Time goes fast

Nog maar een paar weekjes en dan gaan we alweer naar huis. Op dit moment zitten we nog steeds in Napier, maar we zijn van plan richting het Noorden te gaan met de bus, want de auto is sinds 2 daagjes verkocht! Best wel jammer natuurlijk, want het was mijn eerste autotje en hij deed het hardstikke goed. Maar uiteindelijk wél weer lekker dat ik weet dat hij verkocht is, want we hebben in totaal maar 1 belletje gehad en diegene had hem dus ook meteen gekocht voor haar zoon.

 Omdat we nu geen vervoer hebben lopen we veel door de stad en langs het water. De winter beschrijf ik graag als de zomer in Nederland. Aankomende week wordt het zonnig, rond de 17 graden. Heerlijk toch? Verder zijn Lars en ik nog steeds aan het bedenken wat te gaan studeren. Het is ook zo ingewikkeld!
Vandaag zijn we van plan onze koffers alvast te gaan inpakken, zodat we kunnen kijken wat we weg kunnen gooien en wat niet. Is wel nodig denk ik. Omdat we vanaf Auckland op het vliegtuig stappen met China Airlines mogen we gewoon weer lekker 30kg mee in de koffer.

Verder niet meer zoveel te vertellen! Hoop dat jullie toch nog een beetje zomer hebben in NL en tot snel!

Sanne en Lars

Back in Napier again

Na weken rondgereist te hebben zijn we weer terug in onze thuisbasis, huize Langbroek in Napier.
Ook heb ik beloofd nog wat foto's te posten. Dus dat ga ik nog even doen.
We hebben hier in Napier een nieuw baantje gevonden, hetzelfde werk als dat we in Blenheim deden en waar we onderbetaald kregen ($0,50 per plantje) krijgen we nu $0,95 per plantje. Als je hard werkt kan je er heel veel mee verdienen, maar Lars en ik zijn een beetje uitgewerkt en doen het rustig aan.
Ook begint het eind van de reis alweer in zicht te komen.. we staan allebei alweer met één been in Nederland, hoe graag ik dat ook NIET wil. Het mooie landschap moeten missen, de ruimte die je hebt, de relaxte atmosphere, mijn autotje, alles.
Ik ben druk bezig geweest met te bedenken wat ik nu eigenlijk wil gaan studeren in Nederland.. ik twijfelde tussen SPH (sociaal pedagogische hulpverlening) of MWD (maatschappelijk werk en dienstverlening). Maar ondertussen blijft ook toerisme in mijn hoofd hangen.
Ik ben nog lang niet uitgerezen en wil echt graag nog veel meer van de wereld zien. Dus dat wordt even brainstormen, beetje lastig als het zo snel al besloten moet worden!

Vineyard in Blenheim

Dagje in Wellington, onderweg naar Napier.

Albertheijn pindakaas. Ook in de NZ supermarkten.

Een positief ding van het weer aan het studeren gaan, is de stage in het derde jaar, die je in het buitenland mag gaan doen. Ik denk dat ik tegen die tijd wel graag weer terug ga naar NZ, of een andere keer. Dit was zeker niet de laatste keer! Ik weet ook zeker dat als ik eenmaal terug ben in Nederland, het echt ontzettend ga missen hier. Het touren met Siepie de tweede, die het hardstikke goed gedaan heeft, de ongelovelijk mooie natuur, en dingen die ik heb gedaan waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou doen. Mijn kijk op de wereld is ook veranderd. Waar eerst Enkhuizen alles leek te zijn, is het nu maar een heel klein puntje. Ook fietsen naar Venhuizen zal voortaan niet moeilijk meer zijn, al vind ik alles op de fiets al ver haha. (sorry murl)
Afstanden ben ik ook heel anders tegen aan gaan kijken. Maar ik kijk er wel echt naar uit om weer iedereen te zien, en weer met Siepie, Olly, Buffy en Nikky te koetelen. Ik mis ze zo erg!
Zonder kat ben ik niet compleet hahaha. Lars ziet er nu al tegenop dat Siepie ons komt vergezellen als we 's nachts liggen te slapen. Alleen het rechts rijden gaan eng worden aangezien ik meer kilometers hier heb gereden dan in Nederland en totaal geen last van het verschil links rijden heb gehad, en alleen maar automaat heb gereden. Dat wordt pap's botsgolfje weer lenen! Ach, daar zit nu toch al een deuk in.

