Αναρτήσεις
Τι προσφέρει στο μικρό μας το αυγό;
Πριν από 1 εβδομάδα
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα blogs. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα blogs. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011
Επαφή/The touch
Το βιντεάκι αυτό έφτασε στα χέρια μου χθες το βράδυ απρόσμενα, καθώς έλαβα ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από τον Νίκο, που μου έλεγε πως διάβασε αυτούς μου τους διαλόγους στο μπλογκ και εμπνεύστηκε να τους εικονοποιήσει!
Χάρηκα πολύ για αυτή του την κίνηση, τόσο να μ' ενημερώσει, όσο και να διαβάσει τα πριν από πέντε χρόνια "ψαξίματά" μου και να θελήσει να φτιάξει αυτό το βίντεο. Μπήκα και εγώ στη διαδικασία να διαβάσω τι έγραφα τότε, να με αφουκραστώ ξανά πέντε χρόνια μετά και να δω που βρίσκομαι μέσα μου. Κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, μα κάποια ακόμα όχι...
Η γραφή μου, μοιάζει άλλοτε τρυφερή και άλλοτε ακανθώδης, μαστίγιο και καρότο μαζί, τρυφερότητα μα και πόνος, όπως όλα αυτά που εισπράττουμε από τη ζωή. Ίσως με το πέρασμα του χρόνου, να έχω γίνει πιο εκδηλωτική σαν άνθρωπος, αλλά και ταυτόχρονα και πιο "εσωτερική" στις προσωπικές μου αναζητήσεις, φωτιά και νερό μαζί, όπως είμαι πλασμένη.
Φίλε Νίκο, δεν γνωριζόμαστε, αλλά η χθεσινή μας επικοινωνία μου έδωσε μεγάλη χαρά για το αποτέλεσμα της έμπνευσής σου, με υπόστρωμα τις σκέψεις τις δικές μου μια φορά και έναν καιρό. Αυτό το βίντεο είναι για όλους μας, μέλη αυτής της μεγάλης διαδικτυακής παρέας που έχουμε χτίσει με τα χρόνια και όχι μόνο!
Σ' ευχαριστώ...
Marialena, 30/9/2011
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ… ΤΟ ΤΟΛΜΑΣ?
Που καταντήσαμε λοχία… να θες π.χ. για να πας οδικώς μέχρι τη Θεσσαλονίκη από την Αθήνα και μάνι μάνι να σου ζητάνε 24 ολόκληρα ευρώ για διόδια, χώρια τα καύσιμα για τα 450 περίπου χλμ που μας χωρίζουν. Δυο χρόνια πριν, το κόστος των διοδίων ήταν για την ίδια διαδρομή περίπου στα 15€ και της βενζίνας στο 1€ σκάρτα, ποσά που τώρα μας φαίνονται κοψοχρονιά, σε σχέση με τις αυξήσεις που διαρκώς επιβάλλονται στη χρήση του οδικού δικτύου της χώρας, βάσει των οικονομικών συμφωνιών που έχουν υπογράψει οι ιδιώτες/κατασκευαστές και εκμεταλλευτές της δημόσιας περιουσίας για 30 ακόμη χρόνια που θα τους τρώμε στη μούρη, κάθε φορά που θα τολμάμε να βγούμε με το όχημά μας εκτός των ορίων της περιοχής που ζούμε.
Ή από την άλλη, αν θέλεις να διασχίσεις τη χώρα προς δυσμάς και πάρεις την Νέα Εθνική Οδό Αθηνών Πατρών, τότε θα βρεθείς από το κακό στο χειρότερο, έχοντας να περάσεις από μια διαδρομή χωρίς τα στοιχειώδη προστατευτικά μέτρα (φωτισμός, διαχωριστικά τοιχία, επαρκή σήμανση, σωστή χάραξη και κατασκευή του οδοστρώματος κλπ) και με τους φαρισαίους των διοδίων παρόντες για να σου πάρουν τον οβολό προς αποπεράτωση του έργου που σαν άλλο γεφύρι της Άρτας, «ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν…». Η αίσθηση να φτάνεις στο λιμάνι της Πάτρας από το εξωτερικό, όπου τα επίπεδα οδικής ασφάλειας είναι μακράν των δικών μας Βαλκάνιων δρόμων για τους αραμπάδες και να εισέρχεσαι στην εθνική είτε μέρα, είτε νύχτα, το αποτέλεσμα είναι πως σε πιάνει η ψυχή σου με αυτά που αντικρίζεις από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα και μέχρι να φτάσεις στα διόδια του Ισθμού στη Κόρινθο.
Εκεί είναι που λες, μα καλά με τέτοια χάλια θέλουν να πληρώνουμε και διόδια και δεν κάνουν τόσα χρόνια τίποτα για να κατασκευάσουν ένα σωστό εθνικό δρόμο διεθνών προδιαγραφών? Φαντάζομαι ότι όταν οι ανυποψίαστοι ταξιδιώτες από την Ευρώπη που έρχονται στην Ελλάδα με το ιδιωτικό τους μέσο μετακίνησης, πέραν όσων τους έχουν δελεάσει για να επισκεφθούν τη χώρα μας, έρχονται αντιμέτωποι με την προχειρότητα, την επιπόλαια οδική συμπεριφορά των συμπατριωτών μας και την αδιαφορία της πολιτείας για την δημιουργία τέτοιων υποδομών που θέλοντας και μη, να σέβεσαι και τα κόστη που απαιτήθηκαν για την αποπεράτωσή τους, ως πολίτης και χρήστης τους.
Είχαμε ακούσει κάποια χρόνια πριν ότι μεμονωμένοι - αγανακτισμένοι από αυτήν την κατάσταση πολίτες-, αρνούνταν να καταβάλλουν το κόμιστρο των διοδίων στην Αθηνών Πατρών με την αιτιολογία ότι ο δρόμος αυτός, δεν πληροί τις προδιαγραφές ασφαλείας των ευρωπαϊκών αυτοκινητοδρόμων ταχείας κυκλοφορίας, γι’ αυτό και δεν δικαιούνται να εισπράττουν διόδια από έναν μη ολοκληρωμένο έργο. Η πρώτη αντίδρασή μου ήταν να σκεφθώ πως αυτοί οι άνθρωποι είχαν μεν δίκιο, αλλά είχαν ακόμα μεγαλύτερο θάρρος ή θράσος (ανάλογα το πώς το βλέπει κανείς), για να σηκώσουν το κεφάλι ενάντια σε συμφέροντα που λυμαίνονται τα χρήματα των φορολογουμένων επί δεκαετίες.
Χρόνο με τον χρόνο, έπαψε να αποτελεί είδηση η «ανυπακοή» των ολίγων, γιατί το κράτος (αυτός ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια), πέραν της αναλγησίας του στην εκπλήρωση των κοινωνικών αναγκών των πολιτών του, υπερασπίζεται σθεναρά και με αδιαφανείς διαδικασίες, τα καλά και συμφέροντα του μηχανισμού στήριξής του, μέσα από την αλληλοχρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου, που παραμένει αλώβητο από τις αναταράξεις και επιπτώσεις της πτώσης του βιοτικού επιπέδου των υπολοίπων (πληβείων) φορολογούμενων αυτής της μπανανίας.
Τρανό παράδειγμα, η υπερψήφιση το 2008, του νόμου Σουφλιά (του γνωστού βλάχου πολιτικού που διακήρυττε την ακεραιότητα του, αλλά μπροστά στο χρήμα έγινε και εκείνος οσφυοκάμπτης και έφυγε εν μια νυκτί από την πολιτική γεμάτος απαξίωση από τους ψηφοφόρους, για να αποφύγει ποινικές διώξεις) και από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ και της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, που έδινε το δικαίωμα εκμετάλλευσης των διοδίων από ιδιώτες για 30 χρόνια, με υποχρέωση συντήρησης και επέκτασης του οδικού δικτύου που διαχειρίζονται, μέσα από τη χρηματοδότηση από τις επάλληλες αυξήσεις των κομίστρων, σε τμήματα τόσο παραδομένα στη κυκλοφορία, όσο και όσα ακόμα τελούν υπό κατασκευήν και δεν δικαιούται να επιβάλλουν διόδια εκεί. Αλλά θα μου πείτε, αυτή η φάση είναι σαν τα περίφημα 090 τηλέφωνα που έδωσε ο ΟΤΕ προς εκμετάλλευση από τρίτους. Αφού εισέπραττε ποσοστό επί των κερδών, τι τον ένοιαζε αν τα κόστη ήταν υψηλά, ή γινόταν άσκοπη χρήση από τους χρήστες των γραμμών? Το ίδιο ισχύει και σε αυτή τη περίπτωση, αφού ο κρατικός κορβανάς είναι συμμέτοχος στα κέρδη επί των διοδίων, σκασίλα του μεγάλη αν φτάσεις να πληρώνεις, εσύ μαλάκα Έλληνα, τα μαλλιοκέφαλά σου για να σου υπόσχονται τη παράκαμψη του Μαλλιακού, ή την διέλευση των Τεμπών μέσω σήραγγας ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο «μπιχλιμπίδι» θα σου κουνήσουν μπροστά στη μούρη σου για να σε θαμπώσουν, ανόητε ιθαγενή της Μπαμπουανίας τον καιρό του Κολόμβου!
