Σοκολατένιο μπράουνι με κόκκινο, γλυκό κρασί και κράνμπερις

Πάντα και όπου μπορώ στη ζαχαροπλαστική χρησιμοποιώ το αλκοόλ καθώς μου αρέσει να το καταλαβαίνω στη γεύση. Αν είναι να προτιμήσω ένα κέικ με μεγάλη ποσότητα από αλκοόλ σε σχέση με ένα άλλο χωρίς αυτό, σίγουρα θα προτιμήσω το πρώτο. Το ίδιο συμβαίνει και όπου μπαίνει καφές. Πάντα μου άρεσε η γεύση του στα γλυκά ή τα παγωτά. Γενικώς δηλαδή η «ενήλικη» εκδοχή των γλυκών είναι αυτή που προτιμώ. 

Μπουκιές πρέτσελ με σάλτσα τυριού

Τα πρέτσελ τα είχα δοκιμάσει για πρώτη φορά όταν πριν χρόνια είχα ταξιδέψει στο Βερολίνο. Δεν ήξερα τι ήταν αλλά ανάμεσα σε όλα τα υπέροχα αρτοσκευάσματα και γλυκίσματα που υπήρχαν σε ένα μαγαζί που επισκεφθήκαμε, αυτά μου τράβηξαν την προσοχή. Το σχήμα τους που ήταν σαν φιόγκος με γοήτευσε, όπως επίσης και ο ανθός αλατιού με τον οποίο ήταν διάσπαρτα πασπαλισμένα. Η πρώτη μπουκιά που έφαγα επιβεβαίωσε την ορθή επιλογή μου να αγοράσω ένα απ΄αυτά. Έκτοτε όπου τα βρίσκω τα προτιμώ εγώ αλλά και η Μεγάλη μου που είναι εθισμένη στην γεύση τους κι εδώ ταιριάζει απόλυτα το ρητό που λέει για εκείνο το μήλο και τη μηλιά. Βέβαια θα μου πεις, μήλο σου δεν είναι και η Μικρή που δεν θέλει ούτε να τα βλέπει? Αλλά οκ, ας μιλήσουμε για πρέτσελ και μόνο για πρέτσελ.

Ελιόπιτες

Οι ελιόπιτες είναι μια κυπριακή συνταγή, κυριολεκτικά μπουκιά και συχώριο, που μου έδωσε η Ελληνοκύπρια Ελένη που ζει στην Αγγλία. Έψαχνα χρόνια μια δοκιμασμένη συνταγή για αυτές τις πίτες και ήρθε σε μένα από πρώτο χέρι και μάλιστα πολύ αγαπημένο και περίπου... συγγενικό.

Κασερόπιτα με καταΐφι

Χθες  που λες, έγινε το πάρτι μασκέ του σχολείου της Μεγάλης. Το τι θα ντυθούν τα κορίτσια ήταν ένα ζήτημα που με απασχόλησε, γιατί δεν θα το αρνηθώ πως την κατευθυντήρια γραμμή προσπάθησα να την δώσω. Οκ, έβαλα κι εγώ το χεράκι μου μιας και οι πριγκιπικές στολές από τις σύγχρονες ηρωίδες της Disney δεν είναι το καλύτερό μου. 

Σοκολατένια μπισκότα με ταχίνι, αλεύρι φαγόπυρου και μέλι

 

Η φωτογράφιση αυτών των μπισκότων έγινε αρκετό καιρό πριν και είναι πέρα για πέρα δεσμευτική. Τα ξερά φύλλα δέντρων μόνο άνοιξη δεν θυμίζουν. Ήταν χειμώνας, έβρεχε, είχε συννεφιά και εγώ είχα βγει στο μπαλκόνι ως συνήθως, είχα απλώσει όλα τα συμπράγκαλα και φωτογράφιζα με μπουφάν προσπαθώντας ο αέρας να μην μου μετακινεί τα φύλλα. Βέβαια, και σήμερα κάπως έτσι είναι ο καιρός, μόνο που οι αμυγδαλιές είναι ανθισμένες.  Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για χειμωνιάτικη συνταγή, αλλά τότε αυτή την έμπνευση είχα.