Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ σέ ἕναν Ἁγιορείτη μοναχό

Κάποτε ένας μοναχός ήταν αρχοντάρης σ’ένα Μοναστήρι του Αγίου Όρους (Αρχοντάρης είναι αυτός που φροντίζει για τους επισκέπτες, ετοιμάζει τα δωμάτια, προσφέρει τον καφέ και το κέρασμα. Είναι ένα πολύ κουραστικό διακόνημα, ιδίως στο Άγιο Όρος, που οι προσκυνητές κάθε μέρα είναι πάρα πολλοί).

Αυτός λοιπόν ο αρχοντάρης είχε κουραστεί πολύ από το διακόνημά του, το οποίο εκτελούσε επί πέντε χρόνια συνέχεια, και ζήτησε από τον Ηγούμενο να τον αντικαταστήσει.

Κάνε υπομονή, του απάντησε ο Ηγούμενος, και θα φιλοξενήσεις και Άγγέλους !!!

Να’ναι ευλογημένο, απάντησε ο μοναχός.

Ύστερα από λίγο καιρό, ένα βραδάκι, αφού είχαν κλείσει οι πόρτες της Μονής, όπως ήταν κατάκοπος, κάθησε στο αρχονταρίκη λίγο, άνοιξε την Καινή Διαθήκη και άρχισε να διαβάζει. Βλέπει λοιπόν ξαφνικά να μπαίνει από την πόρτα του αρχονταρικιου ένας ωραιότατος νέος, ντυμένος στα λευκά.

Ευλογείτε, Πάτερ μου, του λέει. Ω, τι διαβάζετε, το Ευαγγέλιο του Ουρανού; Είστε μακάριος !!!

«Ἡ στενοχώρια ἡ δική μου εἶναι, ἂν κάνω τὸ δικό μου θέλημα».

Εἶναι ἀνάγκη νὰ φιλοξενοῦμε καὶ νὰ ἐλεοῦμε μὲ ἱλαρότητα

Ἀδελφὸς ἐπισκέφθηκε κάποιον ἀναχωρητὴ καὶ φεύγοντας τοῦ λέει:

«Συγχώρεσέ με, ἀββᾶ, γιατὶ σὲ ἐμπόδισα ἀπὸ τὸν κανόνα σου».

«Ὁ δικός μου κανόνας -ἀποκρίθηκε- εἶναι νὰ σὲ ἀναπαύσω καὶ νὰ σὲ στείλω εἰρηνικό».

27. Κάποιος ἀναχωρητὴς ἔμενε πολὺ κοντά σε κοινόβιο καὶ ἔκανε πολλὴ ἄσκηση.

Συνέβη νὰ πᾶνε κάποιοι στὸ κοινόβιο καὶ πίεσαν κι αὐτὸν νὰ φάει ἐκτὸς τῆς ὁρισμένης ὥρας του.

Κατόπιν τὸν ρώτησαν οἱ ἀδελφοί:

«Τὴν ὥρα ἐκείνη δὲν στενοχωρήθηκες, ἀββᾶ;»

Εἶναι ἀνάγκη νὰ φιλοξενοῦμε καὶ νὰ ἐλεοῦμε μὲ ἱλαρότητα

1. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἀπολλὼς γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τῶν ἀδελφῶν:

«Καθὼς ἔρχονται οἱ ἀδελφοί, πρέπει νὰ ὑποκλινόμαστε μὲ σεβασμό, τὴν ὥρα ἐκείνη στὸν Θεὸ ὑποκλινόμαστε καὶ ὄχι σ᾿ αὐτούς. Γιατὶ λέει «εἶδες τὸν ἀδελφό σου, εἶδες τὸν Θεό σου». Καὶ αὐτό, κατὰ τὴ μαρτυρία τῆς Γραφῆς, τὸ ἔχουμε παραλάβει ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ. Ἀκόμη ὅταν τοὺς ὑποδέχεστε, νὰ σπεύδετε μ᾿ ὅλη σας τὴν καλὴ διάθεση νὰ τοὺς ἀναπαύσετε. Καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Λὼτ ποὺ μὲ τὴν ἐπιμονή του φιλοξένησε τοὺς ἀγγέλους».

2. Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Ἐπιφάνιος ὅτι μὲ πάρα πολὺ μικρὸ ἀντάλλαγμα πουλάει ὁ Θεὸς τὰ ἀγαθά του σ᾿ ἐκείνους ποὺ σπεύδουν νὰ τὰ ἀγοράσουν, γιὰ ἕνα κομματάκι ψωμί, ἕνα τιποτένιο ροῦχο, ἕνα ποτῆρι κρύο νερό, ἕναν ὀβολό.

Πρόσθετε καὶ τοῦτο: Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δανείζεται ἀπὸ ἄλλον ἄνθρωπο, εἴτε γιατὶ εἶναι πολὺ φτωχὸς εἴτε γιὰ νὰ βελτιώσει κάπως τὴ ζωή του, τὴν ὥρα ποὺ ἐπιστρέφει τὸ δάνειο ἐκφράζει βέβαια τὴν μεγάλη του εὐγνωμοσύνη, ἀλλὰ τὸ ἐξοφλεῖ κρυφά, ἐπειδὴ ντρέπεται. Ἐνῷ ὁ δεσπότης Θεὸς ἐνεργεῖ ἀντίστροφα. Δανείζεται κρυφὰ ἀλλὰ τὰ ἐπιστρέφει ἐνώπιον ἀγγέλων, ἀρχαγγέλων καὶ δικαίων ψυχῶν.

13. Ἀδελφὸς εἶπε στὸν ἀββᾶ Ποιμένα:

Ὅταν δίνετε νά μή λέτε ἔδωσα, ἔχασα, τάισα...

Ὅταν δίνετε νά μή λέτε ἔδωσα, ἔχασα, τάισα. Ὁ Θεός σᾶς ἔδωσε τά ὑπάρχοντα, ὁ Θεός ἔδωσε εὐλογία, γιά νά δίνετε· ὅταν ἔρχονται ἀπό μακριά, νά φιλοξενεῖτε καί νά τά δίνετε ὅλα.

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_163.html?m=1

Κεφ.6.Περί φιλοξενίας καί ἐλπίδος στόν Θεό. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ.6.Περί φιλοξενίας καί ἐλπίδος στόν Θεό. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-11-2016 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Νηστεία καί φιλοξενία. Νηστεία καί συνεστιάσεις. Νηστεία καί σκανδαλισμός. Π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου

Νηστεία και φιλοξενία

Είχα εξομολογηθεί στον Γέροντα προ ετών, θυμάται ένα πνευματικοπαίδι του, ότι είχαμε φιλοξενήσει στο σπίτι κάποιον εξάδελφο, λίγο κοσμικό στο φρόνημα σε ημέρα νηστείας και γι’ αυτό δεν είχαμε νηστεύσει. Ο Γέροντας υπήρξε αυστηρός:

-Την μια ο εξάδελφος, την άλλη ο κουμπάρος, την τρίτη ο μπατζανάκης, μετά ο φίλος! Αν το πάτε έτσι, δεν πρόκειται να νηστεύετε.

Καλά κάνετε και φιλοξενείτε. Αυτό σας το συνιστώ. Ακόμη και σε μέρες νηστείας. Αλλά θα προσφέρετε νηστήσιμα φαγητά.

Περιποιημένα και νόστιμα αν θέλετε να τιμήσετε κάποιον, αλλά νηστίσιμα. «Σήμερα», θα του λέτε απλά, «είναι νηστεία, γι’ αυτό σου έχουμε νηστίσιμο φαγητό. Δεν θέλουμε να παραβούμε τις εντολές της Εκκλησίας».

Ἡ Παναγία εὐλογεῖ τὴν Φιλοξενία - Σύγχρονο χαρακτηριστικὸ Θαῦμα

῾Ἡ Γερόντισσα Μακρῖνα, Ἡγουμένη τῆς Μονῆς Παναγίας Ὁδηγητρίας, στὴν Πορταριὰ Βόλου, ἐκοσμεῖτο μὲ πλεῖστες ἀρετές, οἱ ὁποῖες ἐπήγαζαν ἀπὸ τὴν Χριστοκεντρικὴ βιοτή της καὶ ἀπὸ τὴν γνήσια ἀσκητικὴ πολιτεία της, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως διεκρίνετο γιὰ τὴν ἐγκάρδια Φιλοξενία καὶ τὴν Ἐλεημοσύνη. 

Βοηθοῦσε ἀφανῶς καὶ στήριζε ποικιλοτρόπως πολλοὺς πονεμένους Ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο σὲ ἀνάγκη καὶ δυσχέρεια. 

