Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

When you came to my life...


Σ΄αγάπησα Αγάπη μου.
Με την πρώτη ματιά... Σ΄ερωτεύτηκα.
Πριν ακόμη σε δω στ'αληθινά...
Τρια χρόνια πριν... Και όταν σε είδα ένιωσα τόση ευτυχία επειδή επιτέλους δεν ήμουν τρελλή... Ησουν εσύ! Ιδιος και απαράλλαχτος όπως κάθε βράδι ερχόσουν στα όνειρά μου...

Στο κάθε σου άγγιγμα ένιωθα πως ήμουν μια μικρή θεά...
Που θα μπορούσε να φέρει όλο τον κόσμο τούμπα και να τον χτίσει σε μια μέρα…

Σε κάθε σου «Σε λατρεύω» πίστεψα πως όλα τα μπορώ.
Και πάνω απ΄όλα… σε σένα πίστεψα. Σε μας.
Στο «εγώ» και το «εσύ» που ήθελα να κάνω «εμείς».

Σε φόβησα Αγάπη μου.
Με την Αγάπη μου...
Να σε κατακτήσω ήθελα.
Να σε λεηλατήσω.
Να σε κρατήσω κοντά μου.
Και ποτέ να μη μου φύγεις.
Να σε αφανίσω μέσα μου.
Ετσι που να μπορούσες μέσα μου να ζεις για πάντα.
Και ποτέ να μην πετάξεις μακριά μου…. Δεν άντεχα μακριά σου.
Κι ακόμη δεν αντέχω...............................................



Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Oρια...

Ούτε μια....


Ούτε δυο....



Ούτε δεκατρείς...
Yπάρχουν "κάποια" όρια!
Κάποιοι νομίζουν ότι το κατέχουν πολύ καλά το θέμα…
Οτι καταφέρνουν να μη τα ξεπερνούν.
Oτι τα έχουν όλα "under control"… και είναι "υπεράνω"

Παρόλ’αυτά μένουν επανειλλημένως στο ίδιο μάθημα…
Γιατί όρια δεν υπάρχουν μόνο "εκεί"…
Υπάρχουν στην δειλία
...στην ανωριμότητα
...στην αγένεια
...στην κακία
στην κοροϊδία
αλλά και στην ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!

Για όλα τα παραπάνω πρέπει κάποιοι να μείνουν στο μάθημα αυτό…
Μεταξεταστέοι… (ναι υπάρχουνε δεύτερες ευκαιρίες αλλά για τρίτες μην κοιτάτε προς τα δω…)
Ελπίζω την επόμενη φορά να καταφέρουν να περάσουν το μάθημα…

Κι ελπίζω σε τούτη την ενσάρκωση κι όχι σε άλλη..
Κι αν χρειαστούν φροντιστήριο εδώ είμαι…


Y.Γ. Εϊ ψιτ κοπελιά... τις φωτογραφίες που πήρες για λάφυρα από το χώρο μου χαλάλι σου αλλά τη μάσκα της σωστής και ακριβοδίκαιης όχι εδώ... αλλού... στο καρναβάλι σου! ...

Do as I say not as I do
You like me most when I’m least like you
Do as I say not as I do
One rule for me, another for you

These contradictions are tiring me
Lay down your rules and do as you please

Do as I say not as I do
With every day you will change your tune
Do as I say not as I do
Thoughts of mine have become your virtues

These contradictions are tiring me
Lay down your rules and do as you please

Do as I say not as I do…

Y.Γ2 Τώρα ξέρεις... ο δρόμος από τη θεωρία στην πράξη είναι μακρύς και επώδυνος..


Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

PLAISIO RULES!!!!!!!!!

Και επιτέλους αγαπημένο μου ιστολόγιο ήρθε η μέρα που τόσο περίμενα...
Εφυγε ο γκαντεμόσαυρος που με είχε καβαλήσει τον τελευταίο καιρό και είδα φως στο τούνελ!
Για την ακρίβεια άκουσα ήχο!!!
Μετά από ένα μήνα που εχω χωρίς ήχο... από εκείνη την πρώτη μέρα που σύνδεσα μόνη μου τον υπολογιστή και ανακάλυψα ότι έκανα πατάτα στον ήχο... μόνο που μια χαρά είχα ψήσει την πατάτα μου... στο σωστό "τηγάνι", στη σωστή θερμοκρασία άλλος είχε κάνει τη ζημιά!
Γιατί βλέπετε χρειαζόταν κι άλλο καλώδιο να συνδεθεί που όμως ποτέ δεν ήλθε μαζί με τα ηχεία.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία και αφού τους έπεισα ότι δεν είμαι διατεθυμένη να πληρώσω εγώ ταξί (και τη νύφη) για να πάω στο πλησιέστερο κατάστημα μου το έστειλαν μετά από 3 μέρες με κούριερ!
Αψογη εξυπηρέτηση!!
Αψογη ως εδώ... γιατί όταν σύνδεσα και το δεύτερο καλώδιο είδα με έκπληξη ότι δεν είχα ήχο!!
Δε τη γλίτωνα την επίσκεψη στο πλαίσιο ότι και να έκανα...
Φτάνοντας εκεί μου επιβεβαίωσαν ότι είχα δίκιο: Tα ηχεία ήταν καμμένα και μου τα αντικατέστησαν αυτοστιγμή... (ε καλά μέχρι να πιω ένα καφέ... μέσα σε 1 ώρα)
- Τα τσεκάρατε παιδιά?
- Οχι ακόμα, μέχρι να πάτε στο ταμείο να κάνετε την αλλαγή θα τα'χουμε τσεκάρει...
- Οχι ότι παίζει να ξανασυμβεί αλλά λέμε τώρα....
(φα τη γλώσσα σου μαρή!! φαρμακόγλωσση! - να λοιπόν που ξανασυνέβει)
Οχι ... τα ηχεία δεν ήταν καμμένα... απλά όταν έπαιζαν έκαναν έναν ήχο σαν να είχα μια φάλαινα φυσητήρα στο αυτί μου... παράσιτα... που να παρασιτίσει το αυτί του τύπου που με διαβεβαίωσε ότι τα τσέκαρε!
Παίρνω την τεχνική υποστήριξη... μου λένε να κάνω κάποιες ρυθμίσεις τις κάνω ... μηδεν εις το πηλίκον...
Μου λένε να τρέξω ξανά το cd της κάρτας ήχου...
Το τρέχω... και ανακαλύπτω ότι τα drivers των ηχείων δεν είχαν εγκατασταθεί και με πιάνει μια λατρεία να σφίξω στην αγκαλιά μου αυτό το αρχ.... που έκανε το τσεκάρισμα του υπολογιστή πριν το στείλει στον πελάτη...!

