Πέρασε κιόλας ένας χρόνος και κάτι μέρες από τότε που η ζωή μου άλλαξε ολοκληρωτικά: απέκτησα τον γιο μου, τον Βίκτωρα! Αυτός ο χρόνος μου χάρισε τόσα όμορφα πράγματα, ήταν ο πιο ουσιαστικός χρόνος της ζωής μου. Το ξέρω πως τα καλύτερα έρχονται μιας και ένα παιδί σου δίνει συνεχώς πράγματα μα δεν μπορώ να μην νοσταλγώ όλα αυτά που ο χρόνος μετέτρεψε πια σε γλυκές αναμνήσεις...
Προσπάθησα, λοιπόν, να οργανώσω τα πρώτα του γενέθλια μαγευτικά. Ψαχνόμουν πάρα πολύ για το θέμα που θα επικρατούσε, τελικά αποφάσισα να κυριαρχεί η κουκουβάγια με τυρκουάζ-καφέ αποχρώσεις. Ήθελα κάτι πρωτότυπο και το βρήκα ξεχωριστό και χαριτωμένο για το πρώτο του πάρτυ. Ως προς το 'πρωτότυπο' συμφώνησαν πολλοί, ως προς το 'χαριτωμένο' - κανένας, αλλά σαν πεισματάρα που είμαι, είπα να το επιχειρήσω. Τελικά ήταν πολύ πιο κουραστικό απ' ότι περίμενα, καθώς έπρεπε να γίνουν όλα χειροποίητα - δεν υπάρχει τίποτα σχετικό στην ελληνική αγορά και ούτε και χρόνο είχα να τα παραγγείλω από τα ξένα sites. Πρώτη μου δουλειά ήταν το το ράψιμο - πρώτα τις τσόχινες κουκουβάγιες, ήθελα να δω αν τα καταφέρω σε αυτό, αλλιώς θα έπρεπε να άλλαξω θέμα! Η πρώτη μου κουκουβάγια, η αλήθεια είναι ότι μου πήρε κάποια ώρα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν συμπαθητικό και έτσι αποφάσισα να συνεχίσω.
Σειρά είχαν τα αναμνηστικά του πάρτυ, σκέφτηκα να δώσω μπρελόκ στους μεγάλους τα οποία τα εμπνεύστηκα από ιστοσελίδες εξωτερικού αλλά και από την
puccarina. Στα μικρά ήθελα να φτιάξω χάρτινα πακετάκια σε σχήμα κουκουβάγιας γεμάτα με ζαχαρωτά... Δυστυχώς δεν πρόλαβα να υλοποιήσω την ιδέα μου για τα δώρα των μικρών (κλαψ-κλαψ) και έτσι τους πρόσφερα από έναν κουμπαρά. Τα μπρελοκάκια όμως μου πήραν πάρα πολύ χρόνο, αφού έφτιαξα είκοσι πέντε, μου ήρθε η ιδέα να τα κρεμάσω σε κλαδιά, σαν πραγματικά πουλάκια που κάθονται σε δέντρο. Τοποθέτησα την σύνθεση δίπλα στην πόρτα, ώστε ο κάθε καλεσμένος να διαλέξει ένα για τον εαυτό του φεύγοντας.
Συνέχεια είχε ένα διακοσμητικό τοίχου - παραθυράκι από χαρτόνι και λεπτομέρειες από τσόχα.
Στο ίδιο στυλ έφτιαξα διακόσμηση πόρτας
Τα pom-pom, ήταν το μόνο σίγουρο πράγμα της διακόσμησης πριν καν αποφασίσω για το θέμα. Τα είχα δεί στην ιστοσελίδα της
Martha Stewart, άνετα αντικαθιστούν μπαλόνια.
Το κεντρικό στοιχείο της διακόσμησης ήταν ο τοίχος 'δείτε-πως-μεγάλωσα-μήνα-με-τον-μήνα'. Είχα την ιδέα κάθε εννιά του μήνα από την γέννηση να του κάνουμε κάτι σαν μίνι γενέθλια με την τουρτίτσα και το κεράκι του. Για την γιρλάντα είχα άλλα σχέδια - θα γινόταν πιο πλούσια, αν είχα περισσότερο χρόνο.
Ο μπουφές περιελάμβανε τα εξής: πιπεροσαλάτα, καρυδοσαλάτα (νυστ.), ceasar's, ρόκα-παρμεζάνα, αμβροσία, κοτοσαλάτα, spring rolls (νυστ.), τυροπιτάκια, λουκανικοπιτάκια, κανελόνια με κιμά, τορτελίνια με τυριά, ρολό κοτόπουλου με πατάτες, καλαμαράκια με πληγούρι (νυστ.). Για γλυκό είχα συντριβάνι σοκολάτας με φρούτα. Το συντριβάνι εντυπωσίασε όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους.
Για το τέλος άφησα την τούρτα, η οποία θα γινόταν καλύτερη εμφανισιακά, αν είχα λιιιιιιίγο παραπάνω χρόνο. Ήταν κέικ βανίλια-σοκολάτα σε στρώσεις εναλλάξ με μερέντα ενδιάμεσα. Επικάλυψη από ζαχαρόπαστα, την οποία την έχω ξαναφτιάξει άλλες τρεις-τέσσερις φορές, οπότε δεν με δυσκόλεψε και ιδιαίτερα.
Αυτααααά!! Στο τέλος της βραδιάς είχαμε και προβολή πρεμιέρας, χαχα! Ο γαμπρός μου, μας είχε φτιάξει εξαιρετική μικρή ταινία με πρωταγωνιστή το μωρό μας. Ήταν καταπληκτική, πολύ αστεία - το καλύτερο τέλος της γιορτούλας μας. Για τα δεδομένα (πολύ μικρού) σπιτιού, είμασταν αρκετά άτομα - είκοσι μεγάλοι και πέντε παιδιά, το σπίτι μετά έμοιαζε σαν βομβαρδισμένο, είχα ρίξει και χρυσόσκονη στο τραπέζι για πιο παραμυθένια ατμόσφαιρα, αλλά το μετάνιωσα μετά - ήταν παντού από τα πρόσωπα των παιδιών μέχρι και στα φαγητά. Η σημασία είναι ότι άρεσε στους καλεσμένους το όμορφο παρτάκι μας που με κόπο ετοίμασα μέσα σε πέντε μέρες, είχα πάρα πολλά πράγματα ακόμα στο μυαλό, όπως το δεντράκι ευχών, κάποιες δραστηριότητες για τα παιδάκια, πιο πλούσιο μπουφέ - δεν πειράζει - του χρόνου θα ξεκινήσω πολύ νωρίτερα τις προετοιμασίες για να τελειώσω εγκαίρως. Μέσα στις επόμενες μέρες θα ανεβάσω οδηγίες για κάποια πράγματα.
Ο Βίκτωρας καθ όλη τη διάρκεια ήταν ένα γλυκύτατο παιδάκι που παρατηρούσε τα πάντα με τα τεράστια μάτακια του, ήταν λίγο κουρασμένος στο τέλος, αλλά νομίζω ότι το απόλαυσε (όπως και εγώ με τον μπαμπά του)!