Διαρκῶς μᾶς νουθετοῦσε περὶ Ἐλεημοσύνης: 

«Ἡ Παναγία δὲν ἀφήνει. Δίνεις ἕνα, ἑκατὸ δίνει ἡ Παναγία. Ὅταν ἔχουμε αὐτὴ τὴν πίστι! Ὅ,τι δίνουμε ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς Παναγίας, εἶναι ὅλα εὐλογία τῆς Παναγίας. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἡ Χάρις τῆς Κυρίας Θεοτόκου μᾶς ἐνισχύει καὶ μᾶς βοηθάει». 

* * * Ἡ ἀρετὴ τῆς Φιλοξενίας τῆς Γερόντισσας φαίνεται καὶ στὴν περίπτωσι ἑνὸς εὐλαβοῦς Ἱερομονάχου, ποὺ ἐπισκέφθηκε τὴν Μονὴ μαζὶ μὲ πενήντα ἄτομα Προσκυνητὲς ἀπὸ τὴν συνοικία Χαριλάου τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖοι ζήτησαν νὰ διανυκτερεύσουν γιὰ νὰ παρευρεθοῦν στὴν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς. 

Τοῦ Θεοῦ ἡ εὐλογία ἔρχεται, ὅταν δίνουμε εὐλογία

Μου είχε διηγηθή ο Γερο-Σάββας, ο Φιλοθεΐτης, ότι με την μεγάλη πείνα του 1917 οι Ιβηρίτες, βλέποντας τις αποθήκες της Μονής να αδειάζουν, είχαν ελαττώσει την φιλοξενία. Μάλιστα, ένας Προϊστάμενος τσιγκούνης επέμενε, και την έκοψαν τελείως. 

Επόμενο ήταν και ο Χριστός να σταματήση κάθε ευλογία Του. Τότε άρχισαν να πεινάνε οι Πατέρες και να παραπονιούνται στον Χριστό και στην Παναγία, που δεν φρόντιζαν την Μονή τους. Δυστυχώς, δεν είχαν καταλάβει το σφάλμα τους.

Μια μέρα, λοιπόν, παρουσιάσθηκε ο Χριστός στον Πορτάρη της Μονής, σαν φτωχός, και του ζήτησε λίγο ψωμί. Ο Πορτάρης λυπημένος του λέει:

Φιλοξενία καί νηστεία

Φιλοξενία και νηστεία

Ένας φιλομόναχος Επίσκοπος συνήθιζε να περιοδεύει μια φορά το χρόνο τις σκήτες και τα μοναστήρια της επαρχίας του.
Σε μια τέτοια περιοδεία, κατάκοπος από τη μακρά οδοιπορία ζήτησε ν' αναπαυθεί λίγο στο κελλί ενός Ερημίτου.
Ο αδελφός, αφού του έπλυνε τα πόδια, έστρωσε τράπεζα να τον φιλοξενήσει.
Δεν είχε όμως άλλο τίποτε να προσφέρει στον Επίσκοπο από ψωμί κι αλάτι που συνήθιζε να τρώγει ο ίδιος.
-Ας με συγχωρήσει η αγιοσύνη σου, άρχισε ν' απολογείται ο Αδελφός για το φτωχό του τραπέζι. Δεν υπάρχει άλλο καλύτερο σ' αυτό το κελλί.

Εἶδες τόν ἀδελφόν σου; Εἶδες τόν Θεόν σου!

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

Φιλοξενία

Όταν σ' επισκέπτεται κάποιος Αδελφός διώξε το πένθος από το πρόσωπό σου, συμβουλεύει ένας από τους Γέροντες, και κρύψε το στην καρδιά σου, έως ότου φύγει. Μετά φέρε το πάλι, γιατί όταν σε βλέπουν μ' αυτό οι δαίμονες, φοβούνται να σε πλησιάσουν.
Έτσι περιγράφει ο Παλλάδιος την υποδοχή των ξένων στις σκήτες και στα ερημητήρια της Αιγύπτου και της Θηβαϊδος: «Όταν φθάσαμε από την Παλαιστίνη στην Αίγυπτο, επισκεφθήκαμε πρώτα τον Αββά Απολλώ. Μόλις έμαθαν τον ερχομό μας βγήκαν με παράταξη οι Μοναχοί της συνοδείας του να μάς προϋποντάσουν. Σαν έφθασαν κοντά μας, έβαλαν μετάνοια και μας χαιρέτησαν. Ύστερα με παράταξη, πάλι, οι γεροντότεροι εμπρός, οι νεώτεροι πίσω κι εμείς στη μέση, μάς οδήγησαν στα κελλιά. Εκεί μάς περίμενε ο Προεστώς. Όταν μάς είδε, έβαλε πρώτος εδαφιαία μετάνοια και μάς ασπάστηκε.