Γιατί ναι παιδιά μου...
Το αρχ... αυτό έχει όνομα και επώνυμο και έχει τσεκάρει κάθε τεστ που πραγματοποίησε ότι το έκανε καλά... και έχει βάλει και την υπογραφή του!! Και μου έχει γράψει και ολόκληρη εκτυπωμένη επιστολή ότι είναι υπεύθυνος για το "χτίσιμο" του υπολογιστή μου!!

Και τα ηχεία μια χαρά... (κι ας ήταν με ένα καλώδιο λιγότερο αλλά ΚΑΙ καμμένα)
Και τα drivers της κάρτας ήχου όλα σωστά περασμένα! (και ας περίμεναν εμένα να τα περάσω...!)
Μια χαρά όλα!!
Μόνο που η εγχείρηση πέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε!

Ευτυχώς που κάποιος κατέγραψε τα παράπονά μου και αφού τους διαβεβαίωσα ότι δεν έχω σκοπό να ξεσυνδέσω τον υπολογιστή και να τον πάω στο κατάστημα για λάθος που εκείνοι έκαναν την επόμενη με κάλεσαν να μου πούνε ότι αν και δεν συνηθίζεται θα στείλουν κάποιον να κάνει δωρεάν τον έλεγχο στο χωρο μου.
Και έρχεται το μανάρι... και βάζει νέα ηχεία ... και τα νέα ηχεία πάλι φςςςςςςςςςς!
Το κέρατό μου μέσα!!
Πότε θα ακούσω ήχο εγωωωω εεεε???
- Τι συμβαίνει πάλι?
- Μάλλον τα ηχεία αυτά δεν είναι συμβατά με τον υπολογιστή αυτό.
- Μα τι λέτε τώρα? Ετσι πωλείται ο υπολογιστής... πακέτο με αυτά τα ηχεία... δεν είναι ηχεία άλλα που επέλεξα να βάλω εγώ... είναι τα δικά σας. Αν αυτό συνέβαινε δε νομίζετε ότι θα είχατε καταγράψει προβλήματα κι από άλλους πελάτες? Εκτός κι αν είμαι εγώ η μόνη που αγόρασα αυτό τον υπολογιστή!
- Τι να σας πω? Δεν ξέρω!
- Και τώρα?
- Μην ανησυχείτε έχω φέρει κι άλλου τύπου ηχεία...
- Ηχεια που να θέλουν και μπαταρίες πρώτη φορά βλέπω η αλήθεια είναι...
- Ωχ δεν έχω μπαταρίες... νόμιζα πως είχανε μέσα τα ηχεία αλλά δεν έχουν έχετε?
- Ευτυχώς που έχω καβάντζα γιατί έχω ασύρματο mouse.
- Α...ααα... δεν κάνουν τελικά αυτά... συγνώμη...θέλει τις μικρότερες................
- $*%$%%%%%@
- ...........................
Ευτυχώς που εκλεψα από ένα τηλεχειριστήριο κάποιες μπαγιάτικες και επιτέλους τα είδαμε να δουλεύουν τα καινούργια ηχεία.
- Μόνο που τα νέα ηχεία έχουν μια διαφορά τιμής 3 ευρώ...
- Συγνώμη... με έχετε ταλαιπωρήσει ένα μήνα με το θέμα... με αφήσατε στα γενέθλιά μου χωρίς ήχο ... μου πρήξατε το συκώτι, μου διαλύσατε το νευρικό σύστημα και θέλετε να πληρώσω και διαφορά στα ηχεία? Με ρώτησε κανένας εμένα αν μου αρέσει να πληρώνω διαρκώς μπαταρίες για τα κωλοηχεία αυτά ???????
- .....................................
- Τι να πεις...
- Δεν είναι στο χέρι μου να κάνω κάτι...
- Φυσικά και δεν είναι... Γι'αυτό και πατώσαμε σαν χώρα...

Μου επιτρέπετε τώρα να παίξω ένα ανεβαστικό λαλάκι έτσι για να φύγει η καντεμιά και η μίρλα από πάνω μου, ναι?



Y.Γ. Σας το είπα? Τα νέα ηχεία σκοτώνουν!!! :)))

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Mια εικόνα = χίλιες λέξεις



Η ενότητα αυτή (Μια εικόνα = 1.000 λέξεις) είναι μια ενότητα που σκοπό έχει να φέρει γέλιο... χαλάρωση και ενίοτε να προβληματίσει...
Στην πορεία θα μοιραστώ μαζί σας εικόνες που κόβουν την ανάσα, σοκάρουν ή γεννούν περίεργα συναισθήματα.
Αυτά καλείστε να μοιρασθείτε μαζί μου ...
Κάθε φορά κάτι διαφορετικό...
Ετσι σαν παιχνίδι...
Μόνο λίγο πιο "ανώδυνο" από τα παιχνίδια των ερωτήσεων...
Ομως σημαντικό... να βλέπουμε μέσα από μια εικόνα ΠΩΣ - και κυρίως ΤΙ σκέφτεται ο άλλος.
Κάτι μου λέει ότι θα είναι πολύ ενδιαφέρον...
Τι λέτε? :)

