Γεια
σας!!!
Έχω
πολύ καιρό να γράψω και δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω, έχω φωτογραφίες από μέρη που επισκεφτήκαμε
το καλοκαίρι, φωτογραφίες που μου αρέσουν πολύ και συνταγές που έχω φτιάξει πολλές
φορές και δεν τις έχω αναρτήσει ακόμα. Τα θέματα που αφορούν το καλοκαίρι που μας
πέρασε, δεν μου ταιριάζει να τα αναρτήσω τώρα που χειμωνιάζει και για αυτόν τον
λόγο αποφάσισα να ασχοληθώ με μερικές από τις συνταγές που θέλω να σας προτείνω. Αρχικά, θα ξεκινήσω με συνταγές που φτιάχνω
πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό για να παίρνει ο Ορέστης στο σχολείο.
Ο
μικρός Ορέστης μεγάλωσε και τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε σε ηλικία 4 παρά μπήκε
σε ένα μονοπάτι που θα τελειώσει χρόνια αργότερα, το μονοπάτι του σχολείου και της
γνώσης. Όπως καταλαβαίνετε είμαι πολύ περήφανη για αυτόν.
Όλο
το καλοκαίρι είχα το άγχος αν θα τον πάρουν στο σχολείο, διότι το προνήπιο δεν
είναι υποχρεωτικό. Δέχονται αρχικά τα νήπια και αν έχουν μείνει θέσεις
συμπληρώνουν με τα "προνήπια". Ευτυχώς, στο νηπιαγωγείο μας είχαν αρκετές
θέσεις και πρέπει να πήραν όλα τα προνήπια. Η τάξη του απαρτίζεται από 15
παιδάκια, νήπια και προνήπια μαζί, και ο Ορέστης είναι από τα πιο μικρά
παιδάκια εκεί μέσα (υπάρχει μόνο άλλο ένα παιδάκι 8 ημέρες μικρότερο από αυτόν).
Η
σχολική χρονιά ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, καθώς τις πρώτες δέκα ημέρες ξυπνούσε μόνος
του μόλις άκουγε το ξυπνητήρι μου, σηκωνόταν, άνοιγε το ρολό του παραθύρου του και ήταν έτοιμος να πλυθεί, να ντυθεί, να φάει
για να πάει σχολείο. Δυστυχώς, μετά τις πρώτες 10 ημέρες, περάσαμε μια βδομάδα
βασανιστική, διότι ξαφνικά, δεν σηκωνόταν το πρωί, γκρίνιαζε, έλεγε ότι δεν θα
πάει σχολείο, γκρίνιαζε και έκλαιγε έξω και μέσα στο σχολείο… Ρώτησα την δασκάλα
αν έγινε κάτι, αν παίζει με τα παιδάκια, αν… αν… αν… Προσπαθούσα με κάθε τρόπο
να ερμηνεύσω αυτήν την συμπεριφορά του. Είχε περάσει και μια γρίπη και τον είχα κρατήσει
σπίτι και σκέφτηκα μήπως επηρέασε και αυτό την συμπεριφορά του, καθώς στο σπίτι
είναι άρχοντας, στο σχολείο είναι ένα από τα παιδάκια… Το "διασκεδαστικό" της υπόθεσης ήταν ότι όλη αυτή
η συμπεριφορά του διαρκούσε όσο ήμουν εγώ παρούσα (πόλεμος νεύρων!!!!). Όταν τον άφηνα στην τάξη να κλαίει, εγώ κρυβόμουν
απέξω να δω αν θα ηρεμήσει και μετά από λίγο πλέον είχε ηρεμήσει. Την πρώτη μέρα
του πήρε λίγη περισσότερη ώρα, την δεύτερη λίγα λεπτά και τις επόμενες σταματούσε
τα πείσματα με το που έφευγα. Δυστυχώς, έπρεπε να τον αφήνω και να φεύγω, για
να προσαρμοστεί, με πόνο καρδιάς πάντα, αλλά ταυτόχρονα του έδειχνα ότι ήμουν
ακλόνητη στην απόφαση ότι πρέπει να πάει
σχολείο.