Ἡ φτωχή γιαγιά καί ὁ ἄρχοντας παππούς

Γιὰ τὰ ἀγαθὰ ἀποτελέσματα ποὺ ἔχει ἡ ἀγαθοεργία καὶ ἡ εὐσπλαγχνία,καθώς καὶ γιὰ τὰ δυσάρεστα ποὺ ἔχει ἡ τσιγκουνιὰ καὶ ἡ μικροψυχία,ἔδωσε ὁ Θεὸς ἕνα μήνυμα στὴν ἐγγονὴ ἑνὸς ζεύγους γερόντων ποὺ ζοῦσαν σ᾿ ἕνα μεγάλο χωριὸ τῆς Πελοποννήσου.

Τὸ ἀφηγήθηκε ἡ ἴδια σ᾿ ἕνα προσκύνημά της στὴν Μονή.«Ὁ παπποὺς καὶ ἡ γιαγιὰ ἦταν πολὺ ἀγαπητοὶ σ᾿ ἐμᾶς τὰ παιδιά.Καὶ ὅταν πηγαίναμε κοντά τους τὶς διακοπὲς καὶ τὰ καλοκαίρια,μᾶς περιποιόντουσαν πολύ.Ὁ παπποὺς ἦταν πολὺ γενναιόδωρος,φιλόξενος καὶ ἐλεήμων. Δὲν ὑπῆρχε φτωχός, ξένος, ἀκόκη καὶ γύφτος, ποὺ νὰ μὴν τὸν φιλοξένησε στὸ σπίτι του.Φεύγοντας δέ,τὸν φόρτωνε καὶ μὲ ὅ,τι ἀγαθὰ εἶχε.

Ὁ Θεός τούς πληροφόρησε γιά τά μέτρα τοῦ κοσμικοῦ Εὐχάριστου καί τῆς παρθένου συζύγου του...

Δύο πατέρες παρακάλεσαν τον Θεό να τους πληροφορήσει σε ποιο μέτρο έφθασαν.

Και άκουσαν φωνή να τους λέει:

- Σε αυτή την πόλη της Αιγύπτου υπάρχει ένας κοσμικός που ονομάζεται Ευχάριστος και η γυναίκα του λέγεται Μαρία. Δεν έχετε έλθει εσείς ακόμη στα μέτρα αυτών.

Ξεσηκώθηκαν τότε οι δύο γέροντες και έφθασαν στην κωμόπολη αυτή.

Ρωτώντας  βρήκαν το κελλί αυτού του ανθρώπου και τη γυναίκα του.

Και είπαν σε αυτή:

- Πού είναι ο άνδρας σου; 

Αυτή απάντησε:

Είναι βοσκός και βόσκει τα πρόβατα.

Και τους οδήγησε στο κελλί του.

Όταν δε βράδιασε ήλθε ο ο Ευχάριστος με τα πρόβατά του.
Βλέποντας τους γέροντες ετοίμασε τράπεζα γι΄αυτούς.
Και έφερε νερό για να τους πλύνει τα πόδια.
Είπαν δε τότε οι γέροντες:

ρήματα Ζωῆς: Τί μᾶς προσφέρει ἡ φιλοξενία

Η φιλοξενία… η μεγαλύτερη των αρετών. Εφελκύει την χάριν του Αγίου Πνεύματος. Στο πρόσωπον κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τον ίδιον τον Χριστόν.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-ti-mas-prosferi-i-filoxenia/

Πρέπει νά φιλοξενοῦμε καί νά ἐλεοῦμε! Ἀπό τό Μέγα Γεροντικό

1. Είπε ο αββάς Απολλώς για την υποδοχή των αδελφών:

"Καθώς έρχονται οι αδελφοί, πρέπει να υποκλινόμαστε με σεβασμό, την ώρα εκείνη στον Θεό υποκλινόμαστε και όχι σ΄αυτούς. Γιατί λέει "είδες τον αδελφό σου, είδες τον Θεό σου". Και αυτό, κατά τη μαρτυρία της Γραφής, το έχουμε παραλάβει από τον Αβραάμ. Ακόμη όταν τους υποδέχεσθε, να σπεύδετε μ΄όλη σας την καλή διάθεση να τους αναπαύσετε. Και αυτό το γνωρίζουμε από το παράδειγμα του Λώτ που με την επιμονή του φιλοξένησε τους αγγέλους".