Εδώ λοιπόν τίθεται και το ερώτημα που με απασχολεί ήδη από τον τίτλο αυτών των προβληματισμών, αν τολμάμε να ξεβολευφτούμε από την γνωστή μας δεύτερη φύση του ωχαδελφισμού και να γίνουν οι χίλιοι «ανυπάκουοι» οδηγοί που δεν πληρώνουν διόδια, π.χ. 10 χιλιάδες και σύντομα 100 χιλιάδες και πάει λέγοντας, καθώς θα αψηφήσουν τη ενοχική φοβολογία περί των ευθυνών για τη χρεοκοπία της χώρας και θα αποδώσουν τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι, σε αυτούς που κεκλεισμένων των θυρών εξυπηρετούν άλλων συμφέροντα, πέραν αυτών που υπαγορεύει το δημόσιο αίσθημα.
Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να οδηγήσουμε σε κάποια από τις Εθνικές μας Οδούς που κάθε άλλο παρά ασφαλείς δρόμοι είναι, θα βγούμε από το αυτοκίνητό μας και θα σηκώσουμε τη μπάρα, σε ένδειξη δυσαρέσκειας? Ή θα δώσουμε τα 5,90€ για να χρηματοδοτήσουμε τη κατασκευή των υπόγειων σηράγγων στα Τέμπη, όταν ακόμα χρησιμοποιούμε τον ίδιο δρόμο που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 60 και ακόμα ενώνει τη χώρα μέσα από ένα στενό πέρασμα?
Θα δίνουμε 1,40€/διαδρομή για να μπούμε στα πεπαλαιωμένα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όταν αυτά ειδικά απευθύνονται στα λαϊκά εκείνα στρώματα που δεν έχουν άλλο τρόπο μετακίνησης, εκτός από αυτά? Θα γίνουμε «τσαμπατζήδες» από άποψη ή από ανάγκη? Θα τολμήσουμε να πούμε κατάμουτρα στον Καισαρίσκο που μιλά εκ του ασφαλούς, επ’ ονόματι των συμφερόντων που εξυπηρετεί η αμετροεπής του συμπεριφορά, πως «δεν δικαιούται δια να ομιλεί», όπως έλεγε και ο μακαρίτης-συναγωνιστής του Μένιος Κουτσόγιωργας το βρώμικο ΄89, γιατί πολύ απλά εμείς οι υποταγείς του 3 και 60, ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ. Τα έφαγαν όλοι μαζί εκείνοι που εύπιστα τους ψηφίζαμε και χρηματοδοτούσαμε για να μας «σώσουν» και να μας «εξυγιάνουν» από τη κακοδιαχείριση των δημοσίων πόρων και την αποτροπή εισροής ξένου κεφαλαίου μέσα από ευκαιρίες επενδύσεων, οι ξεφτίλες εθνοσωτήρες και καλά.
Πότε θα καθίσουμε και εμείς μπροστά στη Βουλή, με βάρδιες σε σκηνές, όπως οι Αιγύπτιοι που έτσι αγωνίστηκαν για την αποπομπή του τέως προέδρου Μουμπάρακ από το ύπατο αξίωμα που κατείχε από το 1979 και τελικά επέτυχαν, γιατί προείχε το κοινό καλό και όχι το ίδιο συμφέρον που εμείς προβάλουμε, γι’ αυτό και αντιδρούμε μουδιασμένα στα ραπίσματα ανάξιων κυβερνώντων, μήπως θιγεί το βόλεμά μας?
Link: epitropesdiodiastop.blogspot.com
Marialena, 16/02/2011
Ή από την άλλη, αν θέλεις να διασχίσεις τη χώρα προς δυσμάς και πάρεις την Νέα Εθνική Οδό Αθηνών Πατρών, τότε θα βρεθείς από το κακό στο χειρότερο, έχοντας να περάσεις από μια διαδρομή χωρίς τα στοιχειώδη προστατευτικά μέτρα (φωτισμός, διαχωριστικά τοιχία, επαρκή σήμανση, σωστή χάραξη και κατασκευή του οδοστρώματος κλπ) και με τους φαρισαίους των διοδίων παρόντες για να σου πάρουν τον οβολό προς αποπεράτωση του έργου που σαν άλλο γεφύρι της Άρτας, «ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν…». Η αίσθηση να φτάνεις στο λιμάνι της Πάτρας από το εξωτερικό, όπου τα επίπεδα οδικής ασφάλειας είναι μακράν των δικών μας Βαλκάνιων δρόμων για τους αραμπάδες και να εισέρχεσαι στην εθνική είτε μέρα, είτε νύχτα, το αποτέλεσμα είναι πως σε πιάνει η ψυχή σου με αυτά που αντικρίζεις από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα και μέχρι να φτάσεις στα διόδια του Ισθμού στη Κόρινθο.
Εκεί είναι που λες, μα καλά με τέτοια χάλια θέλουν να πληρώνουμε και διόδια και δεν κάνουν τόσα χρόνια τίποτα για να κατασκευάσουν ένα σωστό εθνικό δρόμο διεθνών προδιαγραφών? Φαντάζομαι ότι όταν οι ανυποψίαστοι ταξιδιώτες από την Ευρώπη που έρχονται στην Ελλάδα με το ιδιωτικό τους μέσο μετακίνησης, πέραν όσων τους έχουν δελεάσει για να επισκεφθούν τη χώρα μας, έρχονται αντιμέτωποι με την προχειρότητα, την επιπόλαια οδική συμπεριφορά των συμπατριωτών μας και την αδιαφορία της πολιτείας για την δημιουργία τέτοιων υποδομών που θέλοντας και μη, να σέβεσαι και τα κόστη που απαιτήθηκαν για την αποπεράτωσή τους, ως πολίτης και χρήστης τους.
Είχαμε ακούσει κάποια χρόνια πριν ότι μεμονωμένοι - αγανακτισμένοι από αυτήν την κατάσταση πολίτες-, αρνούνταν να καταβάλλουν το κόμιστρο των διοδίων στην Αθηνών Πατρών με την αιτιολογία ότι ο δρόμος αυτός, δεν πληροί τις προδιαγραφές ασφαλείας των ευρωπαϊκών αυτοκινητοδρόμων ταχείας κυκλοφορίας, γι’ αυτό και δεν δικαιούνται να εισπράττουν διόδια από έναν μη ολοκληρωμένο έργο. Η πρώτη αντίδρασή μου ήταν να σκεφθώ πως αυτοί οι άνθρωποι είχαν μεν δίκιο, αλλά είχαν ακόμα μεγαλύτερο θάρρος ή θράσος (ανάλογα το πώς το βλέπει κανείς), για να σηκώσουν το κεφάλι ενάντια σε συμφέροντα που λυμαίνονται τα χρήματα των φορολογουμένων επί δεκαετίες.
Χρόνο με τον χρόνο, έπαψε να αποτελεί είδηση η «ανυπακοή» των ολίγων, γιατί το κράτος (αυτός ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια), πέραν της αναλγησίας του στην εκπλήρωση των κοινωνικών αναγκών των πολιτών του, υπερασπίζεται σθεναρά και με αδιαφανείς διαδικασίες, τα καλά και συμφέροντα του μηχανισμού στήριξής του, μέσα από την αλληλοχρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου, που παραμένει αλώβητο από τις αναταράξεις και επιπτώσεις της πτώσης του βιοτικού επιπέδου των υπολοίπων (πληβείων) φορολογούμενων αυτής της μπανανίας.
