Eminim bir kereliğine bile olsa hepimiz "neden geldik dünyaya" diye sormuşuzdur kendimize. Bir görevimiz olmalı, varlığımızın bir amacı olmalı diye. Hepimiz veda ettiğimizde hayata hatırlanır olmak istemişizdir elbet. Durup nereden başlamalı, ne yapmalı demişizdir. Bir buluşun, bir özel duruşun hayalini kurmuşuzdur elbet.
Ve bir zaman gelip, "yok yok yok işte demişizdir, ne bırakabilirim ki benden geriye" diyerek iç geçirmişizdir. Hep büyüktür hedeflerimiz, çoktan biri düşündüğümüzü hayata geçirmiştir ya da ne bileyim işte her şey hayallerde.
Öyleyse şimdi kulak ver de dinle; DOMİNO TAŞI GİBİYİZ biz. Gülmeyi öğret küçük bir çocuğa, oradan başka bir çocuğa ve başka başka derken dünyanın öbür ucunda senden gelen gülümsemeyi görebiliriz biz. Yaptığın şey küçük görünebilir sana ama bir gülüş belki dünya barışının temelini atan o ilk gülüştür unutma. İyimser değilim, inançlıyım bu da sön sözüm olsun okuyucu sana.
Sevgilerimle :)
pehito
