Θαλασσόξυλα!

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΘΗΣΕΑ

Ο γιος του Ποσειδώνα

Πολλοί λένε πως ο Θησέας δεν ήταν γιος του Αιγέα, αλλά του Ποσειδώνα. Μάλιστα στο πλοίο που πήγαινε το Θησέα και τα παιδιά των Αθηναίων στην Κρήτη βρισκόταν κι ο Μίνωας, που είχε πάει ο ίδιος να παραλάβει το βαρύ φόρο της Αθήνας. Εκεί βρισκόταν κι η Περίβοια, η όµορφη κόρη του βασιλιά των Μεγάρων.

 Ο Μίνωας, θαµπωµένος από την οµορφιά της, θέλησε να τη χαϊδέψει. Η κόρη τροµαγµένη ζήτησε βοήθεια απ’ τον Θησέα. Εκείνος θυµωµένος απείλησε το Μίνωα λέγοντάς του: «Συγκρατήσου βασιλιά, γιατί θα δοκιµάσεις τη δύναµη των χεριών µου. Κι αν είσαι γιος του ∆ία, εγώ είµαι γιος του Ποσειδώνα». Ο Μίνωας τότε παρακάλεσε το ∆ία, τον πατέρα του, κι έριξε αστροπελέκι. Κι αµέσως πέταξε το δαχτυλίδι του στη θάλασσα κι είπε στο Θησέα: «Αν είσαι γιος του Ποσειδώνα, όπως λες, φέρε το δαχτυλίδι». Σαν αστραπή ο Θησέας έπεσε στη θάλασσα. Αµέσως ήρθαν δελφίνια και τον οδήγησαν στο παλάτι του Ποσειδώνα, στο βυθό. Εκεί είδε ο Θησέας τις Νηρηίδες κι ανάµεσά τους του Ποσειδώνα τη γυναίκα, την Αµφιτρίτη. Εκείνη του έδωσε το δαχτυλίδι του Μίνωα, του έριξε στους ώµους ένα χιτώνα κατακόκκινο και στα µαλλιά τού έβαλε ολόχρυσο στεφάνι. Κι έτσι ξεπρόβαλε ο ήρωας δίπλα στο καράβι χωρίς να έχει βραχεί.

Βακχυλίδης, Διθύραµβος 17 (διασκευή)

Δαχτυλίδι από θαλασσόξυλο, ένα μικρό κομμάτι φλούδας πεύκου που από τα πολλά χτυπήματα των κυμάτων έγινε λείο σαν πέτρα  ενώ το πέρασμά του από άχρωμο γυαλιστικό του χάρισε και την γιαλάδα που του έλειπε!

 

Σε συνδυασμό με ένα μενταγιόν και αυτό από θαλασσόξυλο αλλά ακανόνιστου σχήματος δημιούργησαν ένα άκρως καλοκαιρινό κόσμημα!

 

Πεταλούδα...και άλλα!

Μια πεταλούδα που ανοίγει τα θαλασσοξυλένια φτερά της πετάει για την  Ναύπακτο να δώσει και αυτή την μικρή της βοήθεια για τα παιδιά της Φλόγας!

Έχει και παρέα ένα φόρεμα για ...καρφίτσες! Ένα φόρεμα που το μπούστο του είναι ότι πρέπει για πελότα καρφιτσών!

Τέλος τρία δαχτυλίδια από μαύρο σύρμα και πέτρες θα μπουν και αυτά στο ίδιο δέμα με την πεταλούδα και το φόρεμα για να ταξιδέψουν παρέα σην Ναύπακτο.

Κλείνοντας την ανάρτηση αυτή ένα σημειωματάριο - ημερολόγιο σε λιλά αποχρώσεις για τον λιλά διαγωνισμό που οργανώνει το Δελφινάκι μας!

Ο Γενάρης ζει τις τελευταίες του στιγμές γιατί ο Φλεβάρης του χτυπά την πόρτα για να έρθει!

                                                                  ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

...και μην ξεχνάτε το giveaway!!!  http://thalassoksila.blogspot.gr/2014/01/giveaway.html

Δαχτυλίδια! Μάθετε τι δηλώνουν και γιατί τα φοράμε

Γιατί τα φοράμε

Αν πιστέψουμε στην ελληνική μυθολογία, ο εφευρέτης των δαχτυλιδιών είναι ο πατέρας των θεών, ο Δίας. Όταν ο Προμηθέας έδωσε την φωτιά στους ανθρώπους αυτός οργίστηκε και τον καταδίκασε να μείνει δεμένος σε ένα βράχο.

