saya duduk sebelah satay,
satay mengeluh,
"zaman gemilang saya sudah berakhir.dulu apa pun majlis,saya yang akan jadi tumpuan tapi sekarang lampu limpah tidak lagi mahu menerangi saya.saya sekarang hanya layak duduk di bucu."
di satu sudut,
satu gerai ramai orang berbaris.
ramai sangat.
perasaan saya mula berkecamuk.
antara satay dengan kambing panggang.
mana yang harus saya pilih.
.
.
.
.
akhirnya sebuah ketetapan termetrai.
saya tidak pilih kambing golek.
bukan kerana kasihan satay.
tapi sebab saya malas beratur punya orang.
satay senyum girang.
kemudian saya meratahnya dengan rakus.
keh keh~
saat kamu makan-makan di rumah terbuka,
ingatlah tuan rumah bukan mahu saji kamu seorang,
orang belakang kamu juga mahu merasa sama