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Μεσημεριανή σιέστα

Το μεσημέρι γεννιούνται τα πιο τρελλά όνειρα... (ή μήπως απλά γίνονται όλα έτσι όπως θα'πρεπε να είναι?...)
Γι'αυτό αγαπώ τη μεσημεριανή σιέστα.
Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά όλα γίνονται πιθανά...
Εραστές από το παρελθόν και ξεχασμένες ηδονές επιστρέφουν, φίλοι που σε πλήγωσαν γυρνούν επιτέλους για να ζητήσουν συγνώμη...
Ανθρωποι που λάθος μέτρησαν το μπόι σου, λάθος σε έκριναν έρχονται για να σου χαμογελάσουν και να σου κλείσουν φιλικά το μάτι...κρατώντας αυτή τη φορά τη σωστή μεζούρα...
Εκεί που όλα παίρνουν την θέση που τους πρέπει...
Κάτω από το φως του πιο δυνατού ήλιου, τα όνειρα γίνονται πιο "φωτεινά", πιο όμορφα...
Σου κοινωνούν μια άλλη πραγματικότητα... αυτή που σου αξίζει.
Σου δείχνουν έναν άλλον κόσμο, ένα παράλληλο σύμπαν που όλα γίνονται όπως "πρέπει"...
Μέσα σε λίγα λεπτά όλα μοιάζουν να διορθώνονται...
Τα βλέμματα είναι καθάρια, τα συναισθήματα αληθινά, τα πράγματα φαντάζουν πιο "απλά"...
Μέσα σε λίγα λεπτά όλα μπαίνουν σε τάξη...εκεί... σ'έναν κόσμο ιδανικό λουσμένο στο φως του ήλιου μακριά απ'το σκοτάδι...
Εκεί που ο ήλιος φωτίζει το μονοπάτι σου και σου δείχνει το δρόμο... γιατί εκείνος έχει τον τρόπο να σε κάνει ευτυχισμένο... και κάνει και τα πιο απίθανα... πιθανά...!

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

26-3-1998


Oι μέρες τον τελευταίο καιρό κυλούσαν βασανιστικά αργά...
Ενα μήνα έκλεινε στο νοσοκομείο και ήξερε καλά ότι αυτή ήταν η τελευταία βόλτα του εκεί...
Εκείνος δηλαδή το ήξερε γιατί εκείνη δε μπορούσε ακόμη να το χωνέψει...
Οι γιατροί τους διαβεβαίωσαν πως δεν υπηρχε γυρισμός σε τούτο το ταξίδι... κάθε ελπίδα ήταν πια μάταιη... και κάθε μέρα που περνούσε αφηνε πάνω στον καθένα τους τα επώδυνα σημάδια της.
Εκείνη δε μπορούσε ακόμα να το πιστέψει...
Οταν πριν από 10 χρόνια διέγνωσαν την ασθένειά του εκείνη την υποτίμησε... δεν την είχε καταλάβει καλά - δεν ήθελε να την καταλάβει καλά... μια εργατική ασθένεια της είπαν... ένα ακόμη αναπνευστικό σκέφτηκε... δεν είναι δα και καρκίνος!
Οταν της είπανε ότι απ'αυτό δεν υπάρχει γυρισμός ακόμη και τότε δε το πίστεψε... 5 χρόνια μετά τη διάγνωση εκείνος σα μικρό παιδί τα καλοκαίρια εξακολουθούσε να κάνει τις αγαπημένες του κωλοτούμπες μέσα στο νερό... μόνο που τώρα δεν έκανε 12 συνεχόμενες αλλά μόνο 6....
Εντάξει... μη τα θέλουμε όλα δικά μας... είναι κι 70 χρονών άνθρωπος... μια χαρά για την ηλικία του... αλλοι δεν κάνουνε ούτε μια σκεφτόταν...
Μα η ασθένεια αργά αλλά σταθερά κέρδιζε έδαφος και την εβγαζε ψεύτρα...

Τις τελευταίες ημέρες εκείνος είχε πάψει να έχει την διαύγεια πνεύματος που είχε μέχρι τώρα...
Τα γαλάζια του μάτια ήταν πια θολά και πιο ξεθωριασμένα από ποτέ...
Σαν από αντίδραση τα λευκά του μαλλιά φάνταζαν πιο όμορφα και πιο ασημένια από ποτέ...
Ολο και πιο συχνά βυθιζόταν σε λήθαργο... όλο και πιο συχνά έμοιαζε να μην έχει επαφή με το περιβάλλον...
Τα ποιήματα που της έγραφε και που τα έβρισκε κάθε μέρα να την περιμένουν στο μικρό του μπλοκάκι που με επιμέλεια έκρυβε στο κομοδίνο του, έπαψαν να αυξάνονται... Οι συστηματικές ασκήσεις μαθηματικών που έκανε για να διατηρεί το μυαλό του ζωντανό έπαψαν πια να γίνονται...
Μέρα τη μέρα ταξίδευε σε άλλο τόπο ... έχανε τις μέρες... τις ώρες...
Εκείνη κάθε μέρα μετά τη δουλειά πήγαινε κοντά του μέχρι το βράδι... του χάϊδευε στοργικά το γεμάτο φακίδες χέρι και αντάλασσασε μαζί του τα τυπικά της μέρας... (πως τα πήγε στη δουλειά της ... τι είπανε οι γιατροί ότι είναι θαύμα που ακόμα ζει με το 90% του πνεύμονα κατεστραμένο... απορούσαν πως ανέπνεε...)
Κάποια βράδια έμεινε μέσα μαζί του για να μην βάλουν γυναίκα ξένη...
Δε την πείραξε... Ηθελε να του σταθεί...Ηθελε να'ναι κοντά του...
Κοντά στον άνθρωπο που την δίδαξε να'ναι στοργική με τα ζώα... να αγαπάει τη φύση... να ασχολείται με την κηπουρική... με τον άνθρωπο που την είχε μάθει να κολυμπάει...
Το κενό που υπήρχε στη σχέση της με τη μητέρα της το αναπλήρωνε εκείνος...
Εκείνος ήταν και μάνα και πατέρας μαζί...
Θυμήθηκε πόσο συνδεδεμένοι ήτανε... σαν μια λεπτή κόκκινη κλωστή τους είχε ενώσει από τη γέννησή της και αν πονούσε κάποιος ο άλλος το καταλάβαινε... οπως εκείνο το απόγευμα που ένιωσε ξαφνικά έναν πολύ οξύ πόνο στο δεξί αντίχειρα και κατάλαβε... όταν επέστρεψε εκείνος σπίτι απλά επιβεβαιώθηκε βλέποντας το τραυματισμένο του χέρι...
Την ώρα που σκεφτόταν αυτά της έκανε νόημα ότι θέλει οξυγόνο...λίγα λεπτά αργότερα αρχισε να ψιθυρίζει κάτι ακατάληπτο... έσκυψε κοντά του μα δεν καταλάβαινε...εκείνος έβγαλε τη μάσκα και της είπε ξυπνώντας μέσα στο λήθαργό του:
- Ξέρεις τι μέρα είναι σήμερα?
- Τι μέρα?
- Σήμερα είναι τα γενέθλιά σου...
......................................................
Εκπληκτη δεν ήξερε τι να απαντήσει...
Εκεί έχει ένα κενό μνήμης...Το μόνο που θυμάται ότι βούρκωσε και βγήκε έξω για να μην δει τα δάκρυά της... Δε θυμάται ούτε τι άλλο της είπε... ούτε τι άλλο είπε εκείνη... Και δεν είχε σημασία πια...
- Φύγε παιδάκι μου... πήγε 11 η ώρα πια! Πήγαινε να ξεκουραστείς, έχεις δουλειά αύριο της είπε η μητέρα της... Θα μείνω εγώ κοντά του...
Εφυγε εξαντλημένη... ούτε θυμάται πως οδήγησε με τα μάτια πρησμένα από το κλάμμα...
Ούτε ξερει πως κατάφερε να φτάσει...
Επεσε στο κρεββάτι μα ύπνος δεν την έπαιρνε...
Κάποια στιγμή ενώ λαγοκοιμόταν άκουσε τη φωνή εκείνου να την καλεί...
Αναψε το φως του κομοδίνου... είδε το ρολόι...1:11...
Οταν ακουσε το τηλέφωνο να χτυπάει ήξερε...
- Ελα από δω παιδί μου... Ο πατέρας σου δεν είναι καλά...
Εκείνος όμως είχε ήδη φύγει... και εκείνη το ήξερε ότι κι αν της έλεγαν........

