Το πέπλο της σκόνης που απλώνεται στα πράγματα δε φυσώ μη χαθεί η αλήθεια που κρύβεται από κάτω. Μόνο χαραμάδες ανοίγω πανωσέρνοντας το δάχτυλο μα φως μέσα δεν μπαίνει...
Μα δε πειράζει... προσμένω το έρεβος της νύχτας να ανατείλει ξανά... εκεί στο μαύρο, ακόμη και τα πιο μικρά φαίνονται καλά... Εκεί είναι που μέσα σε μια στιγμή είδα καθαρά... ότι τόσο καιρό δεν έβλεπα... πόσο πολύ έχω τα τελευταία 2 χρόνια αλλάξει...
Δεν αγαπώ πια ανθρώπους...
Αγαπώ ιδέες και σκέψεις...
Δεν γοητεύομαι από εικόνες... αλλα από "ουσίες"...
Δεν ερωτεύομαι πια λόγια... μόνο πράξεις...
Μένω στο σκοτάδι με μόνο φως τη εσωτερική φωτιά μου... και το χρυσάφι της ψυχής μου...αυτή με οδηγεί πια... αυτή εξαγνίζει κάθε μου λάθος και με λυτρώνει από κάθε μου πόνο... η φωτιά μου... το πνεύμα μου... επιτέλους...! It's good to be home again... :)
Την καλημέρα μου.......
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλή σου μέρα κι εσένα!
ΔιαγραφήΈχεις αλλάξει
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ !!
από τότε που σε πρωτογνώρισα εδώ μέσα.
Μέσα σε λίγους μήνες έχεις μια ωριμότητα
σε αυτά που γράφεις και μια γλυκιά θλίψη
που ξεχυλίζει από τις λέξεις.
Μαθαίνουμε φιλενάδα, στην πορεία μας μαθαίνουμε
και αποφεύγουμε τις λακκούβες με τις λάσπες .
Και είναι πολλές παναθεμά τες !!
Και οι λακούβες και οι μάσκες καλή μου!
ΔιαγραφήΩριμάζω... θέλω να πιστεύω ότι είναι για καλό... :)
Εσύ ξέρεις πόσο άλλαξες μέσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως και να ναι όμως, καλώς ήρθες!!
Φιλάκια:)
Ναι έχω αλλάξει...
ΔιαγραφήΕχει αλλάξει και η πίστη μου στον άνθρωπο... με τόσα που βλέπω γύρω μου...
Αυτό είναι το "δυστυχώς" της υπόθεσης...
Το "ευτυχώς" το διάβασες στην ανάρτηση:
"Ερωτεύομαι πλέον πράξεις και όχι λόγια..."
Φιλάκια πολλά γλυκιά μου! :)