Σάν φαρμακερό φίδι ἡ ὑπερηφάνεια...

Ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σατανικὴ ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία ἀρνεῖται τὸ Θεὸ καὶ βλασφημεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γι’ αὐτὸ καὶ πολὺ δύσκολα θεραπεύεται. Εἶναι ἕνα βαθὺ σκοτάδι, τὸ ὁποῖο ἐμποδίζει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς νὰ δοῦν τὸ φῶς ποὺ ὑπάρχει μέσα της καὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Θεό, στὴν ταπείνωση, στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ.

Ἀντίθετα, ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς δὲν εἶναι γέννημα τῆς σατανικῆς ὑπερηφάνειας, ἀλλὰ δημιουργεῖται ἀπὸ διάφορες καταστάσεις καὶ γεγονότα : πλοῦτο, δόξα, τιμές, πνευματικὰ ἢ σωματικὰ χαρίσματα (εὐφυΐα, ὀμορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κλπ). Ὅλα αὐτὰ σηκώνουν ψηλὰ τὰ μυαλὰ τῶν ἀνόητων ἀνθρώπων, ποὺ γίνονται ἔτσι ματαιόφρονες, χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι καὶ ἄθεοι... Αὐτοὶ πολλὲς φορὲς ἐλεοῦνται ἀπὸ τὸ Θεό, παιδαγωγοῦνται καὶ σωφρονίζονται. Ἡ καρδιά τους συντρίβεται, παύει νὰ ἐπιζητεῖ δόξες καὶ ματαιότητες, κι ἔτσι θεραπεύονται.

Περί ταπεινώσεως, Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ (†2009)

Περάσαμε το ήμισυ της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, το στάδιο δηλαδή αυτό της άγωνιστικότητος, και τώρα βαδίζομε προς το τέρμα, οπόταν και θα συναντήσωμε την πραγματική προσκύνηση των Αγίων εορτών, πού τόση σημασία έχουν για ‘μάς.

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω τον ώραίον εκείνον στίχο από τους οίκους της Δεσποίνης μας Θεοτόκου, πού λέει το έξης: «Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων όφθαλμοίς». Αν θυμάστε, το θέμα της αναγνώσεως της τράπεζας το μεσημέρι, ήτο περί ταπεινοφροσύνης.

«SERVUS SERVORUM DEI». Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη

«SERVUS SERVORUM DEI»

 Μιχαὴλ Μιχαηλίδη Θεολόγου

Τί σημαίνουν οἱ πιό πάνω λατινικές λέξεις καί ποιά ἡ ἐννοιολογική τους σημασία; Σέ μετάφραση στά ἑλληνικά, σημαίνουν: "Δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ". Αὐτοχαρακτηρισμός τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου. Δηλαδή, (εἶμαι) "δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ". Εἶμαι δοῦλος τῶν συνανθρώπων μου.
Σκοπός τῆς ζωῆς μου, εἶναι ἡ διακονία καί ὑπηρεσία τῶν ἀνθρώπων. Αὐτός ὁ ἐντυπωσιακός καί σύντομος λόγος, ἀνήκει στόν ἑκάστοτε Πάπα τῆς Ρώμης.
Αἱρετικοί, βέβαια, εἶναι οἱ παπικοί,ἀλλ᾽ ὁ λόγος αὐτός δέν ἀφορᾶ τό δόγμα, ἀλλά τό χριστιανικό ἦθος καί τήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα.
Τά σκῆπτρα τοῦ μεγαλείου τά ἔχει ἡ ταπείνωση. Ἐάν "ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν", τότε τήν χάρι τοῦ μεγαλείου, τήν ἔχει ἡ ταπείνωση. Ἐάν ὁ ἐγωϊσμός εἶναι ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν καί τῶν κακιῶν, ἡ ταπείνωση εἶναι πηγή καί ρίζα καί μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν.

