Å

Då er vi ved den siste bokstaven i denne ABC-runda. Petunia svingar i gong med ei ny runde neste fredag, så det er berre å gå bort dit og henge seg på.

Eg har vore vekke i helga, så eg er litt seint ute med Å-en min.

På Å fann eg ut at det kanskje var på tide å leite fram eit stakkars åkle som har budd innpakka oppå eit skap dei siste 12 åra.

Åkle er eit mønstra, vevd teppe som tidlegare blei brukt som sengeoverkast (og anna) på bygdene. Mønstra varierte frå bygd til bygd. I nyare tid vert dei vel helst brukt som pynt.

Tidlegare i handarbeidskarriera mi (sånn for ca. akkurat 20 år sidan…) tok eg eit år på teikning, form og farge/vev (vgs).

Då laga eg eit åkle til meg sjølv. Kopierte mønsteret frå ei bok, men fann på fargane sjølv.

Og som de ser var dette i den lilla perioden min. Som dessverre berre varte i 2-3 år då… Eg hadde nok valt andre fargar skulle eg laga eit nytt no. Og kanskje kan det bli eit nytt ein gong. Eg har nemleg arva vevstolen til farmor.

 

Her finn de dei andre inlegga om Å.

Ø

Det nærmar seg slutten på alfabetet og ABC-innlegga.

Eg treng berre å kikke ut vinduet for dette innlegget. Ø må stå for Ørsta-fjella.

I dag var dei litt pynta med skodde, men eg hadde nokre skoddefrie bilder liggande også. Eg er ikkje den som oftast spring opp på desse fjella, men nokre har eg vore på. Og utsikta set eg stor pris på. Det er alltid like fint å kome heimover til Ørsta og sjå fjella dukke opp.

Som tekst attåt bilda går eg til ein annan ørsting: Ivar Aasen.

                                                                                                                                            Liaveten, 592 moh.

DEI GAMLE FJELLI

Dei gamle fjell i syningom

er alltid eins å sjå,

med same gamle bryningom

og same toppom på.

I bygdom byggja sveinane,

og huset stender laust;

men dei gamle merkesteinane

dei standa like traust.

                                                                                                       Liadalsnipa, eller “mormor sin topp” som vi sa.

På fjellom er det leikande

å ganga til og frå

og kring om toppen reikande

so vidt um land å sjå:

til havet kring um strendene

med skip som fuglar små,

til fjelli kring um grendene

med tusund bakkar blå.

                                                                                                  Utsikt mot Ørsta sentrum

Der er so mange hendingar

i bygdom komne til;

me sjå so mange vendingar

alt på eit lite bil.

Dei hava snutt om vollane

og flutt og rudt og bygt;

men dei gode gamle kollane

dei standa like trygt.

                                                                                            Liadalsnipa, 924 moh.

So stod dei gjenom tidene,

vel mange tusund år;

og graset voks om lidene,

og lauvet kom kvar vår;

og vinden tok um toppane,

og vatnet tok um fot;

men dei gilde gamle kroppane

dei toko traust imot.

                                                                    Slogen, 1564 moh. (eg har vore på toppen!)

Av hav kom sjomann sigande

og lengta etter land,

då såg han fjelli stigande

og kjendest ved si strand.

Då kom det mod i gutane,

som såg sin fødestad.

Ja dei gode gamle nutane

dei gjera hugen glad. 

                                                                                                                          Vassdalstinden, 1277 moh.

Fleire innlegg på Ø finn de her.

--------

This is some of the mountains in my home “town” Ørsta.

Æ

Æ for ættegransking.

Eg synes det er svært kjekt å snuse meg bakover i tida. Finne ut litt om korleis dei hadde det før, og kvar slekta kjem frå.

Det er mange år sidan eg først sette meg ned med ættebøkene til farmor og farfar. Som de ser har slekta greiner til nesten heile Sunnmøre og litt andre stadar i landet. No har eg arva alle bøkene.

Av og til dukkar det opp spennande historiar. Som for eksempel om 6xtippoldemor som var (ikkje så veldig rik) dansk adelsdotter og blei med barn før ho var gift, med ein vanleg fyr (skotsk) til og med… Dei måtte rømme til Orknøyane så ikkje ho skulle havne i kloster. Sidan kom ho, mannen og sonen attende til landet og Sunnmøre.

