Κυβερνοταριάτο: το μόνο που έχει να χάσει είναι .....το pc του

The Making of a Cybertariat: Virtual Work in a Real World

Τα διαγράμματα του ΔΝΤ τον Αύγουστο 2009 πιστοποιούν την πλήρη αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων. Δοξάστε τους!

Το καλοκαίρι του 2009 τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα των μνημονίων που θα σάρωνε την Ελλάδα μερικούς μήνες αργότερα. Είχε βέβαια προηγηθεί η κατάρρευση της Leehman Brothers, που σκόρπισε τον πανικό στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, ωστόσο το καλοκαίρι του 2009 τίποτα δεν φαινόταν ικανό να χαλάσει "τα μπάνια του λαού".

Τίποτα; Όχι δα! Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) μέσα στο κατακαλόκαιρο συνέταξε μια έκθεση/φωτιά, που ...
προειδοποιούσε για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της κυβέρνησης Καραμανλή και πιθανή χρεοκοπία της χώρας. Την έκθεση, όπως μας είπαν το Νοέμβριο 2011 οι New York Times, την είδαν οι αξιωματούχοι του Καραμανλή και διαμαρτυρήθηκαν στο ΔΝΤ για ανακρίβειες. Το ΔΝΤ κατανόησε πλήρως τις ανάγκες της τότε κυβέρνησης και δημοσίευσε τελικά τον Αύγουστο 2009 την έκθεση, συμμαζεύοντας τις εκφράσεις. "Καπάκι" στην 1η έκθεση έβγαλε κι ένα συμπλήρωμα, οπότε αμέσως ο Καραμανλής στις 2 Σεπτεμβρίου 2009 πήγε σε εκλογές, με πρόσχημα τη μη συναίνεση της αντιπολίτευσης στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το Φεβρουάριο 2010. Το διάγγελμα Καραμανλή είναι γεμάτο αναφορές "στις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης", αλλά φυσικά δεν λέει τίποτα για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Ποιος ήταν ο επικεφαλής συντάκτης των εκθέσεων; Ο Ολλανδός Μπομπ Τράα! Τον θυμάστε, που ήταν στο πρώτο κλιμάκιο της τρόικας; Πάμε λοιπόν στη σελίδα 23 της έκθεσης (25 του pdf αρχείου), σημείο 28, στις συστάσεις πολιτικής, που προτείνει αυτός που ανέλαβε στη συνέχεια να τις εφαρμόσει: "28. Greece needs a coherent sustained fiscal adjustment plan based on permanent measures that can be monitored closely to cement credibility. Given Greece’s high level of debt and attendant vulnerabilities, such a plan should aim at boosting confidence, which could even support growth (an expansionary fiscal contraction). Staff recommended annual adjustment of about 1½ percent of GDP in permanent measures beginning in 2010 to place public debt on a declining path. Since, on baseline, the underlying structural balance is deteriorating every year (including because of aging pressures on social transfers), this effort would still take until 2013 before Greece is well below the 3-percent Maastricht limit. Such a strategy, permitting automatic stabilizers to function around the adjustment path, would lower the debt ratio from 2012.

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα συνεκτικό σχέδιο συνεχούς δημοσιονομικής προσαρμογής με μόνιμα μέτρα τα οποία μπορούν να παρακολουθούνται στενά για την παγίωση της αξιοπιστίας. Με δεδομένο το υψηλό επίπεδο του χρέους στην Ελλάδα και συνακόλουθα τρωτά σημεία, ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης, η οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει ακόμη και την ανάπτυξη (μια επεκτατική δημοσιονομική συστολή). Η ομάδα του ΔΝΤ συνιστά ετήσια προσαρμογή ύψους περίπου 1,5% του ΑΕΠ σε μόνιμα μέτρα, αρχίζοντας από το 2010, για να τεθεί το δημόσιο χρέος σε πτωτική πορεία. Δεδομένου ότι, κατά βάση η υποκείμενη διαρθρωτική ισορροπία επιδεινώνεται κάθε χρόνο (συμπεριλαμβανομένων των πιέσεων λόγω γήρανσης στις κοινωνικές μεταβιβάσεις), αυτή η προσπάθεια θα διαρκέσει μέχρι το 2013, πριν η Ελλάδα είναι αισθητά κάτω από το 3% όριο του Μάαστριχτ. Μια τέτοια στρατηγική, που επιτρέπει στους αυτόματους σταθεροποιητές να λειτουργήσουν γύρω από την πορεία προσαρμογής, θα απομείωνε τη σχέση χρέους/ΑΕΠ από το 2012."