Ἡ φρόνησις ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, γιὰ νὰ μὴ μᾶς προκαλέσῃ ἐνόχλησι στὴν εἰρήνη αὐτή. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἡ φρόνησις ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, γιὰ νὰ μὴ μᾶς προκαλέσῃ ἐνόχλησι στὴν εἰρήνη αὐτή.

  Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι ᾖλθε νὰ βάλῃ τὴν φωτιὰ τῆς ἀγάπης του στὴ γῆ, δηλαδὴ στὴν καρδιὰ καὶ μᾶς ἔδειξε πόσο θέλει καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ ἀνάβῃ αὐτή: «Ἦλθα νὰ βάλω φωτιὰ πάνω στὴ γῆ, καὶ δὲ θέλω τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ εἶναι ἀναμμένη αὐτή» (Λουκ. 12,29). Ἔτσι (ὅθεν) ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει ὅριο, ὅπως δὲν ἔχει ὅριο καὶ μέτρο καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ ἀγαπᾶται, ἡ ἀγάπη ὅμως πρὸς τὸν πλησίον πρέπει νὰ ἔχῃ.
Γιατὶ ἂν δὲν τὴν χρησιμοποιήσῃς μὲ τὸ μέτρο ποὺ πρέπει, μπορεῖ νὰ σὲ χωρίσῃ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, νὰ σοῦ προξενήσῃ μεγάλη ζημία καὶ νὰ καταστρέψης τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ κερδίσῃς ἄλλους. Ναί, νὰ ἀγαπᾷς τὸν πλησίον σου, ἀλλὰ μέχρι τὸ σημεῖο ποὺ δὲν θὰ ζημιώσῃς τὴν ψυχή σου.

Κυριακή Α' τοῦ Λουκᾶ

Kυριακη Α΄ του Λουκα
Η ταπείνωση των ψαράδων φαίνεται περισσότερο στην υπακοή  τους. Μετά από ολονύχτια αποτυχία εμφανίζεται μπροστά τους ο Χριστός. Προστάζει το Σίμωνα Πέτρο: «Επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν». Ο Πέτρος κάνει υπακοή: «Επί τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». Η υπακοή αυτή φανερώνει ταπείνωση, και μάλιστα βαθειά. Σε βάθος έριξε τα δίκτυα του ο Πέτρος. Μα περισσότερο βάθος είχε η πίστη του στο Χριστό.  Θέλεις να μετρήσεις την πίστη σου; Το ακριβέστερο μέτρο της πίστεως είναι η υπακοή στο θέλημα, στις εντολές του Θεού.  Γιατί η υπακοή του Πέτρου φανερώνει ταπείνωση και έχει μεγάλη αξία; Φανταστείτε ένα τεχνίτη, ειδικό και έμπειρο, να κάνει υπακοή σε κάποιον, που δεν έχει καμιά σχέση με το αντικείμενο της εργασίας του.

Μέ γνωρίζω;

  Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο.
Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου, το χρώμα των μαλλιών μου, όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.

Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος.
Εσύ όμως Χριστέ μου, που «εξετάζεις νεφρούς και καρδιές» τον γνωρίζεις.
Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο, «εκ κοιλίας μητρός αυτού».
Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.
Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!

Συμβουλές σ’ ἕναν νέο…

 

»Κάποτε που ήταν στην εκκλησία της Θεοτόκου  Χαλκοπρατείων, τον πλησίασε ένα πολύ ενάρετο παιδί που έτρεχε πάντα ακούραστο στις ιερές ακολουθίες.

-Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

-Εσύ παιδάκι μου, είσαι μια αγνή ψυχή. Πως ζητάς ν’ ακούσεις σωτήριο λόγο από ένα γέρο που σάπισε στην αμαρτία;

-Ο λόγος του Θεού, πάτερ, λέει: «Επερώτησος τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι». Γι’ αυτό κι εγώ ζητάω να ακούσω από σένα ένα καλό λόγο. Μη με περιφρονήσεις, λοιπόν, τον ανάξιο.