Av naturlege grunnar har eg ikkje bilde av slekta så frykteleg langt attende. Men vi har då nokre frå dei siste hundre åra.

 

Detter frå gravferda til oldefar Mathias. Han døde av spanskesyka i 1918, 34 år gamal. Oldemor Marie sat igjen med 6 born, yngste dotter 3 veker gamal.

 

Mormor, 17 år gamal i 1929.

Farmor og farfar sitt brudebilde, 1939.

Tipp-tipp-oldefar Ole og tipp-tipp-oldemor Birte. Ole var glad i å skrive. Under ser de ein kopi av kjærleiksbrev og kjærleikssong han sendte til “min inderlig elskede Birte Hesteflot”.

Fantastisk gotisk handskrift med penn og blekk.

Fleire ting på Æ finn de her på abc-bloggen.

Z

Ja, dette var ikkje enkelt. Kan vel av og til lure på kvifor vi ha Z i alfabetet vårt…

Visste de at Z faktisk var ute av alfabetet ei stund? Z var den sjuande bokstaven i det latinske alfabetet – stod på plassen som G har no. Men så fann romerane ut at dei ikkje trengte Z, tok han ut og sette ein G der i staden. Etter ei stund fann dei ut at dei trengte Z likevel, men då var den sjuande plassen opptatt av G – så Z måtte plasserast til slutt i alfabetet i staden. (Nyttig informasjon frå Wikipedia.)

Men vi har jo tre bokstavar til, så Z treng ikkje vere sist hos oss.

-----------------------

Men over til noko om Z…

Ei bok eg las då eg var liten var boka Trollkrittet.

Den er skreven av Zinken Hopp.

Korleis kunne nokon ha eit slikt namn, tenkte eg då. Og var det ei dame eller ein mann? Eg fekk nok aldri undersøkt dette noko nærmare, men no tar det ikkje lang tid å finne ut.

Zinken Hopp var ei dame og heitte eigentleg Signe Marie Brochmann. Ho var forfattar, gjendiktar og omsettjar. Ho skreiv fleire barnebøker, og er mest kjend for Trollkrittet som kom ut i 1948. Trollkrittet er eit høgdepunkt i norsk nonsenslitteratur (og visst inspirert av Alice i Eventyrland). (Endå meir nyttig informasjon frå Wikipedia.)

Skulle gjerne hatt med eit bilde av boka her, men eg fann ho ikkje i dag. De får ta ein tur til biblioteket de som ikkje har lest ho endå.

Meir om Z her.

Y

 

Denne gongen sprang eg opp til nærmaste maurtue for å finne eit Yrande liv. Sandalane mine sklei av då eg klatra opp til tua, så etter å ha knipsa bildet trekte eg meg raskt attende før maurane Yra over meg også.

Fleire yndige innlegg om Y finn de her.

X

Eg er skikkeleg seint ute med X-innlegget mitt. Litt tomt for fantasi i helga. Nynorsk-ordlista kunne ikkje hjelpe særleg mykje. Men eg hadde ein xylofon ein gong…

Men eg fann nokre x-ar til slutt, sjølv om dei ikkje står for bokstaven x akkurat her.

Eg brukar helst x i rutene når eg teiknar strikkemønster. Her har eg teikna av mønsteret på ei av dei mange små koftene vi har her i huset. Eg og brødrene hadde mange slike jakker (forskjellige) då vi var små tidleg på 70-talet. Takka vere bestemødre og gamletanter. Eg skal prøve å finne fleire og kopiere mønstra, for dei var fine.

Resten av x-ane finn de her.

W

W for Walton-on-Thames.

Kvar er no det?, kan du kanskje spørre.

Det er byen eg budde i då eg var au-pair i England for 22 år sidan (oææhh, er det verkeleg så lenge…)

Som de ser av namnet ligg byen ved elva Thames, i Surrey, ca ein halv time med tog frå London. Det er vel ein typisk forstad til storbyen, med mange gamle parkar som er omgjort til penare bustadområder. Sentrum hadde eit par handlegater og ein McDonalds som vi besøkte når vi var der (McD var faktisk litt eksotisk på den tida). Det er også fødebyen til Julie Andrews har eg akkurat funne ut, og Monty Python filma mange av sketsjane sine der. (Kjekt med Wikipedia).  Meir om byen her.