Τρανό παράδειγμα, η υπερψήφιση το 2008, του νόμου Σουφλιά (του γνωστού βλάχου πολιτικού που διακήρυττε την ακεραιότητα του, αλλά μπροστά στο χρήμα έγινε και εκείνος οσφυοκάμπτης και έφυγε εν μια νυκτί από την πολιτική γεμάτος απαξίωση από τους ψηφοφόρους, για να αποφύγει ποινικές διώξεις) και από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ και της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, που έδινε το δικαίωμα εκμετάλλευσης των διοδίων από ιδιώτες για 30 χρόνια, με υποχρέωση συντήρησης και επέκτασης του οδικού δικτύου που διαχειρίζονται, μέσα από τη χρηματοδότηση από τις επάλληλες αυξήσεις των κομίστρων, σε τμήματα τόσο παραδομένα στη κυκλοφορία, όσο και όσα ακόμα τελούν υπό κατασκευήν και δεν δικαιούται να επιβάλλουν διόδια εκεί. Αλλά θα μου πείτε, αυτή η φάση είναι σαν τα περίφημα 090 τηλέφωνα που έδωσε ο ΟΤΕ προς εκμετάλλευση από τρίτους. Αφού εισέπραττε ποσοστό επί των κερδών, τι τον ένοιαζε αν τα κόστη ήταν υψηλά, ή γινόταν άσκοπη χρήση από τους χρήστες των γραμμών? Το ίδιο ισχύει και σε αυτή τη περίπτωση, αφού ο κρατικός κορβανάς είναι συμμέτοχος στα κέρδη επί των διοδίων, σκασίλα του μεγάλη αν φτάσεις να πληρώνεις, εσύ μαλάκα Έλληνα, τα μαλλιοκέφαλά σου για να σου υπόσχονται τη παράκαμψη του Μαλλιακού, ή την διέλευση των Τεμπών μέσω σήραγγας ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο «μπιχλιμπίδι» θα σου κουνήσουν μπροστά στη μούρη σου για να σε θαμπώσουν, ανόητε ιθαγενή της Μπαμπουανίας τον καιρό του Κολόμβου!
Εδώ λοιπόν τίθεται και το ερώτημα που με απασχολεί ήδη από τον τίτλο αυτών των προβληματισμών, αν τολμάμε να ξεβολευφτούμε από την γνωστή μας δεύτερη φύση του ωχαδελφισμού και να γίνουν οι χίλιοι «ανυπάκουοι» οδηγοί που δεν πληρώνουν διόδια, π.χ. 10 χιλιάδες και σύντομα 100 χιλιάδες και πάει λέγοντας, καθώς θα αψηφήσουν τη ενοχική φοβολογία περί των ευθυνών για τη χρεοκοπία της χώρας και θα αποδώσουν τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι, σε αυτούς που κεκλεισμένων των θυρών εξυπηρετούν άλλων συμφέροντα, πέραν αυτών που υπαγορεύει το δημόσιο αίσθημα.
Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να οδηγήσουμε σε κάποια από τις Εθνικές μας Οδούς που κάθε άλλο παρά ασφαλείς δρόμοι είναι, θα βγούμε από το αυτοκίνητό μας και θα σηκώσουμε τη μπάρα, σε ένδειξη δυσαρέσκειας? Ή θα δώσουμε τα 5,90€ για να χρηματοδοτήσουμε τη κατασκευή των υπόγειων σηράγγων στα Τέμπη, όταν ακόμα χρησιμοποιούμε τον ίδιο δρόμο που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 60 και ακόμα ενώνει τη χώρα μέσα από ένα στενό πέρασμα?
Θα δίνουμε 1,40€/διαδρομή για να μπούμε στα πεπαλαιωμένα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όταν αυτά ειδικά απευθύνονται στα λαϊκά εκείνα στρώματα που δεν έχουν άλλο τρόπο μετακίνησης, εκτός από αυτά? Θα γίνουμε «τσαμπατζήδες» από άποψη ή από ανάγκη? Θα τολμήσουμε να πούμε κατάμουτρα στον Καισαρίσκο που μιλά εκ του ασφαλούς, επ’ ονόματι των συμφερόντων που εξυπηρετεί η αμετροεπής του συμπεριφορά, πως «δεν δικαιούται δια να ομιλεί», όπως έλεγε και ο μακαρίτης-συναγωνιστής του Μένιος Κουτσόγιωργας το βρώμικο ΄89, γιατί πολύ απλά εμείς οι υποταγείς του 3 και 60, ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ. Τα έφαγαν όλοι μαζί εκείνοι που εύπιστα τους ψηφίζαμε και χρηματοδοτούσαμε για να μας «σώσουν» και να μας «εξυγιάνουν» από τη κακοδιαχείριση των δημοσίων πόρων και την αποτροπή εισροής ξένου κεφαλαίου μέσα από ευκαιρίες επενδύσεων, οι ξεφτίλες εθνοσωτήρες και καλά.
Πότε θα καθίσουμε και εμείς μπροστά στη Βουλή, με βάρδιες σε σκηνές, όπως οι Αιγύπτιοι που έτσι αγωνίστηκαν για την αποπομπή του τέως προέδρου Μουμπάρακ από το ύπατο αξίωμα που κατείχε από το 1979 και τελικά επέτυχαν, γιατί προείχε το κοινό καλό και όχι το ίδιο συμφέρον που εμείς προβάλουμε, γι’ αυτό και αντιδρούμε μουδιασμένα στα ραπίσματα ανάξιων κυβερνώντων, μήπως θιγεί το βόλεμά μας?
Link: epitropesdiodiastop.blogspot.com
Marialena, 16/02/2011
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
10 Λόγοι Να Νιώθεις Αγάπη...
Όταν μου έστειλε η αγαπημένη μου φίλη η Γοργονίτσα, πρόσκληση για να συμμετέχω και εγώ σε αυτό το μπλογκοπαίχνιδο για τα δέκα πράγματα που αγαπώ, ομολογώ πως χάρηκα! Ο λόγος ήταν πως μετά από αρκετό καιρό, "ξαναπαίζουμε" όπως κάναμε παλιότερα στα ιστολόγια, έχοντας την ευκαιρία να ζουζουνίσουμε με τα μικρά, δικά μας, μυστικά και όχι μόνο!
Οι δέκα δικές μου Αγάπες, για πάμε...
1. Η Μουσική, κέλτικη, παραδοσιακή, μπλουζ, τζαζ, ροκ, έντεχνο, ψυχεδέλεια, αλλά και χορευτική, ελληνική και ξένη. Κυλάει στο αίμα μου και χωρίς αυτήν, δεν θα γέμιζε η ζωή μου από μελωδίες και στίχους που κουβαλάω πάντα μέσα μου!
2. Ο Ήλιος, ο ζωοδότης. Κάθε που λάμπει με "ανεβάζει", η ζωτική μου ενέργεια! Και το Φεγγάρι, Η Σελήνη η πλανεύτρα, της Μοίρας η Υφάντρα, κομμάτι μου κι αυτό, στη ψυχή βαθιά ριζωμένο!
3. Η Τεχνολογία και η ανακάλυψη του υπέροχου κόσμου της Γνώσης μέσα από τα βιβλία!
4. Η Γεύση της Καραμέλας και το Τσάι με κανέλλα. Γεύση υπέροχη που με πλημμυρίζει κάθε φορά που τα χείλη μου ρουφούν αυτό το θεσπέσιο μίγμα μπαχαριού και βοτάνων, από το φλυτζάνι.
5. Η Τσούτση μου, το καμάρι μου, η μικρή μου αδελφή, ή αλλιώς η σκυλίτσα μας, το πλάσμα που ήλθε και έδειξε στην οικογένεια τι σημαίνει να μοιράζεσαι την Αγάπη!
6. Τα alter ego μου, το σκουτέρι και το αμάξι μου, γιατί αποτελούν προέκταση του εαυτού μου και οδηγώντας τα, αποκτούν και αυτά υπόσταση σε μια σχέση φροντίδας και αγάπης από μέρους μου, ενώ με ταξιδεύουν στις δικές μου Ιδανικές Διαδρομές!
7. Τα Παιδιά ανέκαθεν. "I believe the children are our future, teach them well and let them lead the way, show them all the beauty they possess inside..." Η αγνότητα της ψυχής τους, η μοναδικότητά και η αθωότητά τους, που για μένα είναι η Πηγή του Είναι τους και η δική μου πυξίδα για να αντικρίζω τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους!
8. Οι Φίλοι της Καρδιάς, όπως τους ονομάζω. Οι λίγοι και καλοί "εκλεκτοί", που είτε είμαστε κοντά είτε μακρυά, η σχέση μας βασίζεται σε γερά θεμέλια και πάντα πιάνουμε το κουβάρι από εκεί που το αφήσαμε τη τελευταία φορά, νιώθοντας ευγνωμοσύνη που υπάρχουν στη ζωή μου.
9. Η Φύση. Το να γειώνομαι με το περιβάλλον και να "χάνομαι" μέσα σε τόπους και τοπία ανεπανάληπτης ομορφιάς και πληρότητας, όπως είναι και η Φύση η ίδια, οι Παράδεισοι της Εδέμ που γαληνεύει το βλέμμα και ημερεύει η ψυχή σαν καταφέρεις να τους νιώσεις!
10. Η Αγκαλιά του, καθώς με κλείνει μέσα της και με νανουρίζει με τη ζεστασιά του κορμιού του, στο τέλος της ημέρας!