-Τι σκέπτεσαι; Να γίνεις μοναχός ή να ευαρεστήσεις στον Θεό ακολουθώντας τη συνήθη ζωή; Τον ρώτησε τότε ο άγιος.

-Σκέπτομαι, Πάτερ, να γυμνασθώ πρώτα μέσα στη ζωή και μετά ό, τι θέλει ο Θεός.

Κακοπάθεια καί ταπείνωση ἀπαλλάσσουν τόν ἄνθρωπο, διά τῆς Θείας Χάριτος, ἀπό ὅλα τά πάθη

ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ, ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΘΗ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΤΟ ΟΡΓΩΜΑ  ΤΟΥ ΧΩΡΑΦΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ:

Α)Η ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Β)Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.

Α) Η ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ

Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας στήν Ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας (Κεφ. Α΄παρ.3)

Κείμενο: «Καὶ τοῦτο ἐδήλωσεν ἐν τῇ τοῦ σπόρου παραβολῇ. «Ἐξῆλθε γάρ, φησίν, ὁ σπείρων», οὐχ ἵνα ἀρόσῃ τὴν χώραν, ἀλλ᾿ ἵνα «σπείρῃ», ὡς δὴ τῆς ἀρόσεως καὶ πάσης παρασκευῆς παρ᾿ ἡμῶν ὀφειλομένης εἰσενεχθῆναι».

Μετάφραση: «Αὐτό τό φανέρωσε ὁ Θεός στήν παραβολή τοῦ Σπορέως. Διότι λέγει: «Βγῆκε ὀ Σπορεύς», ὄχι γιά νά ὀργώσει τή γῆ, ἀλλά «γιά νά σπείρει» (Ματθ. 13, 3), δείχνοντας ὅτι τό ὄργωμα καί ὅλη ἡ προετοιμασία πρέπει νά ἔχουν γίνει ἀπό ἐμᾶς».

Σχόλιο-Διδαχή:  Ὁ Κύριος ἔρχεται στήν Θεία Λειτουργία σάν τόν Εὐλογημένο Σπόρο καί πέφτει-προσφέρεται στήν γῆ τῆς καρδιᾶς μας. Ὁ Κύριος ἐκχέει τήν Χάρη Του καί ὅποιος εἶναι δεκτικός σ’ Αὐτήν, ὅποιος εἶναι χωράφι ὀργωμένο καί περιποιημένο, ὠφελεῖται τά μέγιστα. Στήν παραβολή τοῦ Σπορέως τό καλό χωράφι πού παράγει 30πλάσιο, 60πλάσιο ἤ καί 100πλάσιο καρπό εἶναι ἤδη ὀργωμένο καί ἕτοιμο. Αὐτήν τήν προετοιμασία τοῦ ἐδάφους τῆς καρδιᾶς μας καλούμαστε νά κάνουμε ὅλοι μας ἐν ὄψει τῆς μετοχῆς μας στή Θ. Λειτουργία. 

Στάρετς Ἰάκωβος

Οι στάρετς είναι πραγματικοί ιατροί. Δεν προφέρουν ποτέ μάταια λόγια στοργικά, δίνουν ένα φάρμακο, συχνά πικρό, αλλά πάντοτε αποτελεσματικό. Κανένας δεν φεύγει από έναν στάρετς, με απελπισία, ούτε με θλίψη. Φεύγει από κοντά του παρηγορημένος, μ' ένα ακτινοβόλο και ξανανοιωμένο πρόσωπο.Δεν είναι μόνον η πνευματική σοφία που επιδρά, αλλά και η δύναμη της προσευχής τους, η δύναμη της θετικής και άμεσης αγάπης που γίνεται αισθητή αμέσως από τον καθένα, όπως επίσης και η απεριόριστη εμπιστοσύνη που τους δίνει ο λαός. Χιλιάδες άνθρωποι στην Ρωσία ζουν με την ανάμνηση της συνομιλίας τους μ' έναν στάρετς και με τις συμβουλές που τους έδωσε. Ο στάρετς είναι μια εικόνα του Θεού. Ακόμα και μια φορά να τον δη κανείς, καταλαβαίνει ότι δεν είναι πια δυνατόν να ζήσει όπως πριν, ότι εις το εξής ολόκληρη η ύπαρξη θα εκτιμάται σε σχέση μ' αυτή την ομορφιά, μ' αυτό το φως της χάριτος. Η αγιότητα στους στάρετς, γίνεται μια απαίτηση κι ένα κάλεσμα.