Eg budde hos ein amerikansk familie med to born. Huset var stort, 7 soverom, stor hage  og eiga tennisbane. Familien hadde ikkje mindre enn 4 bilar; Ford, Mercedes, Porsche (konebil) og Rolls Royce (stasbil). Godt vi var to au-pairar til halde styr på alt :) Rommet mitt var oppe til høgre i tredje etasje.

Etter at eg reiste derifrå har eg berre vore attende ein gong. Kikka på huset frå vegen (familien selde huset og flytta så eg kunne ikkje gå på besøk). Håpar de oveser den dårlege kvaliteten på bilda her knipsa frå fotoalbummet mitt.

 

For eit par år sidan kjøpte eg tilfeldigvis eit britisk magasin (som eg aldri hadde kjøpt før). Country Homes eller noko slilkt heitte det. Der var det m.a. reportasje frå nokon som hadde pussa opp huset sitt. Til sist var det eit lite bilde av sjølve huset.

Det ligna litt på huset “mitt” tenkte eg. Og det var huset “mitt”! Eg synes det var ganske fantastisk at eg tilfeldigvis klarte å plukke opp akkurat det bladet, den rette veka.

Og no idag googla eg gateadressa for å sjå om eg fann noko interessant. Og kva dukkar opp? Salgsannonse for huset “mitt”. Så her kan de ta ein kikk. Berre GBP £2,695,000… Slik ser huset ut no:

Det har nok blitt pussa opp eit par gongar sidan 80-talet, heile kjøkkenavdelinga er heilt ny.

Dei siste bilda her er frå salgsannonsa.

Meir om W her.

-----

W is for Walton-on-Thames.

A little town in Surrey, south of London where I lived when I was an au-pair a long time (22 years!!) ago. This is the house I lived in. Quite a change for me from small town Norway. I havn’t been back in the house since I left (the family moved). But a couple of years ago I happened to buy a British magazine that happened to have an article about “my” house. Redecorated of course. What are the chances of me  buying just that magazine! I had never bought it before.

And now I goodled the adress and find that the house is up for sale! A little too expensive for me…

V

Det nærmar seg alle dei vanskelege bokstavane no… (men eg har faktisk planar for w).

Men på V kunne det berre bli ein ting:

V for vesker.

Ein kan aldri få for mange vesker, er mitt motto. Og sidan eg likar å lage vesker sjølv (sy, hekle og strikke) så har eg ein del…

Heldigvis får eg bestillingar av og til slik at eg ikkje treng å ha alle sjølv. (Liksom begrensa kor mange vesker ein kan gi vekk i bursdagsgåve).

Her er eit bitte lite utval av det som er produsert.

Meir om V på ABC-bloggen.

U

U for ULL rett og slett.

Eit flott materiale, takk til alle sauar! Eg brukar mest av ulla i ferdig spinna og farga form. Det er nok dei fibra eg likar best. Lagar ting i bomull også, men ulla er så mykje meir elastisk.

Her har vi ulla vaska og karda. Dette er ull frå villsauane på øya. Mamma sit ved rokken og spinn garn av dette. Noko eg også kan tenke meg å prøve. Villsau-ulla er noko meir stikkete enn vanleg ull, så det passar ikkje så godt til alle slags plagg.

Her har vi ulla i meir produsert form. Legg merke til labben øverst.

Denne lille frøkna (trur det er frøken i alle fall) synest det er veldig kjekt med ull.

 

Nøstene mine kan plutseleg berre forsvinne under sofaen.

Ull er topp!!

Meir om U borte hos Petunia.

 

U is for ull - wool

Sss

Eg treng berre ta ein liten sjekk i hyllene mine (eller kassene akkurat no) så ser eg lett kva S-en bør stå for.

Stoff – og då meiner eg tekstilar altså.

Etter at eg fekk symaskin, og oppdaga nettbutikkar har stofflageret ekspandert ein smule (liten understatement her…)

Det er så mange flinke designerar der ute, og stadig kjem dei med nye kolleksjonar som er endå finare enn dei siste…

Eg må nesten sitte på kredittkortet slik at ikkje stoffsamlinga veks heilt ukontrolert. Heldigvis får eg brukt litt stoff også innimellom. Til vesker og tepper og slikt.

Eit langt billegare alternativ til vanlege stoffbutikkar er sengekledehyllene i bruktbutikken. Eg tar gjerne med meg eit artig dynetrekk eller to. Det har blitt til både skjørt og kjolar hos meg.

Fleire innlegg om S finn de her.