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Tριπλή γιορτή σήμερα... :)


Σήμερα γιορτάζουμε ένα ακόμη όχι που είπε το 1821 ο ελληνικός λαός στους κατακτητές...
Αναρωτιέμαι... υπάρχει κάποιος λόγος να γιορτάσουμε φέτος αν δεν έχουμε το σθένος να υψώσουμε το παράστημα και να πούμε και πάλι το όχι σε αυτούς που δυναστεύουν σήμερα τις ζωές μας?


Επίσης γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου...
Γιορτάζουν όλοι οι Βαγγέληδες, Βαγγελίτσες, Λίτσες και όχι μόνο....

Σςςςςςςς....
Κρατάτε μυστικό?
........................
Γιορτάζω και γω!!!
Ναι... μερικά χρόνια πριν (προ αμνημονεύτων ετών) ενώ ο Αγγελος Κυρίου ανακοίνωνε τα ευχάριστα στην Παρθένο Μαρία μια μαία ανακοίνωνε στον μπαμπά μου τη γέννηση της γλυκιάς του γκοφρετούλας! Μάλιστα η Παναγίτσα φρόντισε η μαμά να με γεννήσει σαν αβγό... με ένα μόνο σπρώξιμο και έναν μόνο πόνο... και έκτοτε ένιωθα πάντα να βρίσκομαι υπό τη σκέπη της Μητέρας Αυτής...
Παρόλο βέβαια που γεννήθηκα την μέρα των χαιρετισμών δεν πήγα να τους ακούσω ποτέ στη ζωή μου η γαϊδούρα αλλά ούτε και με βγάλανε Μαρία.... όπως θα έπρεπε είτε από την Παναγία είτε από τη γιαγιά μου... Και εννοείται βέβαια ότι δεν έφαγα ποτέ μπακαλιάρο με σκορδαλιά τη μέρα αυτή...! :)
Την ίδια μέρα... στην ίδια πόλη...λίγες ώρες πριν την ώρα της παρέλασης γεννήθηκε μια άλλη ψυχή πολύ αγαπητή... αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που δεν έχω σκοπό να αναλύσω.
(Χρόνια πολλά φιλαράκι!! :)

Φέτος λοιπόν παιδιά για πρώτη φορά έχω θέμα... Μεγάλο θέμα...
Τόσο μεγάλο που έσβησα στο facebook την χρονολογία γέννησης (αν και εδώ μέσα την έχω αναφέρει κανα δυο φορές...)

Φέτος δε θα σβήσω κεράκια...
Είμαι της άποψης ότι όταν η τούρτα αρχίζει και γίνεται σα σουρωτήρι πρέπει να το κόψουμε το "άθλημα", έτσι έχω προειδοποιήσει τους φίλους να μην κάνουνε καμμια πλάκα γιατί θα στραβώσω άσχημα... (για να δούμε θα με ακούσουν...?)

Είμαι λοιπόν πολύ πεσμένη...
Δε θέλω δώρα φέτος...
Αφήστε λοιπόν τα χαζά, τα τυπικά...
Θέλω αγκαλιές, τρυφερότητα και προδέρμ... γιατί είμαι "κάπως"...
Θες η ηλικία... θες τα 8 κιλά που πήρα τα τελευταία 2 χρόνια και μου έχουν κατσικωθεί...
Θες το γυμναστήριο και η άσκηση που μου'χουνε λείψει και πάντα τότε νιώθω σα θηρίο στο κλουβί...
Θες η επανεξέταση κάποιων σχέσεων, η απογοήτευση ... είμαι στις μαύρες μου...
Θες το χέρι μου που δεν έχει ακόμη ξεπρηστεί από το πέσιμο με τη λαγάνα...
Από όπου και να το πιάσεις φέτος δεν είμαι για να γιορτάσω τίποτα...
Τίποτα μα τίποτα δεν θεωρώ ότι είναι άξιο εορτασμού...

Και ενώ πάντα έκανα τραπέζι και εφτιαχνα του κόσμου τα φαγητά και τα γλυκά (λατρεύω να μαγειρεύω και ειδικά για φίλους) φέτος θα κάνω μπάρμπεκιου...
Ναι καλά ακούσατε!
Το μενού έχει μπάρμπεκιου και καραόκε.. χιχιχιχι...
Να γελάσουμε τουλάχιστον λιγάκι!
Φιλάκια πολλά και του χρόνου με υγεία!!
Κι αυτή είναι η μόνη τούρτα που θα'χω φέτος για τα γενέθλιά μου... (ναι... εχει είκοσι κεράκια :-p)



Υ.Γ Σας έχω πει ότι μισώ τις μαθητικές παρελάσεις? Αν έστω στις στρατιωτικές υπάρχει ένα νόημα αυτό της τόνωσης του εθνικού φρονήματος και της ασφάλειας του λαού δεν βρίσκω κανένα απολύτως νόημα στις μαθητικές παρελάσεις.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Ενας ύμνος στη διαφορετικότητα...




