Pada suatu ketika, ada sebuah Pulau di Melaka di mana semua rakyatnya amat rajin belaka. Tiada langsung penduduk Pulau Melaka itu yang malas. Rentetan itu, Rajanya telah memutuskan untuk mencari dikalangan rakyatnya seorang yang paling malas. Maka diadakan satu perhimpunan bersih yang dinamakan Karnival Kemalasan Rakyat di Seremban Jaya untuk ditentukan siapakah yang paling malas.
Ketika perhimpunan berlangsung, ada seorang lelaki mengaku malas. Katanya, "Patik adalah yang paling malas Tuanku!"
Raja pun bertanya, "Apakah tahap malas kamu?"
Dijawab lelaki itu, "Kalau patik hendak solat, patik tidak akan ke surau atau masjid. Patik akan solat di mana saja...tak kiralah tepi longkang ke, dalam semak ke, tepi longgokan sampah ke, atas tanah yang baru lepas anjing kencing ke, tapak pameran istana ke...bla..bla..bla! Cuma tepi jamban je patik belum pernah cuba Tuanku!"
Tiba-tiba datang seorang lelaki lalu berkata, "Patiklah yang paling malas daripada dia Tuanku!"
Tuanku pun bertanya, "Sampai mana pula tahap kemalasan kamu?”
Maka jawabnya, "Patik akan tidur di mana saja Tuanku. Dalam majlis ke, kat pejabat ke, atas kerusi ke, dalam masjid atau surau ke, masa perhimpunan ke, lepas bagi kuliah ke...bla..bla..bla! Sekarang pun patik rasa macam nak tidur Tuanku!" (Sambil duduk dan terus berkeruh) "Kroh..kroh..kroh!"
"Ish..ish..ish..kronik betul tahap malas dia nih.", fikir sang Raja. Baginda pun terdiam seketika. Tanpa diduga, tiba-tiba datang seorang lelaki tua yang sudah uzur dengan jalan bertongkat seraya berkata, "Patiklah yang paling malas di antara semuanya Tuanku."
Raja lantas bertanya, "Bagaimana pula tahap kemalasan kamu wahai orang tua?”
Orang tua itu menjawab, "Nak crita pun malas."