Όταν ο Ηρακλής τον απελευθέρωσε , ο Δίας που είχε ορκιστεί στη Στύγα πως δεν θα τον άφηνε ποτέ τον ανάγκασε να φοράει ένα κομμάτι του βράχου δεμένο σε ένα κρίκο στο δάχτυλο του για πάντα.

Σχ.  25-01-13   1

Με το πέρασμα του χρόνου τα δαχτυλίδια απέκτησαν καλύτερη φήμη και άρχισαν να δωρίζονται σαν ένδειξη τιμής. Στην αρχαία Ρώμη, οι σκλάβοι φορούσαν σιδερένια δαχτυλίδια ,οι ελεύθεροι ασημένια και οι ευγενείς μόνο χρυσά. Τον 3ο αιώνα ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος Σεβήρος επέτρεψε σε όλους τους πολίτες να φορούν χρυσά δαχτυλίδια. Πάνω στα δαχτυλίδια στο πλατύτερο σημείο που διατηρούν μέχρι και σήμερα τα δαχτυλίδια τότε λειτουργούσαν σαν σφραγίδες, σκαλίζονταν τα αρχικά του ονόματος ή ο θυρεός της οικογένειας. Λειτουργούσαν σαν σφραγίδες καθώς στην αρχαιότητα τα γράμματα τα σφράγιζαν με βουλοκέρι και πατούσαν επάνω την σφραγίδα του δαχτυλιδιού ως διαπιστευτήριο του αποστολέα

Σχ.  25-01-13   1

.

Ο ρόλος των δαχτυλιδιών στο γάμο είναι μια προχριστιανική συνήθεια. Οι Εβραίοι φορούσαν βέρες στο δείκτη. Ενώ οι ινδουιστές προτιμούσαν τον αντίχειρα. Πολύ παλιά είναι επίσης και η δική μας συνήθεια να τα φοράμε στον παράμεσο: οι αρχαίοι πίστευαν ότι εκεί κατέληγαν αιμοφόρα αγγεία που συνδέονταν με την καρδιά. Στην αρχαία Ρώμη, υπήρχαν «γαμήλια» δαχτυλίδια και σε σχήμα κλειδιού. Όμως η ιδέα να σχηματιστεί ένα (κύκλος) με κάτι που δεν έχει τέλος υπήρχε ήδη στους Αιγύπτιους, το δημοφιλέστερο κόσμημα των οποίων ήταν ένας χάλκινος κρίκος όπου δενόταν ένας ιερός σκαραβαίος από πράσινο στεατίτη.

Σχ.  25-01-13   2

Στο παρελθόν τα δαχτυλίδια έπαιζαν και το ρόλο των φυλαχτών. Συχνά τους αποδίδονταν μαγικές ιδιότητες, όπως το να κάνουν αόρατο κάποιον που τα φοράει. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν φέρει στο φως δαχτυλίδια από χρυσό, ασήμι, σίδερο. Χαλκό, μπρούντζο, γυαλί, αλάβαστρο, κορναλίνα, αχάτη, χαλκηδόνιο, ήλεκτρο και απολιθωμένο λιγνίτη.

 Σχ.  25-01-13  2α

Ουσιαστικά, η επιτακτική τους ανάγκη ήταν να βρίσκουν υλικά που να μπορούν να είναι ανθεκτικά αλλά και όμορφα. Η αισθητική τους κατεργασία τα μεταμόρφωσε σε κοσμήματα-σύμβολα. Τα σημερινά δαχτυλίδια είναι κυρίως κοσμήματα όμορφα και ανθεκτικά στην οξείδωση μέταλλα και συνδυάζονται με τις πιο ανθεκτικές ως προς τη σκληρότητα πέτρες.

 Σχ.  25-01-13  3

Πλεκτομάνια.......

Πλέξιμο!

 Παλιές αναμνήσεις φοιτητικής ζωής τότε που το πλέξιμο ήταν στο φόρτε του. Πουλόβερ ζακάρ, ζακέτες με απίστευτα σχέδια, κασκόλ σκούφοι....

Και μετά οι βελόνες και το βελονάκι στο συρτάρι,  χρόνια αχρησιμοποίητα.
Όταν η μητέρα μου "έφυγε¨" πήρα και τις δικές της για ενθύμιο!
Το καλοκαίρι το βελονάκι έκανε την εμφάνισή του και πάλι με τα πλεχτά κοσμήματα.

Τα Χριστούγεννα η κόρη μου ζήτησε να της πλέξω ένα κασκόλ-λαιμό.
Αυτό ήτανε. Οι βελόνες πλεξίματος βγήκαν από το συρτάρι και η πλεκτομανία, γιατί περί πλεκτομανίας πρόκειται, με έπιασε.

