Ik was in juni zo ongelofelijk fier op mezelf, ik was zes maanden zwanger en had eigenlijk nog niets gekocht voor onze kleine pruts die verwacht werd rond halverwege september. Ik was van plan alles te kopen in de solden, dan ging ik me eens echt goed laten gaan. Plannen werden gesmeed om met de meter-to-be Gent te veroveren. Ik keek er echt naar uit... Maar daar stak iemand een stokje voor.
Op 18 juni, ging ik met krampen in mijn buik richting huisarts, die me dadelijk doorverwees naar het ziekenhuis en waar ik na een kwartiertje al in een ziekenwagen werd geduwd richting UZ Gent. Iedereen, behalve ikzelf, was er blijkbaar van overtuigd dat ik nog die nacht ging bevallen. Ik kneep mijn benen stevig dicht, maar na een weekje vond mijn kleine pruts dan toch de uitgang. Op 24 juni 2009 kwam er een lief klein ventje op de wereld. Mauritz is zijn naam. Veel te vroeg kon ik hem bewonderen, alleen moest dit de eerste week van op een afstandje. Ik hield Mauritz drie dagen na mijn bevalling eindelijk vast en liet hem nooit meer los. Halverwege september konden we eindelijk het UZ Gent verlaten en begon het leven met ons drietjes thuis... en daar genieten we nu (meestal) nog van...
Voor de mensen die graag meer info willen over (extreem) premature geboren baby's is de site van het VVOC
 |
Mauritz, net geboren, zo een twee uur oud (28weken oud, 1504gram en 41cm) |
 |
Mauritz ergens halverwege oktober, bijna 16maand Zegt heel af en toe eens mama, maar vooral Dada stapt net nog niet, verkent de wereld nog op zijn knietjes... |
Dus bij deze BEDANKT aan alle mensen ( maar dan ook iedereen) die er voor ons waren tijdens deze periode...