Πλέον
ερμηνεύοντας την συμπεριφορά του και γνωρίζοντας τον καλά, είμαι πεπεισμένη ότι
ήταν απλά ένα ξέσπασμα λόγω της μεγάλη αλλαγής στην καθημερινότητά του. Λέω
ξέσπασμα, διότι μπόρα ήταν και πέρασε, καθώς μετά το πέρας της βασανιστικής
εβδομάδας, ξεκίνησε μια άλλη και συνέχισε μια άλλη και μια άλλη χωρίς κανένα
απολύτως πρόβλημα. Με το που του πω να σηκωθεί
για το σχολείο, μου δίνει τα χέρια του να τον πάρω αγκαλιά και να τον σηκώσω. Η
προετοιμασία για το σχολείο γίνεται χωρίς καθόλου γκρίνια, αλλά αντίθετα ένα άγχος
εκ μέρους του μην και αργήσει στο σχολείο. Και όταν τον αφήνω στο σχολείο, πλέον
δεν είναι το "κουμπωμένο" παιδί που καθόταν κατευθείαν στο καρεκλάκι μόλις
έφτανε εκεί, αλλά πλέον συμμετέχει και παίζει με τα άλλα παιδάκια, έχει αποκτήσει
φίλους και απολαμβάνει το παιχνίδι μαζί τους. Πλέον θέλει να πάει σχολείο και
όταν μου λέει το πρόγραμμα της ημέρας του, πάντα το σχολείο υπάρχει μέσα σε
αυτό, Βέβαια πάντα πριν μου πει το πρόγραμμά του, με ρωτά αν αύριο θα πάει σχολείο,
καθώς υπάρχουν τα Σαββατοκύριακα που το σχολείο δεν λειτουργεί!!!!
Ώσπου έφτασε η σημερινή μέρα που μου ξεφούρνισε
την εξής ατάκα "Μαμά, στο σπίτι θέλω να μου δίνεις πολλά πολλά φιλάκια, αλλά στο
σχολείο δεν θέλω να με φιλάς". Κλασικό αντράκι!!!! Ήμουν και είμαι προετοιμασμένη για τέτοιες δηλώσεις και
συμπεριφορές, αν και πονάνε!!!!!
Αυτά!!!!
Μεγάλος πρόλογος, σωστά? Αλλά σαν κάθε μαμά, είμαι και εγώ μια μαμά "κουκουβάγια"
που μπορώ ώρες να σας μιλώ και να γράφω για το παιδάκι μου!!!!
Περιγραφή:
Ας
συνεχίσουμε με την σημερινή συνταγή, η οποία είναι ένα ψωμάκι, πεντανόστιμο, πανεύκολο,
ιδανικό για κολατσιό για το σχολείο ή
την δουλειά!!!!
Η
συνταγή είναι μια παραλλαγή μιας συνταγής της food
blogger Ερμιόνης από το υπέροχο, πολύ καλά
οργανωμένο, με τέλειες φωτογραφίες blog της, με όνομα "The
one with all
the tastes". Ότι να πω για την Ερμιόνη είναι λίγα, το blog
της το
παρακολουθώ συνεχώς και είναι από τις food bloggers που
συμπαθώ και θαυμάζω για την δουλειά της, αν και δεν την γνωρίζω προσωπικά. Για όσους (πολύ λίγους) δεν έχετε επισκεφτεί
το blog της, πατήστε εδώ και αφιερώστε πολύ χρόνο χαζεύοντας
τις υπέροχες συνταγές και τέλειες φωτογραφίες της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα
θέλετε να φτιάξετε πολλές από τις συνταγές της, αλμυρές και γλυκές!!!!!
Υλικά
(για 12 ψωμάκια):
500 γρ.
αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 ½
κουταλάκια του γλυκού μπέικιν πάουντερ
½ κουταλάκι
του γλυκού αλάτι
1 κουταλιά της
σούπας ελαιόλαδο
1 φακελάκι ξηρή μαγιά στιγμής (9 γρ.)
2 κουταλιές της σούπας γιαούρτι στραγγιστό (2% λιπαρά)
300 ml (3/4 ποτηριού) χλιαρό νερό
1 αυγό
20 γρ.
σουσάμι
Εκτέλεση:
- Κοσκινίζουμε
το αλεύρι.
- Σε ένα
μεγάλο μπολ ρίχνουμε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ, το αλάτι, το ελαιόλαδο, τη
μαγιά, το γιαούρτι και ανακατεύουμε με το χέρι.
- Στο μείγμα
μας προσθέτουμε σταδιακά το νερό ζυμώνοντας ταυτόχρονα.
