Historia dunha penuria

O outro día decidín viaxar ata un lugar moi coñecido da xeografía galega e vislumbrar unha das maiores catástrofes que a raza humana provocou en Galicia, unha das historias máis tristes da natureza galega, española e europea. Fálovos da fervenza do Ézaro.

"O río Xallas discorre entre o monte Pindo ata a súa desembocadura no océano Atlántico. A través de valados de granito, o río percorre un traxecto espectacular ata o límite entre os concellos de Dumbría e Carnota, punto no que se deixa caer parabólicamente ata o océano formando unha maravillosa fervenza de máis de cen metros de altura." Este é o texto que debería poñer se a visitase con 40 anos menos dos que teño. Pero enton deberíalle anos á vida, e daquela nin sequera era proxecto.

O texto que teño que escribir é: "O río Xallas discorre entre o monte Pindo para morrer xusto antes de chegar ó océano Atlántico. A través de tuberías de ferro, o río percorre un traxecto lamentable ata o límite entre os concellos de Dumbría e Carnota, punto no que xa non cae parabólicamente ata océano. A fervenza que existeu duns cen metros de altura, desaparece da visión do pobo galego".

Iste é o precio do progreso, demasiado caro para os nosos ollos.

O Xallas é o único río de todo o continente europeo que desemboca nunha fervenza. Nin Danubio, nin Volga, nin Sena. E matámolo.

Aquí tendes un par de fotos de cómo se encontra nestes momentos. Nesta primeira, móstrase o coadoiro, o burato de máis de 15 metros de profundidade onde caía a fervenza, e que agora únicamente está para que miren para él.



Nestoutra toma, parte do monte Pindo no lado esquerdo do río, onde se pode apreciar os valados de granito polos que "teoricamente" debería discurrir o río.



Asegúrovos que é o único río que naceu dúas veces: a primeira non a coñezo, penso que fai miles de millóns de anos, e a segunda en Agosto do ano 2000, cando se presentóu un novo concepto de atracción turística: desembocadura "on the time". Nesta última, asistíu como matrona o xa ex-presidente (por sorte) da Xunta de Galicia, Manuel Fraga (non merece o de Don). Incrible.

Batindo tódolos récords de ríos do estilo "O primeiro río que...", o Xallas é o unico río que desemboca por horas. Sí, sí... o que ledes. A central de Novo Castrelo (Ferroatlántica) ábrea ós sábados de 23:00 a 23:30. E con lucerío! Se é que só falta un chiringuito, un cubata na man e música "jaus". Mirade, mirade... Nesta toma, a presa está aberta un pouquiño para os turistas (eu entre eles, dame vergoña...)



Unha pena: o río vive cando está aberta, vénse as correntes chocar contra as pedras. Ata estiven a punto de ir ó coche e botarlle a culleriña, que pensei que ata había troitas. Pero parece morto cando a fervenza non está aberta. Vede a toma seguinte, feita unha hora e media antes da apertura da presa. Fixádevos: unha paisaxe tétrica, lúgubre, un entorno morto. Aquí non vivirían nin cucarachas nin ratas.



Unha das cousas que máis tristeza da: os tubos de ferro do outro lado do río. É que nin sequera se dignaron en tapalos!!!! Está todo feito unha pena: ferros, formigón, cables,.... Ten coña o asunto...

¿Tapalos? ¿E para qué?

Como dicía Celso Emilio Ferreiro, no seu libro "Cimeterio privado", no poema adicado ó piloto do Enola Gay:

"Camiñante, cuspe eiquí"

Noticia: Inundacións no Arga e Bidasoa

Leo no Diario de Navarra:

"Las intensas lluvias disparan el caudal del Arga y el Bidasoa, a 4 cm del desbordamiento"

"Las fuertes lluvias caídas desde el lunes en la zona noroccidental de Navarra y las previsiones del Instituto de Meteorología llevaron ayer a la Agencia Navarra de Emergencias (ANE) a declarar la alerta naranja (un nivel 3 en una escala de 4) en toda la zona cantábrica de Navarra. Al final, el río Bidasoa rozó el desbordamiento, con una altura seis veces superior a la que marcaba el domingo (casi 5,4 metros frente a 0,8)"

"Aparte de Bera, donde los bomberos voluntarios estuvieron durante el día achicando agua de las calles y en los bajos de alguna casa, uno de los focos de atención estaba puesto durante el día de ayer en la estación meteorológica que el Gobierno foral tiene en Ohárriz. En apenas 6 horas, entre 2 y 8 de la mañana, habían caído 70 litros por m2."