Ο ένας λαιμός-κασκόλ έγινε δύο. Οι δύο τρεις!
Να πλέξω και έναν για την ανιψιά μου! Και έναν ακόμη:
Και δώρα για αγαπημένες φίλες την Πρωτοχρονιά!

Μετά τις βελόνες σειρά είχε το βελονάκι για πλεκτές ασορτί καρφίτσες αλλά και δακτυλίδια!

Βέβαια από ότι καταλάβατε δεν τα φωτογράφισα όλα!
Να έχετε ένα καλό βράδυ!

Δαχτυλίδι με σπείρες από σύρμα

Η Σπείρα -ένα από τα αρχαιότερα σύμβολα, που χρησιμοποιείται από παλαιολιθική εποχή! Αυτό το περίπλοκο σύμβολο το συναντάμε σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς-στην Αίγυπτο, Κρήτη,

Μυκήνες, Μεσοποταμία, Ινδία, Κίνα ,Ιαπωνία ,Ευρώπη, Σκανδιναβία ,Βρετανία...Και  παντού  πάνω από όλα είναι σύμβολο της ζωτικής δύναμης.

Το σχήμα του σπιράλ (spiral) το συναντάμε και στην φύση, στη ζωή, στο «είναι» μας, στους νόμους του κόσμου μας, στην ταυτότητά μας.

Ζούμε χαμένοι στην αιωνιότητα, σε έναν γαλαξία σπειροειδή τύπου. Αν κοιτάξουμε γύρω μας οι ανεμοστρόβιλοι,τα κελύφη των σαλιγκαριών της θάλασσας αλλά και της ξηράς,τα δαχτυλικά αποτυπώματα, ακόμα και στο μόριο του DNA βρίσκουμε την μορφή της σπείρας .

Η σπείρα που συνδυάζει το σχήμα ενός κύκλου και την δυναμική κίνησή του, συμβολίζει τον χρόνο. Ως μέρος της ομαλής ατελείωτης γραμμής συμβολίζει  επίσης την ανάπτυξη ,την συνέχεια ,τον ρυθμό της αναπνοής και της ίδιας της ζωής. Όταν χρησιμοποιείτε ως προσωπικό φυλαχτό η σπείρα βοηθά την συνείδηση μας να αποδεχθεί τις στροφές , τις αλλαγές και την εξέλιξη της ζωής.

Βρίσκεται στη φύση, στη ζωή, στο «είναι» μας, στους νόμους του κόσμου μας, στην ταυτότητά μας. Συμβολίζει το κέντρο, την εστία, το πέρασμα του χρόνου από εποχή σε εποχή, από τη μέρα στη νύχτα και πάλι στη μέρα. Την εξωστρέφεια. Την κοινωνικότητα. Την τελετουργία

Η ελικοειδής μορφή του κελύφους των σαλιγκαριών, η σπείρα,  ενέπνευσε τον Αρχιμήδη, ο οποίος επινόησε τον εκπληκτικό μηχανισμό-αντλία «ατέρμονα κοχλία».

Εμένα απλώς με βοήθησε να δημιουργήσω ένα ακόμη δαχτυλίδι από σύρμα με επάλληλες σπείρες και χάντρες.

Καλό βράδυ και σας χαρίζω το επόμενο τραγούδι των ΠΥΞ ΛΑΞ Δαχτυλίδια της Αυγής!

Δαχτυλίδια με σύρμα και χάντρες

Ένα κόσμημα μια ιστορία: Δαχτυλίδι

(Μέρος 3ο )

Ενώ κατά τον 15ο αι. τα δαχτυλίδια κοσμούσαν όλα τα δάχτυλα, η μόδα της Αναγέννησης επέβαλε να φοριούνται μόνο σε ένα ή δύο. Το μπαρόκ δημιούργησε το δαχτυλίδι κηπάριο με διακόσμηση φύλλων και λουλουδιών. Ονομαστό ήταν κατά τον 18ο αι. το δαχτυλίδι a la marquise για το χαρακτηριστικό μακρουλό σχήμα του. Οι χρυσοχόοι της εποχής εξαντλούσαν όλη τη φαντασία τους και τις δυνατότητες της τέχνης τους στην κατεργασία των χρωματιστών σμάλτων και των πολύτιμων λίθων και έδιναν στα κοσμήματα αυτά μια ξεχωριστή κομψότητα.

