δικά μας άσματα, τα φλωρικα βρε παιδάκι μου, τα αγαπησιάρικα τα μελό, για να συνεχίσουμε την ιστορία μας: Εμαθα λίαν προσφάτως απ' τα feeds μου ότι δημιουργήθηκ ένα τρόπον τινά σούπεργκρουπ από καλλιτέχνες της εναλλαχτικιάς φολκ, εις εκ των οποίων κι αυτός ο τυπάς ο Κόνορ Ομπέρστ των Bright Eyes, που όπως εξομολογήθην αντιπαθούσα μέχρι πρότινος σφόδρα. Ωστόσο, ακούγοντας τραγούδια σαν κι αυτό που ακολουθεί απ' το σουπεργκουπ ονόματι Monsters of Folk, είπα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στους Μπράητ Αηζ.
Ορίστε αρχικά οι Μόνστερζ οβ Φολκ.






Για το φινάλε, ένα εξαιρετικό εξαιρετικά μελό τραγούδι των επανεκτιμηθέντων Μπράητ Αηζ.

Βραβείο μεγαλύτερου επανακάμπτοντος κολλήματος 2009

Οπως ίσως έχω ξαναπεί, παλιά είχα μεγάλο κόλλημα με τα Φλεγόμενα Χείλη, τσι Φλέημιγκ Λιπζ ντε. Κάποια στιγμή τους βαρέθηκα, τους ξέχασα. Αλλά φέτος με το νέο τους δίσκο ξαναμανακόλλησα χοντρά. Ειδικα όταν βλέπω κάτι τέτοιες τηλεοπτικές τους εμφανίσεις. (θα αφήσω το πλήρες μέγεθος του βιντέου, ίσως για πρώτη φορά, σε αυτό το ιστολόγιο, γιατί είναι πραγματικά υπέροχο να τους βλέπεις...)

Βραβείο "δες τι θυμήθηκαν οι τύποι" 2009

Αραγε ποιος θυμάται την σήμερον ημέρα τους This Mortal Coil; (ακολουθεί η διασκευή τους στο Song to the Siren του Τιμ Μπάκλεη).



Και ποιος θυμάται τους Coil, η κεντρική φιγούρα των οποίων πριν από πέντε χρόνια πέθανε; (ακολουθεί η διασκευή τους στο Tainted Love των Soft Cell)




Απ' ό,τι φαίνεται, λοιπόν, αρκετοί (κάποιοι γνωστοί, άλλοι όχι και τόσο: Yaël Naim, Bonnie Prince Billy, Yann Tiersen, Matt Elliott, DAAU, Chapelier Fou, Sylvain Chauveau, Christine Ott, Oktopus, Nightwood, David Donatien, Nicolas Jorio) θυμούνται και τα δύο σχήματα. Και μαζωχτήκανε όλοι μαζί, για να τιμήσουν τους Coil, δημιουργώντας το σχήμα This Immortal Coil, κλείνοντας έτσι το μάτι και στους This Mortal Coil.

Ορίστε, οι This Immortal Coil αποτίουν φόρο τιμής στους Coil διασκευάζοντας την Ostia.



Και για να κλείσει ο κύκλος, ας ακούσουμε το Song to the Siren απ' τον Τιμ Μπάκλεη.
(παντελώς καταθλιπτική, μουσικά, αυτή η ανάρτηση).

Bραβείο καλύτερου συγκροτήματος που με πρότεινε ν' ακούσω ο μεγάλος μου αδερφός μέσα στο 2009

Βεβαίως, ήξερε τι έκαμνε ο bro. Ήξερε ότι έχω αδυναμία, απ' τα μικράτα μου, στον Τομ Πέτυ, του οποίου το Γκρέητ Γουάιντ Οπεν ήτο ο πρώτος δίσκος που απέκτησα ποτές. Κι εδώ κάνω τη σύνδεση την τρομερη, ατενσιονάρετε σας πλιζάρω: το πρώτο συγκρότημα που είχε φτιάξει στα μικράτα του ο κυριος Τομ Πέτυς ήτο οι Μαντκρατς. Οι οποίοι αργότερα διελύθησαν χωρίς να κάνουν τίποτε αξιοσημείωτο. Ομως ο καλός ο κύργιος Πέτυς δεν τους ξέχασε, και τώρα στα γεράματα επανασυνδέθηκαν και βγάλανε και δίσκο, όχι στην εκκλησία, αλλά σε εταιρεία. Ορίστε ένα δείγμα, ζόρικου, πολύ ζόρικου, αμερικάνικου παλιομοδίτικου ροκ, το οποίο εμένα πάντως πολύ με αρέσει κι ας το παίζω και εναλλαχτικός ναούμε...