Η ζωή είναι τώρα... !
Δώστε ευκαιρίες τώρα!
Αγαπήστε τώρα!
Μερικές φορές είναι πολύ αργά...

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Βρέθηκε η απάντηση...


Η απάντηση στα φιλοσοφικά ερωτήματα που ταλανίζουν εν μέσω μπεσαμέλ και ξαραχνιάσματος καιρό τώρα το ξανθό μου κεφάλι είναι μια:

Aγάπη

Είναι η λέξη πασπαρτού που πάει σε όλα...

Από που προέρχομαι...
Τι θέλω...
Που πάω...
Tι είναι ο Θεός...
Ποια είμαι...

Τώρα ξέρω...

Προέρχομαι από Αγάπη!
Θέλω Αγάπη!
Πάω στην Αγάπη!
Ο Θεός είναι Αγάπη!
Και ναι... Είμαι η Αγάπη! :)

Ο Θεός έχει σκορπίσει ένα κομμάτι του στον καθένα μας...
Ανακαλύψτε αυτό το κομμάτι...
Θρέψτε αυτό το σπόρο...
Φροντίστε αυτό το κομμάτι...
Και δείτε το(Ν) να μεγαλώνει μέσα σας...

Καλημέραααααααα! :)

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Μια πολύ σημαντική μέρα!

Σήμερα 21 Μαρτίου έχουμε εαρινή ισημερία: Μέρα-Νύχτα, σημειώσατε Χ .

Ισημερία είναι το ημερονύκτιο κατά το οποίο έχουν ίση διάρκεια η μέρα και η νύχτα. Είναι διαρκές φαινόμενο στον ισημερινό της γης και συμβαίνει δύο φορές το χρόνο για όλες τις άλλες περιοχές. Την πρώτη φορά στις 21 Μαρτίου, οπότε έχουμε την εαρινή ισημερία και ο ήλιος βρίσκεται στο εαρινό ισημερινό σημείο.

Τη δεύτερη φορά, στις 23 Σεπτεμβρίου, οπότε έχουμε τη φθινοπωρινή ισημερία και ο Ήλιος βρίσκεται στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο.

Καθόλου τυχαία αυτή η μέρα έχει επιλεχθεί για να εορτάζεται η Διεθνής Ημέρα της Αστρολογίας, η παγκόσμια μέρα της ποίησης καθώς και η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων!!

Είναι η μέρα όπου ετελούνταν οι γιορτές των ανθεστηρίων και τα «Ιλάρια» στην Ελλάδα κατά την περίοδο των αρχαϊκών και κλασσικών χρόνων.

Η μέρα που ο ήλιος περνάει στο ζώδιο του Κριού…

Μια μέρα ιερή για τους παγανιστές που συνηθίζουν τη μέρα αυτή να την γιορτάζουν κάνοντας διάφορα τελετουργικά στη Φύση αφού η μέρα αυτή η Βα όπως την αποκαλούν είναι μια από τις 4 πιο σημαντικές τους γιορτές.

Με την έλευση του Χριστιανισμού πολλά από αυτά μεταφέρθηκαν στις 24 του μηνός, του Αϊ Γιαννιού. Οι φωτιές, ο κλήδωνας, το διάβασμα των μελλούμενων… Αυτή την ημέρα τελούταν πολλοί γάμοι και λόγω της ποσότητας μελιού που κατανάλωναν σαν συνέπεια, το φεγγάρι αυτής της βραδιάς στη παγανιστική παράδοση ονομαζόταν

" Honey moon".

Η μέρα αυτή συμβολίζει την νίκη του Φωτός έναντι του Σκότους (από κείνη τη μέρα και μετά αυξάνεται η διάρκεια της μέρας) συμβολίζει την αναγέννηση (αφού η Φύση αναγεννάται) … την ανάσταση… Ενα από τα μέρη όπου γιορτάζεται η εαρινή ισημερία με κάθε επισημότητα από νεοπαγανιστές και δρυϊδες είναι και το stonechenge.


Την πρώτη μέρα της Ανοιξης η μητέρα Γη , ο πατέρας Ηλιος και η αδελφή σελήνη κάνουν πάρτι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού! Και ξέρεις κάτι? Είσαι και σύ προσκεκλημένος σε ένα μοναδικό αστρονομικό φαινόμενο…

Οι Μάγια έχτισαν στην Chichen Itza τον ναό Kukulkan στο κέντρο των 4 εποχών: Kάθε πλευρά του ναού έχει 91 σκαλιά, όσες και οι μέρες κάθε εποχής. Κάθε χρόνο την μέρα της εαρινής ισημερίας, όταν ο ήλιος περνά ακριβώς από πάνω, ρίχνει σκιά ακριβώς 90 μοιρών σε κάθε πλευρά του ναού!! 60.000 επισκέπτες έρχονται κάθε χρόνο για να δουν το φαινόμενο αυτό, να μάθουν περισσότερα για τους Μάγια και να πάρουν μέρος στη γιορτή που ακολουθεί γύρω από την πυραμίδα. Ευελπιστώ κάποια στιγμή να μπορέσω και γω να το δω από κοντά…

Υ.Γ Σύμφωνα με εκτιμήσεις της NASA (δείτε αναλυτικά τα έτη που σας ενδιαφέρουν), η επόμενη φορά που η εαρινή ισημερία θα πραγματοποιηθεί κατά την 21η Μαρτίου, θα είναι το 2102!


Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Μια ξανθιά στο αεροπλάνο...


Ενα αεροπλάνο ταξιδεύει προς Μελβούρνη όταν μια ξανθιά σηκώνεται από την οικονομική θέση που καθόταν και πάει και κάθεται στην πρώτη θέση.
Ο αεροσυνοδός ο οποίος παρακολουθούσε πήγε κοντά της και της ζήτησε να δει το εισιτήριό της. Αφού το κοίταξε της εξήγησε ότι θα πρέπει να επιστρέψει πίσω στην οικονομική θέση.

