Projects on hand!

De afgelopen maanden heb ik aan 

een aantal projecten gewerkt.

Nadat de grote quilt met de Giant Nested Curves af was, heb ik 2 quiltjes gemaakt voor de Tentoonstelling van Miniatuur quilts. Het thema was Balanceren op de kleurencirkel. Met de MOQingbirds hebben we quiltjes gemaakt met telkens 2 complementaire kleuren en alleen horizontale en verticale lijnen. 

Ze hingen in Rijswijk.

Tussendoor heb ik aan de Moderne Round Robin gewerkt. Dit was mijn startblok.

Ik vond het al met al best ingewikkeld om aan een dergelijk project te werken. De werkstukken, die je ontvangt, bieden nog al wat uitdagingen om aan te werken. Uiteindelijk is gelukkig iedereen blij met haar resultaat.

Dit is mijn quilt geworden. 

Ik vind het erg leuk, dat er verder gewerkt is aan mijn gebogen lijn.

En ook de kleuren vormen een redelijk geheel.

Nu nog doorquilten en afwerken.

Het volgende project, dat zich aandiende was een quilt voor de tentoonstelling in september in de Elzas. 

Ik heb voor het eerst Half Rectangle Triangels gemaakt met 

de HuRTy liniaal van Latifah Saafir.

Dat was heel erg leuk. 

Ik hou' wel van 'lopende band' werk en ketting naaien.

Ik heb nu gekozen voor kleine rechthoeken, maar dit patroon leent zich heel goed voor grotere rechthoeken om mooie stoffen lekker te laten stralen.

De quilt is free motion gequilt met 2 verschillende kleuren.

Ik ben steeds van links naar rechts gegaan om te zorgen dat de lussen dezelfde kant uit 'vallen'. Als ik ook van rechts naar links was gegaan, was het quilten minder evenwichtig geweest. Ik moest nu wel aan het eind van elke rij afhechten. Maar de quilt is niet zo groot, dus dat was niet erg.

De quilt is afgewerkt met een onzichtbare bies.

Hij ligt nu met tunnel, label en lat in een hoes te wachten tot ik hem wegbreng.

Zal hij straks in de Elzas te zien zijn? Geen idee. Ik hoop het wel. 

De quilt heet '50 shades of Red'.

Dit is een Darting Bird.

Een klassiek traditioneel vogel blok.

Ik heb er een heel klein quiltje mee gemaakt voor de EQA tentoonstelling met het thema vogels. De kleur smaragd moet er in verwerkt zijn, ivm een jubileum.

Het quiltje heet: Er is altijd wel ergens een vogeltje, dat zingt....!

En nu al deze 'tussendoortjes' klaar zijn, ga ik enthousiast verder met de Traverse quilt, die al deze maanden in de pauze stand aan een hangertje hing.

Daar zal ik deze zomer heerlijk mee bezig zijn!

Groet, Marina.

Marina's Quiltzomer 20.

Soms loop je volkomen onverwacht
tegen een nieuw avontuur aan!

Het is nog steeds kerstmis in mijn quiltatelier!

De eerste Landleven quilt met de blokjes, 

gemaakt door leden van  het Quiltersgilde, is af!

En wat is het leuk om het te doen.

En nu begint het echte werk!

De eerste quilt is op het frame gespannen. 

Het is een van de quilts, 

die we gemaakt hebben met de blokken voor Landleven.

Ben je lid van het Quiltersgilde en heb je een blokje ingeleverd, 

dan kom je die misschien hier wel tegen!

De proeflap is vol.

Zondagmorgen, de gordijnen zijn nog dicht.

Het relief is zo goed te zien.

De eerste oefeningen.

De eerste dagen heb ik zomaar wat lijntjes gequilt om  

zo goed mogelijk de machine leren kennen.

Ik heb ook het garen gewisseld.

Dit garen is van polyester en 

veel dunner en werkt prima.

Ik begin het rijgen van de machine onder de knie te krijgen 

Voor het schoonmaken van het spoelhuis 

gebruik ik meerdere penselen en een zaklantaarn 

om goed te kunnen zien dat al het pluis weg is.

Marina's Quilt Atelier is van start gegaan. Eindelijk kan ik oefenen!

Ja,
eindelijk is de machine terug uit Duitsland.
Met nieuwe electronica, de nieuwste software.
Hij, of zij, is weer als nieuw!

Free Motion Commotion!

Ik geloof dat deze titel wel de lading dekt! 

Zondag en maandag gaven een wisselend weer buiten 

en een wisselende sfeer binnen bij het quiltframe. 