2. Έλεγε ο μακαριστός Επιφάνιος ότι με πάρα πολύ μικρό αντάλλαγμα πουλάει ο Θεός τα αγαθά του σ΄εκείνους πού σπεύδουν να τα αγοράσουν, για ένα κομματάκι ψωμί, ένα τιποτένιο ρούχο, ένα ποτήρι κρύο νερό, έναν οβολό.

Ἡ φιλοξενία ὡς ἱερή ὑπόθεση.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

• Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ- ΤΟ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ».

Ἡ φιλοξενία ὡς ἱερή ὑπόθεση.

Σύμφωνα μέ τό πνεῡμα τοῦ Εὐαγγελίου γινόταν καί ἡ φιλοξενία: στό πρόσωπο τοῦ ξένου οἱ κάτοικοι τῆς Ὀρθόδοξης Αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας ἔβλεπαν τόν Χριστό. Ἡ «συναίσθηση... τῆς ἱερότητας τῆς φιλοξενίας ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε ἀκόμη κι ὁ πιὸ μεγάλος ἐχθρὸς ἦταν ἀσφαλὴς ὅταν ἐρχόταν στὴν πρωτεύουσα ὡς ἐπισκέπτης. Γιὰ παράδειγμα, ὅταν τὸ 1421 ὁ Μωάμεθ Α΄, πηγαίνοντας νὰ ἐπιθεωρήσει τὶς κατακτημένες περιοχὲς στὴ Μ. Ἀσία, πέρασε μέσα ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, συμβούλευαν τὸν Αὐτοκράτορα Μανουὴλ Β΄ Παλαιολόγο νὰ τὸν συλλάβει.

Μιά ὁπτασία...

Ένας παντρεμένος άνθρωπος που είχε παιδιά και δούλους και άφθονο πλούτο, ήταν πολύ ελεήμων και φιλόξενος. Μία νύκτα, αφού εδείπνησε, κοιμήθηκε και το πρωί τον εβρήκαν ξαπλωμένο στη γη, ψυχρό, αναίσθητο, σαν να ήταν πεθαμένος. Οι συγγενείς του τον εσήκωσαν, τον έβαλαν στο στρώμα, κάνοντάς του διάφορες γιατρειές και ζεσταίνοντάς τον για να αναζήση, αλλά μάταια εκοπίαζαν. Μετά από πολλές ημέρες ήλθε στον εαυτό του και ερωτήθηκε από τους συγγενείς του να τους ειπεί τί έπαθε και πού βρισκόταν τόσες ημέρες νεκρός. Εκείνος δεν αποκρινόταν, μόνο έκλαιγε απαρηγόρητα και ακατάπαυστα και, μέχρι του θανάτου του, δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Όταν πλησίαζε το τέλος, εκάλεσε τον μεγαλύτερο γιο του και του είπε τα εξής μπροστά σε όλους:

Ὁ πεινασμένος ὁδοιπόρος.Θαύμα τῆς Παναγίας στήν Μονή Ἰβήρων

 

Η Μονή των Ιβήρων είναι πολύ φιλόξενο μοναστήρι. Αυτό αποδίδεται και στο ακόλουθο περιστατικό:
 Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από τον δρόμο, έφθασε το μεσημέρι πεινασμένος στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, γιατί βιαζόταν να συνεχίσει την πορεία του. Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε, οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά κι έφυγε νηστικός. Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής.