Με τη σειρά μου, απευθύνω τη πρόσκληση για να καταγράψουν τις δικές τους Αγάπες, οι φίλοι Σταυραετός, Κιτρομελλένια, Η Μαρίνα που αγαπά τα παζλ, η Φαραόνα η παινεμένη, η Γιώτα μου η πολυμήχανη απόγονος του Οδυσσέα και όλοι όσοι φίλοι μπαίνουν στον πειρασμό να τις καταγράψουν.
Η Ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη, γι' αυτό ας τη ρουφήξουμε ως το μεδούλι!
George Benson, The Greatest Love Of All
Σας φιλώ και καλό μας μήνα,
Μαριαλένα
1/10/2010
Οι δέκα δικές μου Αγάπες, για πάμε...
1. Η Μουσική, κέλτικη, παραδοσιακή, μπλουζ, τζαζ, ροκ, έντεχνο, ψυχεδέλεια, αλλά και χορευτική, ελληνική και ξένη. Κυλάει στο αίμα μου και χωρίς αυτήν, δεν θα γέμιζε η ζωή μου από μελωδίες και στίχους που κουβαλάω πάντα μέσα μου!
2. Ο Ήλιος, ο ζωοδότης. Κάθε που λάμπει με "ανεβάζει", η ζωτική μου ενέργεια! Και το Φεγγάρι, Η Σελήνη η πλανεύτρα, της Μοίρας η Υφάντρα, κομμάτι μου κι αυτό, στη ψυχή βαθιά ριζωμένο!
3. Η Τεχνολογία και η ανακάλυψη του υπέροχου κόσμου της Γνώσης μέσα από τα βιβλία!
4. Η Γεύση της Καραμέλας και το Τσάι με κανέλλα. Γεύση υπέροχη που με πλημμυρίζει κάθε φορά που τα χείλη μου ρουφούν αυτό το θεσπέσιο μίγμα μπαχαριού και βοτάνων, από το φλυτζάνι.
5. Η Τσούτση μου, το καμάρι μου, η μικρή μου αδελφή, ή αλλιώς η σκυλίτσα μας, το πλάσμα που ήλθε και έδειξε στην οικογένεια τι σημαίνει να μοιράζεσαι την Αγάπη!
6. Τα alter ego μου, το σκουτέρι και το αμάξι μου, γιατί αποτελούν προέκταση του εαυτού μου και οδηγώντας τα, αποκτούν και αυτά υπόσταση σε μια σχέση φροντίδας και αγάπης από μέρους μου, ενώ με ταξιδεύουν στις δικές μου Ιδανικές Διαδρομές!
7. Τα Παιδιά ανέκαθεν. "I believe the children are our future, teach them well and let them lead the way, show them all the beauty they possess inside..." Η αγνότητα της ψυχής τους, η μοναδικότητά και η αθωότητά τους, που για μένα είναι η Πηγή του Είναι τους και η δική μου πυξίδα για να αντικρίζω τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους!
8. Οι Φίλοι της Καρδιάς, όπως τους ονομάζω. Οι λίγοι και καλοί "εκλεκτοί", που είτε είμαστε κοντά είτε μακρυά, η σχέση μας βασίζεται σε γερά θεμέλια και πάντα πιάνουμε το κουβάρι από εκεί που το αφήσαμε τη τελευταία φορά, νιώθοντας ευγνωμοσύνη που υπάρχουν στη ζωή μου.
9. Η Φύση. Το να γειώνομαι με το περιβάλλον και να "χάνομαι" μέσα σε τόπους και τοπία ανεπανάληπτης ομορφιάς και πληρότητας, όπως είναι και η Φύση η ίδια, οι Παράδεισοι της Εδέμ που γαληνεύει το βλέμμα και ημερεύει η ψυχή σαν καταφέρεις να τους νιώσεις!
10. Η Αγκαλιά του, καθώς με κλείνει μέσα της και με νανουρίζει με τη ζεστασιά του κορμιού του, στο τέλος της ημέρας!
Με τη σειρά μου, απευθύνω τη πρόσκληση για να καταγράψουν τις δικές τους Αγάπες, οι φίλοι Σταυραετός, Κιτρομελλένια, Η Μαρίνα που αγαπά τα παζλ, η Φαραόνα η παινεμένη, η Γιώτα μου η πολυμήχανη απόγονος του Οδυσσέα και όλοι όσοι φίλοι μπαίνουν στον πειρασμό να τις καταγράψουν.
Η Ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη, γι' αυτό ας τη ρουφήξουμε ως το μεδούλι!
George Benson, The Greatest Love Of All
Σας φιλώ και καλό μας μήνα,
Μαριαλένα
1/10/2010
Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
Mind the Gap
30/03/2010...11:33 πμ
Ενός λεπτού ντροπή.
Ενός λεπτού ντροπή.
Σιωπή, Σκάστε όλοι σας.
Έστω και για ένα δευτερόλεπτο σκάστε.
Όχι άλλες κραυγές και δραματικές περιγραφές τρόμου από εσάς τους γυμνοσάλιαγκες “αστυνομικούς συντάκτες” που τρέφεστε με το αίμα των θυμάτων και τις ασφαλίτικες πληροφορίες. Σκάστε.
Όχι άλλες κοινωνιολογικές αναλύσεις για την καθημερινότητα τον ρατσισμό και τις ταξικές αντιθέσεις, από εσάς τους ζάπλουτους τηλεφωστήρες δημοσιογράφους που αγναντεύετε αποστειρωμένα τη ζωή, μέσα από τα σκούρα τζάμια των θωρακισμένων φοροκλοπημέων σας 4χ4. Σκάστε.
Όχι άλλα μαθήματα δημοκρατικής πυγμαχίας από εσένα ψυχοπαθή, μεγαλομανή καλαμοκαβαλάρη υπουργέ του παρακράτους και από σας τους αντιπολιτευόμενους ανεύθυνους τιμητές της τάξης και ασφάλειας. Σκάστε.
Όχι άλλες παραστάσεις κακομοιριάς και “συναδελφικότητας”, για πάσαν νόσο και πάσαν μαλακία, από εσάς τους επαγγελματίες συνδικαλιστές της ερασιτεχνικής αστυνομίας στα κιτρινοπαράθυρα. Σκάστε.
Όχι άλλη υποκρισία, σκάστε όλοι σας.
Πνίγεται την πραγματικότητα και δεν αφήνετε να ακουστεί ο πηγαίος και αληθινός θρήνος για ένα 15χρονο παιδί που δολοφονήθηκε. Σκάστε και αφήστε να ακουστεί για μια φορά η ανθρώπινη αλήθεια, το ουρλιαχτό για την απώλεια.
Στα σκουπίδια μας, στα απόβλητα της άπληστης κατανάλωσης, που είναι η αιτία για το σφαγείο που αποκαλείτε, κοινή συναινέσει, όλοι εσείς οι καλοβαλμένοι τιποτένιοι μισάνθρωποι, “δημοκρατική κοινωνία”, εκεί έσβησαν τα όνειρα ενός παιδιού.
Τα υποπροϊόντα της σήψης της περήφανης “Ελληνικής Δημοκρατίας” είναι αυτά που εξερράγησαν στα χέρια του, είμαστε όλοι λίγο ή πολύ λερωμένοι με το αίμα του, αλλά εσείς το πίνετε και το απολαμβάνετε. Σκάστε βδέλλες.
Οι περισσότεροι, αυτοί που δεν έχουν και δεν “κρατούν”, αυτοί που αποτελούν την σιωπηρή πλειοψηφία πόνεσαν, θύμωσαν και ντράπηκαν. Έσκυψαν το κεφάλι όταν άκουσαν την είδηση και θρήνησαν για μια ζωή που δεν πρόλαβε να ζήσει. Ντράπηκαν γιατί ένοιωσαν την συνευθύνη για την κοινωνία που δημιούργησαν.
Όλοι εμείς που βλέπουμε τη ζωή των παιδιών μας να συμπιέζεται στη μηχανή του κιμά, ας τους κάνουμε επιτέλους να σκάσουν. Όλοι εμείς που δεν θα διαχωρίσουμε ποτέ την αξία της ζωής του 15χρονου δολοφονημένου Αλέξανδρου από αυτή του 15χρονου δολοφονημένου μετανάστη, ας κάνουμε τη σιωπή μας τόσο εκκωφαντική που να τους κάνει να σκάσουν.
Αφού δεν ντρέπονται ας σκάσουν, όλοι αυτοί οι αναίσχυντοι που τολμάνε να πουλάνε τα κομμάτια ενός διαμελισμένου πτώματος, ενός 15χρονου παιδιού για λίγο ακόμα κέρδος, για ένα σκαλάκι ποιο ψηλά στον αγώνα αναρρίχησης με αντίπαλο το εγώ τους.
Ας τους κάνουμε να σιωπήσουν αφού δεν μπορούν να νιώσουν ούτε ενός λεπτού ντροπή …….
Mind the Gap
Αναδημοσίευση από το μπλογκ: Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
Ενός λεπτού ντροπή.