Met een volstrekt dieptepunt gistermiddag rond een uur of 2. Na de zoveelste draadbreuk al bij de eerste bocht die ik maakte, was ik klaar om machine en frame bij het grof vuil te zetten.

Maar de wil om het toch voor elkaar te krijgen kreeg gelukkig toch weer de overhand.

Ik ben op internet informatie gaan zoeken over het Aurifill garen dat ik gebruik. 

Dit was leerzaam. 

Ik weet nu wat de kleuren van de spoelen betekenen en wat dit wil zeggen over de dikte van het draad. Ik heb vervolgens heel systematisch telkens 1 ding aangepast en opgeschreven wat er gebeurde. 

En uiteindelijk lukte er iets. Maar niet consistent genoeg. 

Gelukkig moest ik toen naar een verjaardag bij mijn broer thuis en kon ik het allemaal even laten rusten. We hebben heerlijk in de tuin gezeten en de barbecue was lekker.

Onderweg naar huis kwamen we in een wolkbreuk terecht, brr. 

Ik kon geen hand voor ogen zien en reed 60 op de snelweg. 

De bliksem knalde voor mijn ogen.

Vanmorgen bedacht ik mij dat de draadbreuk misschien wel aan mijn manier van doen ligt. 

Misschien ben ik wel zo gespannen, dat ik de breuk zelf veroorzaak. 

Je weet maar nooit. 

En daarom heb ik mijn vriendin gevraagd om de handels ter hand te nemen.

En hup, al bij de eerste bocht knapte de draad. 

Ok, dat wisten we ook weer.

Maar zij vond het gashandeltje niet prettig knijpen. 

Je moest het ver inknijpen voor er wat gebeurde en de snelheid liep niet geleidelijk aan op. 

Er waren dus geen verschillende snelheden.

We hebben een beetje zitten studeren op de konstruktie van het machientje 

en hebben toen een aanpassing gedaan. 

Ook heb ik het pedaal verder onder het wiel van het machientje geduwd. 

Hierdoor knijpt het handeltje soepeler en loopt de snelheid meer geleidelijk op en af.

Ik heb het Aurifill garen vervangen door het dikkere King Tut garen en toen kon ik 46 bochten maken.

En daarna weer 46 bochten. Ik was bijna in hoezee stemming.

Dat gevoel werd nog heviger toen ik vervolgens 256 bochten kon naaien 

en 3,5 keer het frame op een neer was gegaan! 

Ik was er, het was gelukt, ik kon het! Wat een feest!

Nu wilde ik het met het iets dunnere Aurifill garen proberen.

Had ik niet moeten doen. Het ging weer helemaal fout.

Ik besloot voor de rest van mijn leven King Tut garen te gebruiken. 

Ziezo , dat was dat.

Maar het King Tut garen was op. 

En ik kan pas morgen op z'n vroegst dit garen gaan kopen, 

als ik uitgezocht heb waar het te koop is 

en daarom besloot ik dat de rest van mijn leven nog maar even moest wachten. 

Ik had nog een hele zondag middag en avond voor de boeg en dat was mooi om uit te proberen 

of mijn machine toch ook niet een ander draadje lust.

Dus toch maar weer het rode Aurifill garen met de groene spoel op de machine gezet. 

King Tut is garen met dikte 40, opgebouwd uit 3 draden. 

Aurifill op de groene spoel is dikte 40 opgebouwd uit 2 draden. 

Dat lijkt toch op elkaar, niet?

En ja wel.

Dit is het resultaat:

54 cirkels genaaid. Dat is 1,5 keer heen en weer.

Een hele rij recht uit genaaid. Na 1 bocht brak de draad. Ai..!

30 cirkels van links naar rechts genaaid, vervolgens doorgegaan met stipling 

en achterwaarts terug met swirls en 2 spiralen. 

Toen (pas) brak de draad.

18 spiralen genaaid van links naar rechts. Niets gebroken.

14 doorlopende harten genaaid van links naar rechts en niets gebroken.

Het begint er op te lijken, dat mijn machine nu al 2 draadjes lust. 

Dat ik de snelheid onder controle krijg.

Dat ik de juiste spanning voor de quilt heb gevonden (wel erg strak, hoor)

En dat ik het free Motion quilten op het frame een beetje onder de knie begin te krijgen.

Ik ben benieuwd of dit morgen nog zo is.

Zo van alles en nog wat.

Ik heb de afgelopen dagen 2 quilts gedubbeld en gequild. Ik heb voor het eerst lijm uit een spuitbus gebruikt en dat is mij ontzettend goed bevallen.

