Tots los bons autors qu'afirman que l'etimon *kau emplegat tà designar rapinhaires nocturns en las nòstas lengas romanicas (caús, gahús, gavèca, gavèc, chouette, chevèche etc), lhevat los derivats deu celtic cauannu (chavan, chouan, chat-huant), qu'ei d'origina francica, kawe en francic designava la corbaishina, l'agraula. Jo ne soi pas d'acòrd. La relacion enter la corbaishina e lo gahús n'ei pas evidenta, e la enter la corbaishina e la soritz-cauva (qui comparteish l'etimologia: cauva, de cauua, per assimilacion deis tinhahus dab los gahús) enqüèra mensh. Que supausi lo mot galloromanic
càuus qu'ei d'origina celtica,
kàwos: gahús. La lenga gallica qu'avè aumensh un mot cauo-, representat en l'onomastica e la toponomia gallicas, totun la significacion deu mot que'nse demora desconeguda per la fauta de l'abséncia de corresponents evidents en las lengas neocelticas (Ved Dic. Gaul. Delamarre). Que'u trobam, per exemple, en lo nom de la nacion galesa deus Andecaui, qu'ei a diser, segon jo, possiblament los hòrt 'cauus' i.e. uglaires (ande- = hòrt, hèra; caui, uglaires, ululaires, autanplan gahús). Los Andecaui que balhèn lo lor nom a la vila d'Angers. Delamarre que-nse balha un hèish d'exemples de noms de tribus o de lòcs qui presentan aqueste mot cauus en composicion, tant en Gallia com en Bretanha (l'insulara) (ved. Dic. Gaul, adreça cauos). Per exemple, Chaomps(Aisne) de *Cauo-magos, camp deu 'cauus' de comparar dab Chavenay (en 1004: Cavenoilus) de *Cauano-ialon (artiga deu gahús). Qu'èra autanplan un petit nom: Cauos, Cauus, possiblament Cauia, Cauilla , comparable aus autes petits noms Cauanos, Cauanus (atestat, gahus) e Brennus (possiblament de Branos, corbaish). En las lengas neocelticas, que'u trobam sonque devath ua fòrma derivada deu celtic ancian kawannos var. kuwannos) qui sembla compartir l'etimon deu noste mot kawos (galés cauanus, br. ancian kouann, br. modèrne kawann, gual. cwan). Ua ipotèsi simpla, deu vòste servidor, que hè derivar kawannos - kuwannos de kawos, d'ua manèira non acertada.
Quin podem har arreligar cauannos a a cauos? Dilhèu d'un mei ancian kawamos: lo mei ululaire? Totun, totas las fòmas sabudas, tant l'antica de Gallia com las neocelticas de las duas Bretanhas, que son dab n. O compausat kauo-uanos lit. gahús-tuaire? N'a pas tròp de sens. O dab la particula -no- qui indica un teonime: kawa-no-s: lo mèste cridassèr (mèste deus cridassèrs, deus gahús) Totun, la caracteristica d'aquesta particula qu'ei precisament d'estar especifica deus teonimes, çò qui pausa problèma. O ua manèira de substantivar un vèrbe suu modèle sabut cingeno- (caminaire, fantassin) de cinge- (caminar), alavetz , kuwanos o kawanos: uglaire, ululaire d'un vèrbe *kuwa-, °kawa-, uglar, ulular. La relacion enter kawanos e kawos que seré en fèit similara enter la qu'avem en gascon enter lo mot arland (substantiu postverbau de 'arlar') e lo son sinonime arlòt (masculinizacion despreciativa de 'arla').
Perqué aqueste doblon kawos, kawanos? Probablament per coupa d'un mot omonime deu noste mot brac kawos, parion deu mot latin cauus, e qui devè signifcar cau (cavat) cf. vielh irl. cúa, gual. cau = gasc. cau. Aquò qu'explicaré la generalizacion de la fòrma longa kawanos au despens deu mot de significacion ambigua kawos, qui perdó la significacion de ululaire, gahús en las lengas neocelticas entà non pas guardar sonque la de 'cau', 'cavat'. Per contra lo mot qu'a suberviscut en occitan (còis, caús, guè(h)us, ga(h)ús) , cavèc, cavèca, gavèc, gavèca, en alemand dialectau: Kautz = gahús, en basco gauhontz, gabontz, gauhuntz, kaheka. Un celtisme probable, que'n soi persuadit, enqüèra que non credut per nat linguista, que jo sàpi.
