widokówki z Józefowa

tym razem dawno nie widziana Uleńka - w nowej sukienusi - 

a przede wszystkim w ciepłej pelerynie - troszkę dla zdrowia, 

troszkę dla urody - do tej dość chłodnej palety kolorystycznej 
zdecydowałam się dodać odrobinę lekkiego karmelu 

w postaci satynowych wstążek we włosy i jako wiązanie :)

niestety - napis "Józefów" rozmyty w deszczu :((( 

 

pierwsze co - koniecznie musiałam zaprowadzić Ulę 

pod cudnie ozdobiony tył budyneczku - oważ dekoracja 

imitując okna zapewnia mi wewnętrzny uśmiech 

 

 

następnie udałyśmy się w stronę ciekawej rzeźby - 

którą Pan opiekujący się budynkiem OSP pozwolił 

mi pofocić - jako i tablice zawieszone obok :) 

  

 

gdy wędrowałam w kierunku altanek - 

miejscowi degustatorzy win tanich 

zagadnęli   "barbi z Florianem?"  

- ja na to : "no pewnie, przy takim mężczyźnie 

każda barbi czuje się bezpieczna!" 

  

mój zachwyt rzeźbionymi tablicami ogłoszeniowymi 

wyraził się w mnóstwie fotek - jednak litościwie 

ograniczyłam je do niezbędnych trzech - 

ale jakby co - kolumny i ażur musi być :) 

 

 

 

nie byłoby tej sesji, gdyby nie drzewa - to właśnie przede 

wszystkich ten ich pęk koniecznie chciałam mieć :D 

 

 

 

 ... ponadto - KOŁO jakże uroczo wkomponowane 

w mur z kamieni - baaardzo lubię takie klimaty - 

jak zresztą i budynek, który za tym murem stoi -  

calusieńki drewniany, trochę kojarzy mi się 

z rosyjskimi dworkami - ale na to musimy poczekać, 

aż domek-restauracja zostanie otwarty dla gości - 

zabiorę wtedy do środka jakąś panienkę...  

 

 

Uleńkę wystraszyły ścięte gałęzie tarasujące wejście ;P 

 

 

to już posesja prywatna - również i tu 

Właściciel udzielił zgody na fotkę Uli z 

Jego bajkowym ogrodzeniem ;DDD 

 

to zdobienie przywiodło mi na myśl orientalne klimaty - 

niczym morski potwór wydobywający się z głębin  

czy wręcz napis stylizowany na azjatyckie znaki  

 

 

dotąd było nawet miło - jednak przyszedł czas 

na nieco mroczniejszy klimat - opuszczony 

biały dworek, zamieszkany nie wiadomo 

przez kogo - zaniedbany i zdewastowany 

jako i to nadal dość solidne ogrodzenie... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

wracając do stolicy - natknęłyśmy się na rzeźbę 

Łączniczek z AK - lubię rzeźby okrutnie wręcz - 

a postaci kobiecych w dwójnasób - ta dziewczyna 

nie tylko uosobia liczne przymioty ówczesnych 

cichych bojowniczek - ale i delikatny szyk - 

prostota kroju, klasyka nakrycia głowy - 

me ulubione berety - z antenką - szok :))) 

 

 

w tle - mój nieoceniony pomocnik sesyjny - ślubny Jędrek ♥ 

 

... no i okazało się, że Jędrek też mnie focił - 

dzięki czemu macie lepszą fotkę pomnika :))) 

 

rzeka Świder, przepływająca przez Józefów -  

będzie tematem innego postu  -:)