Αυτά λοιπόν έλεγε ο Τράα το 2009 στην έκθεση και στη σελίδα 28 της έκθεσης (30 του pdf αρχείου) μας δίνει κάποια διαγράμματα προβολών της οικονομίας μέχρι το 2060. Δείτε με προσοχή στο κάτω αριστερά διάγραμμα τις προβολές για τα προβλεπόμενα ελλείμματα του προϋπολογισμού και στο κάτω δεξιά διάγραμμα τις προβολές για τη σχέση χρέους/ΑΕΠ: αυτά θα συνέβαιναν ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΜΕΤΡΑ. Το χρέος το 2013 θα εκτοξευόταν στο "αστρονομικό" 130% του ΑΕΠ και το 2014 στο 134% του ΑΕΠ.

Ωστόσο τις εκλογές του 2009 τις κέρδισε ο ΓΑΠ, έβαλε στο τιμόνι του Τιτανικού τον Παπακωνσταντίνου, τον Απρίλιο 2010 μας έβαλαν στα μνημόνια και τα υπόλοιπα τα βιώνουμε από τότε καθημερινά στο πετσί μας. Η ετήσια δημοσιονομική προσαρμογή δεν ήταν το 1,5% του ΑΕΠ, που πρότεινε το ΔΝΤ, αλλά κάπου στο 4-4,5%, οπότε με τις ευλογίες της τρόικας σκότωσαν την πραγματική οικονομία.

 

 

Σαμαράς ως αντιπολίτευση δεν ήθελε ν' ακούσει για μνημόνια, ώσπου κέρδισε τις εκλογές του 2012, εκπλήρωσε το παιδικό του όνειρο να γίνει επιτέλους Πρωθυπουργός και στη συνέχεια ξεκίνησε να "σκίζει τα μνημόνια επί δυο χρόνια, μέρα με τη μέρα", ακολουθώντας την ίδια, βαθιά λαθεμένη πολιτική της τρόικας και των μνημονίων, για να ολοκληρώσει τη λεηλασία της χώρας απ' τη ντόπια και ξένη ολιγαρχία. Αποτέλεσμα; Μετά από 4 χρόνια καταστροφικής πολιτικής το χρέος το 2013 δεν ήταν στο "αστρονομικό" 130% του ΑΕΠ, που θα ήταν ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΜΕΤΡΑ, ήταν στο "διαγαλαξιακό" 175%! Δοξάστε τους!

Κι αυτό το ασύλληπτο χρέος των εκατοντάδων δισ., που δημιούργησαν με τη λαθεμένη πολιτική της τρόικας και των μνημονίων, το θεωρούν βιώσιμο κι εξυπηρετήσιμο κι έχουν την απαίτηση να το πληρώσουμε στο ακέραιο, αλλά κατά τα λοιπά ρωτούν τον κάθε Τσίπρα πού θα βρει τα 3 ή τα 13 δισ.; Πόσο απύθμενο μπορεί να είναι το θράσος και η υποκρισία τους; Αλήθεια, τι απέγιναν οι υποσχέσεις των δανειστών από το 2012, πως θα έπαιρναν μέτρα ελάφρυνσης του χρέους αν αντιμετωπίζονταν τα ελλείμματα, όπως οι μνημονιακοί μας έλεγαν κατ' επανάληψη; Τι απέγινε η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή το 2013, που έλεγε π.χ. επί λέξει στη σελ. 8: "Η χώρα είναι αδύνατο να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίου για να αναχρηματοδοτήσει το τεράστιο χρέος της με "λογικούς" όρους. Το μέγεθός του θα λειτουργεί αποτρεπτικά για τους πιθανούς δανειστές"; Οι πολιτικοί απατεώνες έβγαλαν στις αγορές πριν τις Ευρωεκλογές ομόλογα ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ κι όχι το Ελληνικό, μόνο και μόνο για να κοροϊδέψουν τους ψηφοφόρους και μετά δεν τόλμησαν να το ξανακάνουν. Θα βγουν ποτέ στις αγορές ομόλογα ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ; Ποτέ, όσο διαρκεί η ίδια αποτυχημένη πολιτική, που συσσωρεύει διαρκώς ένα μη βιώσιμο χρέος!