Η ξανθιά απάντησε: "Eίμαι νέα, όμορφη, ταξιδεύω για Μελβούρνη και θα μείνω εδώ."

Ο αεροσυνοδός μπήκε στο πιλοτήριο και εξήγησε στον πιλότο και στον συνγκυβερνήτη τι συνέβει. Ο συνκυβερνήτης βγήκε έξω και προσπάθησε να εξηγήσει στην ξανθιά ότι είχε πληρώσει για οικονομική θέση και ότι δεν επιτρεπόταν η παραμονή της στην πρώτη θέση.

Η ξανθιά απάντησε: "Eίμαι νέα, όμορφη, ταξιδεύω για Μελβούρνη και θα μείνω εδώ."

Ο συνκυβερνήτης επιστρέφει απελπισμένος στο πιλοτήριο και διηγείται στον πιλότο τι έγινε.
Ο πιλότος του λεει: "Eίναι ξανθιά είπες? Κανένα πρόβλημα! Είμαι παντρεμένος με ξανθιά και μπορώ να μιλήσω τη γλώσσα της.
Την πλησιάζει, της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί και αμέσως η ξανθιά σηκώνεται λέει στον πιλότο "συγνώμη, δε το ήξερα..." και επιστρέφει πίσω στην οικονομική θέση.

Οι άλλοι δυο έχουν μείνει να κοιτούν απορημένοι...
"Μα ... τι στο καλό της είπες?"

Και ο πιλότος απάντησε:
"Οτι οι πρώτες θέσεις δεν πηγαίνουν Μελβούρνη!!"

O ενδεκάλογος της Lyriel!

Η ενδεκάδα της Lyriel που δυστυχώς είχα τόσο καιρό παραβλέψει αλλα οφείλω στη φίλη να την απαντήσω...

1. Αν ήσουν κάποιο ρόφημα, ποιό θα ήταν αυτό;
Κόκκινο κρασί...

2. Αν ήσουν κάποια ώρα της ημέρας, ποιά;
Η ώρα εκείνη που ο ήλιος διαπερνά κάθε σημείο του κορμιού μου... ή βράδυ...

3. Αν ήσουν φυσικό φαινόμενο;
Ηφαίστειο...

4. Αν ήσουν ένα έπιπλο μέσα στο σπίτι, ποιό θα ήσουν;
deck chair...

5. Αν μπορούσες να αλλάξεις το τέλος μιας ταινίας, ποιά θα ήταν αυτή;
Τιτανικός

6. Αν δημιουργούσες ένα φιλοσοφικό ρεύμα, πως θα το ονόμαζες;
Δεν είμαι της φιλοσοφίας είμαι της δράσης...

7. Ποιό τίτλο θα έδινες στη ζωή σου, μέχρι αυτή τη στιγμή που ζεις;
Πράσινες τηγανητές πατάτες...

8. Αν ήσουν μια γεύση στον ουρανίσκο μου, ποιά θα ήταν αυτή;
Σοκολάτα...

9. Αν είχες γεννηθεί τυφλός, τι όνειρα θα έβλεπες;
θα έβλεπα? Δεν ξέρω...

10. Αν ήσουν φονικό όπλο, ποιό θα ήσουν;
Xειροβομβίδα - Nάρκη το όνομα μου στα ιταλικά αυτό σημαίνει ;)

11. Σκέψου πριν πηδήξεις ή πήδα πριν σκεφτείς;
Πηδώ γιατί αν το σκεφτώ δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ... :-p

Ευχαριστώ πολύ την φίλη Lyriel για την τιμή που μου έκανε να με παίξει στο παιχνίδι της. :)

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Πολλούς κλυδωνισμούς είχε το σκάφος …

Ασκημο το ταξίδι…

Αναβαν συνεχώς οι φωτεινές επιγραφές.

Κι εγώ που δεν είχα μάθει να «προσδένομαι» την πάτησα

κι έσπαστα το κεφάλι μου στην οροφή…

Καλά να πάθω! Δε το συζητώ.

Εκεί όμως που το διασκέδασα, ήταν όταν πληροφορήθηκα ότι στο σκάφος

είχε εκδηλωθεί αεροπειρατεία!

Κάπου αλλού πηγαίναμε. Καμμιά σχέση με τον αρχικό προορισμό.

Και πιο πολύ το χάρηκα όταν ανακάλυψα πως ο αεροπειρατής με το περίστροφο καθόταν τόση ώρα δίπλα μου.

Του’πιανα μάλιστα το χέρι όταν τρόμαζα...

Kι εκείνος... μου'δινε συνεχώς σοκολάτες και με καθησύχαζε...

Για φαντάσου....

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Μέρα επίγνωσης

Σα να σηκώθηκε ένα πέπλο ξαφνικά από τα μάτια μου και είδα… είδα όσα τόσο καιρό έλπιζα ότι δεν είναι εκεί...

Δεν είναι τα λόγια τελικά που πληγώνουν…

Τα μόνα λόγια που πληγώνουν είναι αυτά που δεν ξέρεις… που δεν μπορείς να πεις…

Δεν είναι οι πράξεις σου που πληγώνουν… αλλά αυτή η αέναη στατικότητά σου…και η a priori αποδοχή των όσων σου φύτεψαν κάποιοι μέσα σου... πληγώνει το ότι μ'εκανες εξόριστη από τον ίδιο μου τον εαυτό..............

Τώρα πια ξέρω ότι δεν είναι πολλά αυτά που αξίζουν τον κόπο και τον πόνο μου…


Υ.Γ Πριν λαλήσει τρις ο πετεινός μέτρησες πόσες φορές εσύ μ'απαρνήθηκες...?



Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Ζώντας με τα ζώα...


