w zupełnej ciszy
nikogo nie zabiera
mgła - ze sobą
niedziela, 30 grudnia 2012
niedziela, 23 grudnia 2012
zmrożone ręce
zmrożone ręce-
chłopiec ciągnie na saniach
świąteczne drzewko
Niech Światło,nigdy nie gaśnie w waszych domach,
a Miłość,która je podtrzymuje,stale była obecna,w twoim sercu.
Wszystkim czytelnikom,składam świąteczne życzenia.
środa, 19 grudnia 2012
poniedziałek, 17 grudnia 2012
środa, 12 grudnia 2012
patrząc na nią
patrząc na nią
owoc-zastępuje mi słowa
gałązka jemioły
niedziela, 9 grudnia 2012
kiść winogron
kiść winogron -
na schodach kamienicy
pierwszy pocałunek
środa, 5 grudnia 2012
poniedziałek, 3 grudnia 2012
czy tylko dzisiaj
szron na gałęzi
czy tylko dzisiaj-owce
nie skubią trawy
każdego dnia przed domem
to samo stare drzewo
czwartek, 29 listopada 2012
studnia
co dzień każdego ranka
chodziłem po wodę ze studni
i choć była mętna
wszyscy ją pili
a nawet obmywali nią oczy
dziś moje miasto
zalane pod wodą
jest wielkim naczyniem
studnią
z której nikt
nie nabiera już wody
poniedziałek, 26 listopada 2012
środa, 21 listopada 2012
za rękę
jesienny deszcz
tak bardzo bym chciał-trzymać
ją za rękę
na piaszczystej plaży-mocno
ukorzenione trawy
piątek, 16 listopada 2012
rocznica ślubu
rocznica ślubu
staruszka ugina się
pod ciężarem chryzantem
środa, 14 listopada 2012
jeden liść
leśna ścieżka
czy podnieść choć jeden liść
leżący na drodze...
wiewiórka na gałęzi
trzyma w łapce orzech
leśna ścieżka
pod drzewem tyle liści
bez gałęzi
( Magdalena )
tan-renga leśna ścieżka
pod drzewem tyle liści
bez gałęzi
rozwijam żółty szal
owinięty na szyi
odlot ptaków
ulicznemu grajkowi
kolejna moneta
( Magdalena )
tan-renga odlot ptaków
ulicznemu grajkowi
kolejna moneta
wszystkim dookoła-głos
na chwilę cichnie
jesienny chłód
zamiast szalikiem
otulam cię rękami
( Magdalena )
ciepły pocałunek
leśna mysz potyka się
o mały kamyk
niedziela, 11 listopada 2012
w którą stronę
rozlewisko
przedłużająca się myśl
w którą stronę...
gęsi na jesiennym niebie
nadlatują ze wschodu
sobota, 10 listopada 2012
myśliwskie trofeum
zrujnowany dwór
na ścianie w salonie
myśliwskie trofeum
środa, 7 listopada 2012
jesienne kwiaty
wdycham przez nos
zapach jesiennych kwiatów...
teraz jej kolej
niedziela, 4 listopada 2012
rozstanie z nocą
wschodzące słońce
na krótko oddala-moje
rozstanie z nocą
środa, 31 października 2012
poniedziałek, 29 października 2012
jesienne światło
czemu tak drżysz
siedząc w bujanym fotelu
jestem w niewoli
po to by zawsze
umilać ci czas
za garść jesiennego światła
którego ty
swemu słudze
co wieczór odbierasz
czwartek, 25 października 2012
poniedziałek, 22 października 2012
wąska uliczka
wąska uliczka
oddalone od siebie-kwiaty
na szerokość cienia
czwartek, 18 października 2012
smak źródła
wyschnięte źródło
pusty gliniany dzban
rzuca cień
kto pierwszy rozpozna
jaki jest jego smak
piątek, 12 października 2012
jej cień
szukając słów
skrywam się za jej cieniem -
dziś nie pada deszcz
wtorek, 9 października 2012
kolor liści
przymrozek
tego dnia na ławeczce
tylko szron
nie każdej jesieni
kolor liści jest złoty
piątek, 5 października 2012
ziarna na szali
bezksiężycowa noc
nie sposób w ciemności-zważyć
ziarna na szali
środa, 3 października 2012
niedziela, 30 września 2012
jesienne liście
wschód słońca
ona podrzuca do góry
jesienne liście
lecz nie dane mi uczynić
z ich szelestu wiosnę
czwartek, 27 września 2012
poniedziałek, 24 września 2012
szczęśliwy świt
wracała tędy każdej nocy
wzdłuż ledwie oświetlonego chodnika
dostrzegając kątem oka osoby
siedzące na ławkach
mijając zdecydowanym krokiem
kolejne ulice
wciąż jeszcze słychać było
szmery i wrzaski
ludzi spóźnionych na świt
i gdy powrót w swej monotonii
wydawał się bliski
zauważyła leżącą na ziemi monetę
wsunęła ją do rękawiczki
znużenie mieszało się z ciekawością
po kwadransie przekroczyła próg domu
podchodząc bliżej źródła światła
spojrzała na srebrny nominał
jej oczom ukazał się zdumiewający widok
na wpół przytomna
ujrzała na nim własną twarz
z datą narodzin i śmierci
zrezygnowana wiedziała
że pozostał jej tylko jeden dzień
po chwili osunęła się
i zemdlała
piątek, 21 września 2012
spalony las
spalony las
ruchem ręki wskazuję
strumień światła
wtorek, 18 września 2012
korona drzewa
tarcza słoneczna -
za wysoko by dotknąć
korony drzewa
czwartek, 13 września 2012
powroty
powrót do domu
rozdzielony na dwie części
skład pociągu
-----------------------------------
gołębie obok siebie
skrywają się przed deszczem
poniedziałek, 10 września 2012
niedziela, 2 września 2012
szachownica
szachownica
rozkruszam w dłoniach
gliniane figury
------------------------------
czy zawsze musi
ich liczba się zgadzać?