Και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν τελικά με την εμμονή να πληρωθεί στο ακέραιο ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο, βάζοντας τη χώρα στο ζυγό για δεκάδες χρόνια, όπως το 1898; Των διεθνών τραπεζιτών και των πολιτικών συνεταίρων τους ή του Ελληνικού λαού, στον οποίο κατά τα λοιπά έχουν ορκιστεί πίστη σύμφωνα με το Σύνταγμα;

Πολλά θα μας πουν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για να πείσουν πως "δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή" (α, ρε Θάτσερ, τι κληρονομιά μας άφησες!) , πως "το χρέος είναι βιώσιμο", πως "ο Τσίπρας είναι επικίνδυνος", πως "τα κλειδιά της χώρας τα κρατάει ο Ντράγκι" (αλήθεια, ποιος και γιατί έδωσε τα κλειδιά της χώρας στο Ντράγκι;), πως "τα λεφτά θα φύγουν στην Ελβετία", πως "ο Συριζα θα βγάλει τη χώρα απ' το ευρώ", πως "τα ΑΤΜ δεν θα δίνουν λεφτά", πως "οι αγελάδες δεν θα κάνουν γάλα", πως θα μας βρουν οι χίλιοι-μύριοι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί. Αλλά η θλιβερή γι' αυτούς πραγματικότητα είναι πως τα λεφτά τα έχει ήδη βγάλει η ολιγαρχία στην Ελβετία, στο Λουξεμβούργο, στο Λιχτενστάιν, στα νησιά Μαν ή Καϊμάν ή σε οποιονδήποτε άλλο φορολογικό παράδεισο, όπως απέδειξαν περίτρανα η λίστα Λαγκάρντ και οι υπόλοιπες λίστες. Και το μόνο bank run στην Ελληνική ιστορία έγινε επί δικής τους διακυβέρνησης, τότε που ο Προβόπουλος έφερνε νύχτα ρευστό με αεροπλάνα από τη Φρανκφούρτη.

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση!

Απ' την εποχή του "οι κομμουνιστές θα σας σφάξουν με το κονσερβοκούτι" και του "αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Παπανδρέου να σου την πάρει", δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα, αφού μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν, να τρομοκρατούν τον πληθυσμό για να διασφαλίσουν τη δική τους επιβίωση με το δημόσιο χρήμα, το δικαίωμά τους να στήνουν προσωπικά ιδρύματα με το δημόσιο χρήμα, το δικαίωμά τους να διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα "μυστικά" κονδύλια, το δικαίωμά τους να διαπραγματεύονται ακριβά συμβόλαια με τα κατάλληλα "δωράκια".

Αλλά δεν θα μας πουν τίποτα για τις συνέπειες που είχε η δική τους πολιτική των μνημονίων, που φαίνονται στον πίνακα και το διάγραμμα: πίσω απ' τη βουτιά της καμπύλης των απασχολουμένων κρύβονται χιλιάδες αυτοκτονίες, κρύβονται εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, κρύβονται δισεκατομμύρια θαλασσοδάνεια που καρπώθηκε η ολιγαρχία, κρύβεται η μεγάλη κομπίνα του PSI, με το οποίο διασφάλισαν στο διηνεκές τα λεφτά των ξένων τραπεζιτών και χρεοκόπησαν τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Ο Τσίπρας τα έκανε αυτά; Μπα, μάλλον οι "κομμουνιστές" τα έκαναν, που ιστορικά αυτοί πάντα φταίνε για όλα ...

Πηγή: "Λιγνίτης: ο δικός μας μαύρος χρυσός" μέσω Cogito Ergo Sum

Πού πήγαν οι BRICS; - αναζήτηση με οδηγό τον ιστορικό υλισμό

Ο παραπάνω πίνακας είναι από (ποιόν άλλον;) τον Economist και μας πληροφορεί για τις χώρες όπου συμφέρει να πάμε να κάνουνε μπίζνες.

Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι ότι οι περίφημες BRICS δεν τα πάνε και τόσο καλά (Βραζιλία (47), Ρωσία (64), Ινδία (48), Κίνα (50), Νότιος Αφρική (52)).

