Ik had ooit die rechter ketting gekocht, maar die brak. Van die ene maakte ik twee kettingen, met fimoklei en schelpjes.
Al heel lang geleden gemaakt, maar nu begon ik weer meer sieraden te dragen en bedacht me dat ik deze nooit heb laten zien op dit blog.
Lastig als hondlief net zo veel van haaknaalden houdt als het vrouwtje. Nu moet ze alleen nog leren haken, hoeft ze de handgreep er niet meer af te kluiven...
Gelukkig is het te verhelpen met fimoklei. Kun je ze ook precies zo vormen dat ze lekker in de hand liggen. Die bovenste had ik al eens gedaan, mijn favoriete haaknaald. Nu had ze daar ook weer aan gezeten... de andere twee lagen al een paar maanden te wachten op deze ingreep. Ik ben er blij mee. En nu goed wegleggen tussen het haken door...
Dochter had zin in een middagje Fimo klei, daar zeg ik geen nee tegen. Niet echt een plan, maar dit kwam er uit. Misschien omdat het onlangs 'tulpanens dag' was hier? Het schijnt dat de Zweden de grootste afnemers zijn van de Nederlandse tulpen, en dat is ook het enige wat ze hier weten van Nederland, de tulpen... De meeste Zweden die in Nederland zijn geweest, hebben de Keukenhof gezien.
Deze had ik een tijdje geleden al gemaakt, maar maandag pas de onderdelen in elkaar gelijmd. Een mini kerststalletje...
Ik had m'n lievelingshaaknaald, een 2,0 uit de set van Rito kennelijk vergeten met opruimen, en toen heeft de hond het handvat eraf gekloven. Nu was het niet heel erg, want die was al behoorlijk versleten, gelijmd en begon weer stuk te gaan...
Tijd om een nieuw handvat te maken. Ik gebruikte cernit klei (een polymeer klei), marmerde drie kleuren, rolde die om de haaknaald en wreef het glad. Daarna kneep ik het platte stukje erin voor de duim (ik houd de naald bovenhands vast, als een mes dus). Best nog lastig om te doen alsof je haakt zonder ook een draad in je hand te hebben. Daarna een half uurtje in de oven en intussen heb ik er al weer een paar cactusjes mee gehaakt!
Hoe lang gaat die mee... geen idee... Maar ik ben blij dat ik m'n lievelingsnaald weer kan gebruiken!
Dochter wilde graag samen fimo-kleien. En laatst vonden we een boekje met kawaii achtige figuurtjes. Dat vond dochter wel heel erg leuk. Daarbij kochten we laatst goedkopere polymeerklei die moest worden uitgeprobeerd. Niet perfect, maar toch leuk om te doen met inspiratie uit het boekje.
Vorige week werkte ik de andere twee zoutdeeg figuurtjes af, waar ik al eerder over vertelde. Ik had nog wat mosjes over van het ontmantelen van de kerststukjes.
Lekker even prutsen. Vooral die met z'n puntmuts wat een uitdaging, want die was tijdens het bakken door z'n eigen gewicht achterover gezakt... Uiteindelijk had ik een mossig takje die de goede hoogte had om eronder te lijmen, nu staat ie weer soort van recht.
Dit wezentje vind ik zelf het meest geslaagd, maar die andere is ook wel geinig.
Zoutdeeg was iets wat ik al langer eens wilde uitproberen. Dus ik kocht het goedkoopste meel (waar ik normaal niet mee bak, ik wil liever volkoren of spelt) en een pak zout stond er nog van toen ik zout nodig had om wol te verven (lang geleden) en maakte een receptje. Dochter kreeg de helft en ik de andere helft, om mee te experimenteren.
Het viel me niet helemaal mee, teveel gewend aan fimo klei vermoed ik. Met dit deeg (klinkt ineens gek, in het Zweeds is het veel minder raar om het woord deeg te gebruiken voor klei) kon ik veel minder precies werken, en ook behield het niet helemaal de vorm tijdens het bakken.
De dag erna schilderden we onze knutsels met hobbyverf en dat was erg leuk om te doen. Vervolgens bleken de figuurtjes erg fotogeniek in het bos...
Deze zakte tijdens het bakken door het gewicht van de muts achterover, en daarom zit hij op een steen gelijmd...
De andere twee houd je nog tegoed.
Laatst een middagje zitten knutselen met dochter, onder andere deze figuurtjes met een lijfje van lariks, een houten kraal als hoofdje en een beetje 'silk clay' als handjes, voetjes en mutsje. Leuk spul dat silk clay...
Hier een van dochter en mij naast elkaar, met hoedjes van 'foam clay', ook wel geinig spul.
Het derde paardje is ook af, deze met een combinatie van rechte steken en kettingsteken.
En ik maakte nog een kopje, dat mezelf verraste hoe leuk die werd. Gelukkig heb ik opgeschreven hoe... dit zou ooit nog wel eens een heel popje kunnen worden...
Zoals wel vaker met die amigurumi dingen, niet zo makkelijk om op de foto te krijgen...
Dochter wilde fimo-kleien met mamma... en ze had nog een pakketje liggen voor een eenhoorn achtig beestje om elastiekjes of ringen op te bewaren, en ze wilde 'shopkins' achtige figuurtjes maken... Uiteindelijk kleide ze zelf nauwelijks, maar leerde wel hoe de kleuren mengt en zo. Zelf vind ik dat ook altijd leuk om te doen en te zien hoe twee heel verschillende kleuren veranderen tot een mooi geheel. Dit vond zij ook erg leuk om te doen. De oogjes tekenden we met fineliner, ik de kleine en zij de grote.
Op social media kwam ik allerlei soorten kleihuisjes tegen... en dat begon te kriebelen... Nu hadden we van de week een glazen pot leeg, met een plastic deksel, dus niet geschikt om jam of zo in te bewaren... Wacht eens even... dat kan een fimo-huisje worden!
Dat deed ik als tiener al graag, en nu begon het steeds meer te kriebelen dat weer op te pakken. Dochter heeft intussen ook interesse, dus dat maakt het nog leuker.
Die ging lekker aan het experimenteren, ik hielp alleen maar een klein stukje op weg met het roosje.
En ik wilde wel eens weten of ik fantasie figuurtjes zou kunnen maken, zonder voorbeeld ernaast of zo...
Ik begon met het vosje, met een voorbeeldje van Pinterest, je moet er weer even in komen tenslotte...
Ik moet nog wel weer een beetje oefenen, en voor dochter was het handiger om Fimo Soft te kopen, maar dat werkt net ietsje minder precies dan de fimo die ik vroeger gebruikte. Maar toch leuk om te doen, wordt vervolgd!