σχ, 01102012 - 1

Μετά τη Γαλλική επανάσταση πραγματοποιήθηκε επιστροφή σε μια μόδα πιο αυστηρή, που έδειχνε προτίμηση θεματολογικά μεν στα ιστορικά και πολιτικά σύμβολα, ενώ σε ό,τι αφορά τα μέταλλα κατασκευής στο ατσάλι, στον χαλκό και στον σίδηρο.

σχ, 01102012 - 2

σχ, 01102012 - 2α

Στην εποχή του Ναπολέοντα, η μόδα εμπνεόταν από τις κλασικές προτιμήσεις και χρησιμοποιούσε κυρίως ως διακοσμητική πέτρα την καμέα, ενώ την εποχή που ακολούθησε προσπάθησαν να ξεφύγουν από αυτούς τους κανόνες αναζητώντας μια πρωτοτυπία στην ασυμμετρία του σχήματος.

σχ, 01102012 - 3

Η σύγχρονη χρυσοχοΐα εισήγαγε στην κατασκευή των δαχτυλιδιών τη χρήση της πλατίνας, που εξαιτίας της ελατότητάς της χρησιμοποιείται μόνο στη χρυσοχοΐα υψηλής ποιότητας. Σήμερα, οι πιο σημαντικές από τις πέτρες που δένονται σε δαχτυλίδια είναι το σμαράγδι, το μπριγιάν, το ρουμπίνι και το ζαφείρι. Τα μπριγιάν, όπως και οι άλλοι πολύτιμοι λίθοι, δένονται με δύο τρόπους: a jour ή a l` etoile. Το πρώτο δέσιμο επιτρέπει στην πέτρα να φαίνεται ολόκληρη σχεδόν από όλες τις πλευρές, ενώ το άλλο, που παρουσιάζει περισσότερες έδρες, χρησιμοποιείται για μικρότερους λίθους που έχουν ανάγκη να προβληθούν για να δημιουργήσουν μεγαλύτερη εντύπωση

σχ, 01102012 - 4

Τα δικά μου δαχτυλίδια βέβαια δεν έχουν καμμία μα καμμία σχέση με αυτές τις πληροφορίες, είναι όλα φτιαγμένα, από ευτελή υλικά όπως σύρμα και χάντρες διαφόρων ειδών.

Δαχτυλίδια με κουμπιά

Ένα κόσμημα μια ιστορία: Δαχτυλίδι

(Μέρος 2ο )

Σχ.  27092012  -  1

Στη χριστιανική εποχή τα σκαλίσματα με προχριστιανικά σύμβολα αντικαταστάθηκαν από θρησκευτικά σύμβολα του χριστιανισμού. Στο Μεσαίωνα καθιερώθηκαν νέα συστήματα κατασκευής δαχτυλιδιών και, παρότι υπήρχε πάντοτε το δαχτυλίδι από απλό μέταλλο, δόθηκε μεγάλη σημασία στην ποικιλία και στον συνδυασμό των πολύτιμων λίθων και των σμάλτων, ενώ η κάθε πέτρα είχε διαφορετική σημασία. Η λαϊκή πρόληψη διατήρησε την αντίληψη της τελειότητας που έχει τις ρίζες της στο σχήμα του κύκλου και απέδιδε στο δαχτυλίδι μαγική δύναμη. Παρότι αυτές οι αντιλήψεις συναντώνται όλο και πιο σπάνια, μπορεί και σήμερα ακόμα να επικρατούν τέτοιες προλήψεις, όπως για παράδειγμα η πρόληψη ότι ένα δαχτυλίδι που έχει φτιαχτεί από πέταλο αλόγου έχει εξαιρετική δύναμη εναντίον της αρρώστιας.

                                                             
                                                                Σχ.  27092012  -  2

Πολύ διαδεδομένο ήταν επίσης στο Μεσαίωνα το δαχτυλίδι-σφραγίδα (ιδιαίτερα γνωστό είναι το παπικό, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα), το επονομαζόμενο του ψαρά, επειδή έχει χαραγμένη την εικόνα του Αγίου Πέτρου καθώς τραβάει τα δίχτυα. Το παπικό δαχτυλίδι, σύμφωνα με μια παλαιά παράδοση, θαύεται μετά τον θάνατο του πάπα.

 

                                                             Σχ.  27092012  -  3

Στην Αναγέννηση, η μόδα του πλούτου και της πολυτέλειας εκδηλώθηκε επίσης και στην τέχνη των δαχτυλιδιών. Ονομαστές πόλεις για τα δαχτυλίδια που κατασκεύαζαν την περίοδο εκείνη ήταν η Βενετία, το Παρίσι και η Φλωρεντία. Χρησιμοποιούνταν τότε πολύτιμοι λίθοι και τα μέταλλα σμιλεύονταν από μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Τσελίνι.