- Ζυμώνουμε
για 10 λεπτά περίπου, μέχρι να αποκτήσουμε μια εύπλαστη ζύμη που δεν κολλάει
στα χέρια. (Μπορεί να χρειαστεί να προσθέσουμε λίγο αλεύρι ακόμα)
- Έπειτα
μεταφέρουμε τη ζύμη σε ένα λαδωμένο μπολ, το σκεπάζουμε με μεμβράνη και το
αφήνουμε σε ζεστό μέρος, χωρίς ρεύματα, για 1 ώρα περίπου, μέχρι να φουσκώσει η
ζύμη.
- Αφού
φουσκώσει η ζύμη, την πλάθουμε σε μπαλάκια (80 γρ. περίπου το καθένα), τα οποία
τοποθετούμε σε ένα μεγάλο ταψί στο οποίο έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί.
- Χτυπάμε το
αυγό και με αυτό αλείφουμε την επιφάνεια της ζύμης και πασπαλίζουμε με σουσάμι.
- Τα ψωμάκια
τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180οC, πάνω κάτω αντιστάσεις, για 35 - 40 λεπτά μέχρι να
ροδίσουν.
Λίγα
μυστικά ακόμα:
- Αν
δείτε η πρωτότυπη συνταγή είχε 500γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, τα οποία εγώ αντικατέστησα
με 500γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις και 3 ½ κουταλάκια του γλυκού μπέικιν
πάουντερ.
- Αφού τα ψήσω
τα ψωμάκια, τα αφήνω να κρυώσουν καλά και τα τυλίγω σε
μεμβράνη ή τα βάζω σε polybags ένα ένα. Έπειτα τα τοποθετώ στην κατάψυξη, όπου
διατηρούνται για τουλάχιστον 3 μήνες (δύσκολο να μείνουν τόσο πολύ καιρό χωρίς
να φαγωθούν). Για να τα ξεπαγώσω, βγάζω από την κατάψυξη το προηγούμενο βράδυ
όσα χρειάζομαι (έτσι όπως είναι συσκευασμένα) και τα βάζω στην συντήρηση. Το επόμενο πρωί
είναι έτοιμα. Αρκετή ώρα πριν καταναλώνουν τα βγάζω από το ψυγείο για να έρθουν
σε θερμοκρασία δωματίου ή αν βιάζομαι και θέλω να καταναλωθούν αμέσως τα βάζω για
λίγα λεπτά στον φούρνο ή στα μικροκύματα. Την ίδια τακτική ακολουθώ και για τα κέικ.
Παραλλαγή:
- Σας συμβουλεύω να μην αμελήσετε να φτιάξετε και την πρωτότυπη συνταγή της Ερμιόνης, για να την δείτε πατήστε εδώ.
Σας το λέω γιατί την έχω φτιάξει και εγώ και μου άρεσε ιδιαίτερα. Για να την φτιάξετε
δεν χρειάζεστε το αυγό και το σουσάμι, αλλά χρειάζεστε 70 γραμμ. φέτα λιωμένη με το πιρούνι
και λίγη ρίγανη. Στο 6ο Βήμα, αφού φουσκώσει η ζύμη, την πλάθετε σε
μπαλάκια (80 γρ. περίπου το καθένα) ή την βάζετε σε θήκες για μάφινς, κάνετε
μια λακκούβα σε αυτά και τοποθετείτε λίγη φέτα και τέλος πασπαλίζετε με ρίγανη
και είναι έτοιμα για τον φούρνο.
Υ.Γ. Παρατηρήσατε
την αλλαγή που έκανα στο background και γενικά την ανανέωση στο blog. Από την αρχή που έφτιαξα το blog το ήθελα, δεν με ικανοποιούσε αυτό που είχα επιλέξει
και δεν μου άρεσε κάποιο άλλο έτοιμο. Ήθελα να φτιάξω κάτι δικό μου, ώσπου κάποια
μέρα το αποφάσισα, κάθισα στο paint, συνδύασα το γκρι, το λευκό και το ροζ,
έφτιαξα και μια καρδούλα που αντιπροσωπεύει το "ότι μου αρέσει" (λέγοντας "ότι μου
αρέσει", εννοώ ότι μου αρέσει πολύ, ότι αγαπώ) και voilà!!!!
Με έχει ενθουσιάσει,
είναι πιο κοριτσίστικο, πιο παιχνιδιάρικο, μου φτιάχνει την διάθεση και είναι δημιούργημά
μου, απλό, αλλά από τα χεράκια μου.
Καλά να περνάτε και καλό Σαββατοκύριακο!!!!