"Según fuentes de Medio Ambiente, el caudal del río Baztán a las 14.30 horas llegaba a la altura de Ohárriz a 2,41 metros de altura, con un volumen de 166,13 m3 por segundo, lo que activó la pre-alerta, que se pone en marcha cuando el caudal asciende por encima de la cota de 2,05 metros."

Mi madriña... e pensar que non fai moito andaba por alí e andaban secos, secos.... O meu colega debe de ir traballar en piragua....

3000 visitas... e seguimos sumando

Noraboa ó noso amigo Jose, xa que foi a nosa visita nº 3000!

Que as troitas che acompañen!

2007-08-11: Couto de Sinde, río Ulla (A Estrada)

Último couto "oficial" da tempada (non sei se acabarei indo a algún sen morte ou intensivo) no terreo do Ulla, dificil estadio por outro lado.

Sinde... moi bo couto, moi boa paisaxe. Incrible... da gusto andar por alí. Alá fomos eu, meu irmán, súa muller y as rapazas de paseo por alá. Sí, de paseo, porque mentres estiveron por alí, non lle adiquei a concentración necesaria para poder pescar. Máis ben estiven con eles por alí, mirando bichiños, tentando ensinarlle un pouco á cola de rata (a meu irmán gustalle pero todavía non sabe) e mostrándolle ás rapazas as cousas do río, incluso as molladuras (que raro, non?). o que se dí pescar, ata ese momento, nin comezara.

Pois nada, a iso das 7 da tarde decidiron marchar. E nese momento encontreime co irmán de Rubén, outro troiteiro crónico. Crucei o río (máis ben collín o coche e din a toda a volta, porque estaba cheo de auga...) e púxenme a falar con él.

Xa levaba unhas cuantas capturas, aínda que o día non daba moito de sí. Un bo reo e unha troita de trinta e pico. Non está mal... había ser eu... Finalmente, logo dun diálogo "troiteiro", deixoume unha Ranger prateada do nº 2. Xa eran as 8 da tarde, e pouco máis iba a pescar.

Pero triunfei nuns 40 minutos de inspiración. 4 troitas (unha de vinte cm) e unha escapada rosadiña e grandocha foron o resultado final. Mágoa dela, e de novo sen cámara.

Así, non se pode....

2007-08-02: río Ulla, zona de Santeles (A Estrada)

Logo das vacacións ben tomadas por diferentes puntos de xeografía española e francesa, voltei á miña casa, a preparar os últimos días de troitas que o traballo dexioume disfrutar.

Decidín pois ir á zona de Santeles no río Ulla, sitio de frecuente visita de bañistas xa que ten unha mini-praia para tomar o sol e unhas pozas aptas para o baño.

E alá fun eu duas horiñas nada máis, dende as 7 da tarde ata as 9 de noite. E non foi tan mal coma eu esperaba....

Decidín probar ca culleriña, unha Ranger de cobre do nº 2, xa que aínda non as veía cebarse, inda que facía un soliño perfecto. Ademáis, levaba auga a cañón, co cal esta culleriña ía perfecta.

Comecei a vadea-lo río máis abaixo da mini-praia, un pouco para non molestar ós bañistas que tentaban pescar escalos, e que eles non me molestasen a min, e así poder bordealos polas correntes que circulan xusto detrás da mini-praia.

Tiki taka, tiki taka... ata chegar ás correntes eses, nin troita toquei... Aínda salvei o momento con 3 troitas, unha boa de 21 cm apróximadamente. Lástima que perdese unha culleriña antes.