Θαυμάσια ὁπτασία κάποιου ἐλεήμονος καί εὐλαβούς χριστιανού

Ένας παντρεμένος άνθρωπος που είχε παιδιά και δούλους και άφθονο πλούτο, ήταν πολύ ελεήμων και φιλόξενος. Μία νύκτα, αφού εδείπνησε, κοιμήθηκε και το πρωί τον εβρήκαν ξαπλωμένο στη γη, ψυχρό, αναίσθητο, σαν να ήταν πεθαμένος. Οι συγγενείς του τον εσήκωσαν, τον έβαλαν στο στρώμα, κάνοντάς του διάφορες γιατρειές και ζεσταίνοντάς τον για να αναζήση, αλλά μάταια εκοπίαζαν. Μετά από πολλές ημέρες ήλθε στον εαυτό του και ερωτήθηκε από τους συγγενείς του να τους ειπεί τί έπαθε και πού βρισκόταν τόσες ημέρες νεκρός. Εκείνος δεν αποκρινόταν, μόνο έκλαιγε απαρηγόρητα και ακατάπαυστα και, μέχρι του θανάτου του, δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Όταν πλησίαζε το τέλος, εκάλεσε τον μεγαλύτερο γιο του και του είπε τα εξής μπροστά σε όλους:

Γιά τή φιλοξενία καί τήν ἐλεημοσύνη

ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗN ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

ιδ΄

Κάποιος μοναχός είχε αδελφό κοσμικό που ήταν φτωχός, και απ’ ό,τι έβγαζε απ’ το εργόχειρό του τον ενίσχυε κ’ εκείνον.
Όμως, όσο τον ενίσχυε, τόσο εκείνος πιο πολύ βυθίζονταν στη φτώχεια. Φεύγει, λοιπόν, ο μοναχός και πάει στον Γέροντα και του εξομολογείται ό,τι συμβαίνει. Κ’ εκείνος του λέει:
- Αν θέλεις να μ’ ακούσεις, μην του ξαναδώσεις πια τίποτε. Μονάχα πες του: «αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα ∙ τώρα, λοιπόν, κ’ εσύ, απ’ ό,τι σε βοηθήσει ο Κύριος να βγάλεις με την εργασία σου, φέρνε και σ’ εμένα». Κι απ’ ό,τι θα σου φέρει, να τα παίρνεις ∙ και όπου δεις ξένον ή φτωχό, να του δίνεις, παρακαλώντας τους να προσεύχονται για κείνον.
Έφυγα π μοναχός, κ’ έκαμε όπως του είπε ο Γέροντας . Και μόλις έφτασε ο αδελφός του, του μίλησε καθαρά, κι ακριβώς όπως του είχε παραγγείλει ο Γέροντας. Κ’ εκείνος έφυγε πολύ λυπημένος.

Τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Ἀβραάμ (+9 Οκτωβρίου)

Από τις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού:

Ακούομεν, αδελφοί μου, οπού λέγει η Παλαιά Διαθήκη, ότι ο πατριάρχης Αβραάμ δεν είχεν υιόν δια να κληρονομήση τον βίον του, και είχε παράπονον πολύ. Και τί κάμνει ο ευλογημένος; Βάνει και κτίζει ένα σπίτι και ανοίγει τρεις θύρας και έβαλε ψωμάν και εζύμωνεν, και όσοι άνθρωποι εδιάβαινον, όλους τους εφίλευεν. Και είχε συνήθειαν, κάθε ημέραν, αν ίσως δεν επήγαινεν ξένος να φάγη ψωμί, μήτε ο Αβραάμ δεν έτρωγεν.
Και όσον έδιδε την ελεημοσύνην περισσότερον αβγάτιζεν ο βίος του. Ο διάβολος, οπού φθονεί πάντοτε, τί κάμνει ο τρισκατάρατος; Πηγαίνει και σχηματίζεται ωσάν ζήτουλας εις τις στράτες οπού επήγαιναν οι άνθρωποι εις το σπίτι του Αβραάμ· και όποιος επήγαινε, του έλεγεν ο διάβολος: Πού πηγαίνεις, αδελφέ; Εκείνος έλεγε την αλήθειαν, και τον εμπόδιζεν ο διάβολος. Έλεγεν: Εγώ είμαι ένας πτωχός, και άκουσα πως εδώ εις την χώραν Μαμβρήν είνε ένας μέγας άνθρωπος, Αβραάμ το όνομά του, και με είπαν δίδει ελεημοσύνη και είνε φιλόξενος πολύ· και ήλθα και εγώ ο δύστηνος να με κυβερνήση τίποτας, και η τύχη μου, το κακόν ριζικό μου, δεν επρόφθασε να μου δώση και εμένα.