Maaar we zijn nog niet weg en we willen nog graag even naar Northland gaan voordat we gaan, en Lars wilt nog graag de Tongariro Crossing doen (die ene weetje wel, waar mijn teennagels het niet hebben overleefd). Gelukkig wilt hij de day walk doen dus dat zijn maar 6 uurtjes, maar wel het mooiste deel van de walk.

Onze nieuwe werkplek in Napier inclusief Pauw en hele lieve Fantails.

Fantail (niet zelf gemaakt hoor). Zijn echt hele lieve en sociale vogeltjes die de hele tijd dicht om je heen gaan vliegen en dicht bij je in de buurt blijven.

Dikke kus aan iedereen en we zien jullie snel weer!

Bye bye Southern Island!

Weer een update van onze reis! Christchurch was best indrukwekkend.. omdat daar een grote aardbeving is geweest een paar jaar geleden lag het hele centrum plat. Gewoon echt het centrum van de stad, waar alle winkels waren, wat het levendigste gedeelte was, is helemaal plat. Winkels dicht, overal hekken, bouwvakkers en hijskranen. Nu hebben ze wel buiten het centrum een aantal shopping malls, waar het heel druk is. Wij verbleven in een gezellige lodge voor twee dagen. Lars was een beetje ziek geworden en ik had bonkende hoofdpijn, dus we waren samen aan het uitzieken in bed met de tv. De reis van Christchurch naar Blenheim was echt leuk, want we kwamen langs het stadje Kaikoura, waar we onverwachts een zeehonden kolonie tegenkwamen naast de ‘snelweg’. Echt heel leuk om te zien, enorm schattig.

Na weer een tijdje (2 weken) in Blenheim, het noorden van het Zuider eiland, te hebben gezeten, hebben we vandaag besloten om de ferry te pakken om terug te gaan naar het Noorder eiland. Dus op dit moment zitten we in de ferry, op een typische Nederlandse regenachtige dag. In Blenheim verbleven we bij locals, een kiwi man en zijn Russische vrouw die een kamer verhuren. Alle hostels zaten vol en de kamer die we huurden was ook nog eens hartstikke goedkoop ($100 pw). De eerste nacht was niet ideaal. We kwamen aan het eind van de middag aan vanuit Christchurch en de Russische vrouw, hoe typisch het ook is, was drunk as hell. Ze was geobsedeerd door mijn figuur en ook Lars was erg interessant. We sliepen die nacht met een koffer voor de deur en Lars legde zijn zakmes onder het bed. Gelukkig overdreven we een beetje en de  volgende dag had de Russische vrouw een kater. Ze bleken juist gastvrij te zijn (nog steeds heel erg apart, maar gastvrij) en de Kiwi man heeft me geholpen met wat dingetjes aan de auto, die trouwens wat schade aan de motor heeft opgelopen.  We hoorden een raar ratelend geluid en ik vroeg een vriend uit Napier die bij de AA service werkt wat het kon zijn. Hij dacht de olie, en jahoor, olie op. Niet een beetje, maar echt heel erg op en ook nog eens vies. Dus wij meteen naar de garage. Gelukkig doet hij het nog en het geluid is zo goed als weg..

Ondertussen waren we naar het Work & Income center geweest om te vragen of er baantjes vrij waren voor het pruning season. We hebben contractors opgebeld en bij één konden we meteen, na een gesprekje, beginnen. Wisten wij veel dat we zwaar onderbetaald werden! Dus wij weer verder zoeken.. Nu hebben we dus besloten om in Hawke’s Bay te gaan werken, omdat daar ook veel wijngaarden zijn. We hebben al een paar contractors gebeld en als het goed is kunnen we bij iemand terecht! Kunnen we nog een beetje geld verdienen voordat we terug gaan.

En zoals de meeste van jullie al weten hebben we onze tickets geboekt voor 10 augustus, Nieuw-Zeelandse datum. We komen dus de 12^e aan. Ook hebben we weten te regelen naast elkaar te kunnen zitten in het vliegtuig, dus kan ik Lars zijn handje vasthouden. Blugh moet nog echt niet denken aan studeren, maar Lars heeft er hartstikke veel zin in.
Maar voor nu gaan we nog even genieten hier. Lars is blij dat we weer naar het warmere gedeelte van NZ gaan. We gaan waarschijnlijk ook nog even naar Northland (boven Auckland) voordat we weggaan, maar dat zien we nog. En ik wil eigenlijk nog heel graag skydiven, maar dat ziet Lars niet zo heel erg zitten!

