I
H πόρτα είναι μπροστά σου ανοιχτή, απ’
το πρωί ως το πρωί και μισή
II
Κάθεσαι με τα ρούχα
σου σαν λόφος. Πέφτει πάνω σου η βροχή και βρέχεσαι.
Το φίδι σέρνεται και
στέκεται στο λόφο σαν σπαθί. Ξεσπάτε σε
αναφιλητά.
III
Το χρώμα του στόματός σου μυρίζει μήλο.
IV
Η ώρα είναι νύχτα μετά τα μεσάνυχτα. Η
αγαπημένη μου έχει σπίτι
Πάνω από τη νύχτα. Το σπίτι της έχει δωμάτιο
στη μέση της νύχτας.
Κοιτάζει από κει, αλλά δεν με βλέπει. Περπατάει
όπου κι εγώ και δεν
Με βλέπει. Ανάβει το φως και δεν με βλέπει.
Κοιμάται στην αναβολή. Ονειρεύεται το παράθυρο,
και φοβάται να την κατακτήσει
Το αεράκι.
V
Κοίταξε στο σκοτάδι, περνώ και αγκαλιάζω τη
φωνή σου.
Τη φωνή σου που βγαίνει από τον λαιμό μου σαν σταφίδα.
(Ούνσι Αλ Χαζ)
I
الباب مفتوح أمامك
مفتوح من الصباح إلى الصباح
إلى الصباح والنصف.
II
تجلسين بثيابك
كالتلّة. يهطل المطر فتبتلّين.
تزحف الأفعى وتنتصب
على التلّة كسيف. تشهقان.
III
لونُ فمك رائحته
تفّاح.
IV
الساعة هي اللّيل
بعد اللّيل والنصف. لحبيبتي بيت
فوق اللّيل. لبيتها
غرفة في منتصف اللّيل.
تنظر من هناك فلا
تراني. تمشي حيث أمشي فلا
تراني. تُضيء فلا
تراني.
وتنام في التأجيل.
تحلم بالنافذة، وتخاف أنْ يحتلّها
النسيم.
V
حدّقي في الظلام؛
أمرُّ وأغمر صوتك.
صوتك الطالع من
حنجرتي كالزبيب.
(أنسي الحاج)