«Τι έγινε ρε παιδιά;», αναρωτιέται κανείς.  Με οδηγό τον ιστορικό υλισμό:

• Από την πτώση του σοσιαλιστικού μπλοκ και μετά, είδαμε κατά σειρά να βρυχώνται οι «Ασιατικές Τίγρεις», να χορεύει αμανέ η Τουρκία, τους δικούς της χορούς η Λατινική Αμερική και πάνω από όλα την Κίνα να δείχνει τα βαμμένα «κόκκινα» νύχια της.
•  Οι χώρες αυτές δεν κατάλαβαν (ή δεν θέλησαν να καταλάβουν) ότι η δυνατή τους εμφάνιση ήταν αποτέλεσμα των τεκτονικών δονήσεων στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
• Οι ΗΠΑ προσαρμόστηκαν στο μετασοσιαλιστικό τοπίο, εκμεταλλευόμενες στο έπακρον τις ευκαιρίες της παγκοσμιοποίησης.
•  Δυο ροές: πρώτα εξαγωγή κεφαλαίου και εργασίας στις αναπτυσσόμενες χώρες και μετά εισαγωγή αγαθών και πρώτων υλών απ’ αυτές.
• Υπό την προστασία της μεγαλύτερης ναυτικής δύναμης που είδε ποτέ ο πλανήτης, προστασία που ονομάστηκε και “pax americana” 
• Αλλά καμιά από τις χώρες αυτές δεν στάθηκε πάνω σε μια πραγματική οικονομία. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Ρωσία που βασίστηκε στις εξαγωγές αερίου και πετρελαίου χωρίς να πάρει τα μαθήματα από το παρελθόν όταν, ακόμα και ως Σοβιετική Ένωση και δεύτερη κατασκευαστική οικονομία στον κόσμο, βασιζόταν εν πολλοίς στην εξαγωγή ενέργειας
•  Η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύσσεται πλέον με μεγαλύτερους ρυθμούς από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Με αποτέλεσμα η χρηματαγορά τους να γίνει πιο ανταγωνιστική, οι προβλέψεις να μιλάνε για αύξηση των επιτοκίων και επομένως η αγορά τους να γίνεται πιο ελκυστική για τους καπιταλιστές και η αυτοματοποίηση να γυρνάει πίσω (ένα μέρος τουλάχιστον) τις θέσεις εργασίας αφού είναι φθηνότερο να κατασκευάζεις με μηχανές από ότι με φθηνό κινέζικο εργατικό δυναμικό. 
•  Και πιο σημαντικό: λόγω των τεχνολογικών καινοτομιών, οι ΗΠΑ είναι πλέον η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός δύναμη του κόσμου (αφήνοντας πίσω της τη Σαουδική Αραβία).
• Για να μη μιλήσουμε γα το σχιστολιθικό αέριο.
• Και με τόση ενέργεια και τη διαπιστωμένη πλέον τρέλα του κόσμου για ευφυείς ψηφιακές μηχανές, η κατασκευαστική βιομηχανία των ΗΠΑ παίρνει τα πάνω της και γίνεται πιο ελκυστική για τους ανά τον κόσμο καπιταλιστές από τα μεταλλεύματα της Αφρικής και τα υφάσματα του Μπαγκλαντές.
•  Η Κίνα έχει προβλήματα, η Ιαπωνία συνεχίζει να είναι ναρκωμένη, η Γερμανία δεν θα μείνει ανεπηρέαστη από την γενικότερη ευρωπαϊκή ασθένεια, η Βραζιλία αρχίζει και τα φτύνει, το ίδιο κι Ρωσία, το ίδιο και τα αφρικανικά κράτη. 
• ΟΙ ΗΠΑ, ως εισαγωγική οικονομία, δεν θα επηρεαστούν τόσο από την παγκόσμια κάμψη και το επενδυτικό χρήμα θα αρχίζει να ρέει προς αυτές, καθώς Κίνα, Ευρώπη και Ιαπωνία θα ρίξουν τα επιτόκια για να τονώσουν την εγχώρια ανάπτυξη. Το δολάριο θα ανατιμηθεί, οι εισαγωγές θα φθηνύνουν και η κατανάλωση θα εκτοξευθεί
• Το μάθημα: οι αναπτυσσόμενες οικονομίες και τα «θαύματά» τους ήταν «παραπροϊόντα» της πτώσης του σοσιαλιστικού μπλοκ και μεταβλητές μιας μακροπρόθεσμης διαδικασίας βελτιστοποίησης με απώτερο στόχο την αύξηση των κερδών των αμερικανικών «πολυεθνικών» και των αφεντικών τους.       
  
  
  
  
  
  ·

Είναι η μετανάστευση, ηλίθιε (?)

Αν και αυξήθηκε κατά 240% μέσα σε ένα μήνα (5% Ιούνιος - 17% Ιούλιος 2014), δεν είναι και  σίγουρο ότι θα διατηρηθεί σε τέτοα ύψη.