Κυριακή Δ' Ματθαίου (Ματθ. Η΄ 5-13)

 ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. Η΄ 5-13)

Δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει εποχή, κατά την οποία θα παύσει να υφίσταται η επικαιρότητα του Ιερού Ευαγγελίου. Αυτό το βλέπουμε καθαρά στην Ευαγγελική περικοπή της Δ΄Κυριακής του Ματθαίου. Ο Ρωμαίος Εκατόνταρχος, δεν ήλθε να παρακαλέσει ούτε για τον εαυτό του, ούτε για τη σύζυγό του ή τα παιδιά του, αλλά για τον δούλο του. Δηλ. για μια ύπαρξη η οποία κατά την εποχή εκείνη, δεν εθεωρείτω καν άνθρωπος. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στην ιστορία εκείνης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και αμέσως θα διαπιστώσει την αξία του ανθρώπου. Περισσότερη αξία έδιναν οι πλούσιοι στα ζώα τους παρά στους ταλαίπωρους δούλους τους.

Ο εκατόνταρχος όμως, ξεκινά με κίνητρο την αγάπη. Την ανιδιοτελή αγάπη. (Και να σημειωθεί ότι δεν ανήκει στον «εκλεκτό λαό» του Ισραήλ).

Kάλεσμα γιά πανεθνική μετάνοια.Γιά τήν ταπείνωση καί τήν ὑπερηφάνεια

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

«Πατρικές Συμβουλές Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

ἔτους 2010

Γιά τήν ταπείνωση καί τήν ὑπερηφάνεια

1. Ὅποιος θέλει νά φθάση ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό πρέπει νά βαδίση τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως ὡς πιό σύντομο καί ἀσφαλῆ. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι μέ τήν ταπείνωση ἀνέβηκαν στούς οὐρανούς. Χωρίς ταπείνωση εἶναι ἀδύνατο νά φθάση ὁ ἄνθρωπος στούς οὐρανούς, νά κληρονομήση τήν αἰώνια ζωή καί νά συμβασιλεύση μέ τόν Χριστό...

Ἐάν ἡ ἀνθρωπότητα δέν ἀποβάλη τόν ἐγωϊσμό καί τήν ὑπερηφάνεια, ἐάν ὅλοι μας δέν γίνουμε ἄκακοι, ἀπόνηροι, ἁπλοί, πραεῖς, ταπεινοί, σάν τά ἄκακα μικρά παιδιά, στό σκοτάδι θά βαδίζουμε καί ἔξω τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν θά μείνουμε.

Ἐάν ἐρευνήσουμε καλά τούς βίους ὅλων τῶν Ἁγίων θά δοῦμε, ὅ,τι μέ τήν ταπείνωση ὑψώθηκαν ἀπό τόν Θεό, ἐτιμήθηκαν, ἐδοξάσθηκαν, ἁγίασαν. Ἐάν ἀφαιρέσης τήν ταπείνωση κανείς Ἅγιος...

