gündüz uykularından bile beni kabusla uyandıran bir şaşırmış bilinçaltım var artık benim. misal az önce kalktım?(şimdi buraya bi açıklama getireyim, az önce dediğim 1,5-2 saat önce kalktım ama geniş çaplı bir watashi wa candy taraması yaptım nette) tahmin et nası huzursuz nası mal gibi kalktım. eskiden de bok varmış gibi o huzurlu öğlen uykularını reddederdim ben, anarşik duruşumun(!) ilk sinyallerini orda verdim, evet. arkadaşım, 5-7 yaşları arasında bişisin zaten, uyu yani, ne kaybedersin ki, uyanınca melek teyze çikolatalı ekmek ve sütlü çay(ingiliz kraliyet ailesindendi melek) eşliğinde ziyafet çektirirken, sen de ay savaşçıları, tusubasa ve şeker kız candy'den birini izliceksin yani program çok basit ve isyan bayraklarını çekmeye gerek yok. hakikaten zor değil hani. neyse şeker kız candy bence orospuydu. antony'yi hemen unuttu, antony, attan düşüp ölebilicek bahtsız antony, cengaver antony, hiç haketmiyodu böyle bi muameleyi. antony daha iyilerine layıktı ya, hani yaşasa candy ye siktiri çekerdi bence zaten.
eheh, antony, isterdim ki sana tek bi sözüm var diyeyim ama 3 tane sözüm var bak.
first of all, seninki, senin yasını, na böyle tuttu.
secondly diyeyim, "seni versinler ellere, beni vursunlar."
finally; yaftalamadan bi düşün anthony.
son derece vurucu bi son bu.