Logo de atravesar a gran poza ata a orilla (pouco máis e afogo) tras 1 hora de culleriña, decidín probar ca cola de rata, xa que aínda non me había estrenado. E menos mal que probei!!

Púxenlle unha falangista (negra e vermella) con hackle branco que me regalaran uns troiteiros asturianos cando viñeron visitar Couso. E así foi. Un par de subidas, unha picada case convertida en captura, e unha troita na miña man. Pequena, pero troita.

Logo probei na mini-praia, xa que os escaleiros (pescadores de escalos) marcharan facía un anaco. E alí probei cun tricóptero marrón, feo coma un croio, pero que ata a mín dábanme ganas de botarlle o dente.

E o dente botoullo unha de 25 cm. Nai que a pareu. Como tiraba a maricona. Moito se notan os tiróns ca cola de rata. É incríble... Pena dunha foto que non teño, xa que non levaba cámara.

E dous minutos máis tarde, unha pequecha co mesmo tricóptero.

Balance total: 6 troitas, 3 ca culleriña e 3 ca cola de rata. Gran estreo mundial con este último cebo. Pena da culleriña perdida, pero o que non arriesga, non colle..

Estatísticas Xullo 2007

Aquí están as estatísticas do mes de Xullo. A verdade é que millor ca Xuño foi, e inda por riba nin sequera as collín en Galicia, se non que probei sorte nos ríos navarros.

Troitas: 3

Culleriñas perdidas: 0

Río máis rentable: o Orabidea, Navarra, xa que collín as 3 alí

Puido ser peor... puiden perder culleriñas.....

De troitas por Navarra....

Boas a todos. Xa estou de volta das vacacións e xa nos encontramos traballando. Disculpade a tardanza en actualiza-lo blog, porque estiven a mil cousas no traballo (enmarronáronme ata as cellas).

Teño un amigo destinado en Navarra, preto da fronteira co País Basco francés. Este meu amigo é troiteiro crónico, polo que vos imaxinades qué pode saber y qué pode facer. Inda por riba é Garda Civil, co cal sábeas todas (saludiños, que fixo que o estás lendo).

Alá fomos de vacacións a pasar unha semaniña e disfrutar duns paraxes preciosos. Digamos que é coma Galicia, pero menos ardida. E por suposto, está chea de ríos e regatos, os cales tiven a oportunidade de ver, e incluso algún de disfrutar.

Preto de onde estabamos está o Bidasoa, gran río salmoneiro. É un río magnifico, moi parecido ó Sella asturiano en canto á color da auga e a forma. Unha mágoa que non puidese botarlle uns lances, quedeime coas ganas.

Outros ríos que merece a pena visitar son o Baztan, Luzaide o Aritzakun, todos eles con augas moi clariñas e cheos de troitas, xa que prácticamente son ríos nos que pouca xente vai a pescar.

Preto do lugar onde durmiamos, está o Orabidea, regato que tiven a sorte de probar, e de sacar 3 fermosas troitas de vintepico centímetros (xa non me acordo das medidas) en 45 minutos de tramos, e alí vai ser que non se andan con coñas. Xúntovos unha toma dunha troita dese regato, neste caso é do meu amigo troiteiro que por alí pesca a miúdo:

Estatísticas Xuño 2007

Aquí están as estatísticas do mes de Xuño. Teño que dicir á miña favor que só fun unha vez, ó río Lor.

Troitas: 0

Culeriñas perdidas: 0

Río máis rentable: o sofá da miña casa

Digamos que non foi o millor mes da miña vida...

De volta...

Moi boas a todos,

Xa estamos de volta, logo dun case un mes de vacacións e dunha semana de aterrizaxe no traballo.

Traio comigo unha chea de cousas: troitas e piscifactorías navarras, de pesca polo Ulla, e algunha que outra viaxe polo mundo adiante.

Pronto comezarei a actualizar contidos, polo que vos pido paciencia e agradézovos que sigades vendo o blog (vexo que hai bastantes visitas dende que marchei).

Gracias a todos e preparádevos...

Saúdos.