Ταπείνωση καί ἐκκοπή τοῦ ἰδίου θελήματος‏

 Δείτε εδώ:ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ – ΕΚΚΟΠΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ (Α΄)
Aπό τις διδαχές του Παππού Παναή
Εμείς να φροντίζουμε ν’ αποκτήσουμε απ’ όλες τις αρετές όσο μπορούμε. Στην αρετή, που φέραμε μαζί μας κληρονομικά, προχωρούμε πολλά. Σε αρετή που δεν έχουμε κλίση, αν βάλει ο Θεός τη χάρη Του, θα προχωρήσουμε. Διαφορετικά, λίγο απ’ όλα. Το σημαντικότερο είναι η ταπείνωση. Σ’ ένα να μείνεις πίσω, τα έχασες όλα. Το ένα αυτό είναι η ταπείνωση.
ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ – ΕΚΚΟΠΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ (Β΄)
ι. Αν τα πλάσματα με θεωρούν τον χειρότερο του κόσμου, καλό μου κάμνουν.
          ια. Εμείς να φροντίζουμε ν’ αποκτήσουμε απ’ όλες τις αρετές όσο μπορούμε. Στην αρετή, που φέραμε μαζί μας κληρονομικά, προχωρούμε πολλά. Σε αρετή που δεν έχουμε κλίση, αν βάλει ο Θεός τη χάρη Του, θα προχωρήσουμε. Διαφορετικά, λίγο απ’ όλα. Το σημαντικότερο είναι η ταπείνωση. Σ’ ένα να μείνεις πίσω, τα έχασες όλα. Το ένα αυτό είναι η ταπείνωση.

Ὑπερηφάνεια.δ' μέρος

 

«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. Ε΄. )

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Δεῖτε ἐδῶ:γ' μέρος

Ὑπερηφάνεια

Σέ βεβαιώνω: Δέν ἔχω τήν παραμικρή ὑποψία ὅτι θέλεις νά μοῦ κρύψεις κάποια πτυχή τῆς ζωῆς σου. Οὔτε ἔχω σκεφτεῖ ποτέ πώς εἶσαι διπρόσωπη. Ἀλλά δέν μπορῶ νά παραβλέψω πόσο ἔξυπνα αὐτοδιαψεύδεσαι καί πόσο παρανοεῖς καί παρερμηνεύεις τόν ἴδιο σου τόν ἑαυτό. Νά θυμᾶσαι πάντα ὅτι ὅλη ἡ ἀνθρώπινη δυστυχία εἶναι ἐπακόλουθο τῆς ὑπερηφάνειας. Μόνο ἡ ταπείνωση εἶναι τό μονοπάτι πού φέρνει στή χαρά, ἡ πύλη πού ὁδηγεῖ στήν εὐλογημένη προσέγγιση καί οἰκείωση τοῦ Θεοῦ.

Ταπείνωση καί ἐκκοπή τοῦ ἰδίου θελήματος‏ (Α')

 

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ – ΕΚΚΟΠΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ (Α΄) 

Aπό τις διδαχές του Παππού Παναή

α. Να λέμε τη γνώμη μας, μα να μην έχουμε απαίτηση να ακουστεί, έστω κι αν ξέρουμε ότι έχουμε δίκαιο. Τότε έχουμε μισθό.

          β. Ο διάβολος δεν έχει ταπείνωση. Η ταπείνωση είναι η μάνα των αρετών. Όλα τ’ άλλα τα κάνουν και τα δαιμόνια, αλλά δεν ταπεινώνονται. Γι’ αυτό δεν έχουν δύναμη. Αν είμαστε οι χριστιανοί όπως πρέπει, οι σατανάδες θα μας έτρεμαν. Και τώρα, τους τρέμουμε εμείς, τους πάμφτωχους, τους ξεπεσμένους... Ενώ ο Θεός μας είναι ο πάμπλουτος, ο ισχυρός.

          γ. Βέβαια είναι δύσκολο να ταπεινωθούμε, αλλά με την άσκηση κατορθώνεται. Άραγε εκείνοι που περπατούν πάνω στα σχοινιά, το κατάφεραν από τη μια μέρα στην άλλη;

Ὑπερηφάνεια.γ' μέρος

 

 

«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. Ε΄.)