Een kleine quilt was een fluitje van een cent. Met de grote quilt had ik wat meer moeite. Maar de moeite zat vooral in de afmeting van de tussenvulling en hoe die op de juiste maat te snijden, evenals de achterkant. Mijn tafel is te smal voor grote lappen en dan is het een geworstel van jewelste door het gebrek aan overzicht.

Toen ik eenmaal de achterkant en de tussenvulling op maat gesneden had, kon ik gaan lijmen en dat ging erg goed. Om de quilttop goed op de vulling te plaatsen, heb ik de extra handen van mijn vriendin gevraagd. Weer terug thuis op mijn tafel, heb ik een behoorlijke tijd besteed aan het gladstrijken van de top. Het lijmen van de top heb ik in delen gedaan. Telkens een kwart van de quilt teruggeslagen, de lijm op de tussenvulling gesprayd en dan weer gladstrijken. Daarbij heb ik wel telkens iets zwaars op de quilt gelegd om een beetje tegen gewicht te hebben en om te voorkomen dat ik de boel van tafel veeg.

Ik vind dit zoveel gemakkelijker dan rijgen. En het blijft heel erg goed zitten bij het quilten. En dat geeft bij het quilten op de naaimachine heel veel gemak, omdat ik mij geen zorgen hoef te maken dat de boel gaat schuiven of dat ik aan de onderkant plooien krijg. Al heb ik wel voor alle zekerheid veiligheidspelden gebruikt. Maar ik denk dat ik dit een volgende keer niet meer doe.

Ik heb beide quilts in de ditch gequilt en daarvoor gebruik ik een speciaal naaimachinevoetje met een soort zwaardje dat precies in de naad valt. Dit werkt erg prettig.

Het voetje ligt op een lapje waarmee ik het free motion quilten heb geoefend. Op zo'n klein lapje gaat het aardig. Op een grote quilt is het nog wel erg lastig. Op de grote quilt heb ik de afbeelding van een poesje gequilt en daar ben ik nog niet erg tevreden over.

Deze quilt is voor mijn schoondochter en zij houdt erg van poezen. Ik quilt op een paar willekeurige donkere plaatsen op de quilt een poes met free motion quilten  (wel met een voorgetend plaatje) en in de blokken komen grote bloemen met een eenvoudige vorm. Het tekenen van deze bloemen vraagt nog wel even wat aandacht. Het blok is licht en donker en de witte pen is op de lichte blokken bijna niet te zien. De blauwe pen is op de donkere blokken niet te zien. Ik heb nu voor proef een bloem getekend met een zilverkleurig potlood. Ik vraag mij wel af hoe ik dat er dan weer af krijg.
Affijn, avonturen genoeg. Ik moet alleen wel erg oppassen dat ik mijn rechter pols niet overbelast. Die is  dit vele naaien en quilten niet gewend en protesteert af en toe behoorlijk. Morgen maar een dagje niets doen. We gaan naar het Openlucht museum in Arnhem. Daar ben ik heeeeeel lang niet geweest.

Quilten uit de vrije hand.