Βραβείο στην ανεμοβροχιά καλό είν' και το χαλάζι 2009

Μου λείπουν οι Νάσιοναλ. Μου λείπουνε πολύ. Θα μου πεις: Βρε αχόρταγε, τέσσερις-πέντε δίσκους έχουν βγάλει, να ακούς αυτούς, μέχρι να βγει μέσα στο 2010 (ελπίζουμε) το νέο τους άλμπουμ. Σωστά, αλλά εγώ θέλω κι άλλο. Καινούργιους, καλύτερους Νάσιοναλ. Αν και έχω και την αγωνία μέσα μου, μην τυχόν και με απογοητευσουν με το νέο τους άλμπουμ. Διότι πόσο να βελτιώσεις την τελειότητα; Δεν έχει σημασία, τη στιγμή αυτη τουλάχιστον. Για την ώρα, ας δώσουμε στους λεβέντες μας το βραβείο στην ανεμοβροχιά καλό είν' και το χαλάζι 2009, για το μοναδικό καινούργιο τους τραγούδι που ακούσαμε φέτος, που συμπεριλήφθηκε σε μια συλλογή που δεν θυμάμαι πώς λέγεται και ούτε με νοιάζει. Το μόνο που με νοιάζει είναι οι Νάσιοναλ (τυφλός ηλίθιος οπαδός). Ορίστε... Ashamed of the story I told.

Βραβείο καλύτερου συγκροτήματος απ' το ζωικό βασίλειο 2009

Εγώ το είπα και το εννοώ: τέρμα τα δίφραγκα και οι μουσικές προτάσεις μέχρι το τέλος της χρονιάς. Μόνον ανασκόπηση και βραβεία και λίστες, αλλά με το δικό μου τρόπο. Ηρθε η ώρα λοιπόν του Καραμανλή, του Βαλαώρα και της απονομής του βραβείου για το καλύτερο συγκρότημα απ' το ζωικό βασίλειο για το 2009, ενα συγκρότημα με το οποίο έφαγα μεγάάάάλο κόλλημα φέτος, για το οποίο έχω κάνει ουκ ολίγες αναρτήσεις, τις οποίες βαριέμαι όμως να ψάξω να βρω -και έτσι όπως έχω ξαναστήσει το μπλογκ είναι λίγο δύσκολο να τις βρει οποιοσδήποτε: Κυρίες και κύριοι, φίλοι μου και φίλες, πασόκοι και πασόκες, σας πρεζεντάρω για νιοστή φορά τους σουπεργουαντέρφουλους Bark Cat Bark: ενάμιση λεπτό αιθέριας ομορφιάς. Ομορφιά ρε μουνιά! για να παραφράσω το γνωστό επιτοίχιο σύνθημα, γαμώ την τρέλα μου μέσα.

Βραβείο καλύτερου κολλάζ σε εξώφυλλο 2009

Συνεχίζουμε την αναδρομή στο 2009 απονέμωντας βραβεία ό,τι να 'ναι, όπου κάτσει, όπως λάχει εμείς οι βλάχοι, με το βραβείο καλύτερου-κολλάζ-που-το-κάνανε-εξώφυλλο-2009. Νικητές οι Μέμορι Τέηπζ για τούτο εδώ, ναούμε. Στη γωνία αυτή η κοπελιά, που ψιλοφαίνεται, λες να είναι η Ισμήνη η Καλέση; Ιδέα μου ε; Η Ζέτα Μακρυπούλια; Ούτε; Είμαι ηλίθιος ε;

Εμένα αυτό το συγκρότημα δεν με αρέσει, ούτε νομίζω πως θα αρέσει και σε κανέναν απ' τους τρεις-τέσσερις επισκέπτες αυτού του ιστολογίου. Εν μπάση μπεριμπντώσει, εδώ μπορείτε να ακούσετε το συγκεκριμένο το άσμα του νικητήριο εξωφύλλου.