Aν νιώθεις ότι ο τρόπος ζωής σου σε έχει απομακρύνει από την φύση και αυτό λειτουργεί αρνητικά στην ψυχολογία σου καιρός να κάνεις κάτι..
Ο άνθρωπος νιώθει ασυνείδητα την απομάκρυνσή του λόγω του πολιτισμού και αυτό δρα αρνητικά στην ψυχολογία του και τη συμπεριφορά του με χίλιες δυο συνέπειες.
Γι'αυτό κάθε φορά που έχουμε εμπειρία κοντά στη Φύση μας πλημμυρίζει ένα αίσθημα αγαλλίασης.
Τα ζώα ήταν πάντα αναπόσταστο κομμάτι της ζωής μας και η επαφή μαζί τους είναι καταγεγραμμένη στο ασυνείδητο. Η επαφή μας μαζί τους θα ανακαλέσει αυτά τα αρχέγονα βιώματα αρρηκτα δεμένα με την ανθρώπινη φύση και μόνο ευεργετική επίδραση θα έχει στη ψυχοσύνθεση του ανθρώπου...

Ανοίξτε την καρδιά σας και την πόρτα σας σε ένα ζωάκι που έχει ανάγκη και δε θα βγείτε χαμένοι...

" Tag it " ή 11


Πήρα πάσσα για παιχνιδάκι από τον Οnirokosmo και από τον Ξύλινο ιππότη για το παιχνίδι που λέγεται "tag it" ή κατά άλλους "11" (να'το πάλι να με κυνηγά το 11!!)

Οδηγίες παιχνιδιού:

- γράφω 11 πραγματάκια για μένα
- απαντώ στις 11 ερωτήσεις που θέτουν o φίλος ή οι φίλοι που με προσκάλεσαν
- κάνω tag και θέτω εγώ νέες 11 ερωτήσεις στις/στους επόμενες/ους 11 φίλες/ους που θα επιλέξω, τους οποίους και ενημερώνω.

Eν προκειμένω οι ερωτήσεις που μου θέτησαν από τον Οnirokosmo ήταν οι εξής χρωματιστές κι ανώδυνες...(δεν νομίζω οι δικές μου ερωτήσεις να'ναι έτσι:)

Βάλε χρώμα και αιτιολόγησέ το:

1. Στη χαρά...

Κίτρινο... το χρώμα της λιακάδας που παραπέμπει για μένα σε χαρά!



2. Στον έρωτα...

Kόκκινο... το χρώμα του πάθους και της έντασης... γιατί τα μέτρια και τα χλιαρά δεν έχουνε θέση εδώ.


3. Στην μοναξιά...

Γκρι... ούτε άσπρο ... ούτε μαύρο... γιατί ακόμη κι αυτή κάποιες στιγμές είναι απαραίτητη και έρχεται στη ζωή μας για κάποιο σκοπό...


4. Στους φίλους...

Λευκό ... σαν τους αγγέλους βλέπω τους φίλους μου... μέσα στην τόση βρωμιά που υπάρχει γύρω μου... Είναι που πάντα μου στέκονται... με εμπιστεύονται... με στηρίζουν στα δύσκολα... γι'αυτό βλέπω πάντα τα φτερά τους λευκά...


5. Στη λύπη....

Μαύρο... Οπως και τα συναισθήματά μου εκείνη τη στιγμή... τη στιγμή του θρήνου, της απογοήτευσης, της απώλειας... αβυσσαλέα μαύρα...


6. Στη ζωή....

Γιατί κάθε στιγμή έχει το δικό της χρώμα...



7. Στην καθημερινότητα σου...

Πορτοκαλί... Χρώμα χαρούμενο και με θετική ενέργεια όπως εγώ! :)


8. Στην ελπίδα...

Αν το μωβ είναι το χρώμα της εσωτερικότητας και της πνευματικής διαύγειας και σκέψης και το κίτρινο αυτό που δίνει το Φως... τότε η ένωσή τους δεν μπορεί παρα να'ναι η ελπίδα


9. Στα όνειρα...


ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ…μου ήταν πάντα σε φόντο θαλασσινό.

Η θάλασσα μού ΄δινε πάντα όλες τις απαντήσεις... μου έβρισκε όλες τις λύσεις στα όποια μου προβλήματα.

Αν ήταν πεντακάθαρη, γαλάζια και λαμπερή, τα πράγματα πήγαιναν καλά.

Αν ήταν σκοτεινιασμένη, φουρτουνιασμένη και μαύρη, κάποιο λατρεμένο πρόσωπο της ζωής μου, άφηνε τον κόσμο τούτο και όδευε προς τη γειτονιά των Αγγέλων…


Ενα όνειρο που βλέπω πολύ συχνά, είναι να πέφτω προς μία καταγάλανη θάλασσα από ψηλά… η αίσθηση της βουτιάς αυτής, είναι κάτι μαγικό, λυτρωτικό θα έλεγα (τόσο στο όνειρο αλλά και στην πραγματική μου ζωή όσες φορές το έχω επιχειρήσει) και συνήθως, τραντάζομαι στον ύπνο μου… για να δω τότε ένα πρόσωπο να με γεμίζει γαλήνη… εκεί…μεσ’τη θάλασσα…να γίνομαι δική του…


Το λευκό και το μπλέ είναι τα χρώματα που πάντα δεσπόζουν στα όνειρά μου…

Είναι η βάση των πάντων εκεί... το πλοίο που με ταξιδεύει σε μέρη παραδεισένια...

Το κόκκινο υπάρχει σπάνια αλλά ξέρω καλά πως όποτε εμβόλιμα μπαίνει στον ονειρικό καμβά μου, μού φέρνει κάτι γρήγορα…

Κατά βάση κόκκινο δεν υπάρχει στα όνειρά μου...



10. Στις προσδοκίες και στα θέλω σου...

Δε μπορώ να βάλω χρώμα στα θέλω μου γιατί κάθε φορά χρωματίζονται ανάλογα...
Καθένα απ'αυτά είναι εντελώς διαφορετικό... Το σίγουρο είναι ότι απ'αυτά λείπει πάντα το ροζ και το μαύρο... :)


11. Στον δικό σου κόσμο...

Μωβ... από την ένωση του έρωτα του κόκκινου με το μπλε...
Ολη η γκάμα του μωβ από το σκουρο μέχρι το λιλά είναι το χρώμα που είναι φτιαγμένος ο κόσμος μου στο δικό μου προσωπικο πλανήτη...

Kαι οι ερωτήσεις του Ξύλινου ιππότη:

1) Tι σημαίνει ζωή για σένα?
Εμπειρίες και δράση...

