Miña irmá, de nove anos, métese na cama
e tapa os oídos. Eu, catorce meses máis vella, fágome a forte e
non me agacho. Comeza a función: carreiras, berros, fuxida frustrada
do protagonista... Un dos asasinos magóase e véxome cun caldeiro na
man ocupando o seu lugar. No momento álxido, non resisto o horror;
cerro os ollos e descoido a orientación do recipiente. Cando o porco
cala ó fin, ábroos, observando que o sangue está repartido entre o meu
vestido e o chan. Este ano quedamos sen morcilla.
(Imaxe
baixada de internet)
|