σε μια παραλία

Δεν ξέρω ποια χέρια

σε κανάκεψαν,
σε νανούρισαν,
ποια μάτια σου 'δωσαν ζωή
και ποιο στόμα
ένα όνομα.

Δε θέλω να ξέρω
ποιο πόδι θα σε κλωτσήσει
σκουπίδι μαζί με τ' άλλα σκουπίδια

Εσύ όμως πάντα θα χαμογελάς

-αυτή είναι και η μοίρα σου-

παιδικά κι αθώα.

Μην ανησυχείτε σύντροφοι

Σε προηγούμενη επίσκεψη μας, η γιαγιά θυμήθηκε πώς στα νεανικά της χρόνια, μέσα της δεκαετίας του ’50 δηλαδή, έκανε διαλέξεις αθεϊσμού για τους συχωριανούς της στη Βιχλιαέβκα.

Η Βιχλιαέβκα, αρκούντως απομονωμένη, είχε μια παλιά ξύλινη εκκλησία που κάηκε από κεραυνό στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Πιθανά πως κάποιος επίτηδες έκοψε το καλώδιο του αλεξικέραυνου. Είχε και ιερέα επίσης· παρόλα τα κηρύγματα αθεϊσμού, η γιαγιά είχε βαφτίσει στα κρυφά και τα δυο παιδιά της. Ήταν βέβαια επικίνδυνο, ιδιαίτερα καθώς ο άντρας της ήταν μέλος του κόμματος και αν γινόταν αντιληπτές οι βαφτίσεις θα είχε σοβαρούς μπελάδες.

(...)

Οι άνθρωποι στα χωριά, ειδικά οι παλιοί, είχαν τη δική τους σοφία, όπως σε όλα τα μέρη του κόσμου· ανεξάρτητα αν σήμερα πολλή από αυτή έχει πια χαθεί εξαιτίας της σοβιετικής διακυβέρνησης και του αλκοόλ.

Όταν πέθανε ο Στάλιν, στη Βιχλιαέβκα εστάλησαν οδηγίες για εκδηλώσσεις πένθους και τα σχετικά. Έτσι ο επικεφαλής του αγροτικού συνεταιρισμού, τοπικός άνθρωπος του κόμματος βεβαίως, μάζεψε τους χωριανούς στο «σπίτι του πολιτισμού» να τους ενημερώσει σχετικά.

Βλέποντας ότι δημιουργήθηκε η σχετική ανησυχία, έκλεισε το λόγο του λέγοντας:

«Μην ανησυχείτε σύντροφοι. Ο Λένιν πέθανε, και ζήσαμε. Τώρα που πέθανε ο Στάλιν, πάλι θα ζήσουμε.»

Olya Gluschenko και Κωστής Δρυγιανάκης

Η γιαγιά σήμερα.

Ευχαριστώ τους καλούς φίλους, Olya και Κωστή. που μοιράστηκαν μαζί μου τις εντυπώσεις τους από το ταξίδι τους στο Βόρονεζ φέτος τον Ιούνη.

Το Υπερκείμενο

Προσπάθησα να το διαβάσω με κάθε τρόπο.
Οι παραδοσιακοί τρόποι μάλλον δεν ήταν ό,τι το πιο χρήσιμο στις προσπάθειες ανάγνωσης, ερμηνείας και ανάλυσης.
Είπα να εφαρμόσω στην ανάγνωση την διακειμενικότητα, καθώς και άλλες αρχές της σημειωτικής.

Τελικά νομίζω πως μάλλον έτσι μπορεί να διαβαστεί καλύτερα και να κατανοηθεί πλήρως.

Τώρα, μάλιστα.
Αυτό μπορεί κανείς να το πει κανείς Υπερκείμενο.

Μπορεί να μην είναι καλύτερο από το πρωτότυπο. [Εξάλλου αυτό το έγραψε επώνυμος, άρα είναι και εξ ορισμού καλό και αποδεκτό και πάνω απ' όλα φιλοσοφημένο.]
Ε, τώρα, αν κάποιοι προσπάθησαν να το σχολιάσουν, χαρά στο κουράγιο και την υπομονή τους!

Αντί να το σχολιάσω, λέω να πάω μια βόλτα στα Προσφυγικά απόψε, ό,τι απέμεινε δηλαδή. Εκεί στα στενά δρομάκια και τα χαμηλά σπίτια θα προσπαθήσω να διαβάσω τα άλλα υπερκείμενα, τα πραγματικά....