 

Δαχτυλίδια με κουμπιά

Όλοι έχουμε στο σπίτι μας κάποια κουμπιά είτε από απλά υλικά είτε από πολυτιμότερα όπως το φίλντισι, που μπορούμε να επαναχρησιμιποιήσουμε είτε στα ρούχα μας είτε σαν κόσμημα' Έτσι λοιπόν και εγώ συνδυάζοντας τα με σύρμα και κάποιες χάντρες έφτιαξα αυτά τα δαχτυλίδια.

Σχ.  27092012  -  4 μαύρο

 

Σχ.  27092012  -  5 κυπαρισσί

Σχ.  27092012  -  6

Σχ.  27092012  -  7

Σχ.  27092012  -  8



Δαχτυλίδι λουλούδι μαργαρίτα

Ένα κόσμημα μια ιστορία: Δαχτυλίδι

(Μέρος 1ο )

Το δαχτυλίδι είναι κρίκος από μέταλλο, συνήθως πολύτιμο, που φέρεται στο δάχτυλο είτε ως κόσμημα είτε ως σύμβολο πίστης είτε ακόμα ως σύμβολο εξουσίας.  Η καταγωγή του είναι πάρα πολύ παλαιά και ανάγεται στην εποχή του Χαλκού. Το δαχτυλίδι ήταν στην αρχή πολύ απλό, αλλά γρήγορα απέκτησε κάποια επιτήδευση στη μορφή, ώσπου στα χρόνια του κρητομυκηναϊκού πολιτισμού, ο οποίος άνθισε γύρω στα 1800 π.Χ., έγινε εξαιρετικά κομψό και σκαλιζόταν με ιδιαίτερη φροντίδα.

Το συνηθισμένο μέταλλο για την κατασκευή του δαχτυλιδιού ήταν ο χρυσός και μερικές φορές ο σίδηρος, τον οποίο εκτιμούσαν πολύ εκείνη την εποχή. Την ίδια περίοδο ήταν πολύ διαδεδομένο το δαχτυλίδι με σφραγιδόλιθο, ανατολικής προέλευσης, το οποίο χρησίμευε για να σφραγίζονται έγγραφα, πιθανώς σε περγαμηνή ή σε πάπυρο· τέτοια έγγραφα, ωστόσο, δεν έχουν διασωθεί. Από τον τύπο αυτόν προέρχεται η σημασία του δαχτυλιδιού ως συμβόλου εξουσίας και αξιώματος, που διατηρείται ακόμα και σήμερα στα δαχτυλίδια που φορούν οι επίσκοποι στη Δύση.

 

Ενώ στην αρχαία Ελλάδα το δαχτυλίδι, το οποίο αρχικά θεωρείτο διακριτικό γνώρισμα κοινωνικής τάξης, δεν ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό –το διακοσμητικό στοιχείο ήταν συνήθως μια ανάγλυφη μορφή ή κεφαλή– το ρωμαϊκό δαχτυλίδι είχε αντίθετα μεγάλη διακοσμητική ποικιλία μορφών (για παράδειγμα, δαχτυλίδι με την προσθήκη ενός μικρού κλειδιού, δαχτυλίδι-φυλακτό, δαχτυλίδι με νόμισμα) και η αξία του οφειλόταν κυρίως στα λεπτότατα σκαλίσματα πάνω σε πέτρες, στις οποίες προσέδιδαν ακόμη και συμβολική αξία.



Το γαμήλιο δαχτυλίδι καθώς και το δαχτυλίδι των αρραβώνων υπήρχαν από τη ρωμαϊκή ακόμα εποχή με την ονομασία vinculum και anulus pronubus και ήδη από τότε θεωρούνταν σύμβολα πίστης.



Μεγάλης σπουδαιότητας στη ρωμαϊκή εποχή ήταν το συγκλητικό δαχτυλίδι που το φορούσαν στην αρχή μόνο οι συγκλητικοί, αλλά προς τα τέλη του 1ου αι. π.Χ. χρησίμευε και ως διακριτικό γνώρισμα των ελεύθερων πολιτών.

Δαχτυλίδια με σύρμα

Μαύρα συρματογυρίσματα

Δύο δαχτυλίδια από μαύρο σύρμα και χάντρες

Το πρώτο είναι πλεγμένο με μικρές μαύρες χαντρες

ενώ το δεύτερο με μαύρες μπλέ και άσπρες στο χρώμα του πάγου.

Σχ.  23092012  -  1

Σχ.  23092012  -  2

Να έχετε καλή βδομάδα!