Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
 Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
 Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
 Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μπορεί η ζωή να έχει επιβάλει τις δικές της συνθήκες, αυτές όμως δεν έχουν καμιά   ισχύ στην καρδιά μας .Εδώ κυριαρχεί το συναίσθημα και η λαχτάρα  για τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε .Αυτή η λαχτάρα είναι ανεξέλεγκτη.Έχει τους δικούς της ρυθμούς .

Περιμένει την απολαμπίδα της καθημερινότητας για να αποδράσει.

Περιμένει την ευκαιρία να σπάσει τα δεσμά της  και να πετάξει ψηλά στα κορφοβούνια της Ευρυτανίας, εκεί που η παιδική ψυχή γνώρισε τις πρώτες κοσμικές ομορφιές .

Θέλει να ταξιδέψει στις πλαγιές κάτω από τα ελάτια. 

Να περπατήσει στους Αγίους Αποστόλους και στις Φακές.

Να ανέβει στην Τσούκα, να μαζέψει βουνίσιο τσάι . 

Να πάει στη εκκλησιά του Αγίου Νικολάου, να χτυπήσει την κρεμασμένη στο πουρνάρι καμπάνα.
Μήπως και η αυλή του σχολείου ξαναγεμίσει με παιδικές φωνές.

 Και αφού γεμίσει η ψυχή του με  αναμνήσεις ,να γυρίσει στη βρύση της Μαυρόπης να πιει νερό ....μπανούζι, να ευχαριστηθεί.

Αυτός είναι ο  Ευρυτάνας , αυτός κι  ο Τσικλιστιάνος. 

Και ευκαιρία ποτέ δεν χάνει.

Έτσι και η παρέα της φωτογραφίας. 

Ο Νίκος ο Μελάς στην απολαμπίδα των οργωμάτων ,''φόρτωσε''την παρέα του  στο Στάγιερ και με πρόσχημα το κυνήγι τράβηξαν για την Τσικλίστα. 

Μαζί τους δεν ξέχασαν να πάρουν  το σφαχτό τους και το ραδιόφωνο -  τότε  άρχισε να μπαίνει στη ζωή τους και ήταν σημαντικό πράγμα.

Και σαν τέλειωσαν απ' ολα, αντάμωμα στη βρύση της Μαυρόπης.

Εκεί να ψήσουν το αρνί, ν' ανοιξουν το ράδιο και να πιουν νερό.

Και όλα αυτά γιατί;

Γιατί.....

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

 καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
 καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα                

  καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Υ.Γ Οι στίχοι από το ομώνυμο ποίημα του Ι.Πολέμη