Ik heb een aantal tops, die gequilt moet worden en daar ben ik niet sterk in. Ik vind het moeilijk een patroon uit te zoeken, maar ik vind het vooral moeilijk om te doen. Zo'n opgepropte quilt in de arm van mijn machine en het lastige manouvreren er mee. En dan de omvang van de quilt. Ik ben bang met lelijk quiltwerk mijn hele quilt te verprutsen. Ik ben er niet gerust op. En vrije hand quilten lijkt mij al helemaal moeilijk. Ik heb geen idee hoe ik dat moet doen. Op het blog van The Free Motion Quilting project staan honderden videofilmpjes waarop je kunt zien hoe het moet. Het ziet er fantastisch uit. Het zijn mooie patronen, en wat mij het meest opvalt is de zekerheid en het gemak waarmee de naald over het lapje gaat. Dit ziet er uit als honderden uren oefening. Maar voor het eerst vind ik hier aanknopingspunten om het zelf te gaan doen. De kleine vierkantjes zijn overzichtelijk, de instrukties zijn duidelijk en ik vind een aantal voorbeelden voor beginners. En zo ging ik eergisteren aan de slag.
En het werd ook wel een slagveld. Ik had geen idee hoe mijn machine hiervoor in te richten. De handleiding geeft heel weinig informatie en achter de elektronische knopjes zit van alles, maar je moet wel eerst weten waar dat over gaat.
Ik ben begonnen met te doen wat er in de handleiding staat, dus de goede voet eraan, de transporteur laten verzinken en beginnen maar. En het werd een puinhoop. De draadspanning, die volgens de handleiding automatisch wordt ingesteld, was niet goed waardoor ik aan de onderkant van het lapje mega grote lussen kreeg en de machine liep vast. Op mijn tafel lag een schroevendraaier om de voetplaat op te tillen, een schaar om al die draden weg te knippen, het borsteltje om de boel steeds schoon te borstellen, de handleiding van de naaimachine en het accessoireboekje en hopen draad. En een glas water!! Het was een puinhoop en niets lukte. Dan maar met de naaimachine naar de winkel in Haarlem om daar uitleg vragen. Maar de winkel is dicht wegens de vakantie. Wat een pech. Maar gelukkig is daar dan weer het internet. Eerst de website van Pfaff afgestruind naar informatie. Daar vond ik een paar filmpjes en via You Tube heb ik nog meer filmpjes gevonden. En op de website van Leah Day van The Free Motion Quilting Project vond ik informatie hoe je naaimachine in te stellen om te kunnen beginnen. En die informatie was net wat ik nodig had. Bijvoorbeeld: zet je steekgrootte op nul en laat de transporteur niet zakken!! Dat geeft vaak problemen met de draadspanning. Nou en hoe! Daar weet ik nu alles van. Ze vertelt ook over het lastige op en neer springen van de naaivoet en hoe je dit kunt verhelpen met een tangetje en een elastiekje! Ik heb dubbel gelegen van het lachen. Het op en neer gaan vind ik inderdaad ook vervelend, maar ik heb nog veel te weinig ervaring om te weten waar ik op mijn machine dat elastiekje zou moeten bevestigen! Ze knipt ook met een tangetje haar naaivoetje open om beter zicht te hebben op haar werk en dat vind ik een hele handige tip. Nu ben ik niet iemand die dan ook maar meteen een tangetje pakt en met enig geweld een naaimachine voetje te lijf gaat. Nee, in zo'n geval zoek ik op internet of er een open voetje voor vrije hand quilten voor mijn naaimachine bestaat en bestel die dan online! Over een paar dagen is die er!
Ondertussen ben ik aan het oefenen geslagen. Ik ben begonnen met rechte lijnen, een zigzag en een paar kronkel lijnen. En daarna een bloempje getekend met de blauwe stift en de lijnen gevolgd.

Ik vind het heel erg leuk. De steken lijken nog nergens naar. Ze zijn piepklein en onregelmatig. Mijn naaimachine gaat nog veel te snel en mijn handen bewegen nog veel te langzaam. En het volgen van de lijn is nog heel lastig. Ik schiet alle kanten op en maak hoeken in plaats van bogen.

Op de site is echt veel waardevolle informatie te vinden. Ik heb mijn stoel in de hoogste stand gezet en een telefoonboek voor mijn pedaal gelegd om een betere stand van mijn voet te hebben. Dit helpt bij het regelen van de snelheid met je pedaal. En ik heb mijn quilt handschoenen weer te voorschijn gehaald. En dat is echt wel nodig allemaal, want het vrije hand quilten is erg inspannend en nu, een dag later, voel ik mijn polsen nog. Vandaag dus maar een beetje rustig aan doen om niets te forceren.

Dit lapje met deze tekening had ik nog over van een cursus machinaal quilten. Ik heb de tekening een beetje aangepast, de lijn er om heen gezet en de open ruimten opgevuld en ik ben er mee aan de slag gegaan. Het ziet er leuk uit en ik vind het hoopgevend, maar ik moet nog honderden uren oefenen voor ik iets dergelijks  in een quilt zou kunnen proberen. Maar het is wel heel erg leuk.
Gisteravond herinnerde ik mij dat op mijn moeders oude naaimachine aan de zijkant een ronde zwarte knop zat, die je uit kon trekken, waardoor de naaimachine langzamer naaide. Dat was mijn redding, als ik als kind op mijn moeders naaimachine mocht (dat mocht soms bij zeer hoge uitzondering, want mijn moeders naaimachine, die jaren lang haar broodwinning is geweest, was volstrekt off limits voor kleine meisjes handjes). Zou er op mijn hypermoderne elektronische naaimachine ook zo'n magische zwarte knop zitten? En ja wel, die is er. Hij is piepklein, rond, grijs, zit op de voorkant vlak voor mijn ogen en heeft een tekentje dat ik absoluut niet met snelheidsvermindering associeer en vandaag ga ik studeren hoe dit knopje werkt. Dus nu, hup, naar de handleiding en het accessoire boekje voor instrukties!