2) Ποιος στίχος πιστεύεις ότι σε εκφράζει?
Οκ... να διευκρινήσουμε - γιατί μου αρέσει να είμαι απόλυτα ακριβής στα λεγόμενά μου - ότι μιλάμε όχι για τον στίχο που μου αρέσει περισσότερο αλλά γι'αυτόν που με εκφράζει...

Και οπως θα χανεσαι στο πληθος
ετσι απλα θα μεταμορφωθω
σε κατι ασημαντο και γκριζο
σ'ενα λεπτο....!

Μη χαθεις
μεινε εδω...
μη χαθεις
στον κοσμο υπαρχω αν σ'αγαπω....



3) Τι είναι αυτό που δε θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου?
Μια μεταφυσική εμπειρία που είχα...

4) Με μια λέξη τι είναι έλληνας - Ελλάδα για σένα?
Ελληνας = καραγκιόζης, Ελλάδα = Φως

5) Σε ποια άλλη εποχή θα ήθελες να ζεις?
Στην αρχαία Αίγυπτο και στο χρυσό αιώνα του Περικλή

6) Θα ήθελες δεύτερη ευκαιρία?
Ποιος τυφλός δε θέλει το φως του...?

7)Ποιο χρώμα σου θυμίζει την αγαπημένη σου ή τον αγαπημένο σου?
Κάθε απόχρωση του μπλε και του γαλάζιου

8) Φωτιά, Νερό ή αέρας?
Φωτιά και Νερό εναλλαξ κάτι σαν σκωτσέζικο ντουζ. Τον αέρα δεν τον αντέχω...

9) Αν σου έδιναν την δυνατότητα να μην ξαναπληγωθείς και πονεσεις, θα τη δεχόσουν?
Φυσικά... όσο μαζόχα και να'μαι είναι στιγμές που δεν αντέχω άλλο τον πόνο...

10) Τι είναι όνειρο?
Η πραγματοποίηση αυτών που θέλω...

11) Πιστεύεις?
Πιστεύω...

Αν τώρα σας πω ότι δεν έχω τίποτα να πω για μένα?
Μετά από τόσες ερωτήσεις τι άλλο μπορώ να πω που θα είναι σημαντικό?
Τεσπα... είναι ο κανόνας του παιχνιδιού και πρέπει να το κάνω... και ας είναι και αμελητέα τα όσα θα γράψω...

1) Τα τελευταία χρόνια έχω κόψει τον καφέ γιατί με τόσο γάλα και ζάχαρη που έβαζα έπαιρνα πολλές θερμίδες. Πίνω μόνο τσάι (κατα προτίμηση πράσινο) γιατί είναι το μόνο ρόφημα που μπορώ να πιω χωρίς ζάχαρη.

2) Είμαι πολύ καλή μαγείρισσα (και με διακρίσεις) αλλά το δυνατό μου σημείο είναι η ζαχαροπλαστική κι αυτό γιατί τα γλυκά ήταν από πάντα η μεγάλη μου αδυναμία.

3) Αν και οδηγώ συστηματικά από 18 ετών έχω να οδηγήσω εδώ και 2 μήνες γιατί το αμάξι μου ήταν καθηλωμένο στο γκαράζ επειδή δεν είχα να πληρώσω την ασφάλεια.

4) Τον τελευταίο χρόνο κάνω χρήση του ποδηλάτου μου σχεδόν καθημερινά για δουλιές τριγύρω.

5) Εκτός από τα ζώα έχω και μια αδυναμία στους άντρες που είναι τρυφεροί με τα ζώα...

6) Το καλοκαιρινό μου φετίχ είναι τα μαγιό μου. Εχω πάντα τουλάχιστον 3-4 μπικίνια τα οποία συναλλάζω ανάλογα την διάθεση και το μαύρισμά μου.

7) Τα χέρια μου "πιάνουνε"... Μπορώ να κάνω το πιο θεϊκό μασσαζ, να αλλάξω μπρίζα, να ζωγραφίσω, να μεταφυτεύσω, να κάνω κατασκευές από πηλό, να βάψω τοίχους δε μπορώ όμως με τίποτα να ασχοληθώ με τρίχες... γι'αυτό τα μαλλιά μου είναι πάντα μακριά και συνήθως ανεπιτήδευτα...

8) Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική... 7 μέρες δεν έχω ήχο επειδή δεν έχω συνδέσει σωστά τα ηχεία και έχω φρικάρει.

9) Εχω πέσει με αλεξίπτωτο στη θάλασσα πριν από 2 χρόνια... (νομίζω parasailing λέγεται) και ήταν από τις πιο ωραίες μου εμπειρίες.

10) Εχω πάει βόλτα με ferrari αλλά παρόλο που λατρεύω τη γρήγορη οδήγηση δεν τόλμησα καν να μπω στη θέση του οδηγού...

11) Λατρεύω τα ταξίδια και τελευταία μου τη δίνει που δε μπορώ πια να κάνω όπως κάποτε..

Και τώρα δίνω πάσα στο παιχνιδάκι στους (γμτ γιατί μόνο 11???)

1) Tremens

2) Lyriel

3) Levina

4) showgirl

5) Ξύλινος ιππότης

6) Alchemist

7) Λία

8) Αnemos

9) serenata

10) voulaki

11) vanilla

Kαι οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής:__________________________


1) Ποιο είναι το πιο extreme - επικίνδυνο - παράτολμο πράγμα που θεωρείς ότι έχεις κάνει στη ζωή σου?

2) Υπάρχει κάτι που κάποτε έκανες και ντρέπεσαι γι'αυτό κι αν ναι ποιο είναι?

3) Aν ήσουν ζώο τι ζώο θα'σουν?

4) Θα διεκδικούσες κάποιον αν ήταν δεσμευμένος?

5) Κλαις όταν....

6) Eχεις απατήσει ποτέ?

7)Kάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι:

8)Aν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω σε ποια εποχή θα πήγαινες?

9) Το σπίτι σου πιάνει φωτιά. Πάρε κάτι μαζί σου:

10) Ο μεγαλύτερός σου φόβος:

11) Ποιο είναι το πιο ωραίο σημείο επάνω σου?


Τέλος θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους που μου κάνανε την πάσα αλλά και να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη σε αυτούς που δεν μπορώ να κάνω λόγω περιορισμού του αριθμού 11.