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Δεῖτε ἐδῶ:β' μέρος

Ὑπερηφάνεια

Κατάλαβέ το καλά: Ἡ χριστιανική ζωή εἶναι ἕνας ἰσόβιος πνευματικός πόλεμος. Ὁ πανοῦργος ἐχθρός στήνει ἐπιδέξια παγίδες καί ρίχνει ἀναρίθμητα ψυχοκτόνα βέλη.

Μπροστά σέ πολλούς κοσμικούς ἀνθρώπους ρίχνει τό δόλωμα τῆς κοσμικότητος καί τῆς ὑλοφροσύνης, μέ τήν ἐξωτερική, ὁρατή καί χονδροειδή ὑπερηφάνεια τοῦ πλούτου, τῆς ἐπιδείξεως, τῶν σωματικῶν ἐπιθυμιῶν καί ἀπολαύσεων.

Ἀλλά σέ ὅσους ἀπό μᾶς ὅλ᾿ αὐτά δέν ἀσκοῦν καμιά ἕλξη, ὁ διάβολος σπέρνει κάποιες ἄλλες λεπτότερες μορφές ὑπερηφάνειας. Γεννάει μέσα μας μιάν ἀδιόρατη αὐτοϊκανοποίηση, μιάν αὐτοδικαίωση, μιάν αὐτάρκεια, πού σχεδόν ἀδυνατοῦμε νά συνειδητοποιήσουμε.

Ὑπερηφάνεια.β' μέρος

 

«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. Ε΄.)

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Δεῖτε ἐδῶ:α' μέρος

Ὑπερηφάνεια

Ἀλλά, θά μέ ρωτήσεις ἴσως, ποιά εἶναι τά μέσα γιά ν᾿ ἀποκτήσουμε ταπείνωση;

Πρίν σοῦ πῶ τί λένε οἱ ἅγιοι, ἄκουσε καί δυό φτωχά δικά μου λόγια.

Λοιπόν, ἀποκτοῦμε αὐτό τό θησαυρό

α) μέ τήν ἀνάγνωση τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων·

β) μέ τήν καθημερινή καί αὐστηρή αὐτοεξέταση·

γ) μέ τή συνεχή αὐτομεμψία καί αὐτοκαταδίκη·

δ) μέ τήν καλλιέργεια βαθιᾶς πεποιθήσεως ὅτι εἴμαστε χειρότεροι καί ἁμαρτωλότεροι ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους·

«Πῶς θά ξεφύγεις ἀπό τό πλῆθος τῶν πειρασμῶν;»

Μακάριοι οἱ πραεῖς

ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. Ε΄. 5)

Μέρος Α΄

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Ταπείνωση

«Πουθενά ἀλλοῦ δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ κανείς γιά νά ξεφύγει ἀπό τό πλῆθος τῶν πειρασμῶν, παρά μόνο στά βάθη τῆς ταπεινώσεως». Θυμᾶσαι αὐτά τά λόγια; Εἶναι δικά σου. Καί σοφά!

***

Ὁ πόλεμός μας ἐναντίον τῶν πνευμάτων τοῦ σκότους εἶναι πράγματι σκληρός, ἀφοῦ ὁ ἐχθρός μας εἶναι ἰσχυρός καί ἀκοίμητος· καί ἐπιπλέον πανοῦργος, ἀνελέητος, ὑπερήφανος καί ἀσώματος.