poniedziałek, 27 sierpnia 2012
gniazdo os
gniazdo os
po pniu drzewa wspina się
zielony bluszcz
sobota, 25 sierpnia 2012
poniedziałek, 20 sierpnia 2012
schyłek lata
schyłek lata
przyglądam się słońcom
w kroplach żywicy
czwartek, 16 sierpnia 2012
księżyc i kamyk
topi się
wrzucony do wody
kamyk
-----------------------------------
z dna horyzontu
księżyc znów wzejdzie?
poniedziałek, 13 sierpnia 2012
cień
kaprawe oczy
stojąc obok krzyża
ujrzę swój cień?
kaprawe oczy
stojąc obok krzyża-szukam
własnego cienia
piątek, 10 sierpnia 2012
blednąca noc
blednąca noc
coraz bardziej wyraźny
cień starego drzewa
------------------------------
stoję ze zwieszoną głową
chcąc widzieć więcej
poniedziałek, 6 sierpnia 2012
stojąca woda
stojąca woda
za każdym razem inne
moje odbicie
między mną a nią
ani jednego kamienia
z inspiracji haiku Karola R.,,stary staw''.
piątek, 3 sierpnia 2012
wtorek, 31 lipca 2012
dojrzewający owoc
dojrzewający owoc
młody koń ociera się
o pień drzewa
piątek, 27 lipca 2012
krzaki jemioły
płynąc pod prąd
po obu stronach rzeki
krzaki jemioły
wtorek, 24 lipca 2012
Śnieżna Gęś
Filip często wypływał w morze łódką,i tam obserwował przelatujące ptaki,które potem uwieczniał na swoich obrazach.Żeglując musiał czasem pomagać sobie zębami,gdyż niesprawna lewa ręka utrudniała mu pracę na łodzi.Zbudował też przy latarni zagrodę,w której trzymał złapane przez siebie ptaki,jednak nigdy nie robił im krzywdy i zawsze potem wypuszczał na wolność.
Pewnego listopadowego popołudnia do drzwi latarni rozległo się pukanie.Filip mieszkał tam już trzy lata i nikt nigdy go nie odwiedzał.Gdy otworzył drzwi zobaczył na progu brudną,zabiedzoną dziewczynkę,którą przywiodły do niego opowieści o jego zdolnościach w leczeniu ptaków.W ramionach trzymała bowiem rannego białego ptaka,któremu bardzo pragnęła pomóc.Dzięki temu pragnieniu,przezwyciężyła strach przed Filipem.
Gdy weszli do środka malarz troskliwie zajął się i opowiedział dziewczynce jego historię.Była to śnieżna gęś,która przyleciała tu aż z Kanady.Wspólnie nadali jej imię Zaginiona Księżniczka.Filip opowiedział dziewczynce także o innych ptakach mieszkających w jego zagrodzie,a ona stopniowo zapomniała o strasznych opowieściach,które krążyły o nim w wiosce.Na pożegnanie powiedziała mu,że ma na imię Fritha i obiecała go odwiedzić za parę dni,by zobaczyć jak miewa się księżniczka.
I tak Fritha stała się częstym gościem w latarni...uwielbiała słuchać opowieści Filipa...patrzeć jak maluje...powoli przestała dostrzegać garb Filipa i jego okaleczoną rękę.
Śnieżna gęś miała się coraz lepiej.Zimę spędziła w latarni,a pewnego czerwcowego dnia wzbiła się w powietrze i zatoczywszy kilka kółek ze smutnym krzykiem....odleciała.Wraz z nią odeszła Fritha.Filip znów został sam...aż tu nagle pewnego październikowego dnia wśród ryku wiatru,usłyszał znajomy krzyk.Księżniczka wróciła!
Ze łzami w oczach Filip patrzył jak chodzi po zagrodzie,jakby nigdy jej nie opuszczała.Zaraz też zostawił w wiosce wiadomość dla Frithy,która trzy dni później zjawiła się w latarni.Przez ten czas gdy jej nie było,bardzo wyrosła i dojrzała.