Ενός λεπτού ντροπή.
Σιωπή, Σκάστε όλοι σας.
Έστω και για ένα δευτερόλεπτο σκάστε.
Όχι άλλες κραυγές και δραματικές περιγραφές τρόμου από εσάς τους γυμνοσάλιαγκες “αστυνομικούς συντάκτες” που τρέφεστε με το αίμα των θυμάτων και τις ασφαλίτικες πληροφορίες. Σκάστε.
Όχι άλλες κοινωνιολογικές αναλύσεις για την καθημερινότητα τον ρατσισμό και τις ταξικές αντιθέσεις, από εσάς τους ζάπλουτους τηλεφωστήρες δημοσιογράφους που αγναντεύετε αποστειρωμένα τη ζωή, μέσα από τα σκούρα τζάμια των θωρακισμένων φοροκλοπημέων σας 4χ4. Σκάστε.
Όχι άλλα μαθήματα δημοκρατικής πυγμαχίας από εσένα ψυχοπαθή, μεγαλομανή καλαμοκαβαλάρη υπουργέ του παρακράτους και από σας τους αντιπολιτευόμενους ανεύθυνους τιμητές της τάξης και ασφάλειας. Σκάστε.
Όχι άλλες παραστάσεις κακομοιριάς και “συναδελφικότητας”, για πάσαν νόσο και πάσαν μαλακία, από εσάς τους επαγγελματίες συνδικαλιστές της ερασιτεχνικής αστυνομίας στα κιτρινοπαράθυρα. Σκάστε.
Όχι άλλη υποκρισία, σκάστε όλοι σας.
Πνίγεται την πραγματικότητα και δεν αφήνετε να ακουστεί ο πηγαίος και αληθινός θρήνος για ένα 15χρονο παιδί που δολοφονήθηκε. Σκάστε και αφήστε να ακουστεί για μια φορά η ανθρώπινη αλήθεια, το ουρλιαχτό για την απώλεια.
Στα σκουπίδια μας, στα απόβλητα της άπληστης κατανάλωσης, που είναι η αιτία για το σφαγείο που αποκαλείτε, κοινή συναινέσει, όλοι εσείς οι καλοβαλμένοι τιποτένιοι μισάνθρωποι, “δημοκρατική κοινωνία”, εκεί έσβησαν τα όνειρα ενός παιδιού.
Τα υποπροϊόντα της σήψης της περήφανης “Ελληνικής Δημοκρατίας” είναι αυτά που εξερράγησαν στα χέρια του, είμαστε όλοι λίγο ή πολύ λερωμένοι με το αίμα του, αλλά εσείς το πίνετε και το απολαμβάνετε. Σκάστε βδέλλες.
Οι περισσότεροι, αυτοί που δεν έχουν και δεν “κρατούν”, αυτοί που αποτελούν την σιωπηρή πλειοψηφία πόνεσαν, θύμωσαν και ντράπηκαν. Έσκυψαν το κεφάλι όταν άκουσαν την είδηση και θρήνησαν για μια ζωή που δεν πρόλαβε να ζήσει. Ντράπηκαν γιατί ένοιωσαν την συνευθύνη για την κοινωνία που δημιούργησαν.
Όλοι εμείς που βλέπουμε τη ζωή των παιδιών μας να συμπιέζεται στη μηχανή του κιμά, ας τους κάνουμε επιτέλους να σκάσουν. Όλοι εμείς που δεν θα διαχωρίσουμε ποτέ την αξία της ζωής του 15χρονου δολοφονημένου Αλέξανδρου από αυτή του 15χρονου δολοφονημένου μετανάστη, ας κάνουμε τη σιωπή μας τόσο εκκωφαντική που να τους κάνει να σκάσουν.
Αφού δεν ντρέπονται ας σκάσουν, όλοι αυτοί οι αναίσχυντοι που τολμάνε να πουλάνε τα κομμάτια ενός διαμελισμένου πτώματος, ενός 15χρονου παιδιού για λίγο ακόμα κέρδος, για ένα σκαλάκι ποιο ψηλά στον αγώνα αναρρίχησης με αντίπαλο το εγώ τους.
Ας τους κάνουμε να σιωπήσουν αφού δεν μπορούν να νιώσουν ούτε ενός λεπτού ντροπή …….
Mind the Gap
Αναδημοσίευση από το μπλογκ: Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009
October 24th - World Day for Climate Action
Σε 173 χώρες σε όλον τον κόσμο η 24η Οκτωβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τη Κλιματική Δράση. Η οργάνωση www.350.org, είναι αφιερωμένη στη προώθηση της μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα στα αποδεκτά ως ασφαλή επίπεδα των 350 μικρογραμμαρίων, μέσα από περισσότερες από 4500 δράσεις για τη περιβαλλοντική αφύπνιση ανάμεσα σε ευαισθητοποιημένους πολίτες.
Μην απορήσετε όμως αν στον σχετικό χάρτη που υπάρχει στην ιστοσελίδα, δεν θα βρείτε πουθενά σημειωμένη με δράσεις, τη συγκεκριμένη ημέρα, στη χώρα μας... Θα ήθελα να υπάρχει ένα οικολογικό κίνημα στην Ελλάδα που να είναι σε θέση να διασπείρει το μήνυμα της ημέρας, όχι γιατί προσβλέπει σε πολιτικά οφίτσια, αλλά γιατί έχει ως στόχο την εξάπλωση του οικολογικού τρόπου ζωής και σκέψεις στους Νεοέλληνες, που άμα τω νεοπλουτισμώ και την ξιπασιά που μας δέρνει ως λαός τα τελευταία χρόνια, έχουμε ξεχάσει ότι η φύση εκδικείται, όταν τη βιάζεις και τη παραμελείς.
Να ευχηθώ του χρόνου, μια ακόμα σχετική εκδήλωση να έχει διοργανωθεί σε κάποιες από τις πόλεις της Ελλάδας και να κοσμούν φωτογραφίες από το γεγονός τη διεθνή σελίδα του www.350.org και κυρίως να ευχηθώ να ξυπνήσουν συνειδήσεις ότι χωρίς αυγά ομελέτα δεν γίνεται, ή αλλιώς χωρίς τη συμμετοχή όλων μας σε μια ειρηνική συγκέντρωση με θέμα τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, το μήνυμα θα μας αφήσει για μια ακόμη φορά αδιάφορους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει να διαδηλώσουμε κατά της πολιτικής της ΔΕΗ να λειτουργεί ακόμα εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας με λιθάνθρακα π.χ. ή να αποσύρουμε επιτέλους με απλουστευμένες διαδικασίες και κίνητρα από τη πολιτεία, τα σαραβαλάκια μας που τα κρατούσαμε γιατί περιμέναμε τη μεγάλη "ευκαιρία", ενώ το μόνο που κάνουν είναι να ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα με τα καυσαέριά τους.
Marialena, 23/10/2009
Μην απορήσετε όμως αν στον σχετικό χάρτη που υπάρχει στην ιστοσελίδα, δεν θα βρείτε πουθενά σημειωμένη με δράσεις, τη συγκεκριμένη ημέρα, στη χώρα μας... Θα ήθελα να υπάρχει ένα οικολογικό κίνημα στην Ελλάδα που να είναι σε θέση να διασπείρει το μήνυμα της ημέρας, όχι γιατί προσβλέπει σε πολιτικά οφίτσια, αλλά γιατί έχει ως στόχο την εξάπλωση του οικολογικού τρόπου ζωής και σκέψεις στους Νεοέλληνες, που άμα τω νεοπλουτισμώ και την ξιπασιά που μας δέρνει ως λαός τα τελευταία χρόνια, έχουμε ξεχάσει ότι η φύση εκδικείται, όταν τη βιάζεις και τη παραμελείς.
Να ευχηθώ του χρόνου, μια ακόμα σχετική εκδήλωση να έχει διοργανωθεί σε κάποιες από τις πόλεις της Ελλάδας και να κοσμούν φωτογραφίες από το γεγονός τη διεθνή σελίδα του www.350.org και κυρίως να ευχηθώ να ξυπνήσουν συνειδήσεις ότι χωρίς αυγά ομελέτα δεν γίνεται, ή αλλιώς χωρίς τη συμμετοχή όλων μας σε μια ειρηνική συγκέντρωση με θέμα τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, το μήνυμα θα μας αφήσει για μια ακόμη φορά αδιάφορους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει να διαδηλώσουμε κατά της πολιτικής της ΔΕΗ να λειτουργεί ακόμα εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας με λιθάνθρακα π.χ. ή να αποσύρουμε επιτέλους με απλουστευμένες διαδικασίες και κίνητρα από τη πολιτεία, τα σαραβαλάκια μας που τα κρατούσαμε γιατί περιμέναμε τη μεγάλη "ευκαιρία", ενώ το μόνο που κάνουν είναι να ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα με τα καυσαέριά τους.