Ὅλ᾿ αὐτά μᾶς ἐπιβάλλουν ἀκόμα περισσότερο ν᾿ ἀσφαλιστοῦμε μέσα στό φρούριο τῆς σοφῆς καί συνειδητῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς μόνης ἀπόρθητης ἀπό τούς νοητούς ἐπιδρομεῖς, τούς ληστές τοῦ ψυχικοῦ μας θησαυροῦ. Ὅταν ὅμως ἀπέχουμε πολύ ἀκόμη ἀπό τήν πύλη αὐτοῦ τοῦ φρουρίου – αὐτῆς τῆς σοφῆς, ὅπως εἶπα, ταπεινώσεως, πού συνοδεύεται καί ταυτίζεται μέ τήν τέλεια ἀγάπη – ὁ μόνος θώρακας πού μπορεῖ προσωρινά νά μᾶς προστατέψει εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ: «Ἐν φόβῳ Κυρίου ἐλπίς ἰσχύος, τοῖς δέ τέκνοις αὐτοῦ καταλείπει ἔρεισμα» (Παροιμ. 14. 26).

Ἡ συνταγή ἐξόδου ἀπό τήν οἰκονομική κρίση!

 Η συνταγή εξόδου από την οικονομική κρίση! 

Τι προτείνει γέροντας ασκητής στους Έλληνες για να ξεπεράσουν τη θλίψη και τη δυστυχία που προκαλεί η δοκιμασία της Ελλάδος. Ποιό δρόμο προτείνει για να γιορτάσουν την Ανάσταση και να φωνάξουν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Πολλοί δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η δοκιμασία στα μάτια του Θεού εκλαμβάνεται ως άσκηση που αποσκοπεί να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά Του! Και ως δοκιμασία νοείται κάθε πρόβλημα που προκαλεί κρίσεις, εφήμερα αδιέξοδα, γογγυσμούς και γκρίνιες. Ο άνθρωπος στα μάτια του Θεού λογίζεται ως αθλητής που αγωνίζεται και προπονείται νύχτα -ημέρα προκειμένου να ανταπεξέλθει στον αγώνα της ζωής και να λάβει το στεφάνι της νίκης.

Μέσα στο πλαίσιο τούτο νοείται και η οικονομική κρίση, την οποία όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Όλοι μας λοιπόν άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο δοκιμαζόμαστε στο στάδιο αυτό. Και από το πόσο θα ανταπεξέλθουμε στην προπόνηση, από το πόσο καλοί θα είμαστε εξαρτάται και το αν θα τα καταφέρουμε να βγούμε νικητές. Πότε όμως ο αθλητής γίνεται καλός και φθάνει στο στόχο της νίκης; Όταν υπακούει στις εντολές του προπονητή! Τότε είναι αλήθεια ότι η δοκιμασία μετατρέπεται σε παιχνίδι και ουσιαστικά χαροποιεί τον αθλητή...

Τί φοβᾶται πολύ ὁ διάβολος.Ἱστορία ἀπό τό γεροντικό

 
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

(Απο το Γεροντικό)

Στην ίδια Σκήτη της Αγίας Άννας, ο Μοναχός Προκόπιος από την Καλύβα «Εισόδια της Θεοτόκου» είχε μεγάλη επιθυμία να μάθει μουσικά, για να δοξολογεί κι αυτός το Θεό, όπως και οι άλλοι αδελφοί.Επειδή όμως ήταν λίγο παράφωνος αποφεύγανε οι Πατέρες να τον μάθουν μουσικά.

O αδελφός Προκόπιος είχε λάβει ως χάρισμα από το Θεό να λέει ακατάπαυστα την ευχή το «Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλό» και στο αριστερό του χέρι κρατούσε πάντα το κομβοσχοίνι του, το όποιο δεν αποχωριζόταν ποτέ.

Μια μέρα, ήταν πολύ λυπημένος, που δεν μπορούσε να βρει κανένα για να τον μάθει μουσική και συλλογιζόμενος αυτό το πράγμα, από την πολύ του λύπη, είχε σταματήσει να λέει την ευχή.

Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά του ένας σεβάσμιος, αλλά άγνωστος σ' αυτόν γέροντας ο οποίος του είπε: