...Μελαγχολία ή αξόδευτη αγάπη..;

Λέγεται πως "μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη..."

" Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περιμένεις να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. Ο άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Και αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις - όχι από αυτά που δεν έχεις, αλλά από αυτά που έχεις - δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.
Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι "Το φάντη μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί ν' αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ' την αγάπη που δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, απ' όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη και η ψυχή δια της απώλειάς της κερδίζεται.
Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με το μίζερο εαυτό της που την στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε. Προϋποθέτει μεταστροφή της εγωϊστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φαντάσμα στοιχειώνει τη ζωή μας.
Λέγεται πως "μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη..."
(Από το βιβλίο "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης" της Μάρως Βαμβουνάκη)

Εύχομαι καλή βδομάδα φιλαράκια μου με δυνατές στιγμές!

Το νου μας στις αγαποτσιγκουνιές!!!

...Και ο θεός έπλασε την αγάπη..!

Καλημέρα γλυκιά παρεούλα μου! Σήμερα αρχίζω την ημέρα μου με παιχνίδι!
Οι παιχνιδιάρες διαδικτυακές φίλες μου,
betty΄s cuisine ,HELLENIKO,ΧΡΩΜΑΤΙΣΤO,Margo,(της ώρας η πρόσκληση)
Γνωρίζοντας ότι η τυρκουάζ καρδούλα μου είναι παιχνιδιάρα με προσκάλεσαν στο παιχνίδι της αγάπης!


Με κεφάτη καρδιά ανταποκρίνομαι (είδατε πως απλώθηκε...!

Οι όροι του παιχνιδιού απλοί:
1. Γράψε ποιός σε προσκάλεσε στο παιχνίδι
2. Γράψε 10 πράγματα που αγαπάς
3. Προσκάλεσε με τη σειρά σου 10 ακόμα φίλους.

Τα 10 Αγαπώ... στη ζωή μου που κάνουν την καρδούλα μου να χορεύει
σε αγαπησιάρικους ξέφρενους ρυθμούς...






ΑΓΑΠΩ...
1. Την Αγάπη!
2. Τους Άνθρωπους!
3. Τη Μουσική!
4. Τη Δημιουργία!
5. Τη Φιλία!
6. Την Αισθητική!
7. Την Ιερή τρέλλα!
8. Το Χιούμορ!
9. Την Αυθεντικότητα!
10.Το κέφι για ζωή!

Οι 10 φίλοι που προσκαλώ στο παιχνίδι της αγάπης είναι:



Προηγούνται τα κορίτσια:
1.Φυσικένια
2.ΑΝ ΜΑΣ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ
3.Terra Amata
4.Ρίκη Ματαλλιωτάκη
5.sofiascomments
Και η σειρά των αγοριών:
1.ionnkorr
2.ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
3.STAVENTO
4.Seirios
5.Skroutzakos
Φυσικά θα ήθελα να το αφιερώσω σε όλους σας,αλλά οι όροι του παιχνιδιού είναι αυστηροί!
Όμως ...έχω στο νού μου,παιχνιδάκι , δικής μου επινόησης που δεν θα μου γλυτώσει κανείς!!!
Το νού σας!
Μ΄αγαπάτε ή τσάμπα σας αγαπάω;
Φιλιάαααααααααααααααααααααα!!!

Το Φθινόπωρο των συναισθημάτων!

Φιλαράκια μου, θέλω να σας ευχηθώ καλή βδομάδα και να καλωσορίσουμε την παραμυθένια ατμόσφαιρα του Φθινοπώρου με ένα παραμύθι..!
Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους!



Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις – Το Νησί των Συναισθημάτων

Ο ήλιος μου...έχει γράμμα..!

Eίσαι ο ήλιος μου...

Σε ακολουθώ και συνεχίζω το ταξίδι της ζωής μου...όχι μόνη μου,γνωρίζεις ότι πάντα ήθελα να μοιράζομαι τον αισιόδοξο κόσμο μου.

Λάμπεις...ήλιε μου και με φωτίζεις...με χρωματίζεις...με ζωντανεύεις...



Δεν ακολούθησα τα στερεότυπα στη ζωή, ήταν στενά και κακοραμμένα ποτέ δεν με χώρεσαν...

Θέλει ευρυχωρία η ψυχή για να ξεδιπλωθεί να ανοίξει, να πετάξει...να δημιουργήσει και να μιλήσει...

Να μιλήσει...αυτό είναι η ουσία ήλιε μου,η ψυχή να μιλάει...να μη σωπαίνει...

Να ακούγεται και να ακούει...να μας συνοδεύει σε ό,τι κάνουμε,να είναι πάντα μαζί μας!

Σπουδαίο εφόδιο στη ζωή η ανοιχτή ψυχή ήλιε μου!

Αυτό σε κάνει να λάμπεις και σε μαθαίνει να αγαπάς!

Αυτό θέλω να προστατεύεις στο καινούργιο ξεκίνημα της ζωής σου!

Δεν θυμάμαι τίποτα που θα ήθελα να ξεχάσω...και αυτός είναι ο λόγος που δεν με ξέχασαν...

Είμαστε πολλοί αυτοί που αγκαλιασμένοι και αγαπημένοι ευχόμαστε για σένα και την αγάπη σου, τα ομορφότερα και τα αυθεντικότερα να σας συνοδεύουν στη ζωή σας!

Εμείς σε ακολουθούμε ήλιε μου...

Ο δικό μου ήλιος έμαθε με τα χρόνια να συνταξιδεύει αγαπημένα και με τα σύννεφα...για αυτό ευγνωμονώ τη ζωή!
Δεν είναι βλέπεις όλες οι μέρες στη ζωή μας ηλιόλουστες...

Ξέρεις...για ποια ζωή...αυτή, της Αρμονίας και της Αισθητικής ,ήλιε μου...

Αυτή τη ζωή που ήθελα, που έζησα και μοιράστηκα μαζί σου!

Τα δάκρυα της χαράς μου, είναι πολύχρωμα,ζεστά,απαλά,και ομορφαίνουν τη ματιά μου για τη ζωή...στα προσφέρω με όλη μου την αγάπη!

Μόνο χαρά θέλω να σου προσφέρω ήλιε μου...

Ό,τι νιώθει η μαμά σου,πέντε μέρες πριν το γάμο σου τα μοιράζεται..!

Έτσι δεν είπαμε;

Υ.Γ. 1.Φιλαράκια μου,θέλω να σας πω ένα τεράστιο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη που μου προσφέρατε με τις ευχές σας και τη θετική σας ενέργεια.

2.Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τον καλό μου σύντροφο Κώστα,που θέλω να ευχαριστήσω για την άπειρη τρυφερότητα και αγάπη που προσφέρει σε μένα και στα παιδιά μου!

3.Συγχωρήστε μου την επανάληψη στο θέμα,αλλά με ξεπερνάει!

Ας σπείρουμε αστέρια...

Ο "Σπορέας Άστρων" είναι ένα άγαλμα που βρίσκεται στο Kaunas, Lituania...

Την ημέρα περνάει απαρατήρητο...

...Όμως σαν φτάνει η νύχτα,το άγαλμα ξαναβρίσκει το νόημά του...


...Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια...
Ακόμα κι΄όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι..!


Πόσο γρήγορα περνάνε οι βδομάδες...
Ας προλάβουμε να πούμε μόνο λόγια γλυκά...λόγια αγάπης...λόγια φιλίας...
Ας προλάβουμε να σπείρουμε αστέρια!
Φιλαράκια μου, με αγάπη σας εύχομαι ένα αστεράτο Σαββατοκύριακο!

Μωβ, δυνατές, αγάπης , στιγμές ζωής..!

Δεν είναι υπέροχα;

Φίλοι μου,
παρακαλώ μπορείτε να απολαύσετε,τη ζωή...
Μέσα από τη θαυμάσια ψυχή της Τζούλιας μας!
Σήμερα, με περίμενε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη!
Το μεράκι, η δεξιότητα, η αγάπη, η ευαισθησία, η ψυχή, της Μωβονεραιδένιας δασκάλας μας, με καταγοήτευσε, με κατασυγκίνησε!
Δημιούργησε και μου έστειλε αυτά τα αξιοθαύμαστα έργα, σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μου.
Τζούλια μου, δεν είμαι καθόλου μαρτυριάρα,αλλά πως μπορεί να μη μοιραστώ αυτή την ομορφιά...αυτή τη ζωντανή απόδειξη ζωής...
Ζωή, σημαίνει να ξανοίγεις τη ύπαρξή σου στους ανθρώπους...
Ζωή σημαίνει να μοιράζεσαι...
Ζωή σημαίνει, αυτό που ένιωσα όταν αντίκρισα τις δημιουργίες της Τζούλιας!
Απολαύστε φίλοι μου την ουσία της ζωής!
Αν έχετε οποιαδήποτε αντίρρηση, με χαρά το συζητάμε μετά μουσικής όμως, σας παρακαλώ...

Σας γλυκοφιλώ!

Ένα καράβι γεμάτο ευχές!

Σήμερα θέλω να αφιερώσω αυτό το εργάκι μου, σε όλους όσους αντιμετώπισαν προβλήματα υγείας και τα μοιράστηκαν μαζί μας
Tα αμπάρια του , είναι γεμάτο ευχές και θετική ενέργεια!
Ευχές για υγεία, δύναμη, γρήγορη ανάρρωση και περαστικά σε όλους...
Μαράκι, το μεγαλείο της ψυχής σου νικάει!
Κηπουρέ σπουδαίε, η αγάπη σου και η δύναμή σου, είναι το καλύτερο φάρμακο για να εξοντώσει κάθε κακό, που απείλησε το ομορφότερο λουλούδι της ζωή σου, το γιόκα σου! Σιδερένιος!
Κ....συντροφάκι μου αγαπημένο, απέδειξες για μια ακόμα φορά τη γενναία σου ύπαρξη!
Σε θαυμάζω αφάνταστα!
Μαμά μου γλυκιά και τσαχπίνα, ελπίζω να καταφέρεις και φέτος στα 88 χρόνια σου,να φύγεις διακοπές και να απολαύσεις την υπέροχη θέα , από τη βεράντα του σπιτιού σου, στο χωριό που λατρεύεις ,την πανέμορφη Νεραίδα σου!
Το καραβάκι μου, είναι πανέτοιμο και σαλπάρει να ικανοιποιήσει όλες τις ευχές !!!
Να είστε όλοι καλά και να περάσετε ένα ήρεμο όμορφο Σαββατοκύριακο!
Κερνάω μουσική για χαλάρωση!!!

Για τη Μαρία...tweety...

... Όνειρα, ζωντανά και πολύχρωμα, που δικαιούται, ένα κορίτσι με τα 24 όμορφα χρόνια του...Ξαφνικά πάγωσαν...
Και το κορίτσι παλεύει γενναία να τα ζεστάνει και να τα ξαναζωντανέψει!
Φίλοι πολλοί, προσκαλούν αγγέλων ελπίδες και θαύματα να προστατεύσουν τα αθώα ,αυτά γεμάτα νιάτα χρόνια!

Τα νιάτα, δεν τα τρόμαξε η παγωνιά , παλεύουν μαζί της και θα νικήσουν!
Φίλοι μου, όλων των εποχών και χρόνων, ας στείλουμε όλοι μαζί ,της αγάπης τη δύναμη στη Μαρία , την αξιολάτρευτη Μαρία, που μέσα από το ιστολόγιό της http://mariatweety.blogspot.com/, το παλεύει μέχρι που παλεύεται και μπορεί...λέει.
Εμείς είμαστε σίγουροι ότι η νίκη, είναι δική της!
Ευχαριστώ τον "ΑΝΘΟ",για την επίσκεψή του και την πληροφόρησή του, για το ιστολόγιο της Μαρίας.

Χρωματίζοντας...τα όνειρα..!

'Οπως ήδη γνωρίζετε , τα δυο παιδιά μου, έχουν μεγαλώσει τόσο, που ζούν πλέον μόνα τους.
Πρώτα έφυγε η κορούλα μου σαν μεγαλύτερη, τρία χρόνια τώρα, και ακολούθησε ο γιόκας μου, πριν οκτώ μήνες.
Δεν σας κρύβω ότι είμαι αρκετά χαζομαμά ,το μόνο που σώζει λίγο την κατάσταση, είναι το χιούμορ, το οποίο υπάρχει στη μεταξύ μας επικοινωνία και το χρησιμοποιώ συχνά, όταν θέλω να απαλύνω κάποια υπερβολική προστατευτική μου τάση!
Οι πίνακες της σημερινής ανάρτησης, είναι κάποια εργάκια μου, που διάλεξε ο γιός μου και το αξιολάτρευτο κορίτσι του, να βάλουν στο καινούργιο τους σπίτι!
Η χαρά μου μεγάλη και η συγκίνηση μου απερίγραπτη...!
Οι φωτογραφίες αδικούν λίγο τα εργάκια, αλλά τι σημασία έχει η μαμά, είναι τρελαμένη! Υπάρχει... μέσα σε ένα χώρο γεμάτο, αγάπη και όνειρα!
Είναι το ξεκίνημα, δυο νέων παιδιών που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και χαράζουν τη δική τους πορεία!
Αυτή την πορεία, η μαμά, με αστείρευτη αγάπη...τη χρωματίζει...!


Kαι την επενδύει μουσικά...με SANTANA!
Χρώμα...ρυθμός...χορός..!
Υ.Γ.Ο γιός μου, παίζει κιθάρα, μπορώ να πω, ότι είναι ένας πολύ καλός και σεμνός κιθαρίστας!
Πήρε το ταλέντο του μπαμπά του!

Φράουλες και αίμα..!

Ένα μπαλκόνι στο Αιγαίο...
Ροκ διάθεση...
Ξύλα...
Κόκκινες πινελιές... και η μνήμη, ζωφράφισε...
Φράουλες και αίμα..!
Γροθιά... η ταινία "Φράουλες και αίμα"!
Δυνατή και πάντα επίκαιρη!
Πως να ξεχαστεί...!



Στο αγόρι, με τα μακριά μαλλιά και τα 53 χρόνια!
Στο "ιερό καταφύγιο" , του Αιγαίου!
Στη δύναμη της αγάπης!
Εσύ με ξέρεις πιο καλά..!

Άνθρωπε αγάπα...

Δεκαετία 70...πως να ξεχάσεις ποτέ, τους POLL!
Πάρτυ, φίλοι, μουσικές και όνειρα...ατελείωτα όνειρα!
Μια καρδιά, τα πρόσωπά μας και η αγάπη, παρέα μας!
Όλα άνθιζαν τότε...το Άνθρωπε αγάπα...έγινε σύνθημα,και το φυλάξαμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας!
Μ΄αυτό πορευτήκαμε, αυτό μας οδηγούσε, αυτό μας βοηθούσε στις δύσκολες στιγμές,αυτό μάθαμε να νιώθουμε,αυτό μπορούμε να προσφέρουμε!
Αφιερωμένα, το εργάκι μου και το τραγουδάκι, σε όλους εσάς, που περνάτε από εδώ, και με συγκινείτε, όταν σας επισκέπτομαι!