Marialena, 23/10/2009
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Blog Action Day: 2009 Climate Change
Take Action: Tell the U.S. it's Time to Act on Climate Change
More than any other country, action taken by the United States to limit greenhouse gases and build a clean energy economy is needed to achieve a sustainable solution to our global climate crisis.
This December world leaders will gather in Copenhagen to negotiate a global response to climate change. As a world leader in greenhouse gas pollution as well as clean energy technology, the United States needs to take bold action by implementing comprehensive clean energy policies to curb emissions.
President Barack Obama has said that climate change is an urgent threat, and that he wants to restore America's responsible leadership in the world.
This is a chance for people around the world and in the United States to join together in telling President Obama that we want him to lead the United States in taking bold and significant action to reduce greenhouse gasses.
Time is running out, and our planet can't afford to wait.
Link: Blog Action Day '09
More than any other country, action taken by the United States to limit greenhouse gases and build a clean energy economy is needed to achieve a sustainable solution to our global climate crisis.
This December world leaders will gather in Copenhagen to negotiate a global response to climate change. As a world leader in greenhouse gas pollution as well as clean energy technology, the United States needs to take bold action by implementing comprehensive clean energy policies to curb emissions.
President Barack Obama has said that climate change is an urgent threat, and that he wants to restore America's responsible leadership in the world.
This is a chance for people around the world and in the United States to join together in telling President Obama that we want him to lead the United States in taking bold and significant action to reduce greenhouse gasses.
Time is running out, and our planet can't afford to wait.
Link: Blog Action Day '09
Σάββατο 28 Μαρτίου 2009
Πιστεύεις στα θαύματα?
Χθες το βράδυ αιφνιδιάστηκα όταν αργά το βράδυ μπήκα στον Πανόπτη μου και ανακάλυψα πως τρια ακόμα ιστολόγια είχαν προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα, που κατέχω ή συμμετέχω...
Πρώτη μου σκέψη ήταν πως εγώ δεν έκανα κάποια αίτηση για να συμμετέχω κάπου ή να θελήσω να δημιουργήσω κάποια καινούργια, εκτός από τα υπάρχοντα. Δεύτερη σκέψη ακολούθησε την περιέργεια, καθώς έκανα κλικ πάνω σε κάθε ένα από αυτά και έλεγα από μέσα μου, "τι στο καλό είναι αυτά τα λινκς?" και βλέπω μπροστά μου τα τρια σβησμένα μπλογκς από την επίθεση του χάκερ στις 4 Φεβρουαρίου!!!
Ω, Θεέ μου, λέει από κάτω "αναίρεση της διαγραφής?" και το χέρι μου οδηγεί το ποντίκι προς αυτή τη κατεύθυνση. Πατάω τον σύνδεσμο και μου γράφει πως η παλαιά διεύθυνση δεν υπάρχει πια, αλλά δημιουργεί μια νέα στη θέση της για το ιστολόγιο. Το ένα προστέθηκε, το βλέπω ήδη στον Πανόπτη μου ως ενεργό και πατάω να δω τι θα μου βγάλει! Μου δείχνει το ιστολόγιο όπως ήταν ενεργό μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου!!! Πάω στο επόμενο και πάλι το ίδιο και ολοκληρώνω με το τρίτο και δεν πιστεύω στα μάτια μου, ναι, τα ιστολόγια είναι πίσω ξανά, σαν να μην πέρασε μια μέρα ή μάλλον να πέρασε μια μέρα και μια αιωνιότητα μέχρι να τα ξαναδώ μπροστά μου, τα αγαπημένα προσωπικά μου διαδυκτιακά "παιδιά!"
Το τι είχε προηγηθεί από την ημέρα που κάποιος κακόβουλος θέλησε να εισέλθει στον λογιαριασμό μου και να διαγράψει τα τρια συγκεκριμένα ιστολόγια, είναι λίγο πολύ γνωστό, μιας και μια ομάδα φίλων ιστολόγων ασχολήθηκαν για να βρούμε την άκρη σε αυτή τη πρωτόγνωρη εγκληματική ενέργεια εις βάρος μου, έστω και αν διαπράχθηκε διαδυκτιακά. Ο φίλος Δημήτρης ο Museum, επικοινώνησε με ιστολόγους του εξωτερικού για να βρει άκρη με το ζήτημα που το είχαν αντιμετωπίσει και άλλοι πιο πριν από εμάς και μέσα από τις πηγές του ανακάλυψε πως να ανασύρουμε τα περασμένα ποστς μέσα από την προσωρινή μνήμη που έχει φυλάξει το google για κάθε μια δημοσίευση και για πολύ καιρό από τότε, 1500 περίπου δημοσιεύσεις, προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε που και πως θα τις σώσουμε στον σκληρό μας δίσκο μια προς μια... Χρόνος που αφιερώθηκε, αρκετός έως πολύς, ύπνος που χάθηκε επίσης αρκετός και συναισθήματα ανάμεικτα. Ναι, προχωρούσαμε, βρίσκαμε άκρη, μα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου αναρωτιέσαι αν αξίζει τόση στεναχώρια για τη διαστροφική συμπεριφορά ενός "ανώνυμου" θύτη στην πνευματική ιδιοκτησία κάποιων ανθρώπων που την αναρτούν στο διαδύκτιο μέσα από τις σελίδες τους.
Τις επόμενες ακριβώς ημέρες από τη διαγραφή από τον χάκερ των ιστολογίων, άρχισα να ψάχνω στη βοήθεια του Blogger για θέματα που αφορούσαν στην συγκεκριμένη κατάσταση και ανακάλυψα πως υπάρχει ενότητα που λέει "πως να αναφέρετε κλοπή των ιστολογίων σας από κάποιον τρίτο" και διαβάζοντας, συμπλήρωσα τις σχετικές φόρμες που τους ενημέρωνα ότι συνέβη το ίδιο πράγμα σε μένα. Εννέα αιτήσεις έστειλα στο google που του ανήκει ο blogger και κάποια ακόμα ηλεκτρονικά μηνύματα τόσο εγώ αλλά και ο Δημήτρης, προσπαθώντας να τους αναλύσουμε το τι συνέβη. Ευτυχώς θυμάμαι λεπτομέρειες για τις ημερομηνίες δημιουργίας των, τους προηγούμενους κωδικούς πριν την επίθεση και άλλα δεδομένα που ζητούσαν για να ταυτοποιήσουν ότι μου ανήκουν, αλλά μέχρι και χθες απάντηση καμμία, οπότε όταν ολοκληρώσαμε την συλλογή των κειμένων από το ίντερνετ και στη διεύθυνση του καθενός που υπήρχε από την αρχή της δημιουργίας τους, ξανάφτιαξα τα τρια ιστολόγια ξεκινώντας τα ουσιαστικά από την αρχή.
Από χθες το βράδυ όμως, υπάρχουν πια και οι παλιότερες δημοσιεύσεις, όλες, στα αρχικά ιστολόγια, που ο blogger τροποποίησε την διεύθυνσή τους για να τα φέρει ξανά στην επιφάνεια. Έτσι το http://marialena.blogspot.com είναι στη πρότερη μορφή του στο http://marialena5.blogspot.com, το http://marialena1.blogspot.com στο http;//marialena11.blogspot.com και το http://anonimi.blogspot.com στο http://anonimi2.blogspot.com.
Θα μετονομάσω τους τίτλους τους με τις ημερομηνίες που ήταν ενεργά π.χ. 2004-2008 δίπλα στον αρχικό τίτλο για να μην μπερδευόμαστε, αλλά όμως είναι εκεί, ζωντανά ή μάλλον νεκραναστημένα να πω καλύτερα από την κρύπτη του google που της πήρε κοντά δύο μήνες να πραγματοποίησει τα αιτήματα που της απέστειλλα μέσα στην απελπισία μου για τη διαγραφή τους από τον χάκερ, όμως τελικά υπάρχει και Θεός του Ίντερνετ και μας δικαίωσε, επιστρέφοντάς τα πάλι στην ενεργό δράση!
Όσο για τον "λεβέντη" που θέλησε να διασκεδάσει τα πιο ποταπά ένστικτά του, σκορπώντας με τις ενέργειές του τη δυστυχία σε κάποιον συνάνθρωπό του που αμφιβάλλω αν θα είχε ξανακούσει πιο πριν, τώρα ξέρει πως έχει νικηθεί και πως ό,τι και αν έκανε, βρήκε τον δάσκαλό του... Ώρα να αλλάξεις παιχνίδι φίλε ή να πας να βγάλεις τα απωθημένα σου αλλού, εδώ κάποιοι κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα από εσένα! Gotcha!!!
Marialena, 28/3/2009 (ουφ!)