De foto's komen later, Lars en ik zijn nu druk bezig zeeziek te zijn.

 

West Coast

.. vervolg na Abel Tasman! (Abel Tasman bericht staat vóór deze)

Vanuit Tekaka, waar we verbleven na de Abel Tasman wandeling, zijn we richting de (natte) West Coast gereden. We gingen als eerst naar Hokitika via Punakaiki, waar de pancake rocks zijn.
Zodra we door de West Coast reden begon het enorm hard te regenen en ook het landschap veranderde in regenwoud. De pancake rocks zijn een kwartiertje lopen vanaf de snelweg, waar we gestopt zijn en met onze regenjassen zijn gaan kijken. Het zou zo zijn dat dit met woest weer nóg mooier was, en dat klopte! Doordat de zee zo hard tegen de rotsen aankwamen, kwam het water via blowholes eruit.

Can you see?

Daarna zijn we een broodje gaan eten bij het cafétje aan de snelweg, en daarna verder gegaan naar Hokitika. We kwamen daar aan het eind van de middag/begin avond aan en het begon al schemerig te worden, vooral met dat regenachtige weer. Het hostel waar we verbleven was niet heel gezellig, was vrij koude sfeer en we gingen de dag erna ook weer gewoon verder! We wilden eigenlijk naar Haast gaan, maar stopten even voor een pauze in het stadje Fox Glacier (dus bij de Fox Glacier, een gletsjer). Heel toevallig kwam net op dat moment het Nederlandse stel aanlopen dat we hadden ontmoet in één van de hutten tijdens de Abel Tasman track! Ze waren op weg om te Skydiven (parachute springen) en hebben we besloten een nachtje in Fox Glacier te blijven. Het was tenslotte hardstikke mooi zo naast een enorme berg. 'S avonds hadden we een leuke Duitse jongen ontmoet (serieus, het stikt hier van de Duitsers en mensen vragen automatisch al of je Duits bent) waar we de hele avond mee hebben gepraat.

Lars en ik onderweg naar Wanaka

De volgende ochtend ook weer verder gegaan, niet naar Haast, maar naar Wanaka. Een klein stadje met een enorm mooi uitzicht. Het hostel zag er echt heel luxe uit, wel de mooiste waar ik ben geweest, en was heel erg gezellig. We zijn daar een paar dagen gebleven, maar omdat het zo koud is en soms regent wordt het wat lastiger om dingen te gaan doen. De derde dag in Wanaka lag er opeens sneeuw op de bergtoppen, heel gaaf om te zien! Volgende maand, Juni, start het skiseizoen in Nieuw-Zeeland. Dus dat willen we misschien ook nog gaan doen.

Puzzel museum in Wanaka.

vóór... (in Wanaka)

en na!

Vandaag zijn we naar Queenstown gereden, was maar 1,5 uur rijden van Wanaka. We zitten dus nu heel zuid op het zuidereiland, en het wordt al echt winterachtig. Buiten is het zo koud brrrrr. Ook hier is het uitzicht echt zo mooi, kan er uren naar kijken. Queenstown is wel veel kleiner en minder druk als we hadden verwacht. Er zijn ook niet zoveel winkels, maar ik ga nog steeds proberen of ik misschien een baantje in de winkel kan vinden, vooral omdat het hoogseizoen nu over is.

Bijna in Queenstown

Terrasje

Verder hebben we nog niet veel plannen. Nou ja, genoeg plannen maar we moeten nog even kijken hoe en wat! Het is in ieder geval super mooi en ben helemaal tevreden. Nou dit was wel genoeg geupdated voor de komende tijd. Had eindelijk een keer normale Wi-Fi!

Groetjes uit Queenstown,

Sanne en Lars

Abel Tasman Coast Track

1 Mei zijn we teruggekomen van onze 4-daagse hike door het Abel Tasman National Park.
We hebben het echt heel erg leuk gehad daar en het was zo mooi om te zien!
De eerste dag begonnen we bij een klein plaatsje genaamd Marahau. Vanaf daar was het ongeveer 4 uur lopen naar de plek waar we gingen kamperen: de Anchorage campsite. Voor het eerst waren we ‘echte’ backpackers. We hadden allemaal hike spullen (waaronder backpacks) gekocht bij Kathmandu (allebei dezelfde spullen en dezelfde kleur. Dit vond Lars niet zo leuk J ) Ook hadden we boodschappen gedaan om de 4-daagse tocht te overleven. Dus met volgeladen rugzakken liepen we het eerste deel met ‘gemak’. Er was in het begin nog niet zoveel te zien omdat we voornamelijk door bos liepen, maar toch was het wel heel leuk. We kwamen aan op de camping en we ontmoette nog een Luxemburgs meisje en Belgische jongen waarmee we gezellig hebben gepraat.

 
De tweede dag werd de track wat moeilijker, meer heuveltjes op en af. De gehele track van dag 1 tot 4 liepen we langs de rotswand, en soms over het strand. Het was heerlijk zonnig en we vertrokken ongeveer om een uur of 11 van de camping richting de volgende verblijfplaats: de Bark Bay hut. Dit is een van de vele hutten die de overheid neerzet zodat mensen ergens kunnen slapen als ze een lange track doen. Deze hutten zijn echt back to basic, geen verlichting maar kaarsjes, geen elektrische kachel maar houtkacheltje, alles van hout en je moet zelf je gasbrander meenemen om eten op te warmen. Je slaapt in een bunk bed, dus twee lange rijen boven en beneden met matrasjes naast elkaar. Je neemt je eigen slaapzak mee en kiest een matras uit. De track werd steeds mooier, we hadden al veel meer mooie uitzichtpunten dan de dag ervoor! Toen we om een uur of 3 aankwamen in de hut zijn we het strand opgelopen en heeft Lars nog een snelle duik genomen in het koude water. We hebben de avond doorgebracht met twee Nederlanders. Heel leuk, want nadat we tegen elkaar hadden gezegd dat we nog geen een Nederlander waren tegengekomen in Nieuw-Zeeland de laatste tijd, kwamen we plotseling allemaal Nederlanders tegen!

Al ben ik een makkelijke slaper, Lars vond het echt totaal niet lekker om met een aantal andere mensen op een kamer te slapen. Gelukkig heeft hij een beetje kunnen slapen en vertrokken we de die dag al om 5:45am (’s  ochtends) om een tidal crossing te doen (ergens oversteken met laag tij).
De derde dag zijn we dus vroeg opgestaan en werd de track ook steeds iets mooier. Het water blauw, de stranden goud. De tidal crossing was maar heel klein, klein beetje natte voeten gekregen maar dat gaf niet zo erg. We kwamen nu al heel vroeg aan bij de volgende hut: Awaroa. We waren er al om 10 uur ‘s ochtends dus we hadden lekker lang de tijd om onze voeten te laten rusten. Net als de andere twee dagen hebben we deze dag ook 4 uur gelopen. De Awaroa hut vonden we het leukst. Er was een enorme groep kiwi meiden die voor school een cijfer kregen als ze gingen hiken, dus daar hebben we veel mee gepraat. Was echt heel gezellig! Niet alleen de hut was back to basic, ook de douche. Buiten was een douche met een houten/takkig hek eromheen en het water was ijskoud.
Het uitzicht hier was heel erg mooi, want we kwamen met laag tij aan en je zag het steeds meer vloed worden. 

De vierde dag hoefden we maar 1.5 uur te lopen (we hebben er uiteindelijk 2.5 uur over gedaan..) maar moesten we al om 05:45am opstaan om nog een tidal crossing te doen, een hele  grote! Het was namelijk weer laag tij dus we moesten de rivier weer oversteken. Onze voeten deden deze dag toch echt wel pijn! En er kwam nog een onverwachte lange heuvel op ons pad.. die hadden we niet zien aankomen. Uiteindelijk kwamen we aan in Toteranui waar we een watertaxi hadden besteld. We moesten nog 1.5 uur wachten voordat hij kwam. Was heel grappig, want wat we in 4 dagen hadden gelopen vaarden we nu in 1 uur weer helemaal terug. Hij vaarde ook nog langs een eilandje die dicht bij het land lag, Tonga Island, waar een zeehonden kolonie leeft. Er waren er echt enorm veel en eentje zwom ook eigenwijs naar de boot toe. De boot werd aan land op een aanhangwagentje gezet (we zaten er nog steeds in) en werden we naar het watertaxi bedrijf toe gereden. We moesten nog maar  10 minuutjes lopen naar de carpark waar onze auto stond, en vanuit daar reden we naar het heerlijk gezellige hostel waar we nu zitten (inclusief kat). 

 

We hebben het echt heel leuk gehad en zijn ondertussen alweer verder zuid gerezen.

Groetjes van ons uit Queenstown!