Mijały lata,dla Filipa upływ czasu znaczyły przyloty i odloty śnieżnej gęsi.Wraz z nią zjawiała się również Fritha.Żeglowała razem z nimi po morzu,słuchała jego opowieści,chłonęła wiedzę o dzikich ptakach.Jednak gdy latem gęś odlatywała,Fritha nie przychodziła do latarni,czuła,że nie powinna się tam zjawiać gdy nie ma księżniczki.Gdy jednego roku gęś nie wróciła,Filip myślał że z żalu pęknie mu serce.Całą zimę spędził samotnie malując...nie było także Frithy.
Jak wielka była jego radość gdy w październiku zjawiły się obie.Gęś spędzała w latarni coraz więcej czasu,chodziła za Filipem wszędzie...czasem nawet wchodziła do środka...do latarni.
Gdy wybuchła druga wojna światowa,gęś została w latarni na dobre.Zaskoczony Filip doszedł do wniosku,że nie jest już Zagubioną Księżniczką,tutaj znalazła swój dom i postanowiła zostać.Pomyślał też,że podobnie było z Frithą,która zjawiała się u niego wraz z księżniczką,a teraz stała się uroczą młodą kobietą.Zrozumiał jak bardzo ją pokochał,ale wiedział,że nie może jej powiedzieć o swoim uczuciu.Nie potrafił tylko ukryć wyrazu swoich oczu.Fritha poczuła się trochę nieswojo.Wiedziała jak bardzo jest samotny,ale nie umiała zrozumieć jego smutnego spojrzenia.Pożegnała się i wróciła do wioski.
Latarnie odwiedziła dopiero po trzech tygodniach,znalazła Filipa przy łodzi,przygotowywał się do drogi.Postanowił pomóc w ewakuacji żołnierzy z Dunkierki.Wiedział,że może wielu z nich uratować,przewożąc swoją łodzią.Zrozpaczona Fritha próbowała go zatrzymać...ale na próżno.Poprosił tylko,by w czasie jego nieobecności opiekowała się ptakami.Ze łzami w oczach Fritha pomachała mu na pożegnanie.Księżniczka zatoczyła kilka kół w powietrzu...i poleciała za Filipem.
Zgodnie z relacją żołnierzy Filip z wielką ofiarnością,pomagał w ewakuacji,ratując wielu z nich życie.A w powietrzu stale latała śnieżna gęś,w której dopatrywano się dobrego znaku samej opatrzności.O czwartej nad ranem,z pokładu jednego ze statków dostrzeżono samotną łódź...na jej dnie leżał martwy Filip,z piersią przeszytą wieloma pociskami.Na burcie przycupnęła śnieżna gęś,nie opuszczając swojego przyjaciela...do końca.Żołnierze próbowali przyciągnąć łódź,ale gęś nie pozwalała,machając groźnie skrzydłami.Dzięki temu,statkowi udało się ominąć minę,którą potem zdetonowano.Wybuch pociągnął za sobą łódkę Filipa.Gęś w ostatnim geście pożegnania,zatoczyła koła nad wodą...i odleciała.
Tymczasem w latarni Fritha opiekowała się ptakami i rozmyślała o Filipie,czekając na jego powrót.W jednym ze składzików znalazła obraz,przedstawiający ją jako mała dziewczynkę z ranną księżniczką w ramionach.Pomyślała,że właśnie dzięki niej zostali przyjaciółmi.Mijały dni...gdy pewnego usłyszała nagle krzyk śnieżnej gęsi,wybiegła radośnie przed dom...nigdzie nie było jednak widać łódki...zrozumiała wtedy że Filip już nie wróci....
Księżniczka przyleciała sama,a Fritha ze łzami w oczach,w jej żałosnym krzyku słyszała ostatnie pożegnanie Filipa.Widziała w niej duszę malarza,który przyszedł się z nią pożegnać zanim odejdzie na zawsze.Teraz wiedziała jak bardzo ją kochał i jak ona pokochała jego.Odeszła z latarni przyciskając do piersi obrazek Filipa.
Fritha przez kilka tygodni przychodziła do latarni,by karmić ptaki w zagrodzie.Pewnego ranka zastała tam tylko morze...Niemiecki samolot przez pomyłkę zbombardował latarnię,z której nie pozostało nic...tylko wielkie trzęsawisko.
Piotr Kosiński
Andrew Latimer-voc,g,fl.
Doug Ferguson-bas
Peter Bardens-org
Andy Ward-dr
Billboard-162
UK Albums Chart-22
klucz gęsi-
zawieszona na cienkiej gałązce
obrączka
sobota, 21 lipca 2012
środa, 18 lipca 2012
niedziela, 15 lipca 2012
komisja wojskowa
komisja wojskowa
za oknem jednostki
ogrodnik z konewką
Subskrybuj:
Posty (Atom)