Πικραμένος από το χαμό του γιου του Γεωργάκη στην πολιορκία του Λάλα ο γέρο-Κόλιας Πλαπούτας είχε μεγάλη ανησυχία για την έκβαση της πολιορκίας της Τριπολιτσάς το Σεπτέμβριο του 1821
“-Να με πάρτε να με πάτε στην Τριπολιτσά, να ιδώ τι κάνετε….Πως τα πολεμάτε; Μην πάθετε το ίδιο με το Λάλα….
Του έδωσαν την υπόσχεση, να του περάση ο πόνος κι ο θυμός να ησυχάση. Πως να τον πάνε; Ήταν ογκώδης, γέρος 87 χρονών, υπέφερε από ρευματικά-αρθριτικά. Ο Κόλιας επέμενε. Δεν ήθελε να μένη σε τούτη την έξαρση αργός. Ήθελε του πολέμου τη βοή, του τουφεκιού τον κρότο, τη μυρουδιά του μπαρουτιού. Τον φλόγιζε το πολεμικό μένος. Τον ανατάραζε η ανησυχία. Φοβόταν ο πολύπειρος αρματωλός μη γίνη το κακό, που έπαθαν οι Έλληνες στο Λάλα. Είχε αγωνία μη κάμουν καμμιά αποκοτιά ο Θοδωράκης, ο γιος του Δημητράκης. Τους ήξερε. Μη δειλιάσουν οι απόλεμοι αρχόντοι. Τους εγνώριζε έναν κι ένα.