Πρώτη μου σκέψη ήταν πως εγώ δεν έκανα κάποια αίτηση για να συμμετέχω κάπου ή να θελήσω να δημιουργήσω κάποια καινούργια, εκτός από τα υπάρχοντα. Δεύτερη σκέψη ακολούθησε την περιέργεια, καθώς έκανα κλικ πάνω σε κάθε ένα από αυτά και έλεγα από μέσα μου, "τι στο καλό είναι αυτά τα λινκς?" και βλέπω μπροστά μου τα τρια σβησμένα μπλογκς από την επίθεση του χάκερ στις 4 Φεβρουαρίου!!!
Ω, Θεέ μου, λέει από κάτω "αναίρεση της διαγραφής?" και το χέρι μου οδηγεί το ποντίκι προς αυτή τη κατεύθυνση. Πατάω τον σύνδεσμο και μου γράφει πως η παλαιά διεύθυνση δεν υπάρχει πια, αλλά δημιουργεί μια νέα στη θέση της για το ιστολόγιο. Το ένα προστέθηκε, το βλέπω ήδη στον Πανόπτη μου ως ενεργό και πατάω να δω τι θα μου βγάλει! Μου δείχνει το ιστολόγιο όπως ήταν ενεργό μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου!!! Πάω στο επόμενο και πάλι το ίδιο και ολοκληρώνω με το τρίτο και δεν πιστεύω στα μάτια μου, ναι, τα ιστολόγια είναι πίσω ξανά, σαν να μην πέρασε μια μέρα ή μάλλον να πέρασε μια μέρα και μια αιωνιότητα μέχρι να τα ξαναδώ μπροστά μου, τα αγαπημένα προσωπικά μου διαδυκτιακά "παιδιά!"
Το τι είχε προηγηθεί από την ημέρα που κάποιος κακόβουλος θέλησε να εισέλθει στον λογιαριασμό μου και να διαγράψει τα τρια συγκεκριμένα ιστολόγια, είναι λίγο πολύ γνωστό, μιας και μια ομάδα φίλων ιστολόγων ασχολήθηκαν για να βρούμε την άκρη σε αυτή τη πρωτόγνωρη εγκληματική ενέργεια εις βάρος μου, έστω και αν διαπράχθηκε διαδυκτιακά. Ο φίλος Δημήτρης ο Museum, επικοινώνησε με ιστολόγους του εξωτερικού για να βρει άκρη με το ζήτημα που το είχαν αντιμετωπίσει και άλλοι πιο πριν από εμάς και μέσα από τις πηγές του ανακάλυψε πως να ανασύρουμε τα περασμένα ποστς μέσα από την προσωρινή μνήμη που έχει φυλάξει το google για κάθε μια δημοσίευση και για πολύ καιρό από τότε, 1500 περίπου δημοσιεύσεις, προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε που και πως θα τις σώσουμε στον σκληρό μας δίσκο μια προς μια... Χρόνος που αφιερώθηκε, αρκετός έως πολύς, ύπνος που χάθηκε επίσης αρκετός και συναισθήματα ανάμεικτα. Ναι, προχωρούσαμε, βρίσκαμε άκρη, μα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου αναρωτιέσαι αν αξίζει τόση στεναχώρια για τη διαστροφική συμπεριφορά ενός "ανώνυμου" θύτη στην πνευματική ιδιοκτησία κάποιων ανθρώπων που την αναρτούν στο διαδύκτιο μέσα από τις σελίδες τους.
Τις επόμενες ακριβώς ημέρες από τη διαγραφή από τον χάκερ των ιστολογίων, άρχισα να ψάχνω στη βοήθεια του Blogger για θέματα που αφορούσαν στην συγκεκριμένη κατάσταση και ανακάλυψα πως υπάρχει ενότητα που λέει "πως να αναφέρετε κλοπή των ιστολογίων σας από κάποιον τρίτο" και διαβάζοντας, συμπλήρωσα τις σχετικές φόρμες που τους ενημέρωνα ότι συνέβη το ίδιο πράγμα σε μένα. Εννέα αιτήσεις έστειλα στο google που του ανήκει ο blogger και κάποια ακόμα ηλεκτρονικά μηνύματα τόσο εγώ αλλά και ο Δημήτρης, προσπαθώντας να τους αναλύσουμε το τι συνέβη. Ευτυχώς θυμάμαι λεπτομέρειες για τις ημερομηνίες δημιουργίας των, τους προηγούμενους κωδικούς πριν την επίθεση και άλλα δεδομένα που ζητούσαν για να ταυτοποιήσουν ότι μου ανήκουν, αλλά μέχρι και χθες απάντηση καμμία, οπότε όταν ολοκληρώσαμε την συλλογή των κειμένων από το ίντερνετ και στη διεύθυνση του καθενός που υπήρχε από την αρχή της δημιουργίας τους, ξανάφτιαξα τα τρια ιστολόγια ξεκινώντας τα ουσιαστικά από την αρχή.
Από χθες το βράδυ όμως, υπάρχουν πια και οι παλιότερες δημοσιεύσεις, όλες, στα αρχικά ιστολόγια, που ο blogger τροποποίησε την διεύθυνσή τους για να τα φέρει ξανά στην επιφάνεια. Έτσι το http://marialena.blogspot.com είναι στη πρότερη μορφή του στο http://marialena5.blogspot.com, το http://marialena1.blogspot.com στο http;//marialena11.blogspot.com και το http://anonimi.blogspot.com στο http://anonimi2.blogspot.com.
Θα μετονομάσω τους τίτλους τους με τις ημερομηνίες που ήταν ενεργά π.χ. 2004-2008 δίπλα στον αρχικό τίτλο για να μην μπερδευόμαστε, αλλά όμως είναι εκεί, ζωντανά ή μάλλον νεκραναστημένα να πω καλύτερα από την κρύπτη του google που της πήρε κοντά δύο μήνες να πραγματοποίησει τα αιτήματα που της απέστειλλα μέσα στην απελπισία μου για τη διαγραφή τους από τον χάκερ, όμως τελικά υπάρχει και Θεός του Ίντερνετ και μας δικαίωσε, επιστρέφοντάς τα πάλι στην ενεργό δράση!
Όσο για τον "λεβέντη" που θέλησε να διασκεδάσει τα πιο ποταπά ένστικτά του, σκορπώντας με τις ενέργειές του τη δυστυχία σε κάποιον συνάνθρωπό του που αμφιβάλλω αν θα είχε ξανακούσει πιο πριν, τώρα ξέρει πως έχει νικηθεί και πως ό,τι και αν έκανε, βρήκε τον δάσκαλό του... Ώρα να αλλάξεις παιχνίδι φίλε ή να πας να βγάλεις τα απωθημένα σου αλλού, εδώ κάποιοι κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα από εσένα! Gotcha!!!
Marialena, 28/3/2009 (ουφ!)
Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009
Make my day! Πέντε πράγματα που μου την "σπάνε"!
Μετά από πρόσκληση της αγαπητής Μαρίνας στο Daily Madness μπλόγκ της, για πέντε πράγματα που μου την "σπάνε" στην καθημερινότητά μου, εκτός του ότι γέλασα με τα γραφόμενά της, προβληματίστηκα κιόλας, μιας και ως λαός έχουμε πληθώρα στραβών και ανάποδων.
Να λοιπόν και η δική μου λίστα των όσων δεν αντέχω, αλλά τα βρίσκω μπροστά μου!
Νούμερο Ούνο: Αγωγή μηδέν...
Μιλάς στο τηλέφωνο και ενώ είσαι συγκεντρωμένος στη κλήση σου και στον συνομίλητή σου, σε διακόπτει η μαμά π.χ. για να σε ρωτήσει τι θα φας το βράδυ, ο προϊστάμενος για να σε ρωτήσει αν έχει χαρτί ο εκτυπωτής, ή πότε θα παραγγείλεις γαλατάκια, λες και αν σε ρωτήσουν αργότερα, θα φύγει το γάλα, ή δεν θα φας βραδυνό! Hello, η Μαριαλένα είναι άνθρωπος!
Νούμερο Ντούε: Έχω ένα μυστικό...
Είσαι στο λεωφορείο, μετά τη δουλειά, συνήθως αποχαυνωμένος και περιμένεις να ξεκινήσει, να πας σπιτάκι σου επιτέλους! Κοντά σου πάντα βρίσκεται μια νεαρή ύπαρξη που έχει το κινητό ανά χείρας και τηλεφωνεί στη κολλητή της για να της πει τα καθέκαστα. Και καλά να της πει δυό κουβέντες και να κλείσει, αλλά το μαρτύριο είναι να ακούς στέρεο όλην την εξιστόρηση των τεκταινομένων, συνήθως γκομενικών, από την ώρα που θα καθήσει και θα βολευτεί, μέχρι την ώρα που θα κατέβει στη στάση της, συνήθως από δέκα λεπτά μέχρι μισή ώρα μετά.
Νούμερο Τρε: Pump up the jam, Yo!
Μεσάνυχτα και η πλάση ησυχάζει? Μα τι λέτε τώρα, που ζείτε αγαπητοί μου? Κάπου έξω υπάρχει ένα "πουσαρισμένο" αμάξι, με έναν νεαρό ή νεαρούς μέσα καψούριδες για να μην το πω αλλιώς και αυτολογοκριθώ, που παίζουν στο στέρεο του αυτοκινήτου τους σε ένταση που θυμίζει κλαμπ, τραγούδια τρίτης λαϊκής κατηγορίας ή μπιτάκια που μπουκώνουν τα ηχεία από την ένταση και εσύ προσπαθείς να κοιμηθείς, ενώ έξω δίνεται συναυλία live, που περνάει από τον δρόμο μπροστά στο σπίτι σου και σηκώνει τη γειτονιά στο πόδι. Αβάντι μαέστρο!
Νούμερο κουάτρο: Φωτιά στα Σαββατόβραδα...
Ξημερώνει Σάββατο, ημέρα "ιερή" για όσους δουλεύουν πενθήμερο και περιμένουν το σ/κ, για να ξεκουραστούν, χαλαρώσουν, κάνουν τις δουλειές τους, φύγουν, έλθουν, διασκεδάσουν, κοιμηθούν κλπ. Εκεί λοιπόν που κάνουν κάτι από τα παρακάτω, υπάρχει πάντα ένας "φίλος" που θα σε θυμηθεί από το πουθενά για να βγείτε. Ο λόγος δεν είναι ότι ξαφνικά τον έπιασε νοσταλγία για το τι κάνεις, όχι, αλλά γιατί ξέμεινε και έπιασε την οπισθοφυλακή για να εξασφαλίσει την έξοδό του. Και το κυριότερο, θα σε πάρουν τηλέφωνο, την ώρα που τρως, κοιμάσαι, είσαι στη τουαλέτα, όταν χαζολογάς στον υπολογιστή, ξανατρώς, πας για ύπνο κλπ. Δεν θέλω να με θυμάσαι μόνον όταν θες να βγεις, πως να το κάνουμε? Δεν τα μπορώ τα τηλεφωνήματα από το πουθενά!
Νούμερο Τσίνκουε: Χασάπη, γράμματα...
Γιατί τις καλές σειρές ή ταινίες στη τηλεόραση προβάλλονται ώρες που μόνον τα βαμπίρ ή οι υπάλληλοι που κάνουν νυχτερινή βάρδια είναι ξύπνιοι, μου λέτε? Πως μπορείς να τις παρακολουθήσεις όταν έχεις πρωϊνό ξύπνημα για να πας στη δουλειά σου? Αυτό προφανώς δεν αποτελεί κίνητρο για τους υπεύθυνους προγράμματος στους τηλεοπτικούς σταθμούς, μιας και την ώρα που μπορείς να καθήσεις να δεις τηλεόραση σαν άνθρωπος, θα παρακολουθήσεις μονάχα επαναλήψεις, ανόητες ελληνικές σειρές, κουτσομπολιά ή θεάματα χωρίς λιοντάρια και δούλους, αλλά με μπόλικο αίμα ή σπέρμα ανάλογα. Θέλω να δω μια καλή ταινία τώρα!!! Μπορώ?
Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη των πέντε σπαστικών πραγμάτων στους φίλους συνιστολόγους:
- Γιώταβήτα
- Stardust30
- Σταυραετό
- Εξόφθαλμη
- Citronella
...και καλά να περάσουμε με το μπλογκοπαίγνιο!
Μαριαλένα, 2/3/2008
Να λοιπόν και η δική μου λίστα των όσων δεν αντέχω, αλλά τα βρίσκω μπροστά μου!
Νούμερο Ούνο: Αγωγή μηδέν...
Μιλάς στο τηλέφωνο και ενώ είσαι συγκεντρωμένος στη κλήση σου και στον συνομίλητή σου, σε διακόπτει η μαμά π.χ. για να σε ρωτήσει τι θα φας το βράδυ, ο προϊστάμενος για να σε ρωτήσει αν έχει χαρτί ο εκτυπωτής, ή πότε θα παραγγείλεις γαλατάκια, λες και αν σε ρωτήσουν αργότερα, θα φύγει το γάλα, ή δεν θα φας βραδυνό! Hello, η Μαριαλένα είναι άνθρωπος!
Νούμερο Ντούε: Έχω ένα μυστικό...
Είσαι στο λεωφορείο, μετά τη δουλειά, συνήθως αποχαυνωμένος και περιμένεις να ξεκινήσει, να πας σπιτάκι σου επιτέλους! Κοντά σου πάντα βρίσκεται μια νεαρή ύπαρξη που έχει το κινητό ανά χείρας και τηλεφωνεί στη κολλητή της για να της πει τα καθέκαστα. Και καλά να της πει δυό κουβέντες και να κλείσει, αλλά το μαρτύριο είναι να ακούς στέρεο όλην την εξιστόρηση των τεκταινομένων, συνήθως γκομενικών, από την ώρα που θα καθήσει και θα βολευτεί, μέχρι την ώρα που θα κατέβει στη στάση της, συνήθως από δέκα λεπτά μέχρι μισή ώρα μετά.
Νούμερο Τρε: Pump up the jam, Yo!
Μεσάνυχτα και η πλάση ησυχάζει? Μα τι λέτε τώρα, που ζείτε αγαπητοί μου? Κάπου έξω υπάρχει ένα "πουσαρισμένο" αμάξι, με έναν νεαρό ή νεαρούς μέσα καψούριδες για να μην το πω αλλιώς και αυτολογοκριθώ, που παίζουν στο στέρεο του αυτοκινήτου τους σε ένταση που θυμίζει κλαμπ, τραγούδια τρίτης λαϊκής κατηγορίας ή μπιτάκια που μπουκώνουν τα ηχεία από την ένταση και εσύ προσπαθείς να κοιμηθείς, ενώ έξω δίνεται συναυλία live, που περνάει από τον δρόμο μπροστά στο σπίτι σου και σηκώνει τη γειτονιά στο πόδι. Αβάντι μαέστρο!
Νούμερο κουάτρο: Φωτιά στα Σαββατόβραδα...
Ξημερώνει Σάββατο, ημέρα "ιερή" για όσους δουλεύουν πενθήμερο και περιμένουν το σ/κ, για να ξεκουραστούν, χαλαρώσουν, κάνουν τις δουλειές τους, φύγουν, έλθουν, διασκεδάσουν, κοιμηθούν κλπ. Εκεί λοιπόν που κάνουν κάτι από τα παρακάτω, υπάρχει πάντα ένας "φίλος" που θα σε θυμηθεί από το πουθενά για να βγείτε. Ο λόγος δεν είναι ότι ξαφνικά τον έπιασε νοσταλγία για το τι κάνεις, όχι, αλλά γιατί ξέμεινε και έπιασε την οπισθοφυλακή για να εξασφαλίσει την έξοδό του. Και το κυριότερο, θα σε πάρουν τηλέφωνο, την ώρα που τρως, κοιμάσαι, είσαι στη τουαλέτα, όταν χαζολογάς στον υπολογιστή, ξανατρώς, πας για ύπνο κλπ. Δεν θέλω να με θυμάσαι μόνον όταν θες να βγεις, πως να το κάνουμε? Δεν τα μπορώ τα τηλεφωνήματα από το πουθενά!
Νούμερο Τσίνκουε: Χασάπη, γράμματα...
Γιατί τις καλές σειρές ή ταινίες στη τηλεόραση προβάλλονται ώρες που μόνον τα βαμπίρ ή οι υπάλληλοι που κάνουν νυχτερινή βάρδια είναι ξύπνιοι, μου λέτε? Πως μπορείς να τις παρακολουθήσεις όταν έχεις πρωϊνό ξύπνημα για να πας στη δουλειά σου? Αυτό προφανώς δεν αποτελεί κίνητρο για τους υπεύθυνους προγράμματος στους τηλεοπτικούς σταθμούς, μιας και την ώρα που μπορείς να καθήσεις να δεις τηλεόραση σαν άνθρωπος, θα παρακολουθήσεις μονάχα επαναλήψεις, ανόητες ελληνικές σειρές, κουτσομπολιά ή θεάματα χωρίς λιοντάρια και δούλους, αλλά με μπόλικο αίμα ή σπέρμα ανάλογα. Θέλω να δω μια καλή ταινία τώρα!!! Μπορώ?
Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη των πέντε σπαστικών πραγμάτων στους φίλους συνιστολόγους:
- Γιώταβήτα
- Stardust30
- Σταυραετό
- Εξόφθαλμη
- Citronella
...και καλά να περάσουμε με το μπλογκοπαίγνιο!
Μαριαλένα, 2/3/2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
