Pokazywanie postów oznaczonych etykietą wiersz. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą wiersz. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 5 grudnia 2013

żart

                                    Georgia O'Keeffe ( Czarne Linie 1916 r )


             
                                                      zrazu pomyślałem
                                                     wiersz bez obrazu
                                                choćby plamki bohomazu
                                                       jest jak ten zraz
                                                           bez rymu
                                               z dwa zet w jednym wyrazie
                                                      o chwilo o razie
                                                   rozsądku momencie
                                                     refleksjo rozkazie
                                                      jak tu nie zrazić
                                                       fałszywą frazą
                                                  lecz zrosić po stokroć...
                                                        nie zdradzę

czwartek, 4 lipca 2013

dialogi wierszem 2

                             Edouard Manet ( Kobieta przed Lustrem 1877 r )



                                                    jakże bym chciała
                                                    odwołać spektakl
                                            zamknąć teatr,zrzucić maski
                                             by móc zobaczyć wreszcie
                                                      swoją twarz

                                                     ( Mar Canela )



                                                 zrzucając maskę - ktoś
                                            zapomniał odwołać spektakl
                                                    na szczęście - ona
                                              nie miała przy sobie lustra
                                           wszyscy widzowie - w teatrze
                                                        kupili bilety
                                              na ,,nieistniejącą'' - sztukę

                                                     ( Sehaikuan )

sobota, 15 czerwca 2013

dialogi wierszem

                                  John A. Grimshaw ( Roundhay Park Leeds )


                                                              mgła
                                                    w popioły szarości
                                                rozkrusza kryształy cienia
                                                     próżno by szukać
                                                            w niej
                                                     przytulnego ciepła
                                                    to wiatr sięga dalej
                                                    poza ramiona mgły
                                                      i materię słowa
                                             podmuchem niewidzialnej ręki
                                                  ku narodzinom światła
                                                      wskazuje słońcu
                                                      właściwą drogę

                                                       ( Sehaikuan )



                                                       cienie i mgły
                                                       są tajemnicą
                                                       jeszcze echo
                                                       razem z nimi
                                                      kiedy zgodnie
                                                   chodzą dreszczem
                                                       po plecach
                                                       wyobraźni

                                               razem zamieszkują doliny
                                                        nie tylko te
                                                  między wzgórzami
                                                     również doliny
                                                     ludzkiej duszy
                                                 która sama w sobie
                                                        jest mgłą
                                                    nieprzeniknioną

                                                      cienie i mgły
                                                   snują się echem
                                                      twoich słów
                                                 pachnących ziołami

                                                    ( Mar Canela )



czwartek, 14 lutego 2013

nad rzeką

                                                      Potok Oliwski



                                                       jeśli nad rzeką
                                                        nie ma mostu
                                                            a łódź
                                                  jest po drugiej stronie
                                                       prócz ptaków
                                                    nikogo nie wołam

czwartek, 29 listopada 2012

studnia

              Agnolo Bronzino ( Moses strikes water from the wall rocks 1544 r frgm. )


                                                 co dzień każdego ranka
                                             chodziłem po wodę ze studni
                                                     i choć była mętna
                                                       wszyscy ją pili
                                              a nawet obmywali nią oczy
                                                     dziś moje miasto
                                                     zalane pod wodą
                                                jest wielkim naczyniem
                                                           studnią
                                                       z której nikt
                                                 nie nabiera już wody

poniedziałek, 29 października 2012

jesienne światło

                                  Pierre A.Renoir ( Kobieta w bujanym fotelu )


                                                     czemu tak drżysz
                                               siedząc w bujanym fotelu
                                                      jestem w niewoli
                                                      po to by zawsze
                                                        umilać ci czas
                                              za garść jesiennego światła
                                                          którego ty
                                                       swemu słudze
                                                 co wieczór odbierasz




poniedziałek, 24 września 2012

szczęśliwy świt

                                      Angelo Morbelli ( Alba Felice 1890 r )


                                               wracała tędy każdej nocy
                                      wzdłuż ledwie oświetlonego chodnika
                                           dostrzegając kątem oka osoby
                                                  siedzące na ławkach
                                          mijając zdecydowanym krokiem
                                                       kolejne ulice
                                              wciąż jeszcze słychać było
                                                    szmery i wrzaski
                                              ludzi spóźnionych na świt
                                          i gdy powrót w swej monotonii
                                                   wydawał się bliski
                                         zauważyła leżącą na ziemi monetę
                                              wsunęła ją do rękawiczki
                                        znużenie mieszało się z ciekawością
                                      po kwadransie przekroczyła próg domu
                                          podchodząc bliżej źródła światła
                                            spojrzała na srebrny nominał
                                    jej oczom ukazał się zdumiewający widok
                                                   na wpół przytomna
                                             ujrzała na nim własną twarz
                                               z datą narodzin i śmierci
                                               zrezygnowana wiedziała
                                          że pozostał jej tylko jeden dzień
                                                  po chwili osunęła się
                                                         i zemdlała


środa, 16 maja 2012

rozmowy optyczne


                                                         
                                                 ulicą przemyka szept
                                               cienie stojących latarni
                                                  pozwalają dostrzec
                                          ukryte sedno cichego dialogu
                                                     widmo światła
                                              przenika wnęki kamienic
                                         pośród których zastygłe figury
                                    rejestrują smugę najistotniejszych słów
                                                ulicą przemykał szept

czwartek, 5 kwietnia 2012

Popołudniowy sen



                                              poszedłem nad rzekę
                                              słysząc codziennie jak wartki nurt
                                              nawołuje do siebie spragnionych
                                              tego dnia podszedłem bliżej
                                              widząc w niej jakieś odbicie
                                              zapytałem siebie
                                              czy to jestem ja ?
                                              nikt nie odpowiadał
                                             dopiero gdy odwróciłem się
                                              tyłem do rzeki
                                              z jej toni wyłoniła się postać
                                              powiedziała mi
                                              teraz widzę kim jesteś
                                              rozpoznałem ten głos
                                              to byłem ja