Ο λόγος για το μετανεστευτικό που σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του Gallop θεωρείται από τους αμερικανούς το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Πάντως, πλησιάζοντας τις midterm εκλογές , φαίνεται ότι οι Αμερικανοί ψηφίζουν για το τίποτα αφήνοντας την ελίτ σου να συνεχίζει να τους γαμάει χωρίς σάλιο (εδώ, εδώ, εδώ, ......(δεν κλείνει η παρένθεση)

Κι ό,τι θυμίζει αυτό

15 λόγοι για τους οποίους οι αμερικανοί πιστεύουν ότι η οικονομία βρίσκεται ακόμη σε ύφεση

1. Στασιμότητα στους μισθούς
«[…] η ωριαία αμοιβή ενός τυπικού εργάτη αυξανόταν μαζί με την παραγωγικότητα από το 1948 έως το 1973. Στη συνέχεια, η παραγωγικότητα έκανε άλματα (ειδικά μετά το 1995) ενώ οι μισθοί έμειναν στην ουσία σταθεροί. Έτσι, ενώ η οικονομία μπορούσε να δώσει περισσότερα στους εργαζόμενους…..

[…] μεταξύ 1979 και 2013, η παραγωγικότητα αυξήθηκε κατά 65% ενώ οι μισθοί των εργαζομένων σε μη διευθυντικές θέσεις (το 80% του συνόλου) μόνο κατά 8%».

2. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναπλήρωσαν τις ζημιές από το κραχ

«[…] το προσαρμοσμένο στον πληθωρισμό καθαρό οικογενειακό εισόδημα ήταν $87992 το 2003, ενώ 10 χρόνια αργότερα μόλις $56335 (36% κάτω)». Ακόμη και οι περιβόητοι New York Times αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο…



3. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν έχουν ακόμη τη δυνατότητα αποταμίευσης

«[…] μόνο ένας στους 4 αμερικανούς μπορεί να τη βγάλει για 6 μήνες αν χάσει τη δουλειά του ή να πληρώσει στα έξοδα σε περίπτωση προβλήματος υγείας»

4. Οι Millennials είναι πνιγμένοι στα χρέη
Τα φοιτητικά χρέη αυξήθηκαν περισσότερο από 150% από το 2005. Υπολογίζονται στα $1,2 τρις. Το «ωραίο» με τα χρέη αυτά είναι ότι δεν μπορούν να σβηστούν λόγω χρεοκοπίας. Οι δανειστές περιμένουν τους νέους στη γωνία της επόμενης μέρας που θα αναζητήσουν εργασία για να τους κομματιάσουν

5.Η προς τα κάτω κινητικότητα είναι η νέα πραγματικότητα

«[…] το 1/3 των αμερικανών που ανήκαν στη μεσαία τάξη ως teenagers στη δεκαετία του 1970 εξέπεσαν στην κατώτερη κονωνική τάξη»

6. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο ευάλωτοι

«[…] μόνο το 48% των αμερικανών μπορεί να αντιμετωπίσει ένα έκτακτο έξοδο $400.»

7. Οι εργαζόμενοι γίνονται φτωχότεροι

8. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα για οδοντογιατρό

«[…] όπως, επίσης, να αγοράσουν αυτοκίνητο, να πάνε διακοπές, …..

9. Οι καλοπληρωμένες δουλειές εξαφανίστηκαν

«[…] οι περισσότερες νέες δουλειές είναι σε τομείς όπως fast food και τα παρόμοια…[…] Κι αν αυτές αποτελούν πλέον ένα σημαντικό τομέα της οικονομικής δραστηριότητας, το θέμα είναι πως θα τις βελτιώσουμε…»

10. Περρισότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν πλέον εργασία

«[…] να γιατί πέφτουν τα νούμερα ανεργίας που ανακοινωνει η κυβέρνηση…»





11. Σχεδόν διπλάσιοι άνθρωποι σε σχέση με το 2007 βασίζονται σε κουπόνια για σίτιση

12. Τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται συνεχώς
«[…] το δανειακό προφίλ του μέσου νοικοκυριού:
Πιστωτικές κάρτες=$15607
Ενυπόθηκα δάνεια=$153500
Φοιτητικά δάνεια=$32656
Και συνολικά: $11,63 τρις


13. Η όποια ανάκαμψη δεν αφορά τους εργαζόμενους

14. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα δουλεύουν μέχρι το θάνατό τους

15. Οι περισσότεροι αμερικανοί είναι απαισιόδοξοι για το μέλλον
«[…] το αμερικάνικο όνειρο είναι άπιαστο για τους περισσότερους
Συμφωνώ=59%
Διαφωνώ=40%
Δεν ξέρω/απαντώ